Ο ΟΦΗ προχωράει. Και μαζί του πρέπει να προχωρήσει ο μικρόκοσμός του. Προφανώς οι ανασφάλειες και τα «μικρόβια» ετών υπάρχουν, αλλά πρέπει να τα αποβάλλουμε.

Δε γίνεται να κερδίσουμε δύο φορές με τριάρες τον ΠΑΟ και να μη σωθούμε. Δεν το δέχομαι!

Είναι θαύμα το ότι ο ΟΦΗ σήμερα ακόμα συζητάει για πιθανότητες παραμονής, που εξαρτώνται μάλιστα αποκλειστικά από τον ίδιο. Ε, ας το κυνηγήσουμε κι εμείς λίγο αυτό το ρημάδι το θαύμα!

Μπας και έρχεται επιτέλους η ώρα και για το πρώτο μας διπλό;

Μια πρώτη γεύση για τα σενάρια που θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Σενάρια που κάθε Κυριακή, από λεπτό σε λεπτό, αλλά και από γκολ σε γκολ, θα αλλάζουν.

Στο ματς με τον Άρη είδαμε μία ομάδα με διπολισμό. Άλλος στο πρώτο ημίχρονο, άλλος στο δεύτερο. Άλλη εικόνα εντελώς, αλλά και άλλο πλάνο και νοοτροπία. Ξανά μετά από καιρό.

Αυτή την εβδομάδα είδαμε πιο καθαρά από ποτέ ότι ο ΟΦΗ πλέον δεν είναι ούτε ουρά ούτε κομπάρσος. Πάμε τώρα για τις επόμενες μάχες. Κρατώντας τα θετικά και πετώντας κάποια αχρείαστα.

Ας βάλουμε στη ζωή μας τις λέξεις και φράσεις όπως «υπομονή», «υγιής νοοτροπία» και «μέθοδος», πετώντας παράλληλα άλλες, όπως «σκοπιμότητα» και «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»

Είδαμε μικρά (ή και όχι τόσο μικρά) πράγματα που βελτίωσαν την εικόνα της ομάδας και έδειξαν ότι είμαστε εδώ, να δώσουμε τη μάχη μας.

Απλά δεν την ορίζουμε, αυτή τη σωτηρία, όλοι, με τον ίδιο τρόπο.