Ο Β’ ΠΠ (β’ πόλεμος παλαμακισμού) τελείωσε επίσημα, το Σάββατο 19/12/2020 στις 21:30 περίπου (αχ αυτό το 2020) και η κάθε πλευρά μετράει τις πληγές της. Παρότι φαινομενικά οι “Σκεπτικιστές” κέρδισαν, κανείς δεν αισθάνεται νικητής…
Προσωπικά, περίμενα υπομονετικά να βρω κάποιο σχόλιο τύπου “σας τα έλεγα”, αμέσως μετά το παιχνίδι με τον Οάρη (έτσι θα τον λέω από εδώ και στο εξής, άλλωστε αυτό είναι το επίσημο όνομα της ΠΑΕ τους), δεν είδα κανένα. Όλοι οι Σκεπτικιστές είχαν βγει στο σεργιάνι του σχολιασμού, κυρίως με ξενέρωτα σχόλια τύπου αναλύσεων αγωνιστικού πλάνου, λάθη του προπονητή και άλλα τέτοια. ΠΟΥ είναι οι διθύραμβοι, πού είναι οι παρελάσεις και τα “δικαιωθήκαμε”; Μάλλον, παρ’ όλα αυτά που θεωρούσαν οι “Παλαμακιστες”, που σε κάθε νίκη της ομάδας φρόντιζαν να μας θυμίζουν ότι “χαθήκαμε” και “κρυφτήκαμε” κτλ, κανείς μα κανείς δεν χάρηκε από το τρίμπαλο που έφαγε η ομάδα. Κατά βάθος μάλιστα, παρακαλούσαμε να διαψευστούμε, παρακαλούσαμε να ακούσουμε πάλι το βράδυ “σας τα λέγαμε” και “μούγκα τώρα” από το “αντίπαλο στρατόπεδο”. Παρακαλούσαμε να σκύψουμε το κεφάλι, άλλη μια φορά και να πούμε: ίσως τελικά οι Παλαμακισταί έχουν δίκιο, ίσως δεν τα υπολόγισα σωστά, ίσως πράγματι δε διαβάζουμε σωστά τα παιχνίδια και το αγωνιστικό πλάνο, ίσως είμαστε απλά ΑΜΠΑΛΟΙ (όπως είχα ακούσει), βρε αδελφέ! Και δεν είναι καθόλου κακό να είσαι άμπαλος, αρκεί να κερδίζει ο ΟΦΗ! Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη ποτέ. Και η εξαφάνιση από τα σχόλια του “αντίπαλου στρατοπέδου”, εκείνη την βραδιά, δε γέμισε κανένα χαρά. Ο ΟΦΗ είχε ηττηθεί, με την πιο ευρεία νίκη στην ιστορία του από τον Οαρη και αυτό είχε σημασία.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα ανακάμψουμε, αργά η γρήγορα, από αυτήν την ήττα. Το θέμα είναι, τι θα κάνουμε την επομένη μέρα. Πόσο θα κρατήσει η ανακωχή ή αν θα συνεχιστεί η “βεντέτα”. Και περισσότερο, αν θα δούμε τι πραγματικά έφταιξε και αν θα το βελτιώσουμε. Τα δεδομένα είναι λίγα και απλά. Η σεζόν του ΟΦΗ, παρότι δεν έχει τεράστια διαφορά από τη περσινή συγκομιδή βαθμών, χαρακτηρίζεται με βάση την αγωνιστική εικόνα, αποτυχημένη. Αν δε συνδυαστεί με τα “περσινά” play offs και την αποτυχία στην Ευρώπη, χαρακτηρίζεται τραγική. Και εδώ έρχεται να συνδεθεί η κόντρα Σκεπτικιστών και Παλαμακιστών. Ποιος τελικά έκανε καλό και ποιος κακό στην ομάδα;
Η απάντηση είναι σχετική. Και οι δυο, εν μέρει, έκαναν κακό. Οι μεν Σκεπτικιστές, όταν υπήρξαμε αχάριστοι, τοξικοί και ισοπεδωτές των πάντων, με αποτέλεσμα να γεμίσουμε ανασφάλεια και τζάμπα άγχος τους πάντες. Οι δε Παλαμακιστες, όταν έκαναν, εεεεε, αυτό που έκαναν πάντα: να παίζουν παλαμάκια πάντα και παντού άκριτα, να αγνοούν ουσιώδη προβλήματα στις νίκες, αλλά ακόμα και στις ήττες και να έχουν την τάση να κατηγορούν το “αντίπαλο στρατόπεδο” για συστράτευση με παλιούς και μη εξαιρετέους παράγοντες, όταν οι ίδιοι ΉΞΕΡΑΝ ότι τίποτε από αυτά δεν ίσχυε. Και αν μεν οι Σκεπτικιστές σίγουρα έχουμε ευθύνη, οι Παλαμακιστές αναμφισβήτητα έχουν τη μεγαλύτερη. Είναι άλλωστε αυτοί που έδωσαν στον Σίμο άλλοθι, να σχολιάζει μετά από κάθε ήττα αυτά που όλοι ξέρουμε, αντί να κάνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτοκριτική. Και αναφέρομαι στο “εμείς κοιτάμε το πλάνο μας και τίποτα άλλο”, αλλά με κάλυψαν με τα άρθρα τους ο κύριος Τσατσάκης και ο κύριος Σμπώκος.
Δεν θέλω να πολυλογήσω σχετικά με τα αγωνιστικά, άλλωστε πρώτον, έχουν γραφτεί και αναλυθεί από πολύ πιο σχετικούς από μένα, ένα απλό φίλαθλο/οπαδό, και δεύτερον, προτιμώ να αφήσω το παιχνίδι πίσω μου. Το μόνο που θα αναφέρω ως απλό συμπέρασμα, είναι ότι φάνηκε πως πρέπει να ψαχτούμε περισσότερο, τόσο για το πώς θα αντιμετωπίζουμε τα παιχνίδια, αν θα προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες τους, πριν και κυρίως κατά τη διάρκεια, όσο και για το τι φταίει και πολλές φορές βλέπουμε παίκτες αδιάφορους και απρόθυμους να ακολουθήσουν το σχέδιο του προπονητή. Καθώς και να κάνουμε ουσιαστική κριτική μετά από κάθε ήττα και όχι να λέμε τις ίδιες και τις ίδιες αστείες δικαιολογίες και εξηγήσεις. Άλλωστε, έχουμε και δεύτερο γύρο, αλλά και ίσως play offs (δεν χάθηκε τίποτα ακόμα), άρα θα έχουμε και άλλη ευκαιρία να τα ξαναπούμε με τον Οάρη.
Αυτό που θέλω να αναφέρω ως ουσία, είναι ότι αναζητώντας το συμπέρασμα εκείνης της βραδιάς, της ζωής, της ύπαρξης και όλα τα σχετικά φιλοσοφικά, που είχα μετά την ήττα, και σερφάροντας στο ίντερνετ μέχρι αργά, μήπως ξεχαστώ από το τρίμπαλο, έπεσα πάνω στο ιντερνετικό κανάλι του Mikeius. Λέω, τέλεια εδώ θα ξεσπάσω, στα μισά βίντεο του “what the fact” που κάνει άλλωστε, παρουσιάζει (κατά την άποψη μου) πολλές υπεραπλουστευμένες και λάθος προσεγγίσεις για φυσική, βιολογία, ιστορία και τα σχετικά. Θα τον κράξω και θα ηρεμήσω. Ακούγοντας όμως το βίντεό του “Όταν ο Αϊνστάιν έκανε λάθος”, είπε κάτι στο τέλος, που για μένα ήταν το απαύγασμα, του τι πάει στραβά τόσο στον ΟΦΗ, όσο και σε πολλές άλλες πτυχές της καθημερινότητας μας:
“Έρχεται κάποιος να διορθώσει το λάθος σου; Μπορείς να τον βρίσεις, να αντισταθείς, να τον λιθοβολήσεις, να τον πεις βλάσφημο ή μπορείς να του σφίξεις το χέρι και να του πεις ευχαριστώ που με έβγαλες από την πλάνη, στην οποία ήμουνα. Το πιο σημαντικό κομμάτι της πνευματικής καλλιέργειας του ανθρώπου, είναι να συναντιέσαι με άλλους ανθρώπους, οι οποίοι σου λένε πόσο άδικο έχεις.”
Ακούει κάποιος στην ΠΑΕ;
ΥΣ: Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλους και ακόμα πιο πολύ σε όλους τους ΟΦΗτζήδες και την οικογένεια της ΠΑΕ ΟΦΗ, καθώς και σε όλους τους συντελεστές αυτού του φανταστικού σάιτ. Εύχομαι το 21 να είναι πολύ πιο καλό και γούρικο του 20, για την ομάδα και για όλους.
