Για να σοβαρευτώ, σε καμία ομάδα του πλανήτη, ερασιτεχνική ή επαγγελματική, πρώτης ή τελευταίας κατηγορίας, ο προπονητής δεν θα ήταν υπεράνω κριτικής, με όσα έχουμε δει σε ένα τόσο μικρό δείγμα εκτός έδρας αγώνων στον Α΄ γύρο του πρωταθλήματος.
* Στον Βόλο γνωρίζουμε την ήττα από μια σαφώς χειρότερη ομάδα και περίπου από το πουθενά. Άδικη ήττα, που θα έπρεπε να μας έχει διδάξει το «όσο καλύτερος και αν είμαι, επειδή υπάρχει και η ατυχία ή η ανικανότητα να μετουσιώσω σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιουργώ, θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να μην κάνω τζάμπα ήττες». Προβληματισμός.
* Στη Λάρισα αυτό που έγινε θα ήταν αιτία απόλυσης προπονητή για μεγάλο ποσοστό ομάδων, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός συνόρων. Παιχνίδι με κατώτερη ποιοτικά ομάδα, στο οποίο με το «καλημέρα» έχεις πάρει προβάδισμα 0-2 και έχεις σηκώσει απίστευτη γκρίνια και εσωστρέφεια στην κερκίδα της αντιπάλου, το χάνεις δικαιότατα με 3-2. Και δεν είναι απλά τα τρία γκολ, αλλά το γεγονός πως η ανατροπή (ειδικά μετά το 2-2) «φώναζε» πως έρχεται και η ομάδα μας δεν αντέδρασε στο ελάχιστο, σε αυτό που όλοι όσοι παρακολουθούσαν το παιχνίδι είχαν προβλέψει. Μεγάλος προβληματισμός.
* Στον Ατρόμητο, επίσης με σαφώς κατώτερη ομάδα (και σε ρόστερ και εντός αγωνιστικού χώρου σαν εικόνα), καταφέρνεις να ισοφαρίσεις, να πάρεις την ψυχολογία της αναμέτρησης και να υπάρχεις μόνο εσύ στον αγωνιστικό χώρο για την μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Ειδικά όσο πλησιάζουμε στο τέλος, φαίνεται πως ο αντίπαλος έχει «ξεμείνει» από ψυχολογία και δυνάμεις και παίζεις… μόνος σου. Και καταφέρνεις να χάσεις στο 90φεύγα, έχοντας (υποτίθεται) πάρει μαθήματα από τις ήττες σε Λάρισα και Βόλο. Μεγίστη ποδοσφαιρική αφέλεια, μεγαλώνει και ο προβληματισμός.
* Στη Λαμία ζήσαμε ακόμα μια ανατροπή. Με ομάδα ακόμα μια φορά πολλαπλώς κατώτερη από εσένα, προηγείσαι 0-1, υπάρχεις μόνο εσύ στο γήπεδο και ξαφνικά μπλακ – άουτ. Και για διαιτησία μπορώ να γράψω και για τις κομβικές απουσίες Μεγιάδο, Ναμπί, αλλά δε μπορώ να παραβλέψω και την μηδενική αντίδραση της δικής μας ομάδας, που φαινόταν πως είναι απλά θέμα χρόνου να δεχτεί γκολ και να γνωρίσει ακόμα μια ήττα – όπως και έγινε. Προβληματισμός στα όρια του εκνευρισμού…
Ο Γιώργος Σίμος είναι ένας προπονητής που ταιριάζει στον σημερινό Ο.Φ.Η.! Και οι δύο είναι σε μια διαδικασία εξέλιξης, αμφότεροι μαθαίνουν από τα λάθη τους και βελτιώνονται ή έτσι πρέπει να συμβαίνει.
Ο Γιώργος Σίμος ΠΡΕΠΕΙ να στηριχθεί από όλους μας στο μέγιστο, αποτελεί επιλογή ανθρώπων που καταλαβαίνουν πολλαπλάσια «μπάλα» από όλους εμάς μαζί και είναι ο προπονητής που μπορεί να συνεργαστεί αρμονικά και να εξελίξει το μοντέλο ομάδας που έχουν στο μυαλό τους (ή στα όνειρά μας). Και το πρόσημο ξεκάθαρα έως τώρα είναι θετικό.
Θεωρώ όμως πως για να στηριχθεί πραγματικά, θα πρέπει να του ασκηθεί και ΚΑΛΟΠΙΣΤΗ κριτική, να νιώσει λίγο την πίεση μιας μεγάλης ομάδας (που ως σήμερα δεν έχει νιώσει στο ελάχιστο, όντας απόλυτα προστατευμένος από το περιβάλλον της ομάδας) και με τον τρόπο αυτό να «δυναμώσει» και να εξελιχθεί. Ακόμα και αν ίσως γελάει διαβάζοντας τις γραμμές αυτές…
Κυρίως θεωρώ πως πρέπει να μπει ένα φρένο σε μια εσωστρέφεια που νιώθω πως ξεκινάει στις τάξεις των οπαδών μας. Πρέπει να μιλάμε παιδιά, να ασκούμε την κριτική μας σε ισορροπία με τα «μπράβο».
Η ΣΤΗΡΙΞΗ σε όλο το οικοδόμημα (project) που δημιουργείται βήμα - βήμα είναι αυτονόητη, ισχύει στον μέγιστο βαθμό και τα αποτελέσματα δεν πρόκειται να την αλλοιώσουν…
