Το ότι αγαπάνε και οι δύο τον ΟΦΗ είναι το αυτονόητο και το αναφέρουμε πρώτο για να το κάνουμε πέρα.
Πρόκειται ουσιαστικά για δύο ανθρώπους που έσωσαν την κατάσταση, σε δύο ποδοσφαιρικές περιόδους που οι περισσότεροι τις θεωρούσαν χαμένες.
Ο Μανώλης Φωτάκης πάλεψε και κατάφερε να πάρει η ομάδα πίσω τους 6 βαθμούς που της είχαν αφαιρεθεί, σε μια χρονική περίοδο που η διαφορά από τον πρώτο Φωστήρα ήταν σε αστρονομικά επίπεδα. Και έδωσε την ψυχολογικά ανάταση στην ομάδα να κάνει τη βαθμολογική ανατροπή και να κατακτήσει την πρωτιά. Ο κ.Φωτάκης το πίστεψε όταν η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ήταν απογοητευμένη και ακόμα και μέλη της διοίκησης ακουγόταν ότι δεν πίστευαν ότι υπήρχε περίπτωση ο ΟΦΗ να πάρει πίσω τους βαθμούς. Χωρίς την πίστη του κ.Φωτάκη, ο ΟΦΗ δε θα ανέβαινε εκείνη τη χρονιά, παρά την καταλυτική αγωνιστική βελτίωση, με τις μεταγραφές και τον ερχομό του Νίκου Νιόπλια.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος είδε το οικοδόμημα που είχε χτίσει να καταρρέει μέσα σε λίγες μέρες. Ο διοικητικός πόλεμος στον ΟΦΗ οδήγησε σε απώλειες βασικών παικτών και βρέθηκε ο Παπαδόπουλος ξαφνικά με 13 παίκτες και την αβεβαιότητα για το αν θα αγωνιστεί καν εναντίον του ΑΟΧ/Κισσαμικού. Έκρουε ο κόουτς το κουδουνάκι για μήνες πριν γιατί έβλεπε τον γκρεμό να πλησιάζει, χωρίς να συγκινηθεί κανένας. Και ενώ είχε στείλει επιστολή τελεσίγραφο ότι θα φύγει, ήταν ΑΥΤΟΣ που κράτησε την ομάδα πριν διαλύσει οριστικά.
Την ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ που οι φίλοι του ΟΦΗ θρηνούσαν το χαμό του Ευγένιου Γκέραρντ και δεχόντουσαν απανωτά χτυπήματα, ακούγοντας ότι την ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ έφευγαν οι παίκτες και η ομάδα διαλύεται - δηλαδή κανένας δε σεβόταν ούτε το θάνατο του Ολλανδού, ο Νίκος Παπαδόπουλος ήταν ΑΥΤΟΣ που αποφάσισε ότι θα μείνει στην ομάδα ό,τι και να γίνει, όσοι παίκτες και να απομείνουν, αρκεί να μπορεί να κατεβαίνει στο γήπεδο. Δε θα ξεχάσω ποτέ, στο προαύλιο της εκκλησίας στην Ελιά, την εικόνα του δακρυσμένου Νίκου Παπαδόπουλου να λέει ότι αυτός θα μείνει, μέχρι να μπορεί να παίζει η ομάδα.
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε, οι 13 παίκτες - μαζί με τον κόουτς - και ο κόσμος συσπειρώθηκαν, οι τριάρες έπεφταν βροχή, οι μέτοχοι … συγκινήθηκαν και ένα γύρο μετά η άνοδος είναι εξασφαλισμένη μαθηματικά.
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε, οι 13 παίκτες - μαζί με τον κόουτς - και ο κόσμος συσπειρώθηκαν, οι τριάρες έπεφταν βροχή, οι μέτοχοι … συγκινήθηκαν και ένα γύρο μετά η άνοδος είναι εξασφαλισμένη μαθηματικά.
Και βλέπουμε, όλως τυχαίως, την ίδια μέρα να βγαίνουν συνεντεύξεις του Νίκου Παπαδόπουλου και του Μανώλη Φωτάκη και να μιλάνε και οι δύο για την απόλυτη ανάγκη για τον ΟΦΗ να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος και να οργανωθεί επιτέλους σε επαγγελματικά πρότυπα, πριν είναι πάλι πολύ αργά. Ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για τον ΟΦΗ και ότι από εδώ και πέρα τα λάθη δε συγχωρούνται.
Οργάνωση, σύνεση στα έξοδα, επένδυση στις ακαδημίες, το τρίπτυχο που περιέγραψε ο κ.Φωτάκης και επανέλαβε ο Κιλκισιώτης τεχνικός. Πρέπει να χτιστεί ο ΟΦΗ σε υγιή πρότυπα, με όραμα για το μέλλον και χωρίς περιττές σπατάλες. Όταν βλέπεις δύο ανθρώπους που έζησαν από μέσα την ομάδα, χωρίς να έχουν συνυπάρξει, να λένε τα ίδια πράγματα, αυτό λέει πάρα πολλά.
Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει από την πρώτη στιγμή που η ομάδα έκανε format, έχει ήδη αργήσει, υπάρχει ακόμα χρόνος, αλλά "αύριο" αυτός θα έχει τελειώσει και θα (ξανα)χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.
Το σήμα κινδύνου από δύο ανθρώπους που άλλαξαν τη μοίρα του ΟΦΗ, σε δύο διαφορετικές, δύσκολες περιόδους, είναι απαραίτητο να εισακουστεί.
