Εδώ και πολλά χρόνια (περίπου 20) παρακολουθώ πολύ στενά και με διάφορους τρόπους την ομάδα που μεγάλωσα μαζί της, τον ΟΦΗ μας, το καμάρι μας και ήμουν μέσα στο γήπεδο σε όλες τις μεγάλες και τις κακές στιγμές του. Τα τελευταία 2-3 χρόνια έχω αποστασιοποιηθεί για διάφορους λόγους, γεγονός που με κάνει να βλέπω τα πράγματα πιο αντικειμενικά και λιγότερο ρομαντικά. Μάλιστα, δεν το κρύβω ότι το απολαμβάνω κατά κάποιο τρόπο.

Και τώρα που συστήθηκα για τα βασικά, ας πάμε στο ζουμί της σκέψης μου. Όλα τα χρόνια της διοίκησης του Μπούση, ποτέ μέσα μου δεν είχα αμφιβολίες για αυτά που κάνει η διοίκηση. Μου άρεσε πάρα πολύ το πνεύμα που προσπαθούσε να περάσει στην ομάδα, που πολλές φορές, μέχρι πριν, δεν απέπνεε καμία υγεία. Μάλιστα, αυτό εδραιώθηκε όταν απολύθηκε από την ομάδα ο τότε προπονητής Νίκος Παπαδόπουλος λόγω της συμπεριφοράς του και όχι λόγω της αξίας του προπονητής (πολύ μεγάλης, κατά τη γνώμη μου). Τότε κατάλαβα ότι πάνω από το αγωνιστικό, υπάρχει ένα πνεύμα που δεν συνοδεύεται από αρρωστημένες συμπεριφορές και καταστάσεις του παρελθόντος, τόσο του ΟΦΗ όσο και γενικά του Ελληνικού Ποδοσφαίρου. Ο τρόπος που καλωσόριζε τις αντίπαλες ομάδες, με ικανοποιούσε. Ένιωθα υπερηφάνεια που η Κρητική ομάδα υποστηρίζει και διατηρεί την Κρητική φιλοξενία, στα πλαίσια του ... "ποδοσφαιρικού δυνατού" βέβαια.

Με την αλλαγή του σήματος ήμουν οκ. Μου αρέσει το νέο σήμα. Με το να παραμείνει ο Σίμος στην ομάδα, περισσότερο από όσο μπορούσε να υπομένει ο φίλαθλος κόσμος, ήμουν οκ. Με το να στελεχώνονται τμήματα (με ίσως υπεράριθμα στελέχη), ήμουν οκ. Με τις μεταγραφικές επιλογές, ήμουν οκ. Δεν είχα τη διάθεση (και ούτε έχω) να μπω στη διαδικασία να πετάξω χολή σε μια διοίκηση, που μας πήρε από τον βούρκο και μας έβγαλε στα καθαρά νερά.

Προχθές όμως έγινε το μεγαλύτερο φάουλ απ'όλα. Δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι παίκτες της ομάδας δεν έχουν κάνει προετοιμασία όλοι μαζί, δεν έχει να κάνει με τους συνεχόμενους τραυματισμούς και την έλλειψη διάρκειας. Έχει να κάνει με την ξαφνική απόφαση της ΠΑΕ να δώσει χώρο στο γήπεδο σε φιλάθλους αντίπαλης ομάδας, χωρίς να είναι ενήμεροι πρώτα - πρώτα οι φίλαθλοι της δικής της ομάδας. Δεν λέω ότι η ΠΑΕ ΟΦΗ πρέπει να δίνει αναφορά για ό,τι κάνει στον φίλαθλο κόσμο (θα εξηγήσω γιατί όχι, άλλη φορά, αν χρειαστεί), αλλά όταν πρόκειται για την παρουσία του πυρήνα της ομάδας στο γήπεδο, θα πρέπει να υπάρχουν ανοιχτά χαρτιά και όχι τέτοια εσωστρέφεια.

Η ΠΑΕ ΟΦΗ ενημέρωσε ότι τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν για τους φιλάθλους της ομάδας και όταν ο κόσμος μπήκε στο γήπεδο, είδε την Θύρα 6 (που συνήθως είναι κλειστή) γεμάτη από φιλάθλους του Ολυμπιακού που μάλιστα είχαν όρεξη για πολλά πραγματάκια αφού από νωρίς ακούστηκαν προκλητικά συνθήματα και έδειξαν ανάλογη συμπεριφορά.

Ο φίλαθλος κόσμος του ΟΦΗ γνωρίζοντας την κρισιμότητα του αγώνα και σε συνδυασμό με το μεγάλο όνομα του Ολυμπιακού, έσπευσε από πολύ νωρίς να κλείσει εισιτήρια, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πήραν τα παιδιά τους και πήγαν στο ματς, γνωρίζοντας ότι δεν θα έχει οπαδούς της άλλης ομάδας, οπότε θα υπάρχει ασφάλεια για τα παιδιά τους και τους ίδιους. Όμως όχι! Δυστυχώς, είδαν αυτό που δεν περίμεναν και πλέον τίθεται ακόμη ένα ζήτημα εμπιστοσύνης προς τους διοικούντες της ΠΑΕ. Ποιος γονέας θα πάρει το παιδί του ξανά να πάει στο γήπεδο, σε ματς με "μεγάλο" αντίπαλο; Ποιος του εγγυάται την ασφάλεια της οικογένειας του;

Για να μη μακρηγορώ, μια τέτοια κίνηση διώχνει από το γήπεδο τον κόσμο, που η ίδια η ΠΑΕ επιδιώκει να φέρνει. Σκάβει δηλαδή μια τρύπα στα πόδια της και πέφτει μέσα, γιατί όντως υπάρχουν πολλές δράσεις που δείχνουν τη θέληση της διοίκησης να προσελκύσει οικογένειες με παιδιά, αλλά με αυτό που έγινε στο Γεντί Κουλέ την Κυριακή, γκρεμίζει ό,τι προσπαθεί να χτίσει.

Ελπίζω να καταλάβουν το λάθος και να αντιμετωπίσουν διαφορετικά ανάλογη περίσταση στο μέλλον. Μην ξεχνάμε ότι πολύ σωστά είχε προειδοποιήσει και η Λέσχη Ομιλοφρενών "Μανώλης Ρασούλης" και πολύ σωστά ξανά άσκησε κριτική, στα συγκεκριμένα πεπραγμένα των διοικούντων.

ΥΓ. Είμαι υπέρ της παρουσίας οπαδών και των δύο ομάδων στα γήπεδα, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες συνθήκες ασφαλείας για όλους. Βέβαια, σε έναν ιδανικό κόσμο δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία συνθήκη ασφαλείας και να συνυπάρχουν φίλαθλοι στις κερκίδες χωρίς πρόβλημα.


Σ. Σ.