Το ματς με τη Λαμία είναι τελικός. Μία νίκη μπορεί να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων και να μας βοηθήσει να γυρίσουμε τούμπα την κατάσταση. Ή να το θέσω πιο σωστά, μόνο μία νίκη μπορεί να το κάνει αυτό.
Τα πράγματα από όλες τις απόψεις είναι απλά και ξεκάθαρα. Τόσο για την ομάδα όσο και για τον κόσμο.
Αγωνιστικά η ομάδα έχει να κάνει κάτι προφανές, αλλά φυσικά καθόλου εύκολο, ειδικά με βάση όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Να μπει στο γήπεδο με επιθετικότητα, τόσο στον τρόπο που βγαίνει μπροστά, όσο και στον τρόπο που αμύνεται. Είναι αναγκαίο πια, να βγάλει την τόλμη και την αποφασιστικότητα, που τόσο καιρό περιμένουμε να δούμε και παράλληλα να μη χάσει ούτε δευτερόλεπτο τη συγκέντρωσή της, δίνοντας δικαιώματα στον αντίπαλο.
Αναλύσεις πολλές δε χωράνε. Όποιοι παίξουν πρέπει να κυνηγήσουν κάθε μπάλα, να βγάλουν ό,τι ψυχή και ποδοσφαιρικό εγωισμό έχουν και να βγουν από το γήπεδο κατάκοποι, πνευματικά και σωματικά.
Λάθη - όπως αυτά που συχνά έχουμε δει φέτος - δεν επιτρέπονται. Αδράνειες - όπως αυτές που επίσης συχνά έχουμε δει αυτή τη σαιζόν - απαγορεύονται. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο υπάρχει πίεση και άγχος και ματς χωρίς αύριο. Και σε αυτά τα ματς ξεχωρίζουν οι σημαντικοί από τους απλά καλούς.
Περιττεύει λοιπόν η οποιαδήποτε περαιτέρω αγωνιστική ανάλυση. Καλό το πλάνο, σίγουρα θα παρουσιάσει ένα τέτοιο, με στόχο τη νίκη ο Βέρα, αλλά εδώ που βρισκόμαστε χρειαζόμαστε και πράγματα πέρα από το πλάνο από τους ποδοσφαιριστές.
Κατά τα άλλα, είναι αυτονόητο ότι χρειαζόμαστε και ένα γήπεδο που θα βράζει. Που θα θυμίσει τόσο στους δικούς μας ποδοσφαιριστές όσο και στον αντίπαλο, ότι οι δύο ομάδες δεν είναι ίσα κι όμοια.
Επιβάλλεται να σπρώξει η εξέδρα την ομάδα. Για 90 λεπτά, με ένταση και πίστη. Και φυσικά απαγορεύεται να μεταδώσει η εξέδρα εκνευρισμό κι αμφισβήτηση. Είναι ματς υπομονής για τον κόσμο αυτό και πιθανόν αρκετά από τα επόμενα. Αλλά σε τελική ανάλυση, μετά από τόσα μπαράζ, ανατροπές και ζόρια, αλίμονο αν ο κόσμος του ΟΦΗ χρειάζεται φροντιστήριο για το τι πρέπει να κάνει.
Υ.Γ: Δε ξέρω και ούτε με ενδιαφέρει ποιος θα σφυρίξει το ματς. Και δεν ξέρω ούτε και με ενδιαφέρει πώς θα σφυρίξει. Για τους ποδοσφαιριστές, το προπονητικό τιμ και τον κόσμο, ο διαιτητής πρέπει να είναι αόρατος. Δεν έχει κανένα νόημα να χαθεί ούτε δευτερόλεπτο γύρω από αυτό το θέμα. Το μόνο που θα μας συμβεί είναι να χάσουμε τη συγκέντρωσή μας στο στόχο και το πλάνο και πιθανόν να εκνευριστούμε. Κι αυτό θα είναι λάθος.
