Πρώτα θα ήθελα να πω ότι εδώ και αρκετά χρόνια δεν είμαι μέλος κανενός συνδέσμου. Βρίσκομαι στην Τρίπολη και οι υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν να είμαι σε κάποιο σύνδεσμο. Έχω το μικρόβιο και παρακολουθώ από κοντά όμως.
Η Θύρα 4 είναι όλοι οι οπαδοί και φυσιολογικό να υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες και οι προσωπικότητες αναμεταξύ μας. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές αντιλήψεις. Αλλιώς μεγάλωσε ο καθένας, μα όλοι λατρεύουμε τον Όμιλο!
Θα πρέπει για αυτό να είμαστε προσεκτικοί στο τι λέμε και πώς να κάνουμε μάθημα στον δίπλα μας, ειδικά σε όλους τους οργανωμένους. Η ομόνοια μεταξύ μας είναι ευθύνη του κάθε ενός από μας ξεχωριστά.
Και δίκιο να έχεις, όταν κριτικάρεις, το χεις χάσει όταν κατηγορείς κάποια παιδιά που μοχθούν για την ομάδα καθημερινά, ώστε να μπορείς εσύ (κι εγώ και όλοι) να έχουμε τη θρυλική Θύρα 4 γνωστή στο πανελλήνιο και δυνατή! Δεν υπάρχει παίχτης που να πάτησε στο γρασίδι του Γεντί Κουλέ (δικός μας ή αντίπαλος) και να μην λάτρεψε ή να μη τον έπιασε τρόμος από την Θύρα 4.
Ακριβώς επειδή είμαστε όλοι ίδιοι (ΟΦΗ) αλλά και όλοι διαφορετικοί ακόμα (διαφορετικές πολιτικές απόψεις και την τσέπη του καθενός), μέσα στα χρόνια εμφανίζονται διάφορες «λογικές» στην κερκίδα μας: Από το πορτοκαλί πανό το σκινχεντ τη δεκαετία του 80 και τη μπλούζα με το μπουλντόκ στη σημαία του Τσε Γκεβάρα και τα αναρχικά πανό στη δεκαετία του 90. Και στα πανό και στα κασκόλ με τα ναζιστικά σύμβολα που φορούσαν κάποιοι λίγοι αναμεταξύ μας στο Παγκρήτιο στις αρχές του 2000 και γράφανε στους τοίχους αυτά τα ντροπιαστικά για το νησί πράματα. Και στα πανό για την Τρόικα και τους απολυμένους της Αριάδνης τα πιο πρόσφατα ή για τα Ίμια. Εκεί ήμουν όταν αυτά εμφανίστηκαν αλλά και τότε, ελάχιστοι ήταν αυτοί που τα πρόσεξαν και πιο λίγοι αυτοί που τα κατάλαβαν ή έδωσαν σημασία. Πριν 20 χρόνια οι Snakes είχαν στο σύνδεσμό τους τη σημαία της Κρητικής κοινοπολιτείας τη θυμόμαστε όλοι οι παλιοί του συνδέσμου στο δωματιάκι στα Καμίνια. Την έβαζαν και στο γήπεδο και σε κάθε ματς στη Θύρα 4 για να δείξουμε ότι διαφέρουμε από την υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι πως δεν είμαστε Ελλάδα. Ότι ακριβώς συμβαίνει ακόμα και σήμερα με τη σημαία του αμερικανικού νότου που βάζουμε στα κάγκελα και στα μπλουζάκια.
Η Κρήτη είναι Ελλάδα και η Ελλάδα Κρήτη. Για εμένα είναι αυτονόητο και μου φαίνεται κιόλας περίεργο που «πρέπει» να το γράψω. Φτάσαμε σε σημείο όμως να μας παρεξηγείτε όσοι ανησυχούμε για τη Μακεδονία μας. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Και όσοι τα βλέπετε όλα αυτά με μισό μάτι, μπορεί να νιώθετε το ίδιο δίκαιο! Θα υπάρχει πάντα και ένας όμως να πει «φασίστας», μήπως όμως αυτός δεν είναι Έλληνας; Η 4 είχε φασίστες αλλά τους έδιωξε μη μπερδευόμαστε. Και αυτούς που έβαλαν τα ναζιστικά στο Παγκρήτιο παλιά και αυτούς που έκλεψαν μέσα από την 4 ένα σημαιάκι που έγραφε κάτι αντι-ναζιστικό και το κρύψανε γρήγορα γρήγορα να μην τους το πάρουν πίσω οι οργανωτές, και αυτόν που πήγε κάποτε στην Θέρισο και σήκωσε ένα πανό με κάτι ναζιστικά πριν 10 χρόνια.
Και γίνανε μεμονωμένα περιστατικά μέσα στα 93 χρόνια ιστορίας της ομάδας αλλά πού είναι τώρα όλοι αυτοί. Ήρθανε μερικοί να κάνουν το κομμάτι τους στις πλάτες της ομάδας. Δε φαίνονται πια στην κερκίδα. Άμα θέλανε ας κάνανε τα δικά τους ακόμα, μακριά από τον ΟΦΗ είναι ή κάθονται ήσυχα ήσυχα γιατί ο ΟΦΗ ποτέ δεν ήταν τέτοια ομάδα και ο κόσμος του δεν το ανέχεται και δεν το επιτρέπει.
Η Θύρα 4 αποκατέστησε την αλήθεια και την τάξη και θέλει μεγάλη προσοχή μην επιστρέψουν τα φαντάσματα. Αφορμή θα ψάχνουν πάντα. Έτσι είναι. Θα τρίζανε τα κόκαλα των προγόνων μας στη Βιάνο, στα Ανώγια, στην Κάνδανο, στο Κοντομαρί και σ’ ολόκληρη την Κρήτη. Δε γίνεται να είσαι Κρητικός και φασίστας (είτε κόκκινος, είτε μαύρος, είτε μπλε) όπως δε γίνεται να είσαι Κρητικός και να μη πονάς την πατρίδα.
Μην πάμε στο άλλο άκρο. Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν εκφράζουμε τις θέσεις μας και ατομικά αλλά και συνολικά και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας παρεξηγήσει και να έχει το δικαίωμα να μας κατηγορεί. Και εκεί ίσως σφάλαμε λίγο. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα λέει ο σοφός λαός.
Αλλά να έχουμε και εμπιστοσύνη στη Θύρα 4. Είναι η τελευταία ελπίδα της ομάδα μας. Αλλιώς δε θα μείνει τίποτα.
Μανώλης Παγωμένος
