Ακούμε ότι "όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο ανεξήγητο λόγο στην αρχή, που στην πορεία καταλαβαίνεις τη χρησιμότητά του".

Όχι, είσαι γελασμένος μεγάλε αν νομίζεις ότι η ζωή σου από δω και στο εξής θα είναι εύκολη, θα πρέπει να ξέρεις ότι "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα"...

Μην ξεχνάς τόσο εύκολα!!! Θυμήσου μόνο, πόσες φορές τα προηγούμενα χρόνια, σε πέταξαν με την σχεδία σου μισοδιαλυμένη, σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και έπρεπε να κολυμπήσεις και να διασχίσεις πελώρια κύματα, για να βγεις στη στεριά που είσαι αυτή τη στιγμή.

Τα κομμάτια σου που μάζευες, όταν απλήρωτος, χωρίς νίκες, απαξιωμένος και με την πίεση εναντίον σου, και με αυτά τα ίδια κομμάτια, έφτιαξες τον καινούριο σου εαυτό, το μαχητή που έφερε την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία, και αυτά τα κομμάτια, είναι τα λάφυρα της δικής σου επιτυχίας.

Θυμήσου μόνο, πόσες φορές σκέφτηκες πέρσι να τα παρατήσεις, νιώθοντας αποδυναμωμένος, με τρεμάμενα πόδια, και κομμένη ανάσα, άλλα πάντα κάτι σε έκανε να εστιάζεις στην πορεία σου...

Ούτε που μπορώ να τις μετρήσω, δεν τις θυμάμαι τόσες πολλές που ήταν. Ίσως κάποια στιγμή να το κάνουμε μαζί.

Έπεσες κάτω, τσακίστηκαν όλα, έσπασε το "μέσα σου" και γέμισε το σώμα σου και η ψυχή σου σημάδια.

Κάποια παιδιά, τρόμαξαν περισσότερο από εσένα και πήδηξαν απ το καράβι, τρέχοντας.

Δεν ήθελαν "γρατζουνιές" στο σώμα τους.

Και δεν ήξεραν εκείνη την ώρα, ότι οι γρατζουνιές αυτές, είναι τα παράσημα από τις κερδισμένες μάχες, που σήμερα σε κάνουν να καμαρώνεις, μαζί με όλους εμάς.

Είναι χαραγμένα όλα στο μυαλό σου και στο σώμα σου. Δικά σου κατορθώματα.

Ακόμα και το φόβο σου κατάφερες να τον δαμάσεις και ας μεγάλωνε σαν αγριεμένο θηρίο μέσα σου, τον έκανες φίλο και πορευτήκατε παρέα μέχρι το τέλος.

Και ΝΑΙ, τα κατάφερες, τον έφερες στα μέτρα σου, τον κοιτούσες πλέον στα μάτια και αυτός γύριζε το βλέμμα του απ την άλλη μεριά.

Είχες πάρει ήδη μια απόφαση, και ας μην το είχες καταλάβει: "Να κερδίσεις αυτή τη μάχη", σε πείσμα όσων δεν το πίστευαν, για το χαμόγελο των ανθρώπων που αγαπάς. Με οποιοδήποτε κόστος.

Παραδέχτηκες μέσα σου, ότι "αναίμακτη" μάχη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, και πως απλά θα έπρεπε για να απολαύσεις τη χαρά που απόλαυσες, και για να δώσεις το χαμόγελο στα πρόσωπα της μητέρας σου, της γυναίκας σου, του παιδιού σου ή οποιουδήποτε απλού φιλάθλου, θα έπρεπε να θυσιάσεις μερικές γρατζουνιές στο σώμα και στην ψυχή. Έτσι γίνεται πάντα με τους Ήρωες...

Ακόμα και τότε που η ζωή σου έπαιρνε περίεργη τροπή, μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες, στις μεγάλες αναποδιές, ακόμα και τότε είχες αποφασίσει να μην τα παρατήσεις.

Κι ας έτρεμαν από φόβο τα πόδια σου.

Κι ας ήταν όλα εναντίον σου.

Κι ας μην πίστευαν πολλοί αυτό που μέσα στα αποδυτήρια συζητούσατε μεταξύ σας, μετά από κάθε κουβέντα με τον προπονητή.

Στύλωσες τα πόδια τότε, πείσμωσες, έγινες πιο επίμονος, εμμονικός ίσως.

Κι αυτό σε έκανε πιο δυνατό, κι ας μην έβλεπε κανείς το ίδιο όνειρο με σένα.

Δεν λογάριαζες τίποτα, θυμάσαι;

Κοίταζες τον αντίπαλο στα μάτια και τα μάτια σου έβγαζαν φωτιές, θυμάσαι;

Σε ακουμπούσε ο αντίπαλος σε κάποια διεκδίκηση, και τον διαπερνούσε ηλεκτρικό ρεύμα, θυμάσαι;

Ένιωθε ο κάθε αντίπαλος, ανεξάρτητα το όνομά του ή τον τραπεζικό του λογαριασμό, ότι "εδώ σήμερα θα περάσω δύσκολα". Θυμάσαι;

Έτσι συνέχιζες, παίρνοντας τη μια νίκη μετά την άλλη, θυμάσαι ρε γαμώτο;

Τόσο δυνατός, που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ήξερες από που τη βρήκες τόση δύναμη!!!

Και ξέρεις τι κατάλαβα μετά από τόσα χρόνια στο πεζοδρόμιο και τα Πανεπιστήμια;

Ότι η ζωή, θέλει μαγκιά, όχι ψευτομαγκιά, όχι τυμπανοκρουσίες, όχι κλάματα και υστερίες, όχι πανικό...

Θέλει αγώνα μέχρι εσχάτων, μέχρι να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στο πεδίο της μάχης!!!

Θέλει μαγκιά στη ζωή σου σαν μαχητής, να παλεύεις με θεριά, για να δώσεις ασφάλεια στο παιδί σου και ηρεμία σε σένα.

Για να φτάσεις στην επόμενη στεριά, που θα σε κάνει ακόμα πιο υπερήφανο.

Προϋπόθεση είναι να βγεις από το λιμάνι που βρίσκεσαι και σε κάνει να νιώθεις ασφαλής.

Για να γνωρίσεις ωραίους τόπους, θα πρέπει να ξεβολευτείς, να βγεις από τη γαλήνη του λιμανιού και να βγεις στην ανοικτή θάλασσα, αποφασισμένος ότι θα παλέψεις με κύματα, τυφώνες, θεριά.

Αλλιώς, μπορείς να σαπίσεις, με γαλήνη, στην ασφάλεια του λιμανιού. Σαν ένα κομμάτι παλιοσίδερο.

Καλή δύναμη μαχητή και καλούς αγώνες!!

Ένας μαχητής

Υ.Γ: Είναι όλα αυτά, που σαν μαχητής και Ομιλίτης, θα ήθελα να πω σε εσάς τους ποδοσφαιριστές, που μας κάνατε να δακρύσουμε πέρυσι...