Σήμερα θα ασχοληθούμε και με μία ήττα του ΟΦΗ. Και μάλιστα μεγάλη. Αλλά αυτό που αξίζει να κρατήσουμε δεν είναι τι συνέβη εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά τι διαδραματιζόταν στις εξέδρες του γηπέδου του ΟΦΗ, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
9 Απριλίου 1994. 26η αγωνιστική: Ο ΟΦΗ υποδέχεται τον Απόλλωνα (Αθηνών τον λέγαμε τότε). Ο Όμιλος έχει μείνει πολύ πίσω στη βαθμολογία, αλλά με νίκη συντηρεί τις μαθηματικές του ελπίδες για να επανέλθει στη μάχη της εξόδου στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αντίπαλός του, η ευχάριστη έκπληξη του Πρωταθλήματος, ο Απόλλωνας με την καλύτερη ομάδα της Ιστορίας του. Προπονητής Παθιακάκης, με αξιόλογους ποδοσφαιριστές: Κόλα, Μπάρνιακ, Βελέντζας και άλλοι. Και μαζί έναν δαιμόνιο πιτσιρικά, ονόματι Ντέμη Νικολαΐδη.
Ο ΟΦΗ είχε μαζί του την έδρα και την προϊστορία, με την “Ελαφρά Ταξιαρχία” να μην έχει νικήσει ποτέ στο Ηράκλειο. Τον πρώτο γύρο, μάλιστα, ο ΟΦΗ είχε επικρατήσει μέσα στη Ριζούπολη, με σκορ 1-2!
Ξεκινάει το παιχνίδι και ο Απόλλωνας είναι εντυπωσιακός. Ο Ντέμης βάζει γκολάρα στο 9ο λεπτό και το Γεντί Κουλέ τον χειροκροτεί! Ο Γιάσμικο Βέλιτς ισοφαρίζει λίγο αργότερα και με εξίσου ωραίο γκολ, που θυμίζει τα τέρματα που θα πετύχαινε ο Ρόναλντ Γκόμεζ, 5 χρόνια αργότερα.
Ο ΟΦΗ θα χάσει κάποιες ευκαιρίες, αλλά ο Απόλλωνας είναι ανώτερος και θα προηγηθεί και πάλι. Το επόμενο στιγμιότυπο είναι μοναδικό. Ο Ντέμης βγαίνει μόνος του, ο Βαγγέλης Χοσάδας τον ανατρέπει καθαρά, ο διαιτητής Νικάκης “κλείνει τα μάτια του” και το Γεντί Κουλέ ξεσηκώνεται και γιουχάρει το διαιτητή! Στη συνέχεια χειροκροτείται και το 1-3, ενώ το 1-4 αποθεώνεται από όλο το γήπεδο.
Μπορεί, αντικειμενικά, οι ΟΦΗτζήδες να είμαστε λίγο … έθνος ανάδελφο και γενικά να μην έχουμε και πολλές συμπάθειες πανελλαδικά, αλλά αυτό που έκαναν οι φίλοι του ΟΦΗ σε εκείνο το ματς δεν το έχει κάνει ποτέ κανένας άλλος, σε κανένα γήπεδο και πρέπει όλοι οι Ομιλίτες να νιώθουν περήφανοι για αυτό.
Προσοχή, δε μιλάμε το σκορ να είναι 0-4 και να αρχίσει το κοινό να πανηγυρίζει ειρωνικά τα γκολ του αντιπάλου, αυτό έχει γίνει πολλές φορές. Πχ, στο μυθικό ΑΕΛ - ΟΦΗ 2-6. Ούτε το απλό χειροκρότημα αναγνώρισης της προσπάθειας του αντιπάλου που πήρε αποτέλεσμα, μετά τη λήξη - αυτό το έχουμε δει συχνά και στο Γεντί Κουλέ και αλλού.
Εδώ είχαμε, σε ένα κρίσιμο ματς, τον κόσμο του ΟΦΗ να χειροκροτεί το πρώτο γκολ του Νικολαΐδη, επειδή ήταν όμορφο, να γιουχάρει τον διαιτητή στο 1-2 επειδή αδίκησε τον Απόλλωνα και να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει όλη την εμφάνιση των ανώτερων φιλοξενουμένων, σχεδόν σε όλο το ματς.
Υπάρχουν κάποιοι που δεν ξέρουν να χάνουν, το συναντάμε συχνά, το συναντήσαμε και φέτος. Όπως υπάρχουν και αυτοί που όταν ευνοείται η ομάδα τους, πουλάνε τρελίτσα και κατά βάθος γουστάρουν για τον ισχυρό πρόεδρο που κάνει κουμάντο στο παρασκήνιο.
Υπάρχουν όμως και οι Ομιλίτες, οι οποίοι είχαν γαλουχηθεί από τον Ευγένιο Γκέραρντ και είχαν μάθει να εκτιμούν την καλή μπάλα και το όμορφο ποδόσφαιρο και εκείνη την ημέρα μας χάρισαν αυτό το παράσημο που δεν το έχει κανένας άλλος.
Βλέποντας αυτά σήμερα, δεν είναι να απορεί κανείς που άνθρωποι σαν τον Ηλία Πουρσανίδη, τον Γιάννη Σαμαρά, κτλ, κληρονόμησαν τόσο ήθος και το εκπέμπουν καθημερινά, μέχρι και σήμερα.
- Σε εκείνο το ματς έκανε ντεμπούτο ο Μανώλης Δερμιτζάκης, σε ηλικία μόλις 17 ετών!
- Ο Απόλλων τελικά θα τερματίσει 4ος, μία ανάσα από τη 2η και 3η θέση και ο ΟΦΗ 9ος, αλλά κέρδισε την έξοδό του στο Κύπελλο Ιντερτότο, όπου είχε μια πολύ αξιοπρεπή πορεία, φθάνοντας ένα βήμα πριν την ημιτελική φάση.
