Ο Φώτης Παπουλής μίλησε στην ιστοσελίδα gazzetta.gr, με αφορμή το τέλος της καριέρας του, που ήρθε με τη φανέλα της Ομόνοιας στην Κύπρο και αναφέρθηκε σε ολόκληρη την πορεία του και φυσικά τον ΟΦΗ.


Μερικά αποσπάσματα:

- Ποια ήταν η πρώτη θέση που αγωνιζόσουν;

«Στις ακαδημίες ξεκίνησα να παίζω στην άμυνα, εκεί με έβαζαν επειδή τους περνούσα όλους και έβαζα γκολ (σ.σ. γέλια). Αλλά εντάξει από όταν μεγάλωσα λίγο έπαιζα πάντα μπροστά».

- Στα τμήματα υποδομής του Παναθηναϊκού πώς βρέθηκες;

«Είχε γίνει ένα τουρνουά στο Ηράκλειο, μεγάλο. Εγώ τότε έπαιζα στον Ολυμπιακό Νέων Λιοσίων και πήγαμε στον τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό. Έπαιξα στον τελικό όπου χάσαμε 5-4, αλλά έβαλα και τα 4 δικά μας γκολ και αν θυμάμαι καλά δεν έπαιζα καν στην επίθεση. Με το που τελείωσε το ματς, ήρθαν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού στον πατέρα μου και με ζήτησαν άμεσα για την ακαδημία. Κατευθείαν είπαμε το 'ναι'. Πρέπει να ήμουν 8-9 ετών, κάπου εκεί».


.......



- Η συνέχεια;

«Κάθισα και στη Β’ Εθνική, τους πρώτους έξι μήνες. Υπήρχε ο στόχος της ανόδου, αλλά τα πράγματα δεν κύλησαν όπως περιμέναμε. Εκείνον τον Ιανουάριο (σ.σ. 2011) με προσέγγισε πρώτη η ΑΕΛ. Όλα ωραία και όλα ήταν έτοιμα για να πάω. Όμως μία μέρα πριν υπογράψω έμαθα έκλεισε άλλον παίκτη. Στις 31 του μηνός έμεινα χωρίς ομάδα και ευτυχώς είχα μιλήσει με τον κ. Μαχλά και τον κ. Αναστόπουλο και με περίμεναν στον ΟΦΗ. Εκεί υπέγραψα και έμελλε μέχρι και σήμερα να είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Ήταν μαγική εμπειρία. Δεν υπήρχε... μία, έπεφτε κανά ψιλό αλλά μέχρι εκεί. Ωστόσο το κλίμα ήταν πραγματικά μαγικό. Ανεβήκαμε κατηγορία σε εκείνα τα μπαράζ με τον Λεβαδειακό στη Νέα Σμύρνη, τα Αυγουστιάτικα».

- Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να παίζει μπάλα, να πληρώνεται μια φορά στους τέσσερις μήνες και να τα δίνει όλα;

«Ήταν δύσκολο, γιατί έβγαζα τον μήνα με αίμα. Είχα μαζέψει κάποια λεφτά έως τότε, αλλά γενικά δεν είχα μεγάλα συμβόλαια, οπότε έβγαινα ίσα-ίσα. Εκείνη τη χρονιά πάντως στον ΟΦΗ στην πρώτη κατηγορία (σ.σ. 2011-12) πήγαμε εξαιρετικά, χάσαμε την Ευρώπη για τρεις βαθμούς και είχα βγάλει μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία: Ήμασταν όλοι... φερέλπιδες αποτυχημένοι».

- Τι εννοείς;

«Υπήρχαν παίκτες με μεγάλα συμβόλαια που δεν έπαιρναν τα χρήματά τους, που παλιότερα έπαιζαν σε μεγαλύτερες ομάδες και τώρα ήταν ‘αποτυχημένοι’, όμως όλοι μας θέλαμε να αποδείξουμε πράγματα και για αυτό παλεύαμε. Ο ΟΦΗ ήταν οικογένεια. Ήμασταν απλήρωτοι αλλά ήμασταν και μια φαμίλια. Πραγματικά τρομερό το κλίμα».

- Πώς τελείωσε;

«Εκείνη τη χρονιά συμπεριλήφθηκα στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος. Εγώ τότε δεν ήμουν καλά οικονομικά και σκέφτηκα πως πρέπει να το εξαργυρώσω. Τελείωσε το συμβόλαιο και έψαχνα το επόμενο βήμα της καριέρας μου. Τότε με ζήτησε ο Παναθηναϊκός του Ζεσουάλδο Φερέιρα. Δεν άκουγα τίποτα άλλο. Με ήθελε και η ΑΕΚ που είχε αρχίσει να ταλαιπωρείται τότε, αλλά εγώ έβλεπα μόνο τον Παναθηναϊκό. Υπήρχε ενδιαφέρον και από τον Αστέρα Τρίπολης, τον ΠΑΟΚ και τον Ατρόμητο, αλλά μέτρησε η αγάπη μου για τον Παναθηναϊκό. Μου είπαν ότι κλείσαμε και πως θα υπογράψουμε τις επόμενες ημέρες».

- Γιατί τελικά δεν έπαιξες στον Παναθηναϊκό;

«Πριν ξεκινήσει η προετοιμασία, πήγα να μιλήσω για τα τυπικά και όταν έφτασα στα γραφεία είδα... 30-40 άτομα. Και λέω: ‘Καλά, ξέρουν ότι έχω έρθει να υπογράψω; Ποιος με έφερε εδώ;’. Υπήρχαν τόσοι παίκτες εκεί για να δοκιμαστούν. Εγώ δεν ήθελα να χαλάσω όσα είχα χτίσει. Να πάω εκεί να δοκιμαστώ; Να το ξέρω αν είναι, να μην υπογράψω. Όταν ζήτησα εξηγήσεις άρχισαν να μου τα 'μασάνε'. Αμέσως πήρα τον μάνατζέρ μου και του είπα ότι δεν θα το προχωρήσω. Του είπα πως 'είναι όνειρό μου να παίξω με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν γίνεται έτσι».

- Ο Απόλλων Λεμεσού πώς προέκυψε;

«Εξαφανίστηκα και με προσέγγισε ένας άνθρωπος από την Κύπρο και τον Απόλλωνα. Με ενημέρωσε πως θα γίνει μία μεγάλη επένδυση στην ομάδα και ότι θα υπάρξουν αλλαγές προς το καλύτερο. Κάναμε ένα ραντεβού στην Αθήνα, συζητήσαμε και μου έδωσε μια βαλίτσα. Λέω: ‘Τι γίνεται τώρα;’. Την ανοίγω, ήταν γεμάτη χρήματα και μου λέει: 'Είναι πριμ υπογραφής'. Ούτε να το φανταστώ εγώ τότε. Δεν είχα αποφασίσει. Μου έδειχναν ότι με ήθελαν πάρα πολύ, αλλά αρχικά, να σας πω την αλήθεια, δεν είχα πειστεί. Ο Απόλλων τότε ήταν άγνωστος, δεν ήταν ΑΠΟΕΛ ή Ομόνοια. Δεν απάντησα και πέρασε ο καιρός. Φτάνει Ιούλιος, εγώ ακόμα είχα το στρατιωτικό γιατί ήμουν φαντάρος και παράλληλα είχα μείνει χωρίς ομάδα. Μίλησα ξανά με τον Ατρόμητο, αλλά είχε κλείσει το ρόστερ. Αποφάσισα τότε να πάω στην Κύπρο με τη γυναίκα μου ώστε να δω την κατάσταση και να κλείσω. Η πρόταση του Απόλλωνα ήταν μακράν η καλύτερη. Είδα το προπονητικό κι έπαθα πλάκα. Φαίνονταν πως γίνονταν μία μεγάλη επένδυση και τα πάντα ήταν εξαιρετικά».


.......


- Θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις τον Απόλλωνα Λεμεσού με μια λέξη;

«Είναι τόσα πολλά, αλήθεια. Είναι ιδέα, αγάπη. Ό,τι είμαι εγώ είναι ο Απόλλωνας. Σαν παίκτη με έφτιαξε ο Απόλλωνας, μου τα έδωσε όλα. Ό,τι είμαι σαν ποδοσφαιριστής το οφείλω σε εκείνον. Ό,τι είχα και δεν είχα μου το έδωσε ο Απόλλωνας».

- Μετά την Οδύσσειά σου στην Ελλάδα, έψαχνες μια ομάδα να κατασταλάξεις; Σε βοήθησε αυτό ώστε να 'δεθείς' μαζί του;

«Θα μπορούσα να το κάνω και στον ΟΦΗ, αν υπήρχε διοικητική ηρεμία. Τον αγαπούσα τον ΟΦΗ και πέρασα τρομερά. Απλώς τότε δεν είχε την οικονομική επιφάνεια για να φτιάξει τις ιδανικές συνθήκες. Ο Απόλλωνας πληρούσε τα πάντα, ο πρόεδρος ήθελε να κάνει την ομάδα τεράστια και αλήθεια μας τα έδωσε όλα. Εγώ απλώς βρέθηκα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση. Τα πάντα 'έδεσαν'».

- Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες το χαρακτηριστικό πλέον «Μεγάλε Φώτη Παπουλή»;

«Ήταν σίγουρα στον Απόλλωνα, αυτές οι πρώτες ιαχές του κόσμου. Είχα καθολικό respect, ήμουν πάντα από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας. Η πρώτη φορά πρέπει να ήταν όταν πήραμε το Κύπελλο και μετά βγήκαμε Ευρώπη. Νομίζω από εκεί ξεκίνησε όλη αυτή η αγάπη».

- Υπήρξε τότε πιθανότητα να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα;

«Υπήρχαν πολλές πιθανότητες, όπως και παλαιότερα με αρκετές ομάδες. Θα μπορούσα να γυρίσω, αλλά πάντα κάτι με κράταγε στην Κύπρο. Όλο το σκηνικό και η επαγγελματικότητα των ομάδων. Με την πάροδο των χρόνων άρχισε να βελτιώνεται πολύ το κυπριακό πρωτάθλημα. Οικονομικά ήμουν πολύ καλύτερα από όσο θα ήμουν στην Ελλάδα. Υπήρχε ένα σαράκι μέσα μου που έτρωγε. Ήθελα να αποδείξω το τι είμαι και στην Ελλάδα. Αλλά όταν έβλεπα τα πράγματα πιο ορθολογικά σκεφτόμουν πως δεν υπήρχε λόγος να βάλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία».

- Πάμε στο κεφάλαιο της Εθνικής. Πήρες την υπηκοότητα στα 33 σου.

«Μου είπαν κάποια στιγμή πως του ζήτησαν από την ομοσπονδία να πάρω διαβατήριο. Τότε είχα ήδη συμπληρώσει τα πέντε χρόνια στην Κύπρο οπότε μπορούσα να το κάνω. Μου το ζήτησε και ο πρόεδρος της ΚΟΠ και ο τότε προπονητής, ο κ. Μπεν Σίμον, να ενταχθώ στην ομάδα. Σκεφτόμουν πως θα έχανα την ξεκούραση και τον χρόνο με την οικογένειά μου, στις διακοπές των εθνικών ομάδων. Αλλά ήταν ένα απωθημένο. Θα μπορούσα να είχα παίξει στην Ελλάδα, ειδικά επί εποχής Ρανιέρι. Με είχαν προσεγγίσει αλλά δεν προχώρησε. Ήταν ένα κομμάτι του παζλ που έπρεπε να συμπληρωθεί για να μπορέσω να πω πως τα έζησα όλα στην καριέρα μου. Ήθελα να νιώσω μέρος μιας Εθνικής».

- Σταμάτησες το ποδόσφαιρο και υπήρξε «βομβαρδισμός» από ευχαριστήρια μηνύματα προς το πρόσωπό σου; Στην Ελλάδα και την Κύπρο ζούμε πολύ διχαστικά την μπάλα, εσύ όμως έδειξες να γίνεσαι ένας συνδετικός κρίκος Ένιωσες πως έκανες κάτι σημαντικό;

«Το έχω νιώσει τον τελευταίο καιρό. Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Μια αγάπη, ένας σεβασμός. Μια καθολική αποδοχή και λατρεία. Από παντού. Παντού μηνύματα, από πάρα πολλές ομάδες. Τεράστιο respect. Κατάλαβα πως σταμάτησα αλλά στην πραγματικότητα θα μείνω για πάντα στις καρδιές των ανθρώπων. Είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω πόσοι έχουν ζήσει κάτι τέτοιο. Άφησα μια τεράστια περιουσία, κυρίως ως άνθρωπος. Έπαιρνα θέση σε πολλά θέματα, αυτό άρεσε στον κόσμο. Δεν με έβλεπε μόνο σαν έναν ποδοσφαιριστή αλλά σαν κάτι παραπάνω. Αυτό είναι που θα κρατήσω και ευχαριστώ τον Θεό που το έχω ζήσει. Το σημαντικό στο ποδόσφαιρο είναι να εμπνεύσεις τον κόσμο και για κάποια ιδεώδη. Σε ακολουθούν χιλιάδες, τόσα παιδιά. Είσαι ένα είδωλο και το εξωτερικό σου προφίλ παίζει πιο σημαντικό ρόλο από ό,τι το αγωνιστικό κομμάτι».


Ολόκληρη η συνέντευξη στο www.gazzetta.gr