Από την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε κι επίσημα η ποδοσφαιρική σαιζόν. Με ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων, κλήρωση πρωταθλήματος και κάποια πιο δυνατά φιλικά. Ο ΟΦΗ δε μπορείς να πεις ότι μας έχει βομβαρδίσει με μεταγραφές για να χωθούμε στα wyscout και τα transfermarkt μελετώντας βιογραφικά, οπότε είχα χρόνο να ρίξω μια ματιά στις υπόλοιπες ομάδες.
Εκτός από τα φιλικά του ΟΦΗ, προσπάθησα να πάρω μια γεύση από ΠΑΟ και Βόλο στο μεταξύ τους φιλικό, από ΑΕΚ κόντρα στην Ουτρέχτη, αλλά και από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Άρη στο πρώτο ζευγάρωμά τους στα προκριματικά. Παράλληλα, έριξα και μια ματιά στο πάρε-δώσε των ομάδων, κάτι που ως τώρα συνειδητά δεν είχα κάνει (για όποιον ενδιαφέρεται να κάνει το ίδιο, μπορεί να δει εδώ αναλυτικά κι εδώ πιο συνοπτικά το "παζάρι").
Βγαίνει κάποιο συμπέρασμα από το τέλος Ιουλίου για το πώς θα είναι οι ομάδες, ποιες θα πάνε καλά και ποιες όχι και ποιοι ποδοσφαιριστές θα ξεχωρίσουν; Ασφαλώς και όχι!
Υπάρχει όμως πολύ ασφαλές πόρισμα, που μπορεί κάποιος να (ξανά)βγάλει. Το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος συνεχίζει να πέφτει χρόνο με το χρόνο.
Είναι οφθαλμοφανές στο γήπεδο αυτό. Ομάδες από χώρες όπως το Ισραήλ και η Βουλγαρία, που σε γενικές γραμμές πριν μερικά χρόνια ήταν κάτω από εμάς, αποδείχθηκαν μεγάλα εμπόδια. Πέρυσι άλλωστε είδαμε ξεκάθαρα, πως το υποτιμημένο στο μυαλό μας Conference League, είναι ίσως ο μόνος δρόμος για τους δικούς μας "μεγάλους" να πλησιάσουν στην 8αδα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Όσο εμείς ασχολούμαστε με μικροσυμφέροντα, τσάμπα μαγκιές, παρασκήνια και γενικά μπούρδες, οι άλλοι μας προσπερνούν, το επίπεδο όλο και πέφτει και τα γήπεδα όλο και αδειάζουν. Γενικά το ποδόσφαιρο μοιάζει να τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι εμείς.
Θυμάστε μήπως τι σχολιάζαμε προ ετών, όταν κανένας ποδοσφαιριστής πήγαινε στα Βαλκάνια ή προς Ισραήλ ή Κύπρο, που τώρα μας κοιτούν στα μάτια; Συνταξιούχο τον θεωρούσαμε. Τώρα φεύγουν καλοί παίκτες από την Ελλάδα για να πάνε εκεί (πχ Σουντγκρεν στη Μακάμπι ή Φεράρι στον ΑΠΟΕΛ). Αν ρίξετε μια ματιά στη λίστα των μεταγραφών, θα δείτε ότι "μεγάλοι" και "μικροί" ψωνίζουν πια είτε από πρωταθλήματα δεύτερης και τρίτης ταχύτητας, είτε από Β κατηγορίες των πιο προηγμένων. Ένας αξιόλογος ποδοσφαιριστής της La Liga, της Premier και της Bundesliga, ούτε καν εξετάζει την Ελλάδα σαν επιλογή. Γι' αυτό εξαιρέσεις τύπου Τσούμπερ μας ξαφνιάζουν τόσο.
Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός έχει συχνή δοσοληψία με Championship (Ζινκερνάγκελ-Νότιγχαμ, Γκονζάλο Άβιλα-Χαντερσφιλντ) και Β Γαλλίας (πχ Σισέ, Μπα κτλ). H επιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ γεμίζει με παίκτες από τη Φορτούνα Ντίσελντορφ (Νάρεϊ-Bundesliga 2) ή την Β Ισπανίας (Τόμας-Μάλαγα). O εγκέφαλος του νέου ΠΑΟ (Τσερίν) έπαιζε στη Νυρεμβέργη (επίσης Bundesliga 2). Ακόμα και ο πρωταθλητής των μεταγραφών Άρης, αναζήτησε λύσεις στην Τουρκία, ενώ φαίνεται ότι βρήκε ένα εξαιρετικό φορ (Γκρέι) στην Championship (Γουότφορντ). Αυτό δε συμβαίνει μόνο φέτος, έχει ξεκινήσει καιρό. Στο περσινό πρωτάθλημα οι αποκαλύψεις του ΠΑΣ ήρθαν από Β και Γ Γερμανίας (πχ Γκαρντάφσκι). Δύο από τους πιο ποιοτικούς χαφ, ήταν ο δικός μας Τοράλ επίσης από Champioship, αλλά και ο Φερνάντες του Βόλου που ήρθε από τη Γ Ισπανίας (Καστεγιόν). Κορυφαίος επιθετικός δε, κατά γενική ομολογία, ήταν ο Φαν Φέερτ, που ήρθε από την Άαλμποργκ, με θητεία πριν σε μικρές ομάδες της Ολλανδίας. Αυτό το καλοκαίρι έχει - για την ώρα - προσελκύσει το ενδιαφέρον των δικών μας "μεγάλων", που ανταγωνίζονται την Ιταλική ΣΠΑΛ της Serie B!
Αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ίσως με την ανάδειξη ποιοτικών ποδοσφαιριστών δικής μας παραγωγής. Δε συμβαίνει όμως. Νέοι από Ακαδημίες στη Super League, με ρόλο έστω συμπληρωματικό, υπάρχουν ελάχιστοι. Αντιθέτως, μπορούμε να ανακαλέσουμε τις περιπτώσεις άπειρων νεαρών των ομάδων Κ των ΠΑΕ της Super League, που στα 15-17 τους φεύγουν για το εξωτερικό, πριν παίξουν στις πρώτες ομάδες. Φεύγουν τόσο νωρίς, αφενός γιατί οι ομάδες του εξωτερικού δεν εμπιστεύονται την εξέλιξή τους εδώ - σε αυτό το μεταβατικό στάδιο μεταξύ Κ ομάδας και επαγγελματικής - κι αφετέρου γιατί τα τροφεία τους φαίνονται ψίχουλα, σε αντίθεση με τις ελληνικές ομάδες που πανηγυρίζουν για τέτοια έσοδα. Οπότε, ποιος θα κακίσει τον κάθε Μακατουνάκη και Κουτσουπιά, που προτιμά να βρεθεί έστω στις ρεζέρβες μιας ομάδας της Bundesliga 2 ή της Serie B, όταν εκεί θα βρουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό, ακόμα κι από την Superleague;
Συνολικά, αν δούμε τις κινήσεις των ομάδων μας, οι αφίξεις είναι κυρίως από πρωταθλήματα χαμηλότερης ταχύτητας, από Β κατηγορίες προηγμένων χωρών, κάποιοι δανεικοί ή επιλαχόντες από τα "καλά πρωταθλήματα" κι ακόμα κάποια "λαβράκια" από Λατινική Αμερική. Είναι χαρακτηριστικό ότι πλέον δυσκολευόμαστε να έχουμε πρόσβαση στις καλές περιπτώσεις των Βαλκανίων, αλλά και της Αφρικής. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί. Προφανώς και είναι θέμα budget, όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα δεν είναι ελκυστικός προορισμός για καλούς ξένους ποδοσφαιριστές, γιατί δεν προσφέρει ένα ανταγωνιστικό, ικανοποιητικά υψηλό επίπεδο. Δεν είναι πια και προτεραιότητα, ούτε και για τα καλά ταλέντα που παράγει. Όσο αυτό θα συνεχίζεται, τόσο θα πέφτει το επίπεδο. Για να αλλάξει η τροχιά που έχει πάρει το ποδόσφαιρό μας, θέλει πάρα πολλή δουλειά.
Το πρώτο βήμα είναι όμως, όπως σε όλα, να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε σήμερα. Να μη μας προξενεί απορία γιατί ψωνίζουν οι ομάδες μας από Serie B, Β Γαλλίας και Bundesliga 2. Εκεί φτάνει το χέρι μας. Για να το απλώσουμε ξανά ψηλότερα, πρέπει να αποφασίσει το ίδιο το ποδόσφαιρο να αλλάξει. Κι αυτό είναι κάτι που δε μου προξενεί καμία αισιοδοξία!
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr