Μπορεί να μη δούμε ποδόσφαιρο με κόσμο ή να δούμε εξέδρες με λίγο κόσμο, αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει ξανά ποδόσφαιρο για τον κόσμο…
Αυτός ο covid-19 ήρθε και μας τα άλλαξε όλα, σχεδόν. Έφερε ανατροπές, διαφοροποίησε τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε, τον τρόπο που δουλεύουμε, τον τρόπο που διασκεδάζουμε ακόμα και τον τρόπο που… πλενόμαστε! Κάποιες αλλαγές ήρθαν για να μείνουν. Κάποιες αλλαγές θα ξεχαστούν στο μέλλον, όταν τον ελέγξουμε τον άτιμο τον ιό. Κάποιες αλλαγές μπορεί να αποδειχθούν και ευκαιρίες ή αφορμές για να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας. Προς το καλύτερο ή και προς το χειρότερο.
Μία από τις ανατροπές που έφερε στη ζωή των ποδοσφαιρόφιλων, ήταν ότι μας κράτησε 2 μήνες χωρίς κανένα ματς. Το έχω ξαναγράψει, πως δε θυμάμαι ποτέ μου να έχω περάσει τόσο διάστημα. Χωρίς καν να παίζουμε ποδόσφαιρο, έστω στα γηπεδάκια τα 5x5! Κάτι σκόρπια σουτάκια και πασούλες στην πλατεία με τους πιτσιρικάδες κι αυτό όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε από τα καβούκια μας μόνο…
Εδώ και λίγες μέρες, το ποδόσφαιρο έχει επιστρέψει στην καθημερινότητά μας. Διαβάζουμε ρεπορτάζ για προπονήσεις ξανά. Διαβάζουμε ακόμα και μεταγραφικά σενάρια. Και έχουμε μία ημερομηνία στο μυαλό μας, που περιμένουμε να δούμε μπάλα. Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία έκαναν την αρχή κι έτσι εδώ και δύο Σαββατοκύριακα παίρνουμε μία τζούρα ποδοσφαιρική. Σταματάμε να βλέπουμε, σιγά-σιγά, ματς ρετρό της ομάδας μας και το Μουντιάλ του 2014 στην ΕΡΤ!
Η γεύση που έχουμε πάρει από τη Bundesliga, μας προετοιμάζει και για τον τρόπο που θα γίνονται και εδώ τα παιχνίδια. Με παίκτες να κάθονται αραιά στους πάγκους και με μάσκες, με πανηγυρισμούς στα γκολ χωρίς εναγκαλισμούς (αν και αυτό το ξεχνάνε καμιά φορά), με πρωτόκολλα, με 5 αλλαγές και κυρίως χωρίς κόσμο στο γήπεδο. Όσο κι αν βρεις έξυπνους τρόπους να το μετριάσεις αυτό, όπως έκανε η Γκλάντμπαχ, συνεχίζει να είναι η μεγαλύτερη διαφορά. Γίνεται ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο;
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, με το κεκλεισμένων έχουμε μεγαλύτερη εξοικείωση, δυστυχώς. Όπως και με την εικόνα μισοάδειων γηπέδων. Αυτό μας κάνει πιο έτοιμους να αντέξουμε, ίσως, αυτό το κρύο κλίμα, του γηπέδου χωρίς οπαδούς. Δε θα μας ξαφνιάσει, με λίγα λόγια. Σίγουρα όμως και δε θα μας αρέσει. Περιμένουμε μήνες τώρα, να πάμε να δούμε μπάλα. Να δούμε την ομάδα μας, να φωνάξουμε, να κάνουμε από την αρχή ως το τέλος, την ιεροτελεστία του «πάω γήπεδο». Μάλιστα, σαν Ομιλίτες, περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία, μετά από χρόνια, να παίξουμε 10 ντέρμπυ, στα ίσια, παρουσιάζοντας με μία ομάδα αξιοπρεπέστατη. Αλλά ήρθε η πανδημία, άλλαξαν τα πλάνα…
Είναι προφανές, ότι το ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο, είναι λειψό. Από την άλλη, βλέποντας τα ματς της Γερμανίας, σκεφτόμουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ωραίο με κόσμο, αλλά πρώτα από όλα είναι ένα «προϊόν» φτιαγμένο για τον κόσμο. Είναι ένα θέαμα, που ενδιαφέρει εκατομμύρια κόσμο, σε κάθε χώρα. Και σε μέρες social distancing, ανασφάλειας, ακόμα και οικονομικής στενότητας, μπορεί να προσφέρει μία ψυχαγωγία. Αρχίζοντας ξανά, έστω χωρίς κόσμο, μπορεί να ξαναμπεί στις συζητήσεις μας, στις πλατείες, στα πάρκα, στους ανοιχτούς χώρους εστίασης και στις βόλτες μας. Μπορεί να προσφέρει ένα τηλεοπτικό, έστω, προϊόν, που θα δώσει ζωή στα μπαλκόνια και τις αυλές μας ή και έξω από τα καφέ, με ένα απλό προτζέκτορα (εννοείται με αποστάσεις κι ό,τι κανόνες υπάρχουν).
Δυστυχώς, στα γκολ δε θα μπορούμε να αγκαλιαζόμαστε με φίλους και αγνώστους. Αλλά δεν πειράζει. Είναι μία αρχή. Δυστυχώς, δε θα το ζούμε από μέσα, αλλά θα το ζούμε έστω, σε σχέση με το δίμηνο αποχής. Δυστυχώς, δε θα πάμε έξω από γήπεδο για πηγαδάκια και σουβλάκια, αλλά μπορούμε να κάνουμε τα πηγαδάκια μας (πιο απλωτά!) στις πλατείες και να φάμε και σουβλάκια. Δυστυχώς, δε θα φωνάξουμε συνθήματα στο γήπεδο, αλλά ποιος μας απαγορεύει να τα φωνάξουμε αλλού; Σε τελική ανάλυση, μπορεί κανείς να πει ότι είναι όπως την προσευχή, δε γίνεται μόνο σε ναούς!
Βέβαια, ο ΟΦΗ δούλεψε, επεξεργάστηκε και παρουσίασε μια πρόταση, που θα έδινε μια πρώτη λύση. Που βοηθά το ποδόσφαιρο (και όλους όσους ζουν γύρω του) να μείνουν κοντά του. Όχι όπως θα θέλαμε και όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά βάζει μια βάση. Επιτρέπει στο ποδόσφαιρο να μην αποστειρωθεί πλήρως, να κρατήσει έστω «εκ περιτροπής» κοντά του την ψυχή του, τους φιλάθλους. Ακόμα κι αν περάσει η πρόταση λοιπόν, τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Θα δοθεί όμως ένα μήνυμα ηχηρό και αποφασιστικό, ότι το ποδόσφαιρο είναι για τον κόσμο και σύντομα θα το απολαμβάνουμε με κόσμο.
Η επικείμενη επανέναρξη του ποδοσφαίρου, όσο άχαρη και αποστειρωμένη κι αν μοιάζει σε όλους μας, είναι ένα γκολ κόντρα στην πανδημία. Ακόμα χάνουμε φυσικά κι ακόμα πρέπει να βάλουμε αρκετά ακόμα, αλλά πάντα έχουμε ανάγκη από ένα γκολ, που δίνει το σύνθημα της ανατροπής.
Μπορεί να μη δούμε ποδόσφαιρο με κόσμο ή να δούμε με λίγο κόσμο, αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει ξανά ποδόσφαιρο…
