Και δεν είναι το θέμα αν παίξαμε καλά ή αν χάσαμε ή οτιδήποτε άλλο, αλλά πως αυτή η συσσωρευμένη πίκρα 20 ετών μας έχει βγει σε κούραση, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και από την εικόνα της κερκίδας μας. Πολλοί πλέον προφασίζονται αρρώστιες, πυρετούς, ταξίδια, δουλειές και άλλα γιατί η απλή αλήθεια είναι πως δεν αντέχουν να έρθουν στο γήπεδο, δεν αντέχουν άλλη πίκρα.

Με όση δύναμη μου έχει μείνει από το χθεσινό παιχνίδι, θα επιχειρήσω με ψυχραιμία έναν μικρό απολογισμό θετικών / αρνητικών που είδα στην Ριζούπολη.

ΘΕΤΙΚΑ

* Νιώθω περήφανος για την διοίκηση της ομάδας μου! Να μιλήσουμε ανοιχτά, ήταν ένα παιχνίδι που (για παράδειγμα) ο δήμαρχος του Μονακό, ο σουλτάνος της Λιβαδειάς, ο 1.78 ή 1.79 (κάπου εκεί μέσα) και σχεδόν όλοι οι μεγαλοπαράγοντες της Σούπερ Λίγκα θα είχαν «καθαρίσει» με συνοπτικές διαδικασίες και λίγα χρήματα. Εμείς δε μπήκαμε καν στην διαδικασία να ασχοληθούμε. Αυτό μας τιμά!

Αυτό είναι ο Ο.Φ.Η., ο δικός μας Ο.Φ.Η., ο νέος Ο.Φ.Η.: το διαφορετικό! Πολλοί αντιδρούν διότι έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν στην σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου (και της ελληνικής κοινωνίας συνολικά) – τους καταλαβαίνω! Θα καταλάβουν όμως σύντομα πως αυτή ακριβώς η νέα νοοτροπία, η νέα ποδοσφαιρική παιδεία που θα εκπέμψει ο Ο.Φ.Η. θα τους κάνει ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ.

* Η ομάδα μας προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο σε ακόμα ένα παιχνίδι. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς να ασχολείται με διαιτησίες, χωρίς να παίζει αντιαθλητικά, χωρίς να εκβιάζει επιθέσεις. Με όση ποιότητα διαθέτει ή δεν διαθέτει, προσπάθησε να παίξει ΣΩΣΤΟ ποδόσφαιρο. Κάτι δείχνει να αλλάζει και στο αγωνιστικό κομμάτι, τουλάχιστον σε επίπεδο νοοτροπίας.

* Οι παίκτες μας είχαν την δύναμη μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα να έρθουν και να σταθούν μπροστά στον κόσμο. Τους τιμά. Ήταν σαν να ήθελαν να μας πουν «προσπαθήσαμε»… Προφανώς και οι ίδιοι ήθελαν νίκη, το έβλεπες στα πρόσωπά τους.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

* Η ποιότητα των παικτών δεν είναι αυτή που θέλουμε, όμως το πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικοτήτων ικανών να εμπνεύσουν τους υπόλοιπους σε δύσκολες στιγμές. Δεν υπάρχουν παίκτες – ηγέτες. Αποτέλεσμα όταν κάτι «στραβώνει» να αγχωνόμαστε υπερβολικά και στις κρίσιμες στιγμές να μην υπάρχει εκείνος που θα πάρει τη μπάλα και θα βάλει μια φωνή. Ο Γιαννούλης έδειξε πως έχει αυτά τα στοιχεία, αλλά ένας κούκος δεν αρκεί.

Στο παραπάνω θα ήθελα να συμπληρώσω την έλλειψη πάθους που παρατήρησα από ορισμένους παίκτες, οι οποίοι στα τελευταία 10 λεπτά του αγώνα μου έδειξαν πως δεν είχαν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της αναμέτρησης. Εδώ κρατάω επιφύλαξη μήπως ήταν υπερβολικό άγχος ή έλλειψη δυνάμεων (έχουμε πολλούς παίκτες που μπαινοβγαίνουν στις προπονήσεις, όπως ο Σακόρ για παράδειγμα).

* Παίζαμε κατηγορία και η εκδρομή από το Ηράκλειο ήταν πολύ μικρή. Πολλά μπράβο σε όλα τα παιδιά που ανέβηκαν, αλλά αυτή ήταν εκδρομή μια παρέας και όχι οργανωμένων οπαδών μεγάλης ομάδας. Υπάρχει τεράστια αποσυσπείρωση, 20 χρόνια υποφέρουμε, αλλά θα πρέπει οι σύνδεσμοι στο Ηράκλειο να βάλουν σοβαρά το θέμα και να βρουν τι φταίει. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας από μόνη της δεν εξηγεί την εικόνα της 4 και τις εκδρομές που δεν έγιναν σε Νέα Σμύρνη, Λιβαδειά, Λαμία.

Επίσης δυστυχώς από Αθήνα είδα ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που έβλεπα πριν 20 χρόνια, απλά λίγο μεγαλύτερους σε ηλικία. Ελάχιστες νέες «φάτσες». Και ποσοστιαία ελάχιστοι συγκριτικά με όσους ακολουθούσαν πριν 10 χρόνια ακόμα και στην Β’ Εθνική.

Τα αφήνουμε όλα στην ώρα τους και πάμε ενωμένοι να δώσουμε τη μάχη με την ομάδα του Γιάννη Κομπότη. Βρείτε δύναμη και πάμε να στηρίξουμε την ομάδα που αγαπάμε!