Ε: «Πώς είσαι τόσο σίγουρος πως το project έχει στόχο να κάνει τον Ο.Φ.Η. μεγαλύτερο – κράτα πισινή»

A: Καμία πισινή, το project δεδομένα προσπαθεί να κάνει τον Ο.Φ.Η. μεγαλύτερο. Πώς; Α) Επενδύοντας σε αθλητικές εγκαταστάσεις και προπονητικό κέντρο, Β) Επενδύοντας στις ακαδημίες και τα τμήματα υποδομής, Γ) Επενδύοντας στην επικοινωνιακή πολιτική (ανύπαρκτη τα προηγούμενα έτη…) και προσπαθώντας να δημιουργήσει νέους φιλάθλους, αλλά και να αντιστρέψει την επικρατούσα άποψη στην κοινωνία μας πως «τα ποδόσφαιρα είναι για τσι τραμπούκους», Δ) Επενδύοντας στο τμήμα marketing και εξασφαλίζοντας συμφωνίες/χορηγίες με εταιρίες κολοσσούς, διασφαλίζοντας το μέλλον της ομάδας οικονομικά.

Προφανώς κάποιοι μετρούν το «μεγάλωμα» με τη νοοτροπία του γαυροβάζελα «μπόσες ρε μεταγραφαίς κάναμαι χρρρ φρρρ πρρρρ – σάλια στο πάτωμα – ο μπρόεδος αίχη καβούργια, ο πούσεις (hi Zahos) δαι δόνη σιμβώλεα πάνο απώ 50 χειληάδες» και τις καφενειακές συζητήσεις. Όμως εδώ έχουμε μια διοίκηση που ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΡΓΟ και φτιάχνει ένα νέο Ο.Φ.Η. επενδύοντας ΑΡΧΙΚΑ σε πανίσχυρα θεμέλια. Όταν μπουν τα θεμέλια, λοιπόν, συζητάμε και όλα τα άλλα.

Και εννοείται πως όσο βλέπουμε μια διοίκηση να μην έχει νοοτροπία Καρυπ… ε… τυχοδιωκτική, να «χτίζει» από την βάση προς τα πάνω με πρόγραμμα, να μην δημιουργεί χρέη, να μην έχει «υποδουλώσει» τον Ο.Φ.Η. σε κανένα άρμα – αλλά να χαράσει μια ανεξάρτητη πορεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να είναι ίσως η μοναδική διοίκηση πως εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει ποτέ καμία πιθανότητα να εμπλέξει την ομάδα σε «περίεργα» και «προκαθορισμένα» παιχνίδια και στοιχηματικές απάτες…

… τότε μάγκες ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ και ας παίζουμε – προσωρινά – με Σελίμοβιτς και Γιάννου και λοιπούς.

Ε: «Γιατί μισείς το νέο σήμα, υπάρχει κόσμος που το έχει αγκαλιάσει και σε μερικά χρόνια η ασπίδα σας θα έχει ξεχαστεί από τη νέα γενιά».

Α: Καμία απολύτως σχέση! Δεν μισώ τίποτα. Εγώ ανήκω σε παλιά γενιά Ομιλιτών, μεγάλωσα με την ΑΣΠΙΔΑ, ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ, με αυτήν έκλαψα, γέλασα, έπαιξα ξύλο, αυτή ζωγράφιζα παντού, αυτήν αναγνωρίζω σαν σήμα του δικού μου Ο.Φ.Η.!

Το νέο σήμα δεν μου αρέσει, αν είχα ερωτηθεί θα ήμουν αρνητικός, όμως ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ. Δεν θα το αγαπήσω, όμως δεν το μισώ κιόλας. Συμβιβάστηκα (όλοι κάνουμε συμβιβασμούς όταν είναι προς το συμφέρον κάποιου που αγαπάμε – του Ο.Φ.Η. στην προκειμένη περίπτωση), αποδέχτηκα, πάμε παρακάτω.

Δεν πιστεύω πως θα ξεχαστεί η ασπίδα, ακόμα όμως και αν αυτό συμβεί θα είμαι διπλά χαρούμενους, διότι θα σημαίνει πως ο Ο.Φ.Η. μας θα έχει γιγαντωθεί τόσο πολύ, θα έχει δημιουργήσει τόσους νέους οπαδούς και θα έχει «γράψει» ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες από το παρελθόν. Ποιος δεν το θέλει;

Ε: «Γιατί να πάω στη συνάντηση των οργανωμένων και γιατί την κάνουν»;

Α: Να πας για να τελειώνουμε με την εσωστρέφεια που χρόνια τώρα μας γ@ει το σπίτι κυριολεκτικά (συγνώμη για την έκφραση). Να πας για να μιλήσεις ανοιχτά και να θέσεις όλα τα προβλήματα/παράπονα/επιφυλάξεις που έχεις. Να πας και να τους πεις φασίστες αν πιστεύεις πως αυτό είναι, δίνοντάς τους την ευκαιρία να σε επιβεβαιώσουν ή να σε πείσουν για το αντίθετο. Να πας για να τους πεις «μπράβο» και να τους στηρίξεις αν πιστεύεις πως παράγουν έργο. Να πας για να τους πεις τις ιδέες σου για το πώς θα δημιουργήσουμε νέους Ομιλίτες. Γενικά, να πας να πεις αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να φοβάσαι τι θα αντιμετωπίσεις και να πάψεις να βρίζεις ή να κράζεις ή να αποθεώνεις ή να γλείφεις από τον καναπέ σου συνδεδεμένος στο facebook. Και γενικότερα ΝΑ ΠΑΣ.

Μάγκες, αν δεν μιλήσουμε ανοιχτά ο ένας στον άλλον, αν δεν κοιταχτούμε στα μάτια, αν δεν σπάσουμε τα αβγά, τότε ή θα εξακολουθήσουμε να ζούμε σε μια συνεχιζόμενη εσωστρέφεια που θα μας καίει τα σωθικά ή θα διχαστούμε εντελώς σε δύο ή τρεις κερκίδες και θα παίζουμε ξύλο ή θα ξενερώσουμε όλοι μαζί – και σε κάθε περίπτωση βρείτε μου τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ χαμένο: Ω, ναι, ο Ο.Φ.Η. ΜΑΣ θα είναι!