O παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, Χρήστος Βασιλείου, παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στον Γιώργο Μπιτσικώκο, για την ιστοσελίδα της εφημερίδας SportDay και μίλησε για την καριέρα του σε ΠΑΟ και Εθνική, ενώ αφιέρωσε μεγάλο μέρος στην πορεία του στον ΟΦΗ, όπου έζησε τις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του 1980.


Τα αποσπάσματα για τον ΟΦΗ:

- Εσύ έτσι πήρες την απόφαση για να φύγεις (από τον ΠΑΟ);

Είχα συζητήσει με τον κ. Βαρδινογιάννη και μου είπε τότε ότι θα με στείλει δανεικό στον ΟΦΗ για να βοηθήσει τον αδελφό του, τον Θόδωρο να κάνει καλή ομάδα. Ήταν τότε που είχε έρθει και ο Γκέραρντ και έτσι έφυγα για το Ηράκλειο. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Στον ΟΦΗ έπαιξα την καλύτερη μπάλα στη ζωή μου και πραγματικά απολάμβανα κάθε στιγμή.

Ο κόσμος του ΟΦΗ με αγάπησε και τον αγάπησα κι εγώ. Φυσικά είμαι χαρούμενος που ήμουν και στην ομάδα που κατέκτησε το κύπελλο το 1987 και είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αλλά και η αγάπη του κόσμου του ΟΦΗ… Θα σου πω κάτι που μου έτυχε πριν λίγο καιρό. Είχα πάει βόλτα με την οικογένειά μου στο Ηράκλειο. Τότε ένας παππούς, περίπου 80 χρονών με το μπαστουνάκι του, με σταμάτησε στο δρόμο και μου λέει: “Δεν πιστεύω να είσαι ο Βασιλείου”; Αυτή η αγάπη του κόσμου στο Ηράκλειο είναι ανεπανάληπτη. Τα έδινα όμως όλα κι εγώ για την ομάδα.



- Αν δεν κάνω λάθος είσαι ο μοναδικός παίκτης που πήγες από τον Παναθηναϊκό στον ΟΦΗ και ξαναγύρισες στον Παναθηναϊκό.

Άλλη μεγάλη ιστορία αυτή. Εγώ όπως σου είπα δεν ήθελα να φύγω από τον ΟΦΗ, γιατί πραγματικά περνούσα καλά. Τότε ο νόμος έλεγε ότι ένας παίκτης μπορεί να πάει δανεικός για τρία χρόνια σε μια ομάδα. Δεν μπορούσε να επιστρέψει νωρίτερα. Τότε ο Παναθηναϊκός έδιωξε τον Γκμοχ και είχε αναλάβει ο Δανιήλ. Με ήθελε πίσω, αλλά δεν μπορούσε λόγω νόμου. Εγώ είχα πει στον Μυριοκεφαλιτάκη, ότι ούτως ή άλλως δεν θέλω να φύγω από τον ΟΦΗ. Πήρα λοιπόν άδεια και έφυγα για διακοπές.

- Τι έγινε όμως και τελικά γύρισες;

Πήγα διακοπές στην Κέρκυρα και δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με το θέμα. Ήθελα να μείνω στον ΟΦΗ και δεν με ένοιαζε. Τότε, στο ξενοδοχείο που ήμουν, χτυπάει το τηλέφωνο στο δωμάτιο και ήταν ο κ. Βαρδινογιάννης. Τρελάθηκα γιατί δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να με βρει (γέλια). “Χρήστο γυρνάς πίσω στην ομάδα”, μου είπε. Του απάντησα τότε: “Πρόεδρε και να ήθελα να γυρίσω, δεν μπορώ γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει”. “Μην ανησυχείς γι’ αυτό, αύριο θα αλλάξει ο νόμος και θα μπορέσεις να έρθεις”, μου είπε. Του απάντησα ότι θέλω να μείνω στον ΟΦΗ και τότε μου λέει: “Αγόρι μου είσαι τρελός; Εγώ αλλάζω το νόμο κι εσύ μου λες ότι θέλεις να μείνεις στον ΟΦΗ”; (γέλια). Τελικά κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να μην γυρίσω και γύρισα. Και άλλαξε και ο νόμος σε μια μόνο ημέρα.



- Έπαιξες όμως κι αργότερα στη χρονιά, μέχρι και το πρώτο ματς με την Μπριζ και μετά δεν έπαιζες και έφυγες από τον Παναθηναϊκό.

Με χρέωσε ο Μπένγκστον που πλέον είχε αναλάβει προπονητής, γιατί στο πρώτο ματς με την Μπριζ ήμασταν μπροστά στο σκορ 2-1 και σε μια ασυνεννοησία μας ισοφάρισαν. Έτσι δεν με έβαζε και τότε ζήτησα να φύγω. Φυσικά ζήτησα να πάω στον ΟΦΗ, αλλά ο Βαρδινογιάννης με έστειλε στον Απόλλωνα για να βοηθήσω να σωθεί η ομάδα και μετά θα πήγαινα στον ΟΦΗ. Όταν τελείωσε όμως η χρονιά και ενώ ο Απόλλωνας έμεινε στην κατηγορία, δεν με άφηναν να πάω πάλι στον ΟΦΗ. Τότε πήρα την απόφαση να σταματήσω.

- Περίμενε. Θα σταματούσες το ποδόσφαιρο γιατί δεν σε άφηναν να πας πάλι στον ΟΦΗ;

Δεν θα το σταματούσα. Το σταμάτησα! Για δέκα ημέρες είχα φύγει και είχα γυρίσει στο Αγρίνιο και είχα εξαφανιστεί. Τελικά με βρήκε ο Αλαμάνος και με έπεισε. “Μην είσαι χαζός”, μου είπε. Έλα να παίξεις τη μπάλα σου, να πάρεις τα λεφτά σου. Και έτσι συνέχισα.

- Τι το ιδιαίτερο βρήκες στον ΟΦΗ δηλαδή;

Το κλίμα ρε φίλε. Το κλίμα. Ο Γκέραρντ ήταν φανταστικός άνθρωπος. Ο κόσμος. Όλα ήταν φανταστικά. Παίζαμε τότε, επί Παπαποστόλου, στην Εθνική εγώ, ο Νιόπλιας, ο Σαμαράς, ο Βλαστός. Είχαμε ομαδάρα. Ερχόταν στο Ηράκλειο ο Ολυμπιακός και έχανε. Ερχόταν η ΑΕΚ και έχανε. Πηγαίναμε εμείς εκτός έδρας και νικούσαμε παντού και τότε όλες οι ομάδες είχαν παικταράδες.

- Με τον Παναθηναϊκό τότε όμως έλεγαν διάφορα, εσείς πως τα ακούγατε όλα αυτά;

Ποτέ δεν ήρθε κάποιος να μου πει, είτε σε εμένα, είτε σε άλλον παίκτη της ομάδας κάτι για τα ματς με τον Παναθηναϊκό. Σε καμία περίπτωση δεν θα τον ακούγαμε άλλωστε. Ήταν και ο δικός μας εγωισμός στη μέση. Κανείς δεν θα τολμούσε να μας πει τίποτα. Θα σου πω ένα παράδειγμα.

- Σε ακούω.

Ήταν το 1985-86 όταν υποδεχτήκαμε τον Παναθηναϊκό για το πρωτάθλημα. Ξεκινήσαμε φανταστικά το ματς και προηγηθήκαμε 3-0 και 4-1. Ο Παναθηναϊκός μείωσε σε 4-3 και στα τελευταία λεπτά κέρδισε πέναλτι ο Σαραβάκος. Εμείς τρελαθήκαμε από την απόφαση του διαιτητή. Τέλος πάντων το εκτέλεσε ο ίδιος ο Σαραβάκος, αλλά ο Μητσέας το έβγαλε. Έγινε χαμός. Πανηγυρίσαμε τότε με την ψυχή μας, γιατί δεν θέλαμε να δώσουμε δικαιώματα να πουν ότι από 3-0 και 4-1 ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς.

- Πες μου και για το σήμερα.

Σήμερα είμαι μόνιμος κάτοικος Ρεθύμνου και είμαι προπονητής στην ομάδα του Γερανίου. Έχω μείνει στην Κρήτη και εδώ είναι και η οικογένειά μου. Την Κρήτη την αγάπησα και με αγάπησε και αυτή όπως φαίνεται.


Ολόκληρη η συνέντευξη στο www.sportday.gr