Όσο περνάει ο καιρός, όσο δεν έρχονται τα αποτελέσματα, ζορίζει η κατάσταση, οι αμφιβολίες ότι θα έχουμε δύσκολη χρονιά γίνονται πεποίθηση, έως δεδομένο.

Για να λύσεις το πρόβλημα, λένε οι καλύτεροι μαθηματικοί, πρέπει πρώτα να καταλάβεις τα ζητούμενά του. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε τις απαντήσεις στη φετινή προβληματική χρονιά, που ίσως είναι πιο απλές από ό,τι φαίνεται.

1) ΤΟ ΣΗΜΑ

Το γνωστό θέμα. Η αλλαγή σήματος. Έφερε διχόνοια, κρυάδα, ξενέρωμα, ακόμη και αποχή, σε ικανό κομμάτι του κόσμου.

Σίγουρα, τα σύμβολα δεν παίζουν μπάλα. Όμως, και εφόσον δεν προκύπτουν άλλα θέματα εξαιτίας του, με την ΟΥΕΦΑ, με παλιούς ποδοσφαιριστές, με παλιά χρέη, μια επαναφορά του κλασσικού σήματος, έστω για τη φετινή χρονιά, θα επιφέρει άμεσα και τάχιστα συσπείρωση του κόσμου, όπερ περισσότερο κόσμο, περισσότερο πάθος στον κόσμο. Ικανά στοιχεία να σώσουν την κατηγορία. Ο κόσμος, άλλωστε, είναι αυτός που κράτησε ζωντανή την ομάδα, σε καταστάσεις πολύ πιο δύσκολες από τη φετινή, που τουλάχιστον, και με την ευνοϊκή συγκυρία του μουντιάλ, είναι αναστρέψιμη ακόμη.

Όσο για τι θα συμβεί στο μέλλον, εφόσον για λόγους ανωτέρας βίας είναι αναγκαία η αλλαγή σήματος, ας γίνει σωστά. Με πέντε-έξι προτάσεις, που θα γίνουν σε πρώτη φάση μέσω ψηφοφορίας του κόσμου, ώστε να φτάσουμε στην τελική απόφαση που δεν θα προκαλεί την οργή που έφερε το παρών. Γιατί είναι βαρύ, πολύ βαρύ, ακόμη και οπαδοί του ΟΦΗ, να αποκαλούν το σύμβολο της ομάδας «σιφόνι».

2) ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΦΥΣΙΚΑ

Καλά, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερες ποδοσφαιρικές γνώσεις για να το καταλάβεις.

Το ρόστερ είναι φτωχό, πονάμε σε όλες τις θέσεις από τη μέση και μπροστά.

Χρειαζόμαστε:

Αμυντικό χαφ, που θα μπορεί να αντικαθιστά τον Μεγιάδο, όταν δεν είναι καλά, είναι ντεφορμέ, έχει κάρτες, είναι τραυματίες. Λυπάμαι, αλλά κανείς από όσους είναι στο ρόστερ, δεν μπορεί. Για αυτό συνεχίζει άλλωστε ο Αργεντινός βασικός, ακόμη και αν κάνει πολύ κακή χρονιά.

Δημιουργικούς χαφ. Όχι ένα, δυο. Δυστυχώς, δεν μπορείς να βασιστείς σε Νέιρα, Τοράλ, που είναι επιρρεπείς στους τραυματισμούς, στις κάρτες. Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι ο Νέιρα είναι 34 ετών.

Φορ. Καθαρό. Φουνταριστό. Που θα στέλνει την μπάλα στο πλεκτό, που θα βλέπει τέρμα και θα τελειώνει τις φάσεις. Ο Γκερέρο, που έχει μόνο ένα καλό ματς μέχρι σήμερα, στον Άρη, έχει δείξει ότι είναι περισσότερο δεύτερος-κρυφός-φορ, παρά καθαρό εννιάρι.

Εξτρέμ. Μέχρι στιγμής τίποτα. Μπιφουμά κάποια λεπτά έπαιξε, Τζου ανέτοιμος και λίγος, οι Σκανδιναβοί που πήγε ο Νιόπλιας να κάνει εξτρέμ, δεν είναι τέτοιοι, ενώ είχαμε και το ανέκδοτο με τον τουρίστα από το Μπορντό.

Θέλουμε δηλαδή, και μάλιστα πριν να μπει ο Δεκέμβρης ιδανικά, ώστε να συμμετέχουν στην μίνι προετοιμασία, 5 ποδοσφαιριστές.

Όχι αποδιαλέγουρα φυσικά. Πρέπει ο Μπούσης να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, αν θέλει να προστατέψει την επένδυσή του. Ακόμη και αν θέλει να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν, είναι καλύτερα για τον ίδιο να πουλήσει με την ομάδα στη Σούπερ Λιγκ, παρά στη Σούπερ Λιγκ 2. Αλίμονο να μην το καταλαβαίνει ο ίδιος.

Καλό είναι επίσης εκείνοι που θα έρθουν να καταλαβαίνουν πού ήρθαν και ποιος είναι ο στόχος. Όπως επίσης, ότι ο στόχος είναι «ήταν ή επί τας».

Αν είναι Έλληνες, φαντάζομαι ότι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Αν είναι ξένοι, για τους Spartans θα έχουν ακούσει, ας τους μεταφέρουν την ευχή της μάνας στον πολεμιστή, να μάθουν και λίγο ιστορία, όχι τις χαζομάρες του Χόλυγουντ.

Ιδανικά για μένα, 3-4 ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα ασκαρδαμυκτί, είναι οι Λάμπρου, Γκαγιέγκος, Γιακουμάκης και ο Μάντζης.

Ναι πολύ δύσκολο. Money talks, bullshit walks λένε όμως στο Chicago Illinois, το ξέρει καλά ο Μάικ φαντάζομαι.

Για τον Λάμπρου, που φήμες λένε, ότι αν έμπαινε το χέρι στην τσέπη, θα έμενε στο Ηράκλειο, ένας εν δυνάμει ηγέτης για την ομάδα, έστω ένας δανεισμός εξάμηνος με υψηλές απολαβές, θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην επιστροφή.

Ο Γκαγιέγκος, που τουλάχιστον την περσινή χρονιά δεν πέρασε και τόσο καλά στην ομάδα του, έλειψε από το πρώτο ματς που έφυγε. Ο οποίος βέβαια έφυγε πολύ εύκολα.

- Θέλω να επιστρέψω Χιλή, με πρήζει ο «σάρακας» δεν παλεύεται, μου έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια.
- Οκ, περίμενε δυο εβδομάδες και φεύγεις

Ε μα όχι, δεν γίνονται έτσι δουλειές. Δεν αφήνεις τον MVP σου να φύγει στη μέση της χρονιάς. Ναι, σεβασμός στον ποδοσφαιριστή, στον άνθρωπο, αλλά υπάρχει και μια ομάδα.

Ας γίνει μια προσπάθεια, γιατί το σίγουρο είναι ότι θέλουμε παίκτες τέτοιου επιπέδου.

Γιακουμάκης. Οκ, θα είναι πισωγύρισμα για την καριέρα του, όταν μάλιστα τον ζητούν ήδη ομάδες από Ισπανία και Γερμανία. Είναι όμως Ηρακλειώτης και Ομιλίτης. Προσωπικότητα που λείπει από τα αποδυτήρια. Κακά τα ψέματα, πάντα αυτή η ομάδα είχε ανάγκη από Κρητικούς ποδοσφαιριστές. Ας σηκώσει το τηλέφωνο δηλαδή μέχρι και ο Γιώργος Σαμαράς στην ανάγκη, μπας και διορθώσει τις λαθούρες που έκανε το καλοκαίρι.

Ξέρουμε όλοι πόσο μετράει στην Σέλτικ. Οι καθολικοί μοιάζει να ξεφεύγουν στο πρωτάθλημα, ο Γιακουμάκης έρχεται συνήθως από τον πάγκο, από την Ευρώπη αποκλειστήκαν, μπορούν και χωρίς αυτόν. Αν το θέλει και ίδιος βέβαια. Δύσκολη περίπτωση, δεν αμφιβάλλει κανείς, όμως δύσκολη είναι και η κατάσταση μας.

Θέλουμε όμως φορ τέτοιου επιπέδου, όχι τα συνήθη παπακιουλίσματα.

Μάντζης. Αναρωτιέται κανείς, αν χτυπήσαμε ποτέ την πόρτα του Ιωνικού για αυτόν τον φορ, όταν μάλιστα ψάχνουμε φορ για τα κυβικά μας, από τότε που έφυγε ο Φιγκεϊρέντο.

Γιατί ο Φελίπε δεν ήταν για τα κυβικά μας, αν δεν είχε τους τραυματισμούς, ούτε που θα ήξερε που πέφτει το Γεντί Κουλέ, ας το παραδεχτούμε. Χτυπήσαμε ποτέ την πόρτα του Ιωνικού για ένα φορ που μας έχει πληγώσει αλλεπάλληλες φορές, ενώ συνηθίζει να βάζει καθοριστικά γκολ – τρίποντα; Ας την χτυπήσουμε, και ας ξηλωθούμε, αφού αδικείται θαρρώ να παίζει στον Ιωνικό. Όπως και άλλος ένας παίκτης, που αξίζει να ασχοληθούμε από εκεί, δεν είναι άλλος από τον Άοσμαν.

Δύσκολες περιπτώσεις όλες οι παραπάνω, ευνόητο, όμως αυτά χρειαζόμαστε τώρα, αυτήν την ποιότητα.

Ας σηκώσουν έστω το τηλέφωνο στην ΠΑΕ και ας απευθυνθούν σε παλιούς παίκτες που μπορούν να προτείνουν κάποιους ποδοσφαιριστές.

Ο ΟΦΗ, έχει αυτό το καλό. Οι ποδοσφαιριστές του, από όσο μακριά και αν έρχονται, δένονται με την ομάδα. Το χιλιανό δίδυμο, ο Γκόμεζ, ο Τζουγκάνοβιτς, ο Κάλαϊτζιτς, ο Πόποβιτς από την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, ο Νουαφόρ και ο Ντιαρά από την Αφρικανική Ήπειρο. Ακόμη, ο Τσιφούτης, ο Μακρής, ο Καμπάνταης, ο Βεζυρίδης από τον ελληνικό χώρο. Όχι απαραίτητα αυτήν την περίοδο, αλλά γενικότερα, απαγορεύεται να έχει κλειστή την πόρτα η ομάδα σε τέτοιες προσωπικότητες, Ομιλίτικες.

Εν κατακλείδι, ακόμη και αν είναι αδύνατον να έρθει έστω και ένας από τους προαναφερθέντες, αυτό που χρειαζόμαστε είναι ποδοσφαιριστές αυτής της ποιότητας.

Όπερ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ.

Αυτά συμβαίνουν όταν εισπράττεις 700 χιλ, από έναν παίκτη και τον αντικαθιστάς με παλαίμαχους.

Γιατί έχει ευθύνη και ο Μιχάλης Μπούσης για τη σημερινή εικόνα. Δεν νομίζω να έχει αφήσει σε κάποιο από τα καταστήματά του τον διευθυντή να αλωνίζει, να αποτυγχάνει και να μην του ζητά εξηγήσεις.

3) ΟΜΙΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Κακά τα ψέματα, εκεί που υπήρχαν πολλές μαζεμένες, μείναμε με τον Πουρσανίδη και τον Μανώλη Πατεμτζή στις ακαδημίες.

Ο δεύτερος δεν έχει να κάνει με την πρώτη ομάδα, ο πρώτος είναι πολύ πράος και low profile, για τις ζόρικες καταστάσεις που θα ζήσουμε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος.

Όσο για τον γενικό αρχηγό της ομάδας, τον κ.Τσαμπούρη, λυπάμαι αλλά ούτε το κύρος έχει, ούτε το Ομιλίτικο υπόβαθρο, ούτε έχει ζήσει την ιστορία της ομάδας.

Επειδή στα πέριξ ακούγεται ότι αποτελεί άνθρωπο του Λυσάνδρου και είναι κατανοητό να χρειάζεται ανθρώπους της πλήρους εμπιστοσύνης του, ας του ανατεθεί ένας άλλος ρόλος. Γιατί στα αποδυτήρια χρειάζεται κάποιος από τα σπλάχνα του ΟΦΗ. Που θα δίνει να καταλάβουν οι ποδοσφαιριστές τι σημαίνει ΟΦΗ. Το μέγεθος της ομάδας, που παραμένει αναλλοίωτη, ακόμη και αν πέρασαν χρόνια δύσκολα και πέτρινα, για τον κόσμο που ζει για την ομάδα, για τις μυθικές βραδιές που έχει ζήσει αυτή η ομάδα. Συγνώμη, αλλά ο κύριος Τσαμπούρης αυτά ούτε τα έχει ζήσει, και αν τα γνωρίζει, είναι μόνο από τα μίντια.

Ιδανικά εδώ χρειαζόμαστε Ηρακλειώτη, έστω Κρητικό, με βαρύ παρελθόν στην ομάδα, Ομιλίτη από τη κορφή ως τα νύχια. Ονόματα δεν θα πω, θα προλάβουν οι καλοθελητές να πουν καμιά βλακεία, ως συνηθίζουν. Ευνόητα είναι.

Το τελευταίο σκέλος, δεν αφορά το παρόν. Αφορά αυτά που συνέβησαν τους προηγούμενους μήνες. Παραίτησε τους Σαμαράδες λοιπόν ο Μπούσης, τα μαζέψανε και φύγανε. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.

Αναρωτιέμαι, δε βρέθηκε κανείς δημοσιογράφος του Ηρακλείου, απευθύνομαι δημοσίως και στον Γιάννη τον Τσατσάκη, αλλά και όλο το συνάφι.

Πήρε κανείς τους Σαμαράδες να τους ρωτήσει, τα τι και τα πώς. Τι έγινε με αυτές τις μεταγραφές. Γιατί τέτοιες αποτυχίες, αστοχίες, αδυναμίες; Πώς αισθάνονται που τους βρίζει όλο το Ηράκλειο, όταν πριν 4 χρόνια είχαν φορέσει τον μανδύα του Μεσσία;

Γιατί κρεμάσανε έτσι τον κουμπάρο τους, τον Νιόπλια. Γιατί κρεμάσανε έτσι το πουλέν τους, τότε τον Γιώργο Σίμο. Το έκαναν μόνο για τα χρήματα; Είχαν ανάγκη τόσο, γιατί αυτό το χάλι, γιατί οι αποτυχίες.

Και κάτι τελευταίο, προς τον κ.Λυσάνδρου. Πέρσι οριοθέτησε στόχο τα play-off, αποτύχαμε, όπως έστω αποτύχαμε (εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι δεν μπήκαμε εξαιτίας του ματς στην Τούμπα και της αποχώρησης έπειτα Γκαγιέγκος).

Φέτος έθεσε τον ίδιο στόχο. Τι συμβαίνει όμως, όταν ένας CEO αποτυγχάνει να πιάσει τους στόχους που θέτει ένας οργανισμός;