Και να, που μετά από πολύ πολύ καιρό, ξανασυναντιόμαστε.

Όχι για να κάνω κριτική, όχι για να κάνω ανάλυση ενός παιχνιδιού, ούτε να κατηγορήσω, να επαινέσω ή να εξευμενίσω απόψεις και πνεύματα.

Η αφορμή μου να γράψω αυτό το κείμενο, είναι το παιχνίδι της Δευτέρας και μόνο αυτό.

Τρία χρόνια αποχή από το γήπεδο, λίγο ο Covid, λίγο ο διαχωρισμός και λίγο το θέαμα της ομάδας, με κράτησαν μακριά και κάπως υπνωτίστηκα θα έλεγα, κάτι που πιστεύω ότι το έχουν πάθει και πολλοί άλλοι.

Έχω βρεθεί για φέτος ήδη σε 3 εντός και αυτό που βλέπω και ζω, είναι πραγματικά πόνος ψυχής, συγκριτικά με αυτό που είχα αφήσει, αλλά έχω αρχίσει και "ξυπνάω", νιώθοντας τον ΟΦΗ ξανά ζωντανό στο αίμα μου, με την παρουσία μου και μόνο στο γήπεδο!

Μας έφαγε ο διχασμός, οι ταμπέλες, μα πιο πολύ απ'όλα, η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας και τα λάθη.

Οι καταστάσεις μας έκαναν κάπου σαν να χάσαμε το κίνητρο κύριοι, χάσαμε την ένταση, τον παλμό, την ιεροτελεστία του γηπέδου, τη γιορτή, το πάθος, τη συνήθειά μας, την όρεξη και κάτι άλλο που δεν γράφεται, αλλά ο ΟΦΗ δεν τελειώνει ποτέ, οπότε...

Όσοι νιώθετε ότι πραγματικά πονάτε αυτήν την ομάδα, όσοι νιώθετε το αίμα σας ζεστό και ασπρόμαυρο, όσοι νιώθετε τον ΟΦΗ, το δικό σας ΟΦΗ και όχι τον ΟΦΗ των ονομάτων και των εκπροσώπων, το ξέρετε ότι έχουμε ΜΑΧΗ την Δευτέρα!

Αφήστε πίσω ό,τι σας κρατάει μακριά, ακούστε την καρδιά σας, αφήστε πίσω ό,τι αρνητικό σας στερούσε το γήπεδο και ας αφήσουμε όλα τα κακά αποτελέσματα που έχουν έρθει έως τώρα... να γίνουν παρελθόν!

Η ομάδα μας χρειάζεται όλους, όπως παλιά, τότε που αφήναμε τα πάντα για να βρεθούμε στην κερκίδα, τότε που η μέρα του αγώνα ήταν πόλεμος, γιατί κάθε παιχνίδι ήταν κόντρα σε όλους και σε όλα, τότε που όλα ήταν επιβίωση!

Ο ΟΦΗ έχει σταθεί και έχει επιβιώσει από πολλές δυσκολίες, γιατί πάντα υπήρχαμε ΕΜΕΙΣ ΑΣΠΙΔΑ και οφείλουμε να το πράξουμε και τώρα.

Δεν είναι τελικός, δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, αλλά είναι ένα παιχνίδι που χρειάζεται να δείξουμε, πρώτοι εμείς, τον σφυγμό μας ως κόσμος, για να μας υπολογίζουν όσοι πιθανόν μας έχουν τελειωμένους και έρμαιο στις ορέξεις τους (κέντρα αποφάσεων).

Και μετά ας αφήσουμε τον χρόνο και τη διοίκηση, να δούμε αν μπορούν να γιατρέψουν τον ΟΦΗ, για τον 2ο γύρο.

Ας δείξουμε έμπρακτα με την παρουσία μας, ότι οι καταστάσεις, οι επιλογές και τα λάθη του παρελθόντος, ήταν αυτά που μας κρατούσαν μακριά, αλλά όταν η ομάδα μας χρειάζεται η "σπίθα γίνεται φωτιά" και βάζουμε μπέτη!

Ραντεβού στο Γεντί Κουλέ!


ΥΓ: Κύριε Μπούση, πραγματικά θλίβομαι, γιατί τόσα χρόνια τίποτε δε βοήθησε να δείτε τον πραγματικό λαό του ΟΦΗ, να ζείτε την ένταση και τη μαγεία του κατάμεστου Γεντι Κουλε, αλλά και να νιώσετε την πραγματική δύναμη που δίνει ο ΟΦΗ.

Έχετε πάρει κάποια μικρά ψήγματα και περισσότερες πίκρες, που δεν αντισταθμίζουν σε καμία των περιπτώσεων, τις προσδοκίες τις δικές σας και τις δικές μας, αλλά ούτε και τις δυνατότητες της ομάδας.

Εμείς τις ξέρουμε, εσείς πρέπει να τις αναδείξετε και να τις ζήσετε μαζί μας και τότε θα δείτε τι σημαίνει να έχετε μια ολόκληρη Κρήτη για ασπίδα.

Είναι ωραίο να υπάρχεις για ένα όνειρο, και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.