Να λογοφέρουμε για το αν θα έπρεπε να είχαμε πάρει στόπερ από το καλοκαίρι, να ξιφουλκήσουμε για την καθυστέρηση στις χειμερινές μεταγραφές.
Πάμε να γίνουμε μπίλιες για τις αρετές και τα ελαττώματα του προπονητικού επιτελείου, για το αν έπρεπε να υπάρχει τόσο πολυπληθής στελέχωση στις υποδομές της ομάδας ή όχι, για την επάρκεια της τεχνικής διεύθυνσης.
Να φαγωθούμε μεταξύ μας για τις τιμές των διαρκείας και την επικοινωνιακή πολιτική της εταιρίας, να αντιδικήσουμε για το αν πρέπει να φιλοξενούμε οπαδούς και για την υποδοχή που επιφυλάσσει η ομάδα στους αντιπάλους της.
Να διαφιλονικήσουμε για το αν έχει μεγαλύτερη σημασία η επένδυση στο τώρα ή στο αύριο, για το αν η ομάδα είναι σοφτ ή μπρούταλ, για τη διοικητική της πρακτική, για το γεγονός πως δεν ασχολείται με τη διαιτησία.
Ευλογημένοι είμαστε, φίλοι μου, που βρισκόμαστε σ’ αυτή την προνομιακή θέση να καβγαδίζουμε για τα παραπάνω ζητήματα!
Γιατί αυτοί είναι καβγάδες κανονικότητας, ποδοσφαιροκαβγάδες αυθεντικοί, που συμβαίνουν σε όλες τις κανονικές ομάδες, των κανονικών πρωταθλημάτων, των κανονικών χωρών.
Τι ευτυχία, να μην ασχολούμαστε με φουσκωτούς και ξεφούσκωτους, με μπροστινούς και πισινούς, με κρυφοδανεικούς και φανεροαγύριστους, με μανατζαραίους και παραγονταραίους, με άρματα και με γαϊδούρια, με σωτήρες και με διαβόλους!
Τι έκσταση να οφείλονται τα πάθη μας στα άδολα λάθη των δικών μας ανθρώπων κι όχι στις βουλές και τις εξαρτήσεις τρίτων, για άλλα συμφέροντα και ξένα χατίρια!
Πρωτόγνωρη αυτή η κανονικότητα. Μας το είχαν πει οι άνθρωποι: θα ασχολούμαστε μόνο με το ποδόσφαιρο.
Και θα πλακωνόμαστε μόνο για το ποδόσφαιρο.
Και θα το απολαμβάνουμε κιόλας!
Ας καβγαδίσουμε, το λοιπόν, ελεύθερα για όλα αυτά τα θέματά μας – και για άλλα τόσα ακόμα. Ο καθείς από το μετερίζι της γνώμης του.
Το περιμέναμε, άλλωστε, μια ολόκληρη ζωή.
