«Το ποδόσφαιρο είναι η μόνη θρησκεία που δεν έχει άθεους» πίστευε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, αναφερόμενος εύστοχα στο πάθος δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη για το λαοφιλέστερο σπορ σε σχέση με τη θρησκευτική πίστη, συνδέοντας τα έτσι για πάντα.
Ένα ακόμη ερώτημα που θα μπορούσε να σταθεί, είναι το εάν υπάρχουν άθεοι ποδοσφαιριστές. Ρητορικό το ερώτημα, μιας και η απάντηση είναι προφανώς καταφατική.
Παρ' όλα αυτά μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του αθλήματος, κυρίως καταγόμενοι από ιστορικά "θρήσκες" χώρες, έδειξαν και δείχνουν σε κάθε ευκαιρία την πίστη τους στο χορτάρι, εν μέσω χιλιάδων λιγότερο γνωστών θρήσκων συναδέλφων τους, διαχρονικά.
Γόνοι απλών ανθρώπων η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών, με ταπεινά μέσα διαβίωσης, και άρα με μια ανασφάλεια ως προς το ζην, προσπαθώντας να βγάλουν το ψωμί τους αγωνιζόμενοι στις σύγχρονες αρένες του πλανήτη, όπου η τυχαιότητα, όντας ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στην έκβαση ενός αγώνα και μιας καριέρας, τείνει να ταυτιστεί με τη μοίρα.
Μπαίνοντας στην θέση ενός ποδοσφαιριστή, σε ένα άθλημα για το οποίο ο Στίβεν Χώκινγκ είχε δηλώσει ότι "η κβαντική φυσική είναι σχετικά πιο απλή", οι νόμοι της φύσης συχνά περιπλέκονται σε τέτοιον βαθμό που συχνά ισοδυναμούν με ανεξήγητα φαινόμενα.
Μερικά εκατοστά "φτυαριάς", σχηματισμένης λίγα λεπτά πριν, από τάκλιν το οποίο για να πραγματοποιηθεί, δύο παίκτες πήραν συγκεκριμένες τροχιές ώστε να "συγκρουστούν", απόρροια χιλιάδων άλλων κινήσεων άλλων παικτών εντός γηπέδου, σε σημείο όπου το βρεγμένο χορτάρι ίσως δεν είχε απορροφήσει αρκετά την υγρασία από το προηγηθέν πότισμα, μπορεί να αποβεί καταλυτικό για έναν τραυματισμό, ή μια γκέλα της μπάλας, με αποτέλεσμα το πισωγύρισμα μιας καριέρας, ή την απώλεια ενός καθοριστικού τέρματος για την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος.
Στο ποδόσφαιρο, ως ένα από τα κατ'εξοχήν αθλήματα χαοτικής τυχαιότητας, χωρίς να υποβαθμίζεται η ικανότητα και οι συνθήκες, εκατομμύρια "συμπτώσεις" μπορεί να οδηγήσουν σε μια και μοναδική φάση, που να στιγματίσει και να αλλάξει τη ζωή ενός παίκτη, ενός κλαμπ, ενός λαού.
Η αδυναμία ελέγχου του τυχαίου, το οποίο συνυφάστηκε από την απαρχή της ανθρώπινης παρουσίας με την μοίρα, οδήγησε την μεγάλη πλειοψηφία του είδους μας στην αναζήτηση εξηγήσεων, οδηγώντας τους προς την "λύση" μιας ανώτερης δύναμης, παρά τις προσπάθειες μεγάλων φιλοσόφων να εξηγήσουν το φαινόμενο εξάγοντας συχνά αντικρουόμενα συμπεράσματα, όπως ο Δημόκριτος, που θεωρούσε την τυχαιότητα υποκειμενική έννοια η οποία πήγαζε από την ανικανότητα των ανθρώπων να κατανοήσουν την φύση των συμβάντων και ο Επίκουρος, που πίστευε ότι η τυχαιότητα υπάρχει αφεαυτής, ανεξάρτητα από την ανθρώπινη γνώση.
Έκτοτε, εκατοντάδες επιστημόνων και φιλοσόφων προσπάθησαν δια τους αιώνες να την εξηγήσουν θεωρητικά και επιστημονικά. Και κατά έναν τρόπο, ο ποδοσφαιριστής, όπως και ο πρώτος νοήμων άνθρωπος που περπάτησε στη Γη, βρήκαν στον 20ό αιώνα, ένα "σύμμαχο" στα πιστεύω τους, στο πρόσωπο της κβαντικής θεωρίας, η οποία είναι η τελευταία ανθρώπινη εξήγηση για τις βασικές παραμέτρους που σχηματοποιούν την πραγματικότητα και η οποία αποκλείει εντελώς την απόλυτη βεβαιότητα.
Το 1964 ο φυσικός Τζον Μπελ εξέτασε την ύπαρξη κάποιων κρυμμένων μεταβλητών πάνω στην κβαντική θεωρία. Η βασική αρχή του τεστ που διεξήγαγε έμοιαζε με άθλημα στο οποίο δύο ομάδες έπαιζαν με διαφορετικούς κανόνες.
Η ομάδα Άλφα υποθέτει ότι οι κβαντικές συσχετίσεις οφείλονται σε κάποια κρυφή ανταλλαγή πληροφοριών. Η ομάδα Βήτα, από την άλλη πλευρά, υποθέτει ότι οι συσχετίσεις υλοποιούνται τυχαία.
Το απίστευτο συμπέρασμα του Μπελ ήταν ότι η ομάδα Βήτα κερδίζει πάντα. Οι αλλόκοτες συσχετίσεις που κβαντικού κόσμου απορρέουν από θεμελιώδη τυχαιότητα. Ένα "δομημένο χάος" στην ουσία, και πιθανότατα, με βάση τα συμπεράσματα του Μπελ, διόλου τυχαίο.
Τα συμπεράσματα αυτά, φυσικά, όπως και όλων όσων προηγήθηκαν αυτού, διερευνώνται από πιο σύγχρονους επιστήμονες, οι οποίοι όμως προσανατολίζουν την έρευνα τους στο εάν υπάρχουν κάποια κενά στο μοντέλο του Μπελ, τα οποία στρεβλώνουν τα αποτελέσματα προσποιούμενα την τυχαιότητα, αλλά και σε κάτι ακόμη πιο συνταρακτικό: Στο ζήτημα του αν έχουν ελεύθερη βούληση στην επιλογή των μετρήσεων που πραγματοποιούν.
Και είναι απορίες, που έχουν οδηγήσει τον Βαλέριο Σκαράνι, μελετητή των ορίων της τυχαιότητας στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών στη Σιγκαπούρη, να δηλώσει ότι ίσως "η κβαντική φυσική είναι απλώς μέρος της μεγάλης συνωμοσίας", υπονοώντας ότι η φύση και οι χαοτικοί συσχετισμοί μέσα σε αυτήν, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων, δε δημιουργήθηκαν "τυχαία".
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε έναν ποδοσφαιριστή να προσεύχεται προς μια ανώτερη δύναμη ή να κάνει επικλήσεις σε αυτήν μετά από μια επιτυχημένη ή αποτυχημένη προσπάθεια, μεταφέροντας το 2018 μια αρχέγονη τελετουργία, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε:
Η Γη, όπως και η μπάλα ποδοσφαίρου, είναι σφαιρική, ίσως όπως και η πραγματικότητα. Τυχαίο;
