Ο Κώστας Φραντζέσκος παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στον Θωμά Τζουβάρα για την ιστοσελίδα Sport24.gr και μίλησε για τη σπουδαία του καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.

Όπως είναι φυσιολογικό, μεγάλο μέρος των δηλώσεών του αφορούσαν την πορεία του στον ΟΦΗ, τον Ευγένιο Γκέραρντ και τα άπιαστα φάουλ που εκτελούσε, που έμειναν στην Ιστορία.

Τα αποσπάσματα για τον ΟΦΗ:

"Το 1993 έναν χρόνο πριν πάει η Ελλάδα στο Μουντιάλ, ήμουν βασικό στέλεχος του Παναθηναϊκού και της Εθνικής. Την επόμενη σεζόν δεν έπαιξα καθόλου και δεν συμπεριλήφθηκα στην αποστολή της Εθνικής στο Μουντιάλ. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ πολύ σε αυτό το σκηνικό. Ήταν κάποια σκληρά λόγια με τον Όσιμ μέσα στο γραφείο του. Αυτά που μου είπε δεν θέλω να τα πω ποτέ.

Είναι ένας μεγάλος πόνος στην καρδιά μου αυτά που έχουν συμβεί εκείνη την περίοδο. Έχασα το Μουντιάλ και δεν μπορούσα να πάω, γιατί δεν έπαιζα στον Παναθηναϊκό για πολλούς λόγους.

Τότε ακολούθησε η μεταγραφή μου στον ΟΦΗ. Ήθελα να αποδείξω εκεί ότι ήταν λάθος που με άφησαν να φύγω, αλλά και γιατί ήθελα να παίζω. Ενώ ήθελα να είμαι στον Παναθηναϊκό, δεν ήθελα να βλέπω τους αγώνες από τον πάγκο ή την εξέδρα και να λέω είμαι στον Παναθηναϊκό. Ήμουν 23-24 και έπρεπε να κοιτάξω την καριέρα μου.

Γι’ αυτό και πήγα στον ΟΦΗ. Εκεί με υποδέχθηκαν όμορφα, μου έδωσαν στήριξη και έδωσαν πολλά σε μένα και θεωρώ και εγώ σε αυτούς. Πίστευα ότι κάποια στιγμή θα καλέσουν πίσω στον Παναθηναϊκό. Αυτό δεν έγινε, αισθάνομαι μια μικρή πικρία γι’ αυτό, γιατί θεωρώ ότι δικαιούμουν να επιστρέψω, αλλά δεν έγινε ποτέ".

Μετά τον Παναθηναϊκό ακολούθησε ΟΦΗ, στον οποίο έμεινε για δυόμισι χρόνια. Ο Φραντζέσκος μάς διηγήθηκε την εμπειρία του από τον Ευγένιο Γκέραρντ, τους συμπαίκτες του αλλά και τα συναισθήματά του για το φιλικό με τον Ολλανδό.

"Δεν είναι τυχαίο που έμεινε τόσα χρόνια στον ΟΦΗ. Έγινε κομμάτι της Κρήτης και όχι μόνο του ΟΦΗ. Ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος που εισήγαγε πολλές πρωτοτυπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τις οποίες τις πάντρεψε με τις δικές μας παραδόσεις. Σε άφηνε να ξεδιπλώνεις στο γήπεδο αυτό που μπορούσες να κάνεις, ήταν πολύ άνετος με τους παίκτες του, αλλά στο γήπεδο υπήρχαν όρια και μέτρα.

Για παράδειγμα είχες τη δυνατότητα να πιείς καφέ μαζί του, να γευματίσεις μαζί του, ακόμα και να μεθύσεις μαζί του, αλλά την επόμενη ημέρα ήταν σαν να μη συνέβη τίποτα. Έπρεπε να είχαμε τους ρόλους που είχαμε στην ομάδα.

Θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι όταν πήγα στον ΟΦΗ, ήταν με την Καλαμάτα εκτός έδρας. Εγώ ερχόμενος από τον Παναθηναϊκό και ως μέλος της Εθνικής, τον βλέπω να μπαίνει στο δωμάτιο που ήμουν μαζί με τον Πουρσανίδη και μας είπε «καλώς το δωμάτιο του πάγκου» και φεύγει.

Κοιτάζομαι με τον Ηλία και μου λέει δεν παίζουμε αύριο. Έμεινα κόκκαλο για λίγο. Εκείνος ήταν ήδη έναν χρόνο στην ομάδα. Μου είπε ότι ο Ολλανδός το είχε γούρι. Πάντα αφήνει δύο παίκτες βασικούς την πρώτη αγωνιστική στον πάγκο και μετά δεν θα έχουμε θέμα. Μας έβαλε στο ημίχρονο και από τότε παίζαμε τακτικά στην ενδεκάδα".

Στον ΟΦΗ φυσικά εκτός από έναν εξαιρετικό προπονητή, είχε και πολύ καλούς συμπαίκτες, με τους οποίους είχε άριστες σχέσεις.

"Ο Πουρσανίδης ήταν χρυσό παιδί και καλός ποδοσφαιριστής, ήμασταν σε αρκετές αποστολές μαζί. Με τον Νίκο Νιόπλια είχα πολύ καλές σχέσεις, ήταν και αυτός σπουδαίος άνθρωπος και ποδοσφαιριστής. Με τον Νίκο Μαχλά ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο στην Εθνική ομάδα.

Τότε ο ΟΦΗ αποτελούταν από πολύ καλούς ποδοσφαιριστές και ήμασταν οικογένεια. Ο Κώστας Χανιωτάκης, ο Νίκος Παπαδόπουλος, όλοι τους ήταν παικταράδες και έπαιζαν και στην Εθνική. Πραγματικά ήμασταν ένα κράμα ποιοτικών ποδοσφαιριστών, δημιουργήσαμε μια καλή παρέα, γιατί ήμασταν όλοι εξαιρετικά παιδιά.

Περίμενα ότι θα βρω αυτή την καλή ομάδα και αυτούς τους καλούς παίκτες στον ΟΦΗ. Δεν θέλω να κρυφτώ, διαφορά υπήρχε σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, αλλά ήξερα ότι θα αντιμετωπίσω πολύ καλό κλίμα και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Εκείνη τη χρονιά ο ΟΦΗ βγήκε στο UEFA. Γι’ αυτό και πήγα με χαρά εκεί. Δεν με πείραξε.

Για το φιλικό με τον Γκέραρντ γνώριζα από την αρχή . Το άξιζε να γίνει κάτι τέτοιο και μετά από λίγο καιρό μάς άφησε. Τού άξιζαν πολλά πράγματα παραπάνω. Μπράβο στον Ηλία (σ.σ. Πουρσανίδη) που το ξεκίνησε και το οργάνωσε. Εκείνη την ημέρα το κλίμα ήταν πολύ φορτισμένο. Μακάρι να ήταν καλύτερα ο Γκέραρντ, για την εικόνα του ίδιου. Καταλάβαινε τι συνέβαινε, με ποιόν μιλούσε. Θα ήθελα να ήταν καλύτερα, για να το βίωνε καλύτερα.

Από τον ΟΦΗ θα μου μείνει ότι ήμασταν όλοι μαζί συνέχεια, μια παρέα. Δεν κάναμε μια προπόνηση και μετά βρισκόμασταν στην επόμενη προπόνηση. Ήμασταν σχεδόν σε καθημερινή βάση από το ένα σπίτι στο άλλο. Ανεξαρτήτως αν ήμασταν παντρεμένοι, ελεύθεροι με παιδιά κλπ. Ήμασταν μια μεγάλη καλή παρέα. Αυτό έβγαινε και στο γήπεδο και δεν θα το ξεχάσω ποτέ".

Τον Ιανουάριο του 1997 ο Φραντζέσκος πήρε μεταγραφή από τον ΟΦΗ για τον ΠΑΟΚ. Μια μεταγραφή που άφησε θετικό "αντίκτυπο" σε όλους, όπως μας εξηγεί ο Φραντζέσκος. Ο ίδιος γνώρισε μια πρωτόγνωρη λατρεία, έχοντας απίστευτη πορεία με τον ΠΑΟΚ και ο ΟΦΗ βγήκε κερδισμένος στο οικονομικό σκέλος.

“Γινόντουσαν συζητήσεις ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΟΦΗ ένα μήνα πριν, τον Δεκέμβριο πριν καν προσεγγίσουν εμένα. Ο ΟΦΗ ήθελε να φύγω γιατί θα έπαιρνε ένα μεγάλο ποσό για τα δεδομένα της εποχής, για έναν παίκτη που θα έφευγε ελεύθερος το καλοκαίρι. Στον ΟΦΗ υπέγραψα για τρία χρόνια.

Τον Ιανουάριο θα μπορούσα να είχα συμφωνήσει με μια ομάδα για το καλοκαίρι, χωρίς να έχει όφελος ο ΟΦΗ. Αντίθετα έλαβε 100 εκατομμύρια (δραχμές) για να με αφήσει ελεύθερο. Όταν μίλησα με τον Ευγένιο, μου είπε καλό θα είναι να γίνει, γιατί θα μπορέσουμε με αυτά τα λεφτά να πάρουμε 4-5 παίκτες. Και εσύ θα κερδίσεις ένα καλό συμβόλαιο και εμείς θα βγούμε κερδισμένοι. Έτσι ήταν. Όταν έφυγα, ο ΠΑΟΚ ήταν 10ος και ο ΟΦΗ 2ος. Στο τέλος με τον ΠΑΟΚ τερματίσαμε τρίτοι, κάναμε γύρο πρωταθλητισμού".

Η ερώτηση για το ποιο ήταν το καλύτερο φάουλ μάλλον ήταν λίγο δύσκολη, μιας και ο Φραντζέσκος δεν ξεχώρισε κάποιο.

"Είναι αρκετά. Είναι πολλοί παράγοντες. Είναι θέμα συγκυριών, καταστάσεων. Αυτό με τη Βοσνία θα μου μείνει για την ατμόσφαιρα που υπήρχε εκεί, λόγω του εμφυλίου. Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ως παίκτης του ΠΑΟΚ, χάναμε 1-0 και το γυρίσαμε σε 2-1.

Με τον Παναθηναϊκό κόντρα στον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο, χάναμε και εκεί 1-0 και στο τέλος κερδίσαμε 3-1. Με την Παναχαϊκή ως παίκτης του ΟΦΗ, το τελευταίο φάουλ που χτύπησα. Ήταν 1-1 είχε ανέβει όλη η ομάδα στην περιοχή. Ρωτάω τον Γκέραρντ, να το χτυπήσω απευθείας, μου είπε κάνε ό,τι θες. Μπήκε γκολ και ήταν πολύ ωραίο. Μετά από αυτό το παιχνίδι έφυγα, ούτε τα πράγματά μου δεν γύρισα να πάρω.

Το ταλέντο στις εκτελέσεις φάουλ είναι έμφυτο και το συνειδητοποίησα αφού σταμάτησα. Πρέπει να το έχεις. Προσπάθησα να το μεταδώσω και σε κάποια παιδιά που έβλεπα ότι έχουν προοπτική, αλλά πέρα από το να το χτυπήσεις παίζει ρόλο και πόσο γρήγορα το επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου. Και μετά είναι η δουλειά, πόσο θα το εξελίξεις".

Ολόκληρη η συνέντευξη στο www.sport24.gr