Την Κυριακή 1/3, στον αγώνα - γιορτή του ΟΦΗ με τη Λαμία, για την 26η αγωνιστική της Super League 1, η ΠΑΕ πήρε την πρωτοβουλία να φιλοξενήσει περισσότερα από 250 μικρά προσφυγόπουλα με τους συνοδούς τους και μάλιστα 25 από αυτά είχαν την ευκαιρία να να συνοδεύσουν τους ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο, με τη δράση να έχει τον τίτλο "Ένα νησί, μία ομάδα, μία αγκαλιά".
Τα χαμόγελο των παιδιών φώτισε ολόκληρο το Γεντί Κουλέ, ενώ η συγκυρία του αγώνα τους έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν και αυτά μέρος της γιορτής του ΟΦΗ και να πανηγυρίσουν μαζί με όλους μας για τη μεγάλη βραδιά του Συλλόγου.
Για την εμπειρία των παιδιών, αλλά και τη ζωή τους στην Κρήτη, μίλησε στο oficrete.gr η υπεύθυνη του προγράμματος ESTIA στην Κρήτη, Δήμητρα Καμπέλη, η οποία μας αποκάλυψε ότι υπήρχαν προσφυγόπουλα που όχι μόνο ήξεραν τον ΟΦΗ, αλλά και που δήλωσαν ότι είναι η αγαπημένη τους ομάδα, ενώ μας μετέφερε τις εντυπώσεις των εκπροσώπων του προγράμματος, οι οποίοι “έσταζαν μέλι” για τη φιλοξενία από τους ανθρώπους της ΠΑΕ.
Αναλυτικά:
Πως πέρασαν τα παιδιά στο ΟΦΗ - Λαμία. Πως τους φάνηκε η εμπειρία του Γεντί Κουλέ:
“Το καλύτερο που μπορούμε να πούμε για τα παιδιά, είναι αυτό που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες και στα πλάνα. Τα παιδιά, από την πρώτη στιγμή που τους καλέσαμε και τους είπαμε τι πρόκειται να κάνουμε, έδειξαν πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Αγόρια και κορίτσια. Υπήρχαν παιδιά, τα οποία μένουν μαζί μας αρκετό καιρό, τα οποία γνώριζαν την ομάδα, δήλωσαν ότι είναι ΟΦΗ και μάλιστα εκδήλωσαν την επιθυμία να συνοδεύσουν συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο. Μην ξεχνάμε ότι αυτά τα παιδιά έχουν πολύ τραυματικά βιώματα, είχαν μία κανονικότητα στη ζωή τους, φανταζόμαστε ότι επειδή το ποδόσφαιρο - και ο αθλητισμός γενικότερα - είναι μία παγκόσμια γλώσσα, ότι όταν ήταν στις εστίες τους, παρακολουθούσαν τις τοπικές τους ομάδες, πολύ πιθανό να μετείχαν και σε ομάδες.
Τα έφερε έτσι η ζωή και ο πόλεμος που έκαναν ένα δύσκολο ταξίδι, έχασαν την επαφή με αυτό που λέμε κανονική ζωή, γιατί δεν είναι κανονική ζωή να είσαι στο δρόμο, δεν είναι κανονική ζωή για ένα παιδί να βρίσκεται σε καμπ, ούτε είναι κανονική ζωή να κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του. Και τώρα, μετά από κάποιους μήνες που έχουν έρθει κοντά μας, βλέπουμε ότι διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή το δικαίωμα σε μια κανονική ζωή, δηλαδή να πηγαίνουν στο σχολείο το πρωί, γιατί πολλά από αυτά τα παιδιά είχαν χρόνια να πάνε στο σχολείο, υπήρχαν παιδιά που δεν ήξεραν το πως να κρατήσουν το μολύβι, γιατί ακόμα και τα χρόνια που κάποια από αυτά βρίσκονταν στις πατρίδες τους, ήταν τόσο επικίνδυνο για κάποιο παιδί να πάει στο σχολείο, που πολλές φορές οι γονείς επιλέγανε, για θέμα ασφάλειας, να τα κρατήσουν στο σπίτι. Άρα έχουμε και παιδάκια που είναι πολύ καιρό εκτός της σχολικής αγκαλιάς, παρόλα αυτά όλα τα παιδιά που έχουν έρθει στην Κρήτη, πηγαίνουν στο σχολείο.
Έχουμε περίπου 300 παιδιά που φοιτούν σε διάφορες βαθμίδες και μέσα από αυτό, ξαναρχίζουν να κάνουν και δραστηριότητες, να εντάσσονται σιγά - σιγά στα πράγματα που οφείλει να κάνει ένα παιδί και μέσα σε αυτό είναι φυσικά και ο αθλητισμός και αυτές οι δραστηριότητες. Είναι, λοιπόν, πολύ λογικό να θέλουν να ανήκουν σε μία ομάδα, να υποστηρίξουν και μία ομάδα. Και σε εμάς μας έκανε εντύπωση ότι κάποια παιδιά ήξεραν ήδη τον ΟΦΗ. Το χαρήκανε πάρα πολύ, νομίζω φάνηκε και από το χαμόγελό τους. Για εμάς που ήμασταν στην κερκίδα, δε σταματήσανε να χοροπηδάνε, να ζητωκραυγάζουν, να προσπαθούν να πουν τα συνθήματα και αυτό ήταν πολύ ελπιδοφόρο και πολύ αισιόδοξο για εμάς”.
Για το αν θα ερχόντουσαν ξανά στο μέλλον:
“Ήθελαν πάρα πολύ να ξαναέρθουν στο γήπεδο και κάποια από τα παιδιά ήθελαν να μπουν και στις ακαδημίες και να παίξουνε ποδόσφαιρο. Και ήδη γίνεται αυτό, σε κάποιο βαθμό. Δηλαδή όταν βλέπουμε ένα παιδί, το οποίο εκφράσει την επιθυμία για μία αθλητική δραστηριότητα, του κάνουμε μια σύνδεση με κάποια σωματεία, με κάποιες ομάδες που - ειδικά στην Κρήτη - έχουν όλη την καλή διάθεση και ποτέ δεν είχαμε άρνηση σε αυτό, να ενταχθούν στις ομάδες και αυτό είναι κάτι που το θέλουν και οι μεγάλοι και οι έφηβοι και κάποιοι ενήλικες. Οπότε, κατά διαστήματα, είχαμε οργανώσει στο Lido Soccer ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αυτό που πρεσβεύουμε εμείς, είναι ότι δε θέλουμε μια ομάδα μόνο με προσφυγόπουλα, θέλουμε μικτές ομάδες, όπου τα παιδιά από την Κρήτη θα μπορούσαν να γνωρίσουν τα παιδάκια και να μην είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε μια ομάδα προσφύγων, ενάντια σε μια ομάδα τοπική.
Αυτό είχαμε κάνει πέρσι στην Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων το Καλοκαίρι, όπου είχαν γίνει μικτές ομάδες και έπαιξαν όλοι μαζί ποδόσφαιρο. Και τότε το είχαν ευχαριστηθεί πάρα πολύ. Ξαναλέω ότι ο Αθλητισμός είναι μια γλώσσα παγκόσμια, μία γλώσσα που ενώνει και στο εμπόδιο που υπάρχει σε αυτούς τους ανθρώπους, της γλώσσας και καμιά φορά μπορεί να θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μας, αλλά δυσκολεύονται, στο ποδόσφαιρο υπάρχει μια άλλη γλώσσα, κοινή, η οποία μπορείς να συνεννοηθείς πολύ πιο εύκολα και να αρχίσεις να κάνεις μια όμορφη σχέση με το διπλανό σου”.
Για τον αξέχαστο Δημήτρη Παπαδόπουλο και το κοινωνικό του έργο:
“Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Και αυτός και η γυναίκα του, από την πρώτη στιγμή, ήταν δίπλα στο πρόγραμμα ΕSTIA. Έχουμε κάνει πάρα πολλές δράσεις μαζί. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος δε διαφήμιζε αυτό το πολύ ευαίσθητο κομμάτι του. Για ολόκληρο το Καλοκαίρι, φιλοξενούσε παιδιά από το πρόγραμμα ESTIA, στα καθημερινά προπονητικά του καμπ, δωρεάν. Κάναμε και γιορτή, στην οποία έπαιξαν ποδόσφαιρο και μετά είχαμε φαγητό και μουσική και χορό. Τον Δημήτρη Παπαδόπουλο τον θυμόμαστε με πάρα πολλή αγάπη, ήταν ένα πολύ μεγάλο σοκ για εμάς ότι “έφυγε” τόσο ξαφνικά, γιατί ήταν από τους ανθρώπους που πραγματικά πίστευε στην αγάπη προς το συνάνθρωπο”.
Για το αν υπάρχει πρόβλεψη στο πρόγραμμα για την άθληση των παιδιών:
“Το πρόγραμμα ESTIA στη βάση του, είναι ένα πρόγραμμα έκτακτης βοήθειας, που πρακτικά προβλέπει τη στέγαση και την υποστήριξη, με ένα πολύ μικρό βοήθημα, για τα έξοδα σίτισης. Από εκεί και πέρα, επειδή εμείς είμαστε μια αναπτυξιακή εταιρεία, που δουλεύουμε ούτως ή άλλως με την κοινωνία, με την κοινότητα και το θέμα της κοινωνικής συνοχής είναι πολύ σημαντικό για την ποιότητα ζωής μας, εμείς από την πρώτη μέρα κάναμε δράσεις με την κοινότητα. Και φυσικά, ο αθλητισμός είναι ένα πεδίο που μπορείς πάρα πολύ εύκολα να δραστηριοποιηθείς, για να βοηθήσεις την ένταξη αυτών των ανθρώπων. Οι δράσεις που έχουμε κάνει, είναι πάρα πολλές και αφορούν πολλούς τομείς. Στα σχολεία, στο Δήμο, στο κομμάτι των πολιτιστικών δράσεων, στα φεστιβάλ δρόμου. Μόνο τις Γιορτές, είχαμε 17 δράσεις και με τον Δήμο Ηρακλείου στο Χριστουγεννιάτικο Κάστρο, αλλά και μόνοι μας.
Γιατί αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι να τους βοηθήσεις να γνωρίσουν και την κοινωνία, στην οποία αυτό το διάστημα ζουν. Δεν έχει κανένα νόημα να φέρνεις ανθρώπους και να τους κλείνεις μέσα σε ένα διαμέρισμα, χωρίς να τους δίνεις τη δυνατότητα και να γνωρίσουν τον τόπο που τους φιλοξενεί. Ακόμα και πηγαίνοντας σε ένα μουσείο ή σε μια εκδρομή, που θα δούνε ποια είναι η Κρήτη, αλλά και να τους γνωρίσεις την κοινωνία. Την κοινωνία τη γνωρίζουμε, βοηθώντας τους να καταλάβουν τα ήθη τα έθιμα, τον πολιτισμό και τις αξίες αυτής της κοινωνίας. Οπότε, όλες αυτές οι δράσεις, είναι το ίδιο σημαντικές με το να τους προσφέρεις την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και την κανονικότητα στη ζωή τους”.
Για τη συνεργασία με την ΠΑΕ ΟΦΗ, η οποία στελεχώνεται με αρκετούς ανθρώπους που στο χώρο του ποδοσφαίρου είναι γνωστοί για τις κοινωνικές τους δράσεις, όπως οι Σάββας Κωφίδης, Ηλίας Πουρσανίδης, Περικλής Παπαπαναγής και άλλοι:
“Χωρίς καμία υπερβολή, η συνεργασία μας με την ΠΑΕ ΟΦΗ ήταν άψογη. Με ειλικρίνεια, με γενναιοδωρία, με επαγγελματισμό, οργανώσαμε αυτή τη δύσκολη εκδήλωση. Ήταν τιμή μας που χρησιμοποιήσαμε αυτό σύνθημα του ΟΦΗ “Ένα νησί, μία ομάδα” και το επεκτείναμε με το “μία αγκαλιά”. Αυτό, για εμάς, κουβαλούσε ένα πολύ βαρύ συμβολισμό. Έτσι αισθανόμαστε, έτσι θα έπρεπε να λειτουργούν οι κοινωνίες, σαν μία ομάδα και σε αυτή την ομάδα να υπάρχει ανοιχτότητα και να υπάρχει η διάθεση της συμπερίληψης.
Σε αυτή την κοινωνία ζούμε και αυτή την κοινωνία θα ζήσουν τα παιδιά μας, οπότε πρέπει να είναι μια κοινωνία που θα έχει τις αξίες του σεβασμού, να έχει την αποδοχή της διαφορετικότητας, όλοι είμαστε διαφορετικοί με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, αλλά όλοι έχουμε την ίδια βάση ότι είμαστε άνθρωποι και θέλουμε μια ποιότητα στη ζωή μας. Πολύ περισσότερο, σε μια κοινωνία ο πολιτισμός της κρίνεται, από το πως συμπεριφέρεται στον πιο αδύναμο και σε αυτούς που έχουν, κάποια στιγμή στη ζωή τους, ανάγκη για περισσότερη φροντίδα. Μια κοινωνία, λοιπόν, αυτούς που τη χρειάζονται, θα πρέπει να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, να ξεπεράσουν τα εμπόδια, να τους ενισχύσει και να μπορέσουν να ξαναστήσουν τη ζωή τους και να ξαναβρούν το δρόμο τους.
Για εμάς, αυτό έκανε η ΠΑΕ ΟΦΗ. Έδωσε μια ώθηση σε αυτά τα παιδιά και στις οικογένειές τους, να αισθανθούν ότι είναι σημαντικοί, να αισθανθούν ότι κάποιος τους βλέπει, ότι δεν είναι στο περιθώριο και κάποιος τους δείχνει αυτή την αγκαλιά, την οποία όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε, για να πάμε παρακάτω”.
