Δίκιο έχουμε, όμως την ίδια ώρα αυτή η ομάδα είναι συνάμα και ευλογημένη για πολλούς λόγους, και είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Η παρακαταθήκη που άφησε ο Ολλανδός και ο Θεόδωρος κατά κύριο λόγο αλλά και όλες αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος είναι σημαντική και μαζί με την δυναμική που δίνει στην ομάδα ο κόσμος της, είναι ίσως οι σημαντικότεροι παράγοντες που την έχουν κρατήσει ζωντανή και την έφεραν σήμερα να επιστρέφει στους μεγάλους του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αυτή τη στιγμή, όπως πολύ σωστά έχει τονίσει ο Παπαδόπουλος, βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για τον ΟΦΗ αφού ο εφετινός σχεδιασμός της ομάδας, και αυτός των επόμενων 1-2 χρόνων, είναι οι σημαντικότεροι για την επανεδραίωση και τη βιωσιμότητα της αγαπημένης μας ομάδας. Ο σχεδιασμός αυτός, θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τα "συστατικά" της δυναμικής του ΟΦΗ και να λειτουργήσει στο πλαίσιο της ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗΣ βιωσιμότητας της ομάδας, και όχι απλά της επιβίωσης της. Η στοχοπροσήλωση στην επιβίωση είναι ένας φαύλος κύκλος που θα μας κρατήσει καθηλωμένους σε ένα διαρκή αγώνα για επιβίωση.
Υπάρχουν κάποιοι συνιστώσες που δημιουργούν αυτά που συχνά συνοψίζουμε ως "δυναμική" του ΟΦΗ και που ωθούν παίκτες και προπονητές να αγγίζουν τα ανώτερα επίπεδα της απόδοσης τους, όταν αγωνίζονται για λογαριασμό του ΟΦΗ. Έχουμε δει στο παρελθόν, αλλά και πολύ πρόσφατα, παίκτες και προπονητές να αναδεικνύονται είτε να αναγεννιούνται στον ΟΦΗ. Τελευταία παραδείγματα ο Ντίνας, ο Ποτουρίδης, ο Παπαστεριανός και ο Κουτσιανικούλης.
Κατ’ εμέ, τα βασικά δομικά υλικά αυτής της δυναμικής είναι:
1) Ο κόσμος της ομάδας και ο φανατισμός με τον οποία την ακολουθεί
2) Η ιστορία και οι επιτυχίες που την συνοδεύουν
3) Το αύρα και η ατμόσφαιρα του Γεντί κουλέ
4) Η "αύρα" του Ηρακλείου και της Κρήτης
5) Η "προίκα" που άφησε ο Ολλανδός σε πρόσωπα και νοοτροπία
6) Η κληρονομιά που άφησε ο Θεόδωρος σε εγκαταστάσεις
Έχουμε και την τύχη αυτήν την περίοδο να έχουμε στον ΟΦΗ τον Νίκο Παπαδόπουλο, μάλλον τον καλύτερο μαθητή του Ευγένιου Γκεραρντ, ο οποίος εκτός του ότι είναι δουλευταράς, τελειομανής και οργανωτικός, γνωρίζει πολύ καλά το ποδόσφαιρο αλλά και το πως να δουλεύει μια ομάδα σε ψυχολογικό επίπεδο και να παίρνει το 100% από τους παίκτες του μαζί με την εκτίμηση τους. Αυτούς όλους τους παράγοντες, πρέπει να τους εκμεταλλευτούν στον ΟΦΗ υλοποιώντας τον σχεδιασμό της επόμενης περιόδου, ώστε να καταφέρει ο σύλλογος να σταθεί χωρίς να εξαρτάται από μετόχους και επενδυτές.
Στην τελευταία συνέντευξη τύπου, ανέφεραν οι διοικούντες στον ΟΦΗ ότι η ομάδα θα προσπαθήσει να αποκτήσει κάποιους παίκτες ως δανεικούς, για οικονομικούς λόγους. Πιο βραχυπρόθεσμη λογική δεν μπορούμε να έχουμε. Στον ΟΦΗ, πρέπει να χτίσουμε παίκτες για τον ΟΦΗ και να επωφεληθούμε από αυτό, και όχι να χτίζουμε για λογαριασμό άλλως ομάδων. Εκτός του ότι δεν ταιριάζει αυτή η πρακτική στο πρεστίζ της ομάδας και δημιουργεί "υποχρεώσεις" προς τα διάφορα κέντρα, δεν αποτελεί και μια οικονομικά συμφέρουσα πρακτική, αφού το όφελος από την ανάδειξη δικών μας παικτών θα είναι πολύ μεγαλύτερο από την όποια εξοικονόμηση κόστους από δανεισμούς.
Και δεν υπάρχει περίπτωση στον ΟΦΗ, με τον Παπαδόπουλο στον πάγκο, το ισορροπημένο και στρωτό ποδόσφαιρο που παίζουμε και με την εκμετάλλευση της δυναμικής που αναφέρθηκε παραπάνω, να μην αναδειχτούν νέοι παίκτες. Φυσικά η πώληση των παικτών αυτών θα εξισορροπήσει το οικονομικό έλλειμμα της ομάδας.
Ο ΟΦΗ φαίνεται να διατηρεί τον περσινό αξιόμαχο κορμό του, που διαθέτει αρκετή εμπειρία και ποιότητα. Ήδη μέσα σε αυτόν τον κορμό υπάρχουν 2-3 νεαροί παίκτες με καλή μεταπωλητική αξία που πρέπει να πάρουν ευκαιρίες φέτος. Ο σχεδιασμός λοιπόν πρέπει να εστιάσει στην περεταίρω στελέχωση της ομάδας με παίκτες με μεταπωλητική αξία Ελλήνων και ξένων, κατά το δυνατόν περισσότερο. Οι λατίνοι ποδοσφαιριστές και οι Αφρικανοί, έχουν συνήθως σημαντική μεταπωλητική αξία και μπορείς να τους βρεις με χαμηλό κόστος. Ας θυμηθούμε τον Μάιρον Τζορτζ που ήρθε από την Κόστα Ρίκα, τον Ντιαρά κλπ.
Ο ΟΦΗ πρέπει να εκμεταλλευτεί τις σχέσεις του με τη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Να φέρουμε δηλαδή παίκτες έως 23-24 ετών, ακόμα και δανεικούς αλλά με όρο αγοράς, όπως είχε γίνει τότε με τον Τζορτζ. Το να φέρεις ξένους 29-30 ετών και πάνω με εμπειρίες, είναι χαμηλού ρίσκου πρακτική για να επιτευχθεί η επιβίωση, αλλά χρειάζονται να πάρουμε και μερικά ρίσκα σε αυτόν τον τομέα. Ακόμα και στην επιλογή των Ελλήνων παικτών, σίγουρα υπάρχουν παίκτες στην αγορά σαν τον Στρέζο και τον Μάνο, που δεν έκαναν για διάφορους λόγους το βήμα παραπάνω, και σίγουρα ο ΟΦΗ μπορεί να τους παρέχει τα εχέγγυα για την εξέλιξη τους.
Πέρα από τον μεταγραφικό σχεδιασμό, και ο αγωνιστικός σχεδιασμός πρέπει να δομηθεί στο πλάνο της βιωσιμότητας. Η ομάδα πρέπει κάθε χρόνο να δίνει ευκαιρία ΕΝΤΕΚΑΔΑΣ σε 1-2 νεαρούς παίκτες που θα λογίζει στο πλάνο της σαν βασικούς. Δηλαδή να έχει στην εντεκάδα παίκτες με προηγούμενη εμπειρία στην κατηγορία και δίπλα τους να βάζεις σταδιακά και 1-2 παιδιά με ταλέντο κάθε χρόνο, κατά προτίμηση από την Κρήτη. Μελετημένα και σχεδιασμένα, και όχι αν τύχει, πέτυχε.
Θα πρέπει επιτέλους στον ΟΦΗ να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από την επιβίωση στην βιωσιμότητα, και να πάψουν οι βραχυπρόθεσμες πρακτικές που είδαμε στο παρελθόν. Στο πλάνο βιωσιμότητας, οι δανεισμοί Ελλήνων παικτών χωρίς ρήτρα αγοράς (βλέπε Μάνος) έχουν ελάχιστο βραχυπρόθεσμο όφελος στο πλάνο βιωσιμότητας της ομάδας και πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία, για πολλούς λόγους. Ο ΟΦΗ οφείλει να επενδύσει στο δικό του μέλλον και στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του.
