Toν Ιούνιο του 2016, οι Markus Waldén, Martin Hägglund, Henrik Magnusson και Jan Ekstrand, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Linköping στη Σουηδία, δημοσίευσαν μια μελέτη 15ετίας, αναφορικά με τις ρήξεις πρόσθιου χιαστού στο ποδόσφαιρο, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την UEFA, την αγγλική Premier League, την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Σουηδίας και το σουηδικό κέντρο αθλητικής έρευνας.

Οι ερευνητές μελέτησαν τους τραυματισμούς σε 78 επαγγελματικές ομάδες σε όλη την Ευρώπη (16 χώρες), στο χρονικό διάστημα από το 2001 μέχρι το 2015. Σε αυτό το διάστημα, εντόπισαν 157 ρήξεις πρόσθιου χιαστού, σε 149 παίκτες, εκ των οποίων οι 140 ήταν ολικές και οι 17 ήταν μερικές. Οι 123 ήταν σε ώρα αγώνα και οι 34 σε προπόνηση. Μάλιστα, το εύρημά τους ήταν ότι υπάρχει τριπλάσια πιθανότητα για να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός ματς, παρά την ώρα της προπόνησης.

Από τους 140 περιπτώσεις ολικής ρήξης, μόλις 2 δεν προχώρησαν σε εγχείρηση. Ο ένας σταμάτησε αμέσως το ποδόσφαιρο, ενώ ο άλλος ένας επέστρεψε κανονικά στις προπονήσεις και στους αγώνες 3 μήνες μετά, χωρίς να προχωρήσει σε επέμβαση αποκατάστασης! Από τους υπόλοιπους 138 που έκαναν την εγχείρηση, οι 9 είχαν νέο τραυματισμό πριν καν επιστρέψουν στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, όμως όλοι επανήλθαν τελικά στις ομάδες τους.

Σύμφωνα με την εξέταση 98 περιπτώσεων παικτών που είχαν χτυπήσει μέχρι το 2012, τρία χρόνια μετά οι 81 έπαιζαν ακόμα ποδόσφαιρο, ενώ οι 60 ήταν στο ίδιο επίπεδο με πριν, δηλαδή το 64,5%.

Ο μέσος όρος απουσίας των παικτών με ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού, ήταν 6,6 μήνες από την επέμβαση για κανονική προπόνηση και 7,4 μήνες για συμμετοχή σε αγώνα. Η μελέτη επίσης εντόπισε μια ελαφριά αυξητική τάση των τραυματισμών κάθε χρόνο και προτείνει να μελετηθούν πιθανά προληπτικά μέτρα, κυρίως μέσα στους αγώνες, καθώς στις προπονήσεις η πιθανότητα τραυματισμού είναι πολύ μικρή.

Τέλος, στα συμπεράσματα της έρευνας αναφέρεται ότι κάθε ομάδα, κατά μέσο όρο αντιμετωπίζει 0,4 τέτοιους τραυματισμούς κάθε χρόνο, δηλαδή περίπου 1 περίπτωση ανά δύο σεζόν. Ανάλογη προγενέστερη έρευνα στο πρωτάθλημα MLS των ΗΠΑ είχε παρόμοια αποτελέσματα, ενώ στο NFL, το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, που είναι ένα πολύ πιο βίαιο άθλημα, οι ομάδες έχουν μέσο όρο 1,5 χιαστό ανά σεζόν.

Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ, με τους σχετικούς πίνακες (PDF)

---

Είναι προφανές το αντικείμενο και ο σκοπός του άρθρου. Ο ΟΦΗ έχει 5 ολικές ρήξεις πρόσθιου χιαστού τους τελευταίους 14 μήνες. Όσοι δηλαδή συμβαίνουν σε 10 χρόνια, κατά μέσο όρο σε μία ομάδα, σύμφωνα τουλάχιστον με τη μελέτη. Σε πιάνει ίλιγγος! Οι 2 συνέβησαν σε προπόνηση (Στάικος, Τσιλιανίδης), οι 2 σε μαρκάρισμα αντιπάλου (που δε δόθηκαν ούτε φάουλ... - Φερέιρα, Βαζ) και ο 1 σε απότομη αλλαγή κατεύθυνσης μέσα σε ματς (Ναμπί).

Ως Ομιλίτες, πέρα από την τελευταία διετία, ίσως το νούμερο 1 χιαστός ανά 2 σεζόν, να μας φαίνεται κάπως μικρός ή ακόμα και αισιόδοξος. Καθώς όλοι θυμόμαστε παίκτες του ΟΦΗ στο (κοντινό και μακρινό) παρελθόν να είναι εξαιρετικά άτυχοι και να μπαίνουν στο χειρουργείο 2 και 3 φορές και σε διαφορετικά πόδια, στη διάρκεια της καριέρας τους. Ποτέ δε θα μάθουμε τι θα κατάφερναν στην καριέρα τους κάποιοι ταλαντούχοι παίκτες, που χτυπήθηκαν από αυτή τη μάστιγα σε νεαρή ηλικία, όπως ο Δερμιτζάκης, ο Πίτσος, ο Περογαμβράκης και άλλοι...

Η ρήξη πρόσθιου χιαστού είναι ίσως ο χειρότερος τραυματισμός που μπορεί να συμβεί στην πορεία ενός ποδοσφαιριστή και το κακό είναι ότι οφείλεται στο μεγαλύτερο βαθμό στην τύχη, με την έννοια ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι ιδιαίτερο ένας παίκτης και μια ομάδα για να τον αποτρέψει, πέρα από την καθημερινή προπόνηση και την παροχή σωστών συνθηκών εκγύμνασης και άθλησης (πχ, αγωνιστικό χώρο χωρίς λακούβες) και φυσικά, την αποκατάσταση και την ομαλή επιστροφή του παίκτη, μετά την αποθεραπεία του, κάτι που επίσης έχει πλήξει τον ΟΦΗ φέτος.

Στην περίοδο της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι η χειρότερη χρονιά με τους περισσότερους τραυματισμούς ήταν η σεζόν 2005 - 2006, όταν η συχνότητα διπλασιάστηκε. Ίσως σε μια ανάλογη έρευνα στο μέλλον, να δούμε παρόμοια έκρηξη περιστατικών, για την περίοδο της πανδημίας, με τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες που έχει για τις ομάδες και τους αθλητές.

Το σίγουρο πάντως είναι, ότι ο ΟΦΗ θα αυξήσει μόνος του τα νούμερα και - χαριτολογώντας, όσο γίνεται για ένα τέτοιο θέμα, που αφορά μόνο πόνο - δε θα πρέπει η κρητική ομάδα να το ξαναβιώσει για άλλα 10 χρόνια, για να ισορροπήσει ξανά στο μέσο όρο...