Στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεις την υλοποίηση μεγαλόπνοων σχεδίων, όπως εξαιρετικές ακαδημίες, διακρίσεις, αύξηση των φιλάθλων σου, δηλαδή γενικότερη ανάπτυξη του συλλόγου, και κυρίως όλα αυτά ως ανεξάρτητη και οικονομικά "καθαρή" οντότητα, χωρίς να περιμένεις υπόγειες και επίγειες ενέργειες από το - αποδυναμωμένο σε σχέση με το παρελθόν, αλλά ακόμη υπαρκτό - "σύστημα" του χώρου. Η κίνηση σου θα πρέπει να καταστεί ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Δεν είναι "αποδεκτό" πχ. να επιδιώκεις ακόμη και την προσέλκυση των καλύτερων ταλέντων του νησιού και ίσως της χώρας στις ακαδημίες σου, πάνω και πέρα από το "παρασκήνιο", χωρίς προσπάθεια ανάσχεσης των σχεδίων σου, ή έστω ελέγχου της προσπάθειας σου. Η βούληση σου και μόνο είναι πράξη ανταγωνιστική προς ισχυρούς σήμερα παρασκηνιακά παίκτες, οι οποίοι θα κληθούν στο μέλλον να χρυσοπληρώνουν, εάν δεν αποφασίσεις να κρατήσεις για να ενισχύσεις αγωνιστικά την ομάδα σου, το έμψυχο υλικό - και αναφέρομαι στους φερέλπιδες νέους παίκτες ανά την επικράτεια -, για το οποίο σήμερα ουσιαστικά αποφασίζουν και διατάσσουν κατά το δοκούν, συχνά καταστρέφοντας τις προοπτικές του. Και αυτό είναι μόνον ένα από τα πολλά άλλα "ενοχλητικά" των σχεδίων σου. Τα λεφτά, είναι πολλά. Με βάση λοιπόν αυτό το σκεπτικό και εφόσον δεν αλλάξει κάτι ριζικά ως προς την πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου μεσοπρόθεσμα, θα πρέπει να περιμένουμε και άλλες "πολεμικές" ενέργειες. Αυτή πιθανότατα ήταν η πρώτη πράξη του "πολέμου".
Το παρόν άρθρο λοιπόν θέλει να υπενθυμίσει κάποιους βασικούς κανόνες "περί του πολέμου" όπως εκφράστηκαν από δύο μεγάλους θεωρητικούς του, τον Καρλ Κλαούσεβιτζ, και τον Σουν Τζου, θέλοντας να ενισχύσει τη σκέψη όσων κρατούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους. Σαν σημαντική σημείωση, να πούμε ότι η σκέψη τους χρησιμοποιείται εκτός από στρατιωτικούς, και από επιχειρήσεις, οντότητες, ή πρόσωπα που δεν έχουν καμιά σχέση με την στρατιωτική έννοια του όρου "πόλεμος". όμως στον σημερινό συχνά άγριο κόσμο του παγκόσμιου συστήματος, αρκετές φορές οι καταστάσεις που βιώνουν, είναι μια προσομοίωση τού.
Η βασικότερη πεποίθηση του Κλαούσεβιτζ συνοψίζεται στην πρόταση πως “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα” . Για τον Κλαούσεβιτζ, καθαρά στρατιωτική άποψη δεν υπάρχει, ο πόλεμος δεν δύναται να είναι αποκλειστικά στρατιωτικό φαινόμενο. Δηλαδή, εάν δεν είναι ορθή η πολιτική, ο πόλεμος θα έχει πιθανώς αρνητική τροπή, και ο σκοπός του θα οδηγηθεί σε αποτυχία, ακόμα και αν η στρατηγική έχει τεθεί μεθοδικά.
Έτσι, ο πόλεμος είναι μία "πολιτική" πράξη, την οποία επιλέγει η όποια ηγεσία ώστε να επιτύχει τους σκοπούς που έχει θέσει. Μια πράξη που ναι μεν είναι "πολιτική", αλλά όχι πάντα ορθολογική, και αυτό γιατί μια πολεμική ενέργεια μπορεί να έχει τους δικούς της κανόνες, δεν έχει, όμως, δική της λογική μιας και παράγοντες όπως η τυχαιότητα είναι σημαντικοί παράμετροι μιας σύρραξης.
Αυτό που συνέβη εναντίον του συλλόγου το τελευταίο διάστημα, δείχνει να έχει εμπνευστεί από το θεώρημα του Σουν Τζου ότι:
«Η ταχύτητα είναι η πεμπτουσία του πολέμου. Επωφεληθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού, προχωρήστε από προσβάσεις μη αναμενόμενες και επιτεθείτε σε αφύλακτα σημεία»
Οι παραλληλισμοί κάτι παραπάνω από προφανείς, στην περίπτωση μας, και ενδεικτικοί ότι πιθανόν κάποιοι βαδίζουν βάσει στρατηγικής.
Η πρώτη πράξη του πολέμου, λοιπόν, είναι γεγονός. Τι κάνουμε ώστε να προετοιμαστούμε κατάλληλα για έναν δυνητικά μακρύ πόλεμο, ώστε να προασπίσουμε τα συμφέροντα μας και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα μας ;
Ξεκινάμε από τα βασικά, κατά τον Σουν Τζου, πριν καν αρχίσει η μάχη:
"Διάλεξε τοποθεσία με ανηφορικό έδαφος δεξιά και πίσω σου, ώστε ο κίνδυνος να είναι μπροστά και η ασφάλεια πίσω".
Διαφύλαξε δηλ τα νώτα σου, όντας βέβαιος ότι πίσω σου δεν υπάρχει "πέμπτη φάλαγγα", ή/και αφύλακτο "μονοπάτι" (δηλαδή άνθρωπος, ίσως, του αντιπάλου)
Ο Κλαούσεβιτζ επίσης μας δίνει τα τρία μοναδικά συστατικά μιας επιτυχημένης "πολεμικής" προετοιμασίας: "Λαός, Στρατός, Κυβέρνηση"
"Ο Λαός"
Το πρώτο από τα στοιχεία της Τριάδας είναι ο Λαός, (στην περίπτωση μας, οι φίλαθλοι και το οπαδικό κίνημα της ομάδας) χωρίς τη στήριξη του οποίου είναι αδύνατη η διεξαγωγή του πολέμου. Σύμφωνα με τον Κλαούσεβιτζ, για να εξασφαλιστεί η υποστήριξη του Λαού στον πόλεμο, αυτός θα πρέπει να διακατέχεται από έντονα συναισθήματα περί δικαίωσης έναντι του αντιπάλου, ή μιας περιρρέουσας κατάστασης. Όταν τα συναισθήματα αυτά αρχίσουν να υποχωρούν, το ίδιο συμβαίνει και με τη στήριξη της προσπάθειας .
Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιπτώσεις πολέμου υπάρχει μια τάση συσπείρωσης του Λαού γύρω από την κυβέρνησή του. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει και η κυβέρνηση να αφουγκράζεται τον παλμό του λαού, να πλησιάζει τον γενικό ψυχισμό και τις ιδιαιτερότητες αυτού, χωρίς απαραίτητα να παρασύρεται από αυτόν, μιας και συχνά η έλλειψη σωστής πληροφόρησης ή γνώσης περί ενός θέματος, αλλά και άλλοι εξωγενείς παράγοντες μπορεί να παρασύρουν μέρος ή την πλειοψηφία αυτού προς παράλογες ενέργειες.
"Ο Στρατός"
Στην περίπτωση μας δηλαδή το αγωνιστικό τμήμα, παίκτες και προπονητές, καθώς και το στελεχιακό δυναμικό της ομάδας - νομικό τμήμα, μάρκετινγκ, γραφείο τύπου κ.α. Στους "διοικητές" του Κλαούσεβιτζ ας βάλουμε τους προϊσταμένους αυτών των τομέων.
Ο Κλαούσεβιτς κάνει ρητή αναφορά στη “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, η οποία επηρεάζει την εξέλιξη του πολέμου. Έτσι λοιπόν, κατά τον Κλαούσεβιτς, δύο είναι τα βασικά στοιχεία που επηρεάζουν την εξέλιξη του πολέμου από την πλευρά του Στρατού: Η τύχη και η “ιδιοφυΐα” του Διοικητή.
Η τύχη μεταφράζεται σε τυχαία περιστατικά, των οποίων το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο. Η καταιγίδα και ως συνέπεια η λάσπη κατά τη μάχη του Βατερλό, έπαιξε μέγιστο ρόλο στην ήττα του Ναπολέοντα. Γιατί όμως εις βάρος του Ναπολέοντα και όχι του αντιπάλου του; Θα μπορούσε το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό; Κανείς δεν ξέρει. Η επίδρασή όμως της τυχαιότητας μπορεί να μειωθεί σε κάποιο βαθμό από την “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, με την έννοια της ποιότητας του στρατεύματος και της ικανότητάς του να σχεδιάζει και διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις. Στην περίπτωση μας, "πολεμικές επιχειρήσεις" είναι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες, και ο σωστός συντονισμός των εξωαγωνιστικών τομέων έναντι του παρασκηνίου.
Επειδή όμως οι επιχειρήσεις αυτές δεν διεξάγονται χωρίς αντίπαλο, αυτό που έχει αξία δεν είναι η απόλυτη “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, αλλά η σχέση με την αντίστοιχη του αντιπάλου, αυτό που σήμερα αποκαλείται "σχετική μαχητική ισχύ", και το οποίο μπορεί μεν να εκτιμηθεί, δεν μπορεί όμως να μετρηθεί. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά της σχέσης της “ιδιοφυΐας” του Διοικητή με την τύχη. Η ικανότητά εκμετάλλευσης της αβεβαιότητας στο πεδίο των επιχειρήσεων προς όφελός του, για την επίτευξη της νίκης.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου, και ποια τα δικά μας, ώστε να προσαρμόσουμε τη στρατηγική μας, και πιθανώς να προσθαφαιρέσουμε, χωρίς να χάσουμε τα θετικότερα στοιχεία μας.
"Η Κυβέρνηση"
Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από την εκάστοτε ηγεσία, στην περίπτωση μας, τον ιδιοκτήτη και την διοίκηση. Η αρχή αυτή διαπνέει όλο το έργο του Κλαούζεβιτς. Η υπεροχή της ηγεσίας όμως δεν αφορά μόνον τη λήψη αποφάσεων. Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση, στην οποία ο Στρατός μεν παίζει καθοριστικό ρόλο, η συμμετοχή όμως των υπολοίπων παραγόντων ισχύος (της διπλωματίας, της οικονομίας, κλπ) δε μηδενίζεται ποτέ. Η δουλειά της λοιπόν είναι επίσης να αναλύει σε βάθος όλες τις παραμέτρους πριν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια/απόφαση.
Θα πρέπει επίσης με νηφαλιότητα, και χωρίς να διακατέχεται από το πάθος του Λαού, να καθορίζει τον σκοπό και το σημείο μέχρι το οποίο θα επιδιώξει να συμμετέχει στον πόλεμο, καθώς και τους τρόπους μάχης.
Εάν η απόφαση ληφθεί υπό το κράτος έντονων συναισθημάτων, που είναι αποκλειστικό προνόμιο του Λαού, ο πολιτικός σκοπός του πολέμου θα είναι κατά πάσα πιθανότητα λανθασμένος και μη εφικτός, διότι η απόφαση προσφυγής δε θα “υπόκειται στη λογική”. Το τελευταίο, να προσθέσω, είναι ένα πεδίο στο οποίο η τωρινή διοίκηση τηρεί ως τώρα με ευλάβεια.
"Ισορροπία"
Τα τρία αυτά συστατικά, παρότι ανεξάρτητα μεταξύ τους, έχουν μεγάλη συγγένεια. Σε κατάσταση "πολέμου", θα πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία. Και ακόμη και εάν οι μεταξύ τους σχέσεις δεν θα είναι πάντα σταθερές, θα πρέπει να βρίσκονται πάντα πλαισίου της ισορροπίας. Η επίτευξή της όμως, περνάει μέσα από την εμπιστοσύνη "Λαού" και "Στρατού" προς την "Κυβέρνηση", όπως και από την ενίσχυση και στελέχωση του "Στρατού", από τον ¨Λαό". Η βασικότερη όμως παράμετρος είναι η κατανόηση και η πίστη στον γενικότερο "στόχο", στην περίπτωση μας δηλαδή, "το πλάνο" για το αύριο του συλλόγου, το οποίο ίσως θα πρέπει να αναλυθεί καλύτερα και ευρύτερα, στον κόσμο της ομάδας, ώστε να εμπνεύσει για ένα πολύ καλύτερο αύριο, με αποτέλεσμα ο "Λαός" να τον υποστηρίξει με πάθος, ο "Στρατός" να αγωνιστεί με αυτοθυσία για αυτόν και η Κυβέρνηση να επιμείνει σε αυτόν με όποιο κόστος.
Επίλογος
Στην πραγματικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου αγαπάμε τους "εξωπραγματικούς". Όραμα όλων μας σε αυτή την ιστοσελίδα, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές μας αφετηρίες, πεποιθήσεις και βιώματα, είναι ένα καλύτερο ποδόσφαιρο, μια καλύτερη κοινωνία, ένας δυνατός, καθαρός, διαπρέπων, και ανεξάρτητος ΟΦΗ. Για τον σκοπό αυτόν άλλωστε κάποιοι από εδώ μέσα έδωσαν αγώνες. Η επίτευξη τους, αποτελεί στην πράξη μια επανάσταση στο σημερινό περιβάλλον, και είναι στην πραγματικότητα πάνω και πέρα από τον σύλλογο μας: η επίτευξη τους θα συνιστά μια νίκη για το σύνολο του παρηκμασμένου ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για να πραγματωθούν αυτά, όμως, στον βαθμό που και η διοίκηση συμφωνεί, απαιτείται να δούμε την επαίσχυντη πραγματικότητα, κατάματα. Και να προετοιμαστούμε καταλλήλως και ποικιλοτρόπως.
Ο Σουν Τζου μας προειδοποιεί. «Η τέχνη του πολέμου μας διδάσκει να μην στηριζόμαστε στην πιθανότητα ότι ο εχθρός δεν θα έρθει, αλλά στην ετοιμότητά μας να τον υποδεχτούμε. Όχι στην ευνοϊκή υπόθεση ότι δεν θα επιτεθεί, αλλά μάλλον στο γεγονός ότι έχουμε κάνει τη θέση μας απρόσβλητη».
Βιβλιογραφία:
"Περί του Πολέμου", Καρλ Φον Κλαούσεβιτζ
"Η Τέχνη του Πολέμου", Σουν Τζου
Δεν είναι "αποδεκτό" πχ. να επιδιώκεις ακόμη και την προσέλκυση των καλύτερων ταλέντων του νησιού και ίσως της χώρας στις ακαδημίες σου, πάνω και πέρα από το "παρασκήνιο", χωρίς προσπάθεια ανάσχεσης των σχεδίων σου, ή έστω ελέγχου της προσπάθειας σου. Η βούληση σου και μόνο είναι πράξη ανταγωνιστική προς ισχυρούς σήμερα παρασκηνιακά παίκτες, οι οποίοι θα κληθούν στο μέλλον να χρυσοπληρώνουν, εάν δεν αποφασίσεις να κρατήσεις για να ενισχύσεις αγωνιστικά την ομάδα σου, το έμψυχο υλικό - και αναφέρομαι στους φερέλπιδες νέους παίκτες ανά την επικράτεια -, για το οποίο σήμερα ουσιαστικά αποφασίζουν και διατάσσουν κατά το δοκούν, συχνά καταστρέφοντας τις προοπτικές του. Και αυτό είναι μόνον ένα από τα πολλά άλλα "ενοχλητικά" των σχεδίων σου. Τα λεφτά, είναι πολλά. Με βάση λοιπόν αυτό το σκεπτικό και εφόσον δεν αλλάξει κάτι ριζικά ως προς την πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου μεσοπρόθεσμα, θα πρέπει να περιμένουμε και άλλες "πολεμικές" ενέργειες. Αυτή πιθανότατα ήταν η πρώτη πράξη του "πολέμου".
Το παρόν άρθρο λοιπόν θέλει να υπενθυμίσει κάποιους βασικούς κανόνες "περί του πολέμου" όπως εκφράστηκαν από δύο μεγάλους θεωρητικούς του, τον Καρλ Κλαούσεβιτζ, και τον Σουν Τζου, θέλοντας να ενισχύσει τη σκέψη όσων κρατούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους. Σαν σημαντική σημείωση, να πούμε ότι η σκέψη τους χρησιμοποιείται εκτός από στρατιωτικούς, και από επιχειρήσεις, οντότητες, ή πρόσωπα που δεν έχουν καμιά σχέση με την στρατιωτική έννοια του όρου "πόλεμος". όμως στον σημερινό συχνά άγριο κόσμο του παγκόσμιου συστήματος, αρκετές φορές οι καταστάσεις που βιώνουν, είναι μια προσομοίωση τού.
Η βασικότερη πεποίθηση του Κλαούσεβιτζ συνοψίζεται στην πρόταση πως “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα” . Για τον Κλαούσεβιτζ, καθαρά στρατιωτική άποψη δεν υπάρχει, ο πόλεμος δεν δύναται να είναι αποκλειστικά στρατιωτικό φαινόμενο. Δηλαδή, εάν δεν είναι ορθή η πολιτική, ο πόλεμος θα έχει πιθανώς αρνητική τροπή, και ο σκοπός του θα οδηγηθεί σε αποτυχία, ακόμα και αν η στρατηγική έχει τεθεί μεθοδικά.
Έτσι, ο πόλεμος είναι μία "πολιτική" πράξη, την οποία επιλέγει η όποια ηγεσία ώστε να επιτύχει τους σκοπούς που έχει θέσει. Μια πράξη που ναι μεν είναι "πολιτική", αλλά όχι πάντα ορθολογική, και αυτό γιατί μια πολεμική ενέργεια μπορεί να έχει τους δικούς της κανόνες, δεν έχει, όμως, δική της λογική μιας και παράγοντες όπως η τυχαιότητα είναι σημαντικοί παράμετροι μιας σύρραξης.
Αυτό που συνέβη εναντίον του συλλόγου το τελευταίο διάστημα, δείχνει να έχει εμπνευστεί από το θεώρημα του Σουν Τζου ότι:
«Η ταχύτητα είναι η πεμπτουσία του πολέμου. Επωφεληθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού, προχωρήστε από προσβάσεις μη αναμενόμενες και επιτεθείτε σε αφύλακτα σημεία»
Οι παραλληλισμοί κάτι παραπάνω από προφανείς, στην περίπτωση μας, και ενδεικτικοί ότι πιθανόν κάποιοι βαδίζουν βάσει στρατηγικής.
Η πρώτη πράξη του πολέμου, λοιπόν, είναι γεγονός. Τι κάνουμε ώστε να προετοιμαστούμε κατάλληλα για έναν δυνητικά μακρύ πόλεμο, ώστε να προασπίσουμε τα συμφέροντα μας και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα μας ;
Ξεκινάμε από τα βασικά, κατά τον Σουν Τζου, πριν καν αρχίσει η μάχη:
"Διάλεξε τοποθεσία με ανηφορικό έδαφος δεξιά και πίσω σου, ώστε ο κίνδυνος να είναι μπροστά και η ασφάλεια πίσω".
Διαφύλαξε δηλ τα νώτα σου, όντας βέβαιος ότι πίσω σου δεν υπάρχει "πέμπτη φάλαγγα", ή/και αφύλακτο "μονοπάτι" (δηλαδή άνθρωπος, ίσως, του αντιπάλου)
Ο Κλαούσεβιτζ επίσης μας δίνει τα τρία μοναδικά συστατικά μιας επιτυχημένης "πολεμικής" προετοιμασίας: "Λαός, Στρατός, Κυβέρνηση"
"Ο Λαός"
Το πρώτο από τα στοιχεία της Τριάδας είναι ο Λαός, (στην περίπτωση μας, οι φίλαθλοι και το οπαδικό κίνημα της ομάδας) χωρίς τη στήριξη του οποίου είναι αδύνατη η διεξαγωγή του πολέμου. Σύμφωνα με τον Κλαούσεβιτζ, για να εξασφαλιστεί η υποστήριξη του Λαού στον πόλεμο, αυτός θα πρέπει να διακατέχεται από έντονα συναισθήματα περί δικαίωσης έναντι του αντιπάλου, ή μιας περιρρέουσας κατάστασης. Όταν τα συναισθήματα αυτά αρχίσουν να υποχωρούν, το ίδιο συμβαίνει και με τη στήριξη της προσπάθειας .
Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιπτώσεις πολέμου υπάρχει μια τάση συσπείρωσης του Λαού γύρω από την κυβέρνησή του. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει και η κυβέρνηση να αφουγκράζεται τον παλμό του λαού, να πλησιάζει τον γενικό ψυχισμό και τις ιδιαιτερότητες αυτού, χωρίς απαραίτητα να παρασύρεται από αυτόν, μιας και συχνά η έλλειψη σωστής πληροφόρησης ή γνώσης περί ενός θέματος, αλλά και άλλοι εξωγενείς παράγοντες μπορεί να παρασύρουν μέρος ή την πλειοψηφία αυτού προς παράλογες ενέργειες.
"Ο Στρατός"
Στην περίπτωση μας δηλαδή το αγωνιστικό τμήμα, παίκτες και προπονητές, καθώς και το στελεχιακό δυναμικό της ομάδας - νομικό τμήμα, μάρκετινγκ, γραφείο τύπου κ.α. Στους "διοικητές" του Κλαούσεβιτζ ας βάλουμε τους προϊσταμένους αυτών των τομέων.
Ο Κλαούσεβιτς κάνει ρητή αναφορά στη “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, η οποία επηρεάζει την εξέλιξη του πολέμου. Έτσι λοιπόν, κατά τον Κλαούσεβιτς, δύο είναι τα βασικά στοιχεία που επηρεάζουν την εξέλιξη του πολέμου από την πλευρά του Στρατού: Η τύχη και η “ιδιοφυΐα” του Διοικητή.
Η τύχη μεταφράζεται σε τυχαία περιστατικά, των οποίων το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο. Η καταιγίδα και ως συνέπεια η λάσπη κατά τη μάχη του Βατερλό, έπαιξε μέγιστο ρόλο στην ήττα του Ναπολέοντα. Γιατί όμως εις βάρος του Ναπολέοντα και όχι του αντιπάλου του; Θα μπορούσε το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό; Κανείς δεν ξέρει. Η επίδρασή όμως της τυχαιότητας μπορεί να μειωθεί σε κάποιο βαθμό από την “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, με την έννοια της ποιότητας του στρατεύματος και της ικανότητάς του να σχεδιάζει και διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις. Στην περίπτωση μας, "πολεμικές επιχειρήσεις" είναι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες, και ο σωστός συντονισμός των εξωαγωνιστικών τομέων έναντι του παρασκηνίου.
Επειδή όμως οι επιχειρήσεις αυτές δεν διεξάγονται χωρίς αντίπαλο, αυτό που έχει αξία δεν είναι η απόλυτη “ιδιοφυΐα” του Διοικητή, αλλά η σχέση με την αντίστοιχη του αντιπάλου, αυτό που σήμερα αποκαλείται "σχετική μαχητική ισχύ", και το οποίο μπορεί μεν να εκτιμηθεί, δεν μπορεί όμως να μετρηθεί. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά της σχέσης της “ιδιοφυΐας” του Διοικητή με την τύχη. Η ικανότητά εκμετάλλευσης της αβεβαιότητας στο πεδίο των επιχειρήσεων προς όφελός του, για την επίτευξη της νίκης.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου, και ποια τα δικά μας, ώστε να προσαρμόσουμε τη στρατηγική μας, και πιθανώς να προσθαφαιρέσουμε, χωρίς να χάσουμε τα θετικότερα στοιχεία μας.
"Η Κυβέρνηση"
Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από την εκάστοτε ηγεσία, στην περίπτωση μας, τον ιδιοκτήτη και την διοίκηση. Η αρχή αυτή διαπνέει όλο το έργο του Κλαούζεβιτς. Η υπεροχή της ηγεσίας όμως δεν αφορά μόνον τη λήψη αποφάσεων. Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση, στην οποία ο Στρατός μεν παίζει καθοριστικό ρόλο, η συμμετοχή όμως των υπολοίπων παραγόντων ισχύος (της διπλωματίας, της οικονομίας, κλπ) δε μηδενίζεται ποτέ. Η δουλειά της λοιπόν είναι επίσης να αναλύει σε βάθος όλες τις παραμέτρους πριν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια/απόφαση.
Θα πρέπει επίσης με νηφαλιότητα, και χωρίς να διακατέχεται από το πάθος του Λαού, να καθορίζει τον σκοπό και το σημείο μέχρι το οποίο θα επιδιώξει να συμμετέχει στον πόλεμο, καθώς και τους τρόπους μάχης.
Εάν η απόφαση ληφθεί υπό το κράτος έντονων συναισθημάτων, που είναι αποκλειστικό προνόμιο του Λαού, ο πολιτικός σκοπός του πολέμου θα είναι κατά πάσα πιθανότητα λανθασμένος και μη εφικτός, διότι η απόφαση προσφυγής δε θα “υπόκειται στη λογική”. Το τελευταίο, να προσθέσω, είναι ένα πεδίο στο οποίο η τωρινή διοίκηση τηρεί ως τώρα με ευλάβεια.
"Ισορροπία"
Τα τρία αυτά συστατικά, παρότι ανεξάρτητα μεταξύ τους, έχουν μεγάλη συγγένεια. Σε κατάσταση "πολέμου", θα πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία. Και ακόμη και εάν οι μεταξύ τους σχέσεις δεν θα είναι πάντα σταθερές, θα πρέπει να βρίσκονται πάντα πλαισίου της ισορροπίας. Η επίτευξή της όμως, περνάει μέσα από την εμπιστοσύνη "Λαού" και "Στρατού" προς την "Κυβέρνηση", όπως και από την ενίσχυση και στελέχωση του "Στρατού", από τον ¨Λαό". Η βασικότερη όμως παράμετρος είναι η κατανόηση και η πίστη στον γενικότερο "στόχο", στην περίπτωση μας δηλαδή, "το πλάνο" για το αύριο του συλλόγου, το οποίο ίσως θα πρέπει να αναλυθεί καλύτερα και ευρύτερα, στον κόσμο της ομάδας, ώστε να εμπνεύσει για ένα πολύ καλύτερο αύριο, με αποτέλεσμα ο "Λαός" να τον υποστηρίξει με πάθος, ο "Στρατός" να αγωνιστεί με αυτοθυσία για αυτόν και η Κυβέρνηση να επιμείνει σε αυτόν με όποιο κόστος.
Επίλογος
Στην πραγματικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου αγαπάμε τους "εξωπραγματικούς". Όραμα όλων μας σε αυτή την ιστοσελίδα, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές μας αφετηρίες, πεποιθήσεις και βιώματα, είναι ένα καλύτερο ποδόσφαιρο, μια καλύτερη κοινωνία, ένας δυνατός, καθαρός, διαπρέπων, και ανεξάρτητος ΟΦΗ. Για τον σκοπό αυτόν άλλωστε κάποιοι από εδώ μέσα έδωσαν αγώνες. Η επίτευξη τους, αποτελεί στην πράξη μια επανάσταση στο σημερινό περιβάλλον, και είναι στην πραγματικότητα πάνω και πέρα από τον σύλλογο μας: η επίτευξη τους θα συνιστά μια νίκη για το σύνολο του παρηκμασμένου ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για να πραγματωθούν αυτά, όμως, στον βαθμό που και η διοίκηση συμφωνεί, απαιτείται να δούμε την επαίσχυντη πραγματικότητα, κατάματα. Και να προετοιμαστούμε καταλλήλως και ποικιλοτρόπως.
Ο Σουν Τζου μας προειδοποιεί. «Η τέχνη του πολέμου μας διδάσκει να μην στηριζόμαστε στην πιθανότητα ότι ο εχθρός δεν θα έρθει, αλλά στην ετοιμότητά μας να τον υποδεχτούμε. Όχι στην ευνοϊκή υπόθεση ότι δεν θα επιτεθεί, αλλά μάλλον στο γεγονός ότι έχουμε κάνει τη θέση μας απρόσβλητη».
Βιβλιογραφία:
"Περί του Πολέμου", Καρλ Φον Κλαούσεβιτζ
"Η Τέχνη του Πολέμου", Σουν Τζου
