Καλοκαίρι 2000.
Άμμος. Ζέστη. Πέτρες, πολλές πέτρες. Και πολύ περπάτημα. Πάνε 10 μέρες που είμαι σε αυτό το νησάκι του Λιβυκού και κάθε μέρα κάνω το ίδιο δρομολόγιο, μόλις βγει ο ήλιος, και έχει πολύ ακόμη.
Το πρόβλημα είναι πως έχει πλανάρει η παντόφλα και κάποια στιγμή θα με χαιρετήσει η φτέρνα - ωω να σου γ*μήσω - πέτρα!
Ίσως τα μετανιώσω αυτά στο μέλλον, αν όμως, εν τω μεταξύ, έχω γίνει άλλος άνθρωπος θα μπορώ να μετανιώνω για κάτι που έκανα στο παρελθόν; Στέκει αυτό;
Φιλοσοφικές ανησυχίες θα μου πεις, θα μπορούσα να πέθαινα από δυσεντερία σε ένα λασπόλακο στη Σομαλία και να μη σκέφτομαι τίποτα.
Α, να το βαρκάκι έρχεται, τα μάζεψε τα δίχτυα ο τυπάς. Σφυρίζω, στην αρχή τζούφια, μετά όμως βάζω δάχτυλα στο στόμα για μεγαλοπρεπές αντρίκειο σφύριγμα.
- Γεια σου Oύγκα.
- Γεια σου μάστορα, πως πήγε, βγάλαμε τίποτα;
- Έχω απ’όλα, και χταποδάκι, θες να σου κατεβάσω;
- Κάνα παίχτη πήραμε;
- Όχι, θές αθερινάκι;
- Μα δεν έχουμε αμυντικό χαφ ρε κουμπάρε.
- Ρε συ, μόνο τη πρώτη φορά αγόρασες για να με κουβαλάς εδώ κάθε πρωί;
- Στα καφενεία τι λένε οι άλλοι, κάνα τηλέφωνο πήρες;
- Λένε για έναν Ευριπίδη Κατσαβό.
- Αυτός είναι παιχταράς ρε, σιγά μην έρθει.
- Τέλος πάντων, θα αγοράσεις κάτι;
- Εεε, όχι, ευχαριστώ, τα λέμε αύριο.
- Βρες ρε καμιά τουρίστρια με αυτά τα κινητά να μη τραβιέμαι εδώ πέρα, σηκώνεται μελτέμι τα πρωινά.
Άμμος, ζέστη και πέτρες, πάντα ο γυρισμός είναι πιο βαρετός, τώρα όμως έχει αρχίσει να ξυπνάει ο κόσμος και να σουλατσάρει στα δέντρα, δεν είμαι μόνος μου, μόνο ο Μητσόπουλος είναι μόνος του στο κέντρο του γηπέδου, να μην έχει να δώσει μια πάσα.
- Εε, φίλε, μήπως έχεις αναπτήρα;
- Έχω παιδιά, μήπως έχει κανείς σας κινητό, να πάρω ένα τηλέφωνο;
Αφιερούται στο φίλο μου το Γιάννη και την Ελένη.
ouga
Μουσική υπόκρουση: Mungo Jerry - In The Summertime
Άμμος. Ζέστη. Πέτρες, πολλές πέτρες. Και πολύ περπάτημα. Πάνε 10 μέρες που είμαι σε αυτό το νησάκι του Λιβυκού και κάθε μέρα κάνω το ίδιο δρομολόγιο, μόλις βγει ο ήλιος, και έχει πολύ ακόμη.
Το πρόβλημα είναι πως έχει πλανάρει η παντόφλα και κάποια στιγμή θα με χαιρετήσει η φτέρνα - ωω να σου γ*μήσω - πέτρα!
Ίσως τα μετανιώσω αυτά στο μέλλον, αν όμως, εν τω μεταξύ, έχω γίνει άλλος άνθρωπος θα μπορώ να μετανιώνω για κάτι που έκανα στο παρελθόν; Στέκει αυτό;
Φιλοσοφικές ανησυχίες θα μου πεις, θα μπορούσα να πέθαινα από δυσεντερία σε ένα λασπόλακο στη Σομαλία και να μη σκέφτομαι τίποτα.
Α, να το βαρκάκι έρχεται, τα μάζεψε τα δίχτυα ο τυπάς. Σφυρίζω, στην αρχή τζούφια, μετά όμως βάζω δάχτυλα στο στόμα για μεγαλοπρεπές αντρίκειο σφύριγμα.
- Γεια σου Oύγκα.
- Γεια σου μάστορα, πως πήγε, βγάλαμε τίποτα;
- Έχω απ’όλα, και χταποδάκι, θες να σου κατεβάσω;
- Κάνα παίχτη πήραμε;
- Όχι, θές αθερινάκι;
- Μα δεν έχουμε αμυντικό χαφ ρε κουμπάρε.
- Ρε συ, μόνο τη πρώτη φορά αγόρασες για να με κουβαλάς εδώ κάθε πρωί;
- Στα καφενεία τι λένε οι άλλοι, κάνα τηλέφωνο πήρες;
- Λένε για έναν Ευριπίδη Κατσαβό.
- Αυτός είναι παιχταράς ρε, σιγά μην έρθει.
- Τέλος πάντων, θα αγοράσεις κάτι;
- Εεε, όχι, ευχαριστώ, τα λέμε αύριο.
- Βρες ρε καμιά τουρίστρια με αυτά τα κινητά να μη τραβιέμαι εδώ πέρα, σηκώνεται μελτέμι τα πρωινά.
Άμμος, ζέστη και πέτρες, πάντα ο γυρισμός είναι πιο βαρετός, τώρα όμως έχει αρχίσει να ξυπνάει ο κόσμος και να σουλατσάρει στα δέντρα, δεν είμαι μόνος μου, μόνο ο Μητσόπουλος είναι μόνος του στο κέντρο του γηπέδου, να μην έχει να δώσει μια πάσα.
- Εε, φίλε, μήπως έχεις αναπτήρα;
- Έχω παιδιά, μήπως έχει κανείς σας κινητό, να πάρω ένα τηλέφωνο;
Αφιερούται στο φίλο μου το Γιάννη και την Ελένη.
ouga
Μουσική υπόκρουση: Mungo Jerry - In The Summertime
