Ήττα - μάθημα, θα προσθέσω εγώ, αφού το ματς μπορούσαμε να το τελειώσουμε από το πρώτο ημίχρονο. Κάτι βέβαια που ξανασυνέβη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, που ας μου επιτραπεί, με κάπως καθαρότερο μυαλό στην τελική πάσα ή προσπάθεια, κάνοντας το 0-2 στο Βικελίδης, δύσκολα θα γύριζε. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι αυτοί οι 5 χαμένοι βαθμοί, έχουν γίνει ήδη μάθημα για τους ποδοσφαιριστές του Γιώργου Σίμου.
Η ουσία όμως είναι άλλη. Ήδη από την 4η αγωνιστική, έχει καταφανεί τι μπαλάρα παίζει η ομάδα. Τα εύσημα έρχονται συνεχώς και από όλους, δικαιολογημένα. Ήδη αυτή η εβδομάδα, θα περάσει με αυτό το συναίσθημα, ότι αν και καλύτεροι δεν πήραμε το 3ποντο στον Βόλο. Νιώθουμε αυτήν την αδικία, γιατί ήμασταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, ολοφάνερα.
Θυμάστε το καλοκαιράκι που σας τα λέγαμε εδώ από αυτό το σάιτ; Θυμάμαι είχα γράψει κάτι για «3-0 από το αεροδρόμιο» και στα σχόλια είχε γίνει ένας χαμούλης. Οι σταθεροί αναγνώστες θα το θυμούνται.
Αυτό που μας βγάζει δηλαδή η ΟΦΑΡΑ είναι, τολμώ να πω - αν και είναι ακόμη νωρίς, εφάμιλλο, προσωπική μου άποψη, καλύτερο, ακόμη και από τις πολύ καλές ομάδες του Ευγένιου (που σίγουρα θα γελάει από ψηλά), όταν τερματίζαμε στην πρώτη 4αδα, αν και δικαίως αρκετά χρόνια αργότερα, όλοι συναισθανόμασταν ότι κάποια από αυτές τις ομάδες ή περισσότερες από μια (χρονιά) δικαιούμασταν το πρωτάθλημα.
Σήμερα, όλα δείχνουν ότι οι μαθητές πάνε να ξεπεράσουν τον δάσκαλο τους. Πρώτος μαθητής φυσικά του Γκέραλντ, ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος, Γιάννης Σαμαράς, χωρίς όλοι οι υπόλοιποι να υστερούν φυσικά. Αλλά για τον κύριο Γιάννη, έχω να (ξανά)πω μερικά πράγματα παρακάτω…
Όσον αφορά, τουλάχιστον, τα ματς που έχουν γίνει στα πλαίσια του πρωταθλήματος, δε νομίζω να διαφωνούν ακόμη και ουδέτεροι ότι παίζουμε το καλύτερο, το ομορφότερο, το ελκυστικότερο, το πιο σούπερ-γούαου (ΟΦΗ ΡΕ) ποδόσφαιρο. Ακόμη κι αν οι 2 βασικοί διεκδικητές έχουν δυναμώσει, έχουν πολύ καλές ομάδες, όλα δείχνουν ότι αυτοί θα μονομαχήσουν για το πρωτάθλημα, αυτήν την στιγμή, αυτό που έχουν δείξει όλες οι ομάδες, εντός συνόρων, λέει ότι εμείς παίζουμε την καλύτερη μπάλα.
Η διαφορά του ΟΦΗ το 2019 με αυτές τις ομάδες του παρελθόντος, είναι ότι είτε παίζει εντός, είτε εκτός - κατά βάση - θα παίξει το ίδιο ποδόσφαιρο. Κατοχής, με καθαρά επιθετικούς προσανατολισμούς, ανεξαρτήτως αντιπάλου, δουλεμένος και με ξεκάθαρους ρόλους, με τακτικά συστήματα που βγαίνουν στο γήπεδο και τα έχουμε δει ήδη αρκετές φορές σε αυτά τα 4 ματς. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι ακόμη και επί Ευγένιου, τις περισσότερες φορές, ήταν άλλη η εικόνα στο Γεντί Κουλέ και άλλη εκτός, ιδιαίτερα στα ματς με ισχυρούς αντιπάλους.
Εννοείται, ότι δεν πρέπει τα μυαλά μας να πάρουν αέρα, για τους ποδοσφαιριστές είναι δεδομένο ότι θα φροντίσει ο Σίμος και το τεχνικό τημ, για να μείνουν προσγειωμένοι. Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και εμείς, οι οπαδοί. Παρακολουθούμε, καραγουστάρουμε, στα καφενεία, (και στα σόσιαλ) μπορεί να πούμε και καμιά κουβέντα παραπάνω, αλλά το μυαλό μέσα στο κεφάλι. Έχουμε ακόμη να δούμε πολλά και καλύτερα πράγματα από τον Όμιλο φέτος, άλλωστε καμιά ομάδα δεν φορμαρίστηκε στο φουλ από τον Σεπτέμβρη.
Γεγονός όμως είναι ένα. Ο ΟΦΗ είναι χάρμα ιδέσθαι. Ακολουθούν 2 εντός έδρας ματς, με ομάδες που δεν εντυπωσιάζουν, σίγουρα. Δεν νοείται ο ΟΦΗ να αφήνει βαθμούς στα εντός με τέτοιες ομάδες, δεν νομίζω πως θα το κάνει κιόλας.
Εκείνο που εξοργίζει, όμως, είναι η προχειρότητα και η ανοργανωσιά της Σούπερ Λιγκ. Δε γίνεται, κύριοι διοργανωτές, να ορίζετε ματς στο ζεστότερο μέρος της χώρας 3 το καταμεσήμερο. Εδώ είναι 59 Αυγούστου, δεν το ΄χετε μάθει;
Οι παραλίες είναι γεμάτες, η θερμοκρασία μπορεί να αγγίξει και τους 30 βαθμούς, ενώ μεγάλη μάζα των φιλάθλων απασχολείται στον τουρισμό, με εξαντλητικά ωράρια που δύσκολα θα επιτρέψουν το γήπεδο. Από την μια, δηλαδή, ευαγγελίζεστε ότι θέλετε τον κόσμο πίσω στο γήπεδο, από την άλλη είστε 5 βούγια 2 μουσκάρια. Έτσα το λέμε στην Κρήτη, για αυτούς που δεν μπορούν να καταλάβουν τα αυτονόητα. Τρεις το μεσημέρι. Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν το βάλανε στις 12 σαν κάτι ισπανικά ματς. Όσο το σκέφτομαι … Ήντα θαρρούνε πως είναι επαέ, Ξάνθη που ανάψανε τα τζάκια κιόλας; Τι ωραία που θα ήταν τέτοια εποχή, ένα ματσάκι 9 το βράδυ, δηλαδή με μια ωραία δροσούλα, ιδανική για ποδόσφαιρο. Εκτός και αν το κάνουν επίτηδες, δεν μπορώ να το εξηγήσω, μα το θεό…
Χώρια, βέβαια, τις δυσκολίες που θα επιφέρουν στους ποδοσφαιριστές, τη μικρή τηλεοπτικά εμπορικότητα της ώρας και τόσα άλλα... Ανεκδιήγητοι…!!!!
Πρύτανης!
Μαντέψατε; Την προηγούμενη Δευτέρα απολαύσαμε, γιατί όσα ειπώθηκαν ήταν πραγματικά απολαυστικά, την ανάλυση του πλάνου για τις ακαδημίες της ΠΑΕ ΟΦΗ.
Ο Γιάννης Σαμαράς και οι επικεφαλής προπονητές ανέλυσαν αυτό που γίνεται.
Επειδή δεν πρόκειται απλά για παραγωγή ποδοσφαιριστών, αλλά για υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης για κάθε τομέα της ζωής των αθλητών, χαρακτηρίστηκε εύστοχα το πανεπιστήμιο του ΟΦΗ. Καθόλου τυχαίο, αφού κυρίαρχος στόχος θα είναι, όχι απλά να βγουν καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό είναι και το βασικό μέλημα του «πανεπιστημίου ΟΦΗ»
Πόσο μαγικά, πόσο ονειρικά είναι όλα αυτά; Πόσοι από μας, που έχουμε πατήσει τα -άντα, που παίζαμε μια ολιά καλή μπάλα στα νιάτα μας, δε σκεφτήκαμε, πόσο πολύ θα θέλαμε να υπάρχει κάτι τέτοιο στην εποχή μας; Δεν «ζηλέψαμε» τη σημερινή γενιά και όσους θα έχουν την τύχη να βρεθούν στη μεγάλη του ΟΦΗ σχολή;
Εδώ είναι που ταιριάζει γάντι, αυτό που λέγαμε παραπάνω. Ο καλύτερος μαθητής, ξεπέρασε το δάσκαλό του. Σπούδασε, προόδευσε, έγινε προφέσορας στο στοιχείο του και πλέον ήρθε εκεί που ξεκίνησε, στα μέρη που αγαπάει για να ηγηθεί, για να είναι ο Πρύτανης του «πανεπιστημίου του ΟΦΗ».
Τυχεροί εμείς, που θα απολαύσουμε τους καρπούς του έργου του, ακόμη πιο τυχεροί, όμως, εκείνοι που θα έχουν την άμεση επαφή με τη διδασκαλία του, που θα ρουφήξουν σαν σφουγγάρι όσα θα τους διδάξει….
Κύριε Γιάννη, ας μου επιτραπεί κύριε Πρύτανη, τα σέβη μου, από τα βάθη της καρδιάς μου. Και νομίζω ότι εκφράζω τη μεγάλη μάζα του λαού του ΟΦΗ, με αυτά τα λόγια…
