Έχω έναν φίλο, τον Ζάχο και όποτε κάποιος ΣαμαροΣιμοΜακρατζοΝταμπραΣμπώκος (ή όποιος άλλος) πει ή γράψει κάτι σχετικό, πάω και τον βρίσκω στο messenger και λέμε τον πόνο μας.

Βλέπετε, με τον Ζάχο έχουμε ένα κοινό ψυχολογικό τραύμα, το λες και κατοχικό σύνδρομο. Θέλουμε να έχουμε την ασφάλεια του μεγάλου ρόστερ, με άφθονες επιλογές, να έχουμε να βάζουμε. Έχουμε ζήσει πολλές φορές τον ΟΦΗ με διψήφιο αριθμό τραυματιών, βάλε και 1-2-3 τιμωρημένους και την ομάδα να μη συμπληρώνει αποστολή.

Έχουμε δει όλοι μας, ματς με Κουρδάκη δεξί μπακ, Νικομανώλη φορ, Μπανούση ή Κάλαϊτζιτς ή Λυμπεράκη ξέρω 'γω στόπερ και με Στάικο μόνιμα βασικό, επειδή ο ΟΦΗ είχε μείνει χωρίς παίκτες να βάλει.

Το ψυχολογικό μας όριο είναι μάλλον οι 29-30 παίκτες. Αν πέσουμε από αυτό, αρχίζουμε και αγχωνόμαστε. Τι θα γίνει αν τραυματιστούν 2-3 παίκτες, αν τιμωρηθεί κανείς, αναρωτιόμαστε. 

Πέρσι σε μια προπόνηση στο ΒΑΚ, ρώτησα τον Νταμπράουσκας αν έχει ιδανικό αριθμό για το μέγεθος του ρόστερ και το μετάνιωσα την ίδια στιγμή! Θυμάστε ότι είχε πει 26, μαζί με τους τερματοφύλακες.

Εγώ ρώτησα, γιατί προσπαθούσα να εξηγήσω μέσα μου την ανανέωση παικτών όπως ο Γιαννούλης, ο Σωτηρίου, ακόμα και ο Μαρινάκης, που όπως έχει ειπωθεί, θα έχουν κυρίως ρόλο στα αποδυτήρια και όχι τόσο στο γήπεδο. Οπότε, έλεγα από μέσα μου, βάλε και τους επιρρεπείς στους τραυματισμούς παίκτες (Νέιρα, Τοράλ κτλ κτλ), που αναγκαστικά δε θα υπολογίζονται σε όλα τα ματς, θα πρέπει να πάμε σε ένα ρόστερ 30+, για να υπάρχουν επαρκείς λύσεις. Αμ δε.

Και φθάσαμε χθες, 27 Αυγούστου, μετά και την αποχώρηση Μπιφουμά, να πιάνουμε τον "μαγικό" αριθμό '26'. Με 3 τερματοφύλακες, τον μεγάλο άτυχο Θεοδοσουλάκη, που έχει ακόμα μερικούς μήνες μέχρι την επιστροφή του, με Κουτεντάκη, Φαλατάχ, Σημαντηράκη που αγωνίστηκαν ελάχιστα στα φιλικά.

Πόσοι μένουν; ΠΟΣΟΙ; ΑΑΑΑΑΑ (λιποθυμία!)

Οπότε, πάω χθες ξανά στο messenger και δείχνω στον φίλο μου τον Ζάχο την παραπάνω εικόνα της ομάδας. Ήντα θα απογίνουμε, δύο τραυματισμοί και δύο τιμωρίες (που πήγε το όριο στις 3 κίτρινες από φέτος) και θα μπούμε εμείς αποστολή, να συμπληρώσουμε την 20άδα.

Στους φιλάθλους και στα ΜΜΕ υπάρχει κάθε χρόνο μια εμμονή με τις αποχωρήσεις. Εύχονται ξεσκαρταρίσματα και πανηγυρίζουν όποτε ανακοινώνεται κάποια λύση συμβολαίου, λες και ο παίκτης τους έτρωγε το φαΐ. Ή επειδή κάποιος έμεινε εκτός αποστολής σε κάποιο ματς, επιβάλλεται να φύγει αμέσως! Μα, μπορείς να χωρέσεις 26 παίκτες σε μια 20άδα; Δεν μπορείς. Στεναχωριέται και ο Νταμπράουσκας που δεν μπορεί, αλλά τι να κάνουμε. 

Εγώ πχ ήμουν 100% αντίθετος να φύγει ο Μπιφουμά, ένας παίκτης ποιοτικός, γρήγορος (όταν αποφάσιζε να τρέξει), με ντρίμπλα, με σέντρα, με σουτ, με προσωπικότητα κι ας ήταν τακτικά τεμπέλης. Που όμως ζήτησε να φύγει, γιατί δεν ήταν σε πρώτο πλάνο και χάσαμε μια καλή λύση. Είναι πάντως παράνοια, να λες καλύτερα να φύγει ένας παίκτης επειδή δεν αγωνίζεται και μετά να χαλάς τον κόσμο, επειδή έφυγε.

Είναι φοβερή, ώρες - ώρες, αυτή η ψύχωση με τις αποχωρήσεις. Θυμάμαι πριν 1-2 χρόνια, διαβάζαμε ένα άρθρο (σε κάποιο σάιτ) και ο αρθρογράφος ζητούσε να φύγουν 6-7 παίκτες την τελευταία μέρα των μεταγραφών! Και τους μετρούσαμε με τον Ζάχο και μας σηκωνόταν η τρίχα και τραβούσαμε τα μαλλιά μας, καθώς το ρόστερ θα έμενε με 14 ετοιμοπόλεμους - εκείνη την εποχή - ποδοσφαιριστές! Ρε είστε τρελοί;