Ο Ντράγκαν Τζουγκάνοβιτς παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στην ιστοσελίδα campion.gr και αναφέρθηκε εκτενώς στον ΟΦΗ, τη σχέση του με την κρητική ομάδα, την πρόσφατή του συνάντηση με τον Γιάσμικο Βέλιτς, το διάσημο πανηγυρισμό του και τον σημερινό ΟΦΗ του Νίκου Νιόπλια, ενώ αναφέρθηκε και στη μεγάλη ομάδα του 1992 - 1994, αποκαλύπτοντας και κάποιες άγνωστες πτυχές της συνεργασίας του με τον ΟΦΗ, που σχετίζονται με το τότε ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΠΑΕ...

Το κομμάτι της συνέντευξης για τον ΟΦΗ:

Να πάμε και στην καριέρα σας ως ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ. Μιλήστε μας για εκείνα τα χρόνια, που ζήσατε πολύ έντονες στιγμές.

Όπως ξέρεις έχω γυρίσει όλο τον κόσμο και έχω παίξει σε πολλές χώρες και θα είμαι ειλικρινής. Ο ΟΦΗ θα είναι για μια ζωή στην καρδιά μου. Είναι μια ομάδα για την οποία δεν μπορώ να πω ότι ήμουν μόνο επαγγελματίας. Εγώ τον ΟΦΗ τον αγαπάω, τον λατρεύω. Είναι κάτι παραπάνω, είναι μια μεγάλη αγάπη. Τον ξεχωρίζω στην ζωή μου. Ήρθα σε μικρή ηλικία στον ΟΦΗ, πιτσιρικάς και αυτή η ομάδα με έκανε ποδοσφαιριστή και έναν καλό άνθρωπο. Όταν είσαι μικρός και έρχεσαι σε μία ομάδα με αστέρια όπως ο ΟΦΗ και σε αγκαλιάζει ο κόσμος, ενώ ήμουνα ξένος, με έκαναν να νιώθω Κρητικός. Με αγκάλιασαν, με βοήθησαν και παρότι είχα ζήσει πολύ δύσκολες στιγμές με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, με έκαναν να νιώθω τον ΟΦΗ και την Κρήτη σαν δεύτερο σπίτι μου.

Στον αγώνα Επισκοπή-Καραϊσκάκης τεθήκατε αντιμέτωπος με τον Γιάσμινκο Βέλιτς με τον οποίο ήσασταν συμπαίκτες στον ΟΦΗ. Πως νιώθατε που πλέον ήσασταν αντίπαλός του;

Ήμασταν χρόνια φίλοι και συμπαίκτες. Παίζαμε μαζί, είχαμε και ωραίες και κακές στιγμές με πόλεμο κτλ. Πριν το παιχνίδι τα λέγαμε οι δυο μας και μου λέει: "Εσύ τώρα πως αισθάνεσαι, πως το βλέπεις;" και του λέω: "Εμένα αυτή την στιγμή δεν με απασχολεί πολύ το αποτέλεσμα, όποιος και να κερδίσει θα είμαι χαρούμενος. Ο Καραϊσκάκης είναι η ομάδα μου, εσύ είσαι φίλος μου, και να χάσω δεν θα με πειράξει". Έτσι έλεγε και αυτός: "Εγώ τώρα πως να σε αντιμετωπίσω, δεν ξέρω τι γίνεται" και γελούσαμε. Πραγματικά είναι μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας πολύ μεγάλος παίκτης και τώρα κάνει καλή δουλεία σαν προπονητής. Ωραία ήταν που ξανασυναντηθήκαμε μετά από πολλά χρόνια.

Τη σεζόν 1993-1994 με την φανέλα του ΟΦΗ πήρατε δύο τεράστιες προκρίσεις στην Ευρώπη, επί της Σλάβια Πράγας και επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Πως ήταν εκείνα τα ματς και εκείνη η χρονιά;

Εκείνη την σεζόν είχα δώσει μια συνέντευξη στον "Ελεύθερο Τύπο" και είχε κάνει "μπαμ" στην Ελλάδα. Είχα πει ότι εάν ο ΟΦΗ είχε άλλα χρώματα θα ήταν πρωταθλητής. Και το είχα πει με την έννοια ότι ο ΟΦΗ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα εκείνη την στιγμή και το εννοούσα αυτό. Οι "μεγάλες" ομάδες έχουν το προβάδισμα γιατί κάποια στιγμή σε σπρώχνει και η διαιτησία και είναι διαφορετικά. Ενώ όταν έρχεται ο ΟΦΗ από την Κρήτη, που μπορείς να πεις μια στιγμή ότι είναι σαν να μην είσαι στην Ελλάδα. Είσαι στην Κρήτη και είναι λίγο διαφορετική η κατάσταση. Όπου και να ερχόσουνα ένιωθες ότι έπαιζες εκτός "σπιτιού". Οι άλλες ομάδες, έπαιζαν Αθήνα πχ και είχαν κόσμο. Ενώ για εμάς ήταν λίγο δύσκολο.

Όμως η ομάδα μας ήταν τόσο καλή και είχε ποιότητα και δεν καταλαβαίναμε, δεν μας πείραζε. Πηγαίναμε στην Δράμα, στην Ξάνθη, στην Καβάλα και όπου και να πηγαίναμε φέρναμε τα "τρίποντα", ήμασταν πάρα πολύ δυνατοί. Κερδίζαμε και τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ισοπαλία με ΑΕΚ και στο Ηράκλειο κανένας δεν μπορούσε να αντέξει. Τους κερδίζαμε όλους και τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ που ήταν Πρωταθλήτρια την 2η χρονιά με την τρομερή ομάδα του Μπάγεβιτς. Ήμασταν πολύ δυνατή ομάδα και αυτή η ομάδα μπορούσε περισσότερα.
Όπως και δείξαμε στην Ευρώπη. Παίξαμε με μια τρομερή Σλάβια Πράγας που τότε είχε 9 παίκτες στην Εθνική Τσεχίας και κάνανε όλοι μεγάλες καριέρες, παίξανε όλοι σε πολύ μεγάλες ομάδες. Μπέργκερ, Νέντβεντ, Σμίτσερ, Κούκα, όλοι τρομεροί παίκτες.

Και μετά παίξαμε με την Ατλέτικο Μαδρίτης που ήταν μία πάρα πολύ καλή και δυνατή ομάδα, φοβερή ομάδα. Με Λόπες, Σολοθάμπαλ, Καμινέρο, Μολίνα, Μοασίρ, Κοσέτσκι, Κίκο, τρομερά ονόματα. Ήταν ένα όνειρο να περάσεις αυτές τις ομάδες κι όμως εμείς φτάσαμε εκεί και τα καταφέραμε. Πήγαμε στους "16", τότε που ακόμη και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δύσκολα πηγαίνανε και εμείς τα καταφέραμε. Αυτό αποδεικνύει ότι ήμασταν μεγάλη ομάδα.

Τώρα τον ΟΦΗ τον παρακολουθείτε;

Ε βέβαια. Χρόνια τώρα βλέπω όλα τα παιχνίδια. Όπου και να δούλεψα, στην Ινδονησία και οπουδήποτε αλλού πάντα παρακολουθούσα τα παιχνίδια του ΟΦΗ. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω παιχνίδι.

Έχετε επαφή με παλιούς σας συμπαίκτες;

Ναι βέβαια. Έχουμε και ένα γκρουπ στο viber, από τότε πριν 3 χρόνια που παίξαμε ένα παιχνίδι λόγω του κυρίου Γκέραρντ του συγχωρεμένου. Επανήλθε αυτή η ατμόσφαιρα. Μιλάμε, στέλνουμε μηνύματα, έχω επαφή με τους περισσότερους και είμαι πάρα πολύ υπερήφανος που έπαιξα με αυτά τα παιδιά ποδόσφαιρο.

Επίσης έχετε γράψει ιστορία με τον πανηγυρισμό στον ΟΦΗ. Πως τον εμπνευστήκατε, από που προήλθε;

Να σου πω την αλήθεια ήμουνα ο πρώτος ποδοσφαιριστής στον κόσμο που το έκανε αυτό και το γράφανε πάρα πολλές εφημερίδες. Τότε το 1989, ήρθε το BBC Sport στην Γιουγκοσλαβία και έκανε μια εκπομπή γι' αυτό τον λόγο. Ήτανε την σεζόν 1990-1991 όταν έπαιζα στην ΟΦΚ Βελιγραδίου και έβαλα γκολ στο πρώτο λεπτό, στα πρώτα δευτερόλεπτα εναντίον της Σαράγιεβο. Έγινε μια μεγάλη μπαλιά, κάνω ένα κοντρόλ, σουτ και βάζω γκολ. Και από την τρέλα μου δεν ήξερα πως να πανηγυρίσω και έβαλα έτσι την φανέλα και έτρεχα σαν τρελός. Είχε πάρα πολύ κόσμο στο γήπεδο, είδα ότι άρεσε στον κόσμο και συνέχισα να πανηγυρίζω έτσι και έγινε παγκόσμιο μετά. Μετά το έκανε ο Ραβανέλι που έπαιζε στην Γιουβέντους και όλος ο κόσμος νόμιζε ότι το έκανε ο Ραβανέλι μιάς και το Ιταλικό πρωτάθλημα έχει μεγαλύτερη προβολή. Όταν κάποιος από τα Αγγλικά ΜΜΕ ανακάλυψε ότι εγώ είχα κάνει πρώτος αυτό τον πανηγυρισμό και το έβγαλε στην φόρα, είπε ότι δεν το έκανε αυτό πρώτος ο Ραβανέλι, αλλά ένας παίκτης στην Γιουγκοσλαβία, ο Τζουκάνοβιτς που τώρα παίζει στην Ελλάδα. Όταν μετά την Γιουβέντους ο Ραβανέλι πήγε στην Αγγλία και τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος για τον πανηγυρισμό, τότε παραδέχθηκε ότι το είδε από μένα, αλλά δεν ήξερε πως με λένε.

Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο τί διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στο τότε και το τώρα;

Στον οργανωτικό τομέα δεν έχει πάρα πολλές διαφορές δυστυχώς. Θα έπρεπε να έχει αλλά δυστυχώς δεν έχει. Στον τομέα της ποιότητας του ποδοσφαίρου, κατά την γνώμη μου, τότε ήταν πιό δυνατό. Ο φίλαθλος κόσμος ερχόταν και ευχαριστιόταν βλέποντας αυτά τα παιχνίδια. Έφευγε από τα γήπεδα ευχαριστημένος και νομίζω ότι ήταν πολύ πιό κοντά στις ομάδες τότε από τώρα, γιατί όλα τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Παιζόταν καλή μπάλα στην Ελλάδα, το Ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Τώρα όμως κατά την γνώμη μου γίνεται μεγάλο λάθος στο ότι οι ομάδες δίνουν ευκαιρίες στους ξένους παίκτες και όχι στα Ελληνόπουλα. Αυτό είναι μεγάλο λάθος δυστυχώς. Είμαι σίγουρος ότι τα Ελληνόπουλα είναι πολύ μεγάλα ταλέντα αλλά θέλουν εμπιστοσύνη και δουλειά. Και αυτό πρέπει να το ακολουθήσουν περισσότερες ομάδες και να ξυπνήσουν λίγο γιατί το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πάει καλά και βλέπουμε ότι η Εθνική ομάδα δεν κάνει καλά αποτελέσματα και ένας από τους μεγαλύτερους λόγους είναι αυτός δυστυχώς. Ξένος που θα σου κάνει την διαφορά συμφωνώ να έρθει και είναι ανάγκη για τον κόσμο και για διαφήμιση. Αλλά μόνο αστέρια και καλοί παίκτες. Όχι όπως τώρα. Δεν βλέπω ποιότητα από τους παίκτες που έρχονται. Βλέπω ξένους που έχουν χαμηλότερη ποιότητα από τους Έλληνες παίκτες. Δεν υπάρχει λόγος να έρθουν.

Η γνώμη σας για την τωρινή ομάδα του ΟΦΗ;

Η γνώμη μου είναι ότι ο ΟΦΗ έφτιαξε καλή ομάδα και έχει καλό προπονητή. Ο Νίκος είναι καλός προπονητής, έμπειρος. Είναι φοβερό παιδί, τον ξέρω γιατί παίζαμε χρόνια μαζί και νομίζω ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό με τον ΟΦΗ. Είναι μεγάλη ομάδα και πρέπει να είναι μέσα στην τετράδα-πεντάδα πάντα. Και φέτος έχει καλή ποιότητα, καλούς παίκτες. Θέλει χρόνο, νομίζω ότι ο Νίκος έχει πλάνο, πως πρέπει να είναι η ομάδα στο γήπεδο και πως να διαχειρίζεται τα πράγματα και είμαι σίγουρος ότι θα πάει καλά.

Όταν ήσασταν στον ΟΦΗ σας είχαν προσεγγίσει άλλες ομάδες;

Ναι είχα πρόταση το 1993 από την ΑΕΚ όταν ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς προπονητής. Έπρεπε να πάω, αλλά δυστυχώς εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να φύγω. Στο συμβόλαιό μου, επειδή τον ΟΦΗ τον είχε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, υπήρχε όρος ότι δεν μπορώ να πάω σε καμία μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα εκτός του Παναθηναϊκού. Δυστυχώς αυτό δεν το ήξερα όταν υπέγραψα. Δεν με είχε ενημερώσει ο μάνατζέρ μου. Μετά είχα πρόταση από την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά ο συγχωρεμένος ο κύριος Θόδωρος Βαρδινογιάννης δεν με άφησε να φύγω. Έτσι κάπου ξενέρωσα και γω και τον τελευταίο χρόνο στον ΟΦΗ δεν ήμουν στο επίπεδο που μπορούσα και έπρεπε να ήμουν. Ήθελα να πάω σε μια μεγάλη ομάδα σαν την Ατλέτικο και έτσι τελείωσε η ιστορία.

πηγή και ολόκληρη η συνέντευξη: www.campion.gr