Ο ΟΦΗ τις τελευταίες δεκαετίες, έφθασε κοντά στον αφανισμό πάνω από μία φορές. Αν έμεινε ζωντανός, ακόμα και στις πιο σκοτεινές του στιγμές και κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του, ήταν επειδή υπήρχαν πάντα κάποια υγιή κύτταρα, που κράτησαν όρθιο όλον τον οργανισμό, όταν όλα τριγύρω έδειχναν να κατέρρεαν. Ένα από αυτά, ήταν η μπουτίκ της Θύρας 1.

Άλλες ιστορικές ομάδες, που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις με τον ΟΦΗ, δεν έδειξαν την ίδια ανθεκτικότητα και ακόμα δυσκολεύονται να ξανασηκωθούν. Κάποιες ίσως να μην το καταφέρουν και ποτέ.

Η μπουτίκ ήταν δημιούργημα του Συλλόγου Μετόχων της ΠΑΕ ΟΦΗ και για όσους θυμούνται, ήταν ένα όνειρο δεκαετιών για την Ομιλίτικη οικογένεια. Οι νεότεροι δεν ξέρουν ότι όταν εμείς ήμασταν παιδιά και έφηβοι, ψάχναμε όλα τα περίπτερα του Ηρακλείου για να βρούμε έστω ένα μπρελόκ του ΟΦΗ.

Είχαμε απομνημονεύσει όλα τα μαγαζιά, που είχαν έστω και ένα κακέκτυπο της ασπίδας του ΟΦΗ. Μαζεύαμε κουπόνια εφημερίδας για να πιάσουμε στα χέρια μας, για πρώτη φορά στη ζωή μας, μια αυθεντική φανέλα του ΟΦΗ. Πέρα από το πατροπαράδοτο πλιάτσικο της τελευταίας αγωνιστικής.

Φανταστείτε την έκπληξή μου, όταν κάποτε βρήκα κασκόλ του ΟΦΗ στο Μοναστηράκι στην Αθήνα και το CD του Ρασούλη με τον ύμνο του ΟΦΗ στην Πανεπιστημίου!

(ok boomer)

Δεν υπάρχει ΟΦΗτζής που δε στεναχωρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης, αν και η εξέλιξη ήταν γνωστή εδώ και καιρό. Δε θα αρχίσω το blame game, δε θα το ήθελε ούτε ο Νίκος, άλλωστε αυτός τα ξέρει και τα έγραψε καλύτερα από τον καθένα, δείχνοντας με τη στάση του αξιοπρέπεια και την αγάπη του για τον ΟΦΗ, ακόμα και τώρα!

Όμως θα πω ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας άρρωστης και ανεξήγητης νοοτροπίας, που δημιούργησε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, με τον ΟΦΗ να έχει δύο μπουτίκ, δύο σήματα, δύο ακαδημίες και ίσως στο μέλλον να είχαμε και άλλα (δύο γυναικείες ομάδες; δύο γήπεδα; δύο ΠΑΕ; ποιος ξέρει...), αν δεν είχαμε τις πρόσφατες αλλαγές, που έκαναν την ΠΑΕ κάπως πιο φιλική απέναντι στον Ερασιτέχνη. 


Όπως και να έχει, η ΠΑΕ μπορεί να μάθει πολλά από την πορεία της μπουτίκ αυτή τη 12ετία και κυρίως από τις εποχές που ο ΟΦΗ παρέπαιε αγωνιστικά και κατρακυλούσε στις μικρές κατηγορίες.

Η μπουτίκ της Θύρας 1, ήταν μια απόδειξη ότι με μεράκι και αγάπη μπορείς να κάνεις πολλά, ακόμα και από το μηδέν, ακόμα και όταν όλα τα υπόλοιπα γύρω σου έχουν γίνει ερείπια.

Ακόμα και όταν η ομάδα είχε βυθιστεί στην αγωνιστική ανυπαρξία, η μπουτίκ έγινε μια Ομιλίτικη γωνιά, ένα meeting point ΟΦΗτζήδων που ήξεραν ότι μπορούν να πάνε κάθε μέρα και να μιλήσουν για την ομάδα τους, τον πόνο τους, τη χαρά τους, ακόμα και τα νεύρα τους, ακόμα και τη μεγαλύτερη κουταμάρα τους. Ήξεραν ότι έχουν ένα δικό τους μέρος. Ο ΟΦΗτζής το χρειάζεται αυτό.

Πρόσφατα διάβαζα για την "ενθαρρυντική είσοδο του ΟΦΗ στον τομέα του ποδοσφαιρικού τουρισμού". Όταν η έννοια του groundhopper ήταν άγνωστη στην Ελλάδα, η μπουτίκ είχε δημιουργήσει ΟΦΗτζήδες σε όλη τη Γη, είχε καταφέρει να ντύσει στα ασπρόμαυρα πολλούς επισκέπτες της Κρήτης, αλλά και να αποστείλει υλικό στο εξωτερικό σε εκατοντάδες ποδοσφαιρόφιλους. Φιλάθλους ξένης εθνικότητας, που συχνά συναντάμε στα social media και δηλώνουν φίλοι του ΟΦΗ από άλλες χώρες. 

Ρίχτε μια ματιά στο άλμπουμ "OFI Fans Around The World". Κάποτε το επιχειρήσαμε και εμείς εδώ, όμως φυσικά, δε φθάσαμε ούτε στο μικρό δακτυλάκι του Νίκου. Είναι μια απτή απόδειξη του γιατί ο ΟΦΗ πρέπει να έχει κατάστημα στο κέντρο του Ηρακλείου και στα πιο τουριστικά σημεία της Κρήτης, αλλά και γιατί πρέπει να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός που θα διευκολύνει τους τουρίστες να έρχονται στο γήπεδο του ΟΦΗ, όταν συμπίπτουν αγώνες με την τουριστική περίοδο. Είναι ένα θέμα που θα επανέλθω στο μέλλον, αν και έχει γράψει σχετικά και ο Μύρων Κανάκης πολλές φορές. 

Η μπουτίκ τα κατάφερνε αυτά με πενιχρά μέσα, αλλά με μεράκι και προσωπικό κόπο, κρατώντας παράλληλα ζωντανό το συναισθηματικό δέσιμο με όσους την επισκέπτονταν, έστω και μια φορά το χρόνο, για τα ψώνια της σεζόν.

Τέλος πάντων, είναι λίγο awkward να αποχαιρετάς μια επιχείρηση, αν και εμείς δεν την είδαμε ποτέ έτσι.

Είναι απώλεια για τον ΟΦΗ να χάνει τέτοια μέρη από την καθημερινότητά του και θα του λείψουν. Θα μας λείψει.