Ήτο Σεπτέμβριος του 2013 και επιστρέφω στην Κρήτη μετά από μια δεκαετία, μα τούτη τη φορά με διαφορετικό τρόπο! Έρχομαι στην ηλικία των 27 με την κοπελιά μου και περνώ πέντε μέρες στο Ηράκλειο.

Ντε λόγο συγκλονίζομαι από το πάθος για το ποδόσφαιρο που μεταδίδει αυτή η πόλη. Αν και δεν πρόκειται για τη μοναδική ομάδα του Ηρακλείου, αισθάνομαι ότι στους δρόμους της πόλης αναπνέουν ΟΦΗ, μιλάνε για τον ΟΦΗ, ζούνε για τον ΟΦΗ.

Ευρισκόμενος στην Ιταλία, παρακολουθούσα το ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν αγάπησα ποτέ τους ισχυρούς και αυτόν που νικά, αλλά αγαπώ το πάθος και άλλες αξίες. Αξίες τις οποίες βρήκα 2 του Σεπτέμβρη, όντε στἀθηκα έξω από το γήπεδο Γεντί Κουλέ, ένα πραγματικός μικρός θησαυρός, με τοιχογραφίες και γκράφιτι, λες και μπαίνεις σε ένα φιλμ.

Αφού τράβηξα μερικές φωτογραφίες, πλησιάζω στη μπουτίκ όπου ένα γεροντάκι από περιέργεια μας πλησιάζει, γροικά ότι δεν είμαστε Έλληνες και δεν κατέχω πως, αλλά καταλαβαίνομε ότι θέλει να μας βάλει στο εσωτερικό του γηπέδου. Φυσικά, δεν μπορούσα να αρνηθώ.

Είναι εκείνη τη στιγμή που γεννιέται ο έρωτας μου για τον ΟΦΗ. “ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ”, κειονά σκέφτηκα σ’ αυτό το άδειο στάδιο, μια ισχυρότατη συγκίνηση.

Το γεροντάκι τραβά μας φωτογραφίες υπερήφανο και δίδει μας να καταλάβομε το έτος ίδρυσης (1925), αλλά κυρίως ίντα πράμα σημαίνει αυτή η ομάδα για αυτόν. Μετά από ένα σύντομο, αλλά πλούσιο γύρο αποχαιρετιζόμαστε. Επιστρέφω στο διαμέρισμα και ετοιμαζόμαστε για το βράδυ.

Όντε φτάνομε στην πόλη για να δειπνήσομε, αίφνης θωρρώ πολλά μελανόλευκα κασκόλ, μπαρ και εστιατόρια να γεμίζουνε, όλες οι τηλεοράσεις συγχρονισμένες στο ίδιο κανάλι, δε χρειάζεται πολύ να καταλάβω ότι παίζει ο ΟΦΗ. Ατμόσφαιρα υπέροχη! Ατυχώς το ματς, ένα ντέρμπι άνευ ενθουσιασμού επί του Πλατανιά, τελειώνει με λίγες συγκινήσεις ισόπαλο 0-0.

Αλλά μετά από αυτή τη θαυμάσια μέρα, δίδω υπόσχεση στον εαυτό μου όντε γιαγύρω στην Ιταλία , να δημιουργήσω την ομάδα των Ιταλών οπαδών του Ομίλου (OFI Crete Italian Fans) !

Ευχαριστώ ΚΡΗΤΗ Ευχαριστώ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ Ευχαριστώ ΟΦΗ



Ο Λουίτζι στο Γεντί Κουλέ - Luigi a Yedi Kule

---

Era settembre 2013, ritorno a Creta dopo 10 anni, e questa volta è diverso! Ritorno all’età di 27 anni, con la mia fidanzata e trascorro 5 giorni ad Heraklion.

Da subito resto colpito dalla passione per il calcio che questa città trasmette. Nonostante non sia l’unica squadra di Heraklion sento che per le strade si respira l’OFI, si parla dell’ OFI, e si vive per l’OFI.

Dall’Italia seguivo il calcio greco, non ho mai amato i potenti, non ho mai amato chi vince, ma amo la passione ed altri valori. Valori che ho trovato il 2 settembre, quando vado fuori lo stadio Theodoros Vardinogiannis, una vera è propria bomboniera, con tutti i graffiti che ti fanno entrare in un film.

Dopo qualche foto mi avvicino allo store, ed un vecchietto incuriosito si avvicina, sente che non siamo greci e non so come capiamo che ci vuole far entrare all’interno dello stadio, ovviamente non potevo rifiutare.

E’ li che nasce il mio amore per l’OFI, “MI SENTO UNO DI LORO” questo pensai in questo stadio vuoto, un emozione fortissima. Il vecchietto orgoglioso ci scatta foto è ci fa capire l’anno di fondazione (1925), ma soprattuto ciò che significava questa squadra per lui, dopo un breve ma ricco giro ci salutiamo.

Ritorno nell’appartamento e ci prepariamo per la serata, arrivati in città per cena improvvisamente vedo tante sciarpe bianconere, bar e ristoranti che si affollano, tutte televisioni sincronizzate sullo stesso canale, basta poco per capire che sta giocando l’OFI.

Atmosfera magnifica! Purtroppo la partita, un derby poco sentito contro il Platanias che finisce con poche emozione 0-0 Ma è dopo questa splendida giornata che prometto a me stesso che al ritorno in Italia avrei creato OFI CRETE ITALIAN FANS!

GRAZIE CRETA GRAZIE HERAKLION GRAZIE OFI



Μετάφραση: Μάριος Τσαμάνδουρας