Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν κάποια αυτονόητα. Κάποια εντελώς βασικά, πάνω στα οποία χτίζεται το σπορ. Τα διδάσκει κάθε προπονητής στα παιδιά, από τις πρώτες τους προπονήσεις, όταν είναι 6-7 χρονών.
Ε, ο ΟΦΗ αυτά δεν τα κάνει.
Δε μιλάμε για πυρηνική φυσική. Ούτε και για εξεζητημένα ζητούμενα υψηλής τακτικής. Αυτά θα τα ζητούσαμε, αν πάνω στην περσινή ομάδα (κυρίως του 1ου γύρου), το χτίσιμο συνεχιζόταν. Τώρα μιλάμε για νέα αρχή.
Δεν είναι αυτονόητο, πως οι αντιδράσεις σε κάθε φάση, πρέπει να είναι γρήγορες και αποφασιστικές;
Δεν είναι αυτονόητο πως στο ποδόσφαιρο για να δημιουργήσεις, αλλά και να προστατεύσεις την άμυνα σου, θα πρέπει να κινείσαι διαρκώς;
Δεν είναι αυτονόητο πως όταν, ας πούμε, παίζεται η μπάλα στην περιοχή σου, πρέπει να την απομακρύνεις με ασφάλεια;
Δεν είναι αυτονόητο πως πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος;
Δεν είναι αυτονόητο πως στο 90% των φάσεων, κάνοντας το απλό, κάνεις δουλειά;
Δεν είναι αυτονόητο πως όταν παίζεις πρέπει να έχεις ενέργεια;
Δεν είναι αυτονόητο πως σε κάθε φάση πέρα από τα πόδια σου, παίζει και το μυαλό σου;
Δεν πιάνω καν, άλλα πολύ βασικά, όπως είναι οι διαγώνιες κινήσεις και καλύψεις («ύλη» της Κ10), η άμεση πίεση όταν χάνεται η μπάλα («ύλη» Κ12), η προσπάθεια να τελειώσει μία φάση με κάποιο τρόπο, παρά να μείνει ημιτελής και άλλα παρόμοια.
Δεν υπάρχει λογική εξήγηση, γιατί αυτά στον ΟΦΗ σε πολλά ματς δε συμβαίνουν. Δε δέχομαι πως τόσοι ποδοσφαιράνθρωποι, που ζουν στο ΒΑΚ καθημερινά, όλα αυτά τα αγνοούν. Τα ξέρουν πολύ καλύτερα από το μέσο φίλαθλο. Όπως τα ξέρουν κι οι ποδοσφαιριστές.
Τι φταίει τότε και δεν τα βλέπουμε;
Διαβάζω πολλούς που τα βάζουν με τις μεταγραφές, το σχεδιασμό της ομάδας ή τις απουσίες. Όλα αυτά μπορεί όντως να έχουν βάση. Άλλα με μεγαλύτερη βαρύτητα κι άλλα με μικρότερη. Δεν εξηγούν όμως την εικόνα αυτή αδράνειας, που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο.
Δε χρειάζεται να έχεις κάνει ούτε σούπερ μεταγραφές, ούτε άριστο σχεδιασμό, για να μην χάνεις μία φάση στην περιοχή σου σε 3 χρόνους. Ούτε για να μην τρως γκολ, βγαλμένο από τα bloopers όπως το 2ο.
Δε χρειάζεται να πληρώσεις 200 και 300 χιλιάρικα συμβόλαια, για να δεις κίνηση στο χώρο και απλό παιχνίδι συνεργασιών.
Δε χρειάζεται να έχεις κάνει κάποια ειδική προπόνηση, ώστε οι αλλαγές που μπαίνουν στο 60', να μη δείχνουν πιο κουρασμένοι, από όσους ξεκίνησαν στην 11αδα.
Προφανώς και υπάρχουν αρκετές επιλογές που δεν βγήκαν, έχουν γίνει παραλείψεις, υπάρχουν αστοχίες, που σε συνδυασμό και με τους τραυματισμούς, έκαναν το πρόβλημα πολύ μεγάλο. Πρέπει να κάτσει ο Οργανισμός, να τα δει και να τα διορθώσει. Αυτό όμως είναι αδύνατο να συμβεί - τουλάχιστον δραστικά - ως το τέλος της σαιζόν.
Το βασικό ερώτημα πια είναι, πώς θα βγει αυτή η σαιζόν. Είναι δυνατόν να ρίξει ο ΟΦΗ λευκή πετσέτα; Οι στόχοι που είχαν τεθεί από το Γ. Σίμο, έχουν σχεδόν χαθεί. Δε θα γίνει κάποια αναπροσαρμογή; Σκοπεύει η ομάδα να παλέψει για κάτι;
Σε τελική ανάλυση, ένα project δε μπορεί να προχωρήσει, μένοντας κολλημένο και στάσιμο. Δε μπορεί να προχωρήσει χωρίς προσπάθεια. Και σίγουρα δε μπορεί να προχωρήσει, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τα αυτονόητα του αθλήματος.
Εδώ που φτάσαμε, μάλλον θα το ξαναπάμε από το μηδέν. Ας αρχίσουμε λοιπόν ξανά, να κοιτάμε τα βασικά. Να δούμε τα απολύτως αυτονόητα να γίνονται.
Δεν είναι μεγάλη απαίτηση. Ο πήχης χαμηλώνει αισθητά, σε σχέση με ό,τι περιμέναμε από τη σαιζόν αυτή. Αλλά τουλάχιστον, ας το ξαναπιάσουμε σωστά. Από τη ρίζα του κακού.
