Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1928 εξελέγη το νέο διοικητικό συμβούλιο του ΟΦΗ, με γενικό γραμματέα τον Μανώλη Παπακαλιάτη (ή Παπακαλιατάκη), όπως βλέπουμε στο δημοσίευμα της εφημερίδας "Ανόρθωσις" της επόμενης ημέρας, από το αρχείο εφημερίδων της Βικελαίας Βιβλιοθήκης.

Σε διπλανή στήλη διαβάζουμε και για την πρωτοβουλία των ανθρώπων του ΟΦΗ να δημιουργηθεί ένα παράρτημα του συλλόγου στην περιοχή του Ατσαλένιου. Θυμίζουμε ότι ο ιστορικός ΠΟΑ ιδρύθηκε το 1951.





Η είδηση της εκλογής νέου ΔΣ δεν είναι τόσο ιδιαίτερη, μέχρι που συναντάμε ένα άλλο στοιχείο. Στις 19 Ιουνίου του 2020, η σελίδα "Ηρακλειώτικο Ποδόσφαιρο" στο facebook δημοσίευσε το πρακτικό της απόφασης. Και η προσοχή μας πάει κατευθείαν στη σφραγίδα του ΟΦΗ που υπάρχει στο έγγραφο.

Έχουμε πολλά στοιχεία ότι ο ΟΦΗ χρησιμοποιούσε την ιστορική του ασπίδα από την αρχή της ίδρυσής του, έστω και με παραλλαγές, έστω και με την επιγραφή "Ο.Φ." (Όμιλος Φιλάθλων), όμως τη συγκεκριμένη σφραγίδα τη βλέπουμε για πρώτη φορά.

Η ομοιότητα με το σημερινό λογότυπο της ΠΑΕ, που προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, είναι εμφανής. Σε επικοινωνία μας με τους υπεύθυνους της σελίδας, μας ανέφεραν ότι το συγκεκριμένο έγγραφο το εντόπισαν στα αρχεία του δημοτικού συμβουλίου Ηρακλείου, στη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Άλλωστε "ανέβηκε" δύο μήνες πριν την περιβόητη αλλαγή του σήματος.






Επί προσωπικού τώρα, από χθες που μου έδειξε την ανάρτηση ένας φίλος, τραβάω τα μαλλιά μου. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που βλέπω, είναι λες και κάποιος χρονοταξιδιώτης ταξίδεψε πίσω στο 1928 για να μας τρολάρει.

Πριν λίγες ημέρες το oficrete.gr συμπλήρωσε 4 χρόνια ύπαρξης και έχει ζήσει αρκετές δύσκολες καταστάσεις, λόγω των συμβάντων στον ΟΦΗ. Η αποχώρηση Παπαδόπουλου, η υπόθεση Αιγινιακού, το μπαράζ με τον Πλατανιά, το περσινό δίμηνο στραπάτσο, ήταν κάποια από αυτά.

Όμως το χειρότερο όλων, για μένα προσωπικά, ήταν η υιοθέτηση νέου λογότυπου από την ΠΑΕ ΟΦΗ. Στη δεύτερη θέση βάζω το συμβάν με τον Παπ, λόγω αδυναμίας από την εποχή που ήταν παίκτης. Η 7η Αυγούστου του 2020 ήταν με διαφορά η πιο δύσκολη και η πιο έντονη ημέρα στην ιστορία του σάιτ. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν τόσο μεγάλες και οι επιστολές που λάβαμε ήταν αμέτρητες, ανέβαινε ένα καινούριο άρθρο γνώμης κάθε 10-20 λεπτά, ξεπεράσαμε όλα τα ρεκόρ νέων δημοσιεύσεων, ενώ παράλληλα γράφαμε και τα δικά μας άρθρα με το δικό μας καημό.

Μετά από πολλές δύσκολες ώρες, κατάφερα να κλείσω τον υπολογιστή και πήγα βόλτα με τη μηχανή για να ξεχαστώ και έκανα δύο φορές το γύρο όλου του Ηρακλείου, μπας και ηρεμήσω, πριν με φωνάξει ένας φίλος να πάω να δούμε Γιουβέντους, μια άλλη δηλαδή ασπρόμαυρη ομάδα που πρόσφατα είχε αλλάξει σήμα, χωρίς φυσικά να ενδιαφέρομαι για το παιχνίδι. 

Είπα να ακολουθήσω τη συμβουλή του Χρίστου Σμπώκου, για να βρούμε λίγο χρόνο για ηρεμία και ψυχραιμία. Όμως στην περίπτωσή μου, αυτό είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Όσο περνούσαν οι ώρες νευρίαζα ακόμα και περισσότερο. Σκεφτόμουν συνέχεια και πιο σκληρά πράγματα. Και τα αντανακλαστικά της ΠΑΕ στις αντιδράσεις δε βοηθούσαν καθόλου, το ακριβώς αντίθετο. Όπως και η απουσία ευαισθησίας για το θέμα, ακόμα και σήμερα. 

Την επόμενη ημέρα τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Ή μάλλον, βγήκαν νέα θέματα στην επιφάνεια, συνέπειες της απόφασης αυτής, που δεν τα σκεφτήκαμε αρχικά. Να ανεβαίνει ένα άρθρο με το νέο λογότυπο της ΠΑΕ, να βρίζουν από κάτω στα σχόλια. Να ανεβαίνει μετά ένα άρθρο με το κανονικό σήμα, την ιστορική μας ασπίδα, να μας κατηγορούν στα σχόλια ότι κάνουμε πόλεμο στον Μπούση. Παράνοια. Τρομερά πράγματα, εξαιτίας άλλων.

Στην αρχή είχα αποφασίσει να ανεβάζω άρθρα μόνο με την ιστορική ασπίδα, άλλωστε έπρεπε να σεβαστώ τη δουλειά που έκανε το παλικάρι που μας έφτιαξε όλα τα όμορφα γραφικά τα προηγούμενα χρόνια. Και ακόμα τα χρησιμοποιώ με κάθε ευκαιρία. Και να βάζω το νέο λογότυπο μόνο όταν δεν μπορώ να το αποφύγω. Προς έκπληξή μου το συγκεκριμένο παλικάρι δεν ήταν κατά της αλλαγής και έφτιαξε γραφικά και με το καινούριο, οπότε δεν μπορούσα να πετάξω τον κόπο του στα σκουπίδια. Και μας έδειξε ότι μπορούν να φτιαχτούν ωραία σχέδια, με τη χρήση και του πιο "ψαρωτικού" Γρύπα, κάτι που δεν έχει εκμεταλλευθεί η ΠΑΕ.

Όμως το θέμα μου δεν ήταν ποτέ αισθητικό. Ήμουν (και είμαι) κατά της αλλαγής, όχι επειδή το καινούριο είναι άσχημο, αλλά γιατί δεν είναι η αγαπημένη μας ασπίδα. Αυτή ξέρουμε και αγαπάμε. Το πιο όμορφο σήμα του κόσμου να φτιάχνανε, πάλι το ίδιο θα ένιωθα. Μου είναι εντελώς αδιάφορη η εμφάνισή του. Για τα παιδιά μας, η μετάβαση είναι πολύ πιο εύκολη και φυσιολογική. Το ζωγραφίζουν ήδη σε τοίχους και τετράδια.





Για εμάς όμως όχι. Στην ΠΑΕ δεν κατάλαβαν ποτέ ότι με αυτή την πράξη πέρασαν μία κόκκινη γραμμή για πολλούς φίλους του ΟΦΗ. Η αλλαγή του σήματος είναι μια κόκκινη γραμμή που όταν την περάσεις, μετά τα περιμένεις όλα. Σήμα, όνομα, χρώματα, τίποτα δε μοιάζει ασφαλές πια! Και αυτό είναι κάτι που μας πληγώνει βαθιά. 

Αν ξαναδιαβάσετε τα παραπάνω, θα προσέξετε δύο πράγματα: Πρώτον, δεν αναφέρομαι ποτέ σε παλιό και νέο σήμα. Είναι από τη μία το ΚΑΝΟΝΙΚΟ σήμα του ΟΦΗ, η ιστορική ασπίδα και από την άλλη το νέο λογότυπο της ΠΑΕ με το γνωστό σχέδιο, τα έχω διαχωρίσει μέσα μου. Για μένα είναι δεδομένο ότι την ασπίδα θα την ξαναδούμε, ίσως το 2025, με αφορμή την επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση του ΟΦΗ. 

Και δεύτερον, δεν έχω πει ποτέ τη λέξη "σιφώνι". Γιατί θα είναι σαν να αναγνωρίζω την ύπαρξή του, έστω και απαξιωτικά. Θα είναι σαν να με ενοχλεί μόνο το αισθητικό κομμάτι και όχι η αλλαγή. Είναι απλά ένα σχήμα ξένο, αδιάφορο, χωρίς καμία συναισθηματική αξία. Δε θα ξεκινήσω καμία επανάσταση, αλλά δε νιώθω και τίποτα για αυτό. 

Πήρα φόρα, αλλά μετά από όλα όσα έγραψα... Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρχε αυτή η σφραγίδα από τη δεκαετία του 20, η οποία είχε ανέβει δύο μήνες πριν την αλλαγή και δε βρέθηκε ένας Χριστιανός ή Μουσουλμάνος ή άθεος βρε αδελφέ, να το βάλει στο τραπέζι, ως μια ιστορική σύνδεση του νέο λογότυπου με το παρελθόν του ΟΦΗ, ως μια προσπάθεια να μπει σε ένα μανδύα ιστορικότητας, ως ένα επιχείρημα ότι δεν είναι κάτι το εντελώς ξένο με την Ιστορία της ομάδας, δε γίνεται να μην το είδε κανένας ποτέ. Για αυτό λέω ότι είναι λες και κάποιος μπήκε σε μια μηχανή του χρόνου και "φύτεψε" τη συγκεκριμένη σφραγίδα στο 1928 για να μας τρολάρει εμάς σήμερα και τώρα διαβάζει αυτό το κείμενο και χτυπιέται από τα γέλια.

Και ενώ μοιάζει τόσο πολύ, τείνω να πιστέψω ότι η ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία και ότι οι άνθρωποι της ΠΑΕ και όσοι το σχεδίασαν, δεν είχαν ιδέα για την ύπαρξή της. Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μην έβγαινε ΕΝΑΣ να μας τη δείξει δημόσια, μπας και καταπραΰνει το χαμό των πρώτων ημερών και εβδομάδων, σε ένα θέμα που είναι ευαίσθητο για πολύ κόσμο, ακόμα και σήμερα. 

Εάν το ήξεραν, εννοείται πως κάποιοι θα μας το έτριβαν στη μούρη και με τα δύο χέρια, δε θα ακούγαμε μόνο διάφορες μαρκετίστικες θεωρίες, κι ας βραβεύονται για αυτές, που πάσχουν και ιστορικά και ως επιχειρηματολογία.

Γιατί δε γίνεται να χαρακτηρίζεται η ασπίδα ως σύμβολο του βρώμικου παρελθόντος, που πρέπει να αλλάξει και την ίδια στιγμή να παρομοιάζεται η διοίκηση Μπούση με την εποχή Βαρδινογιάννη. Είναι η διοίκηση Μπούση μια διοίκηση - μαριονέτα ξένων συμφερόντων, μια βιτρίνα παράνομης πολυϊδιοκτησίας με άλλη ΠΑΕ; Είναι προσβολή η κάθε σύγκριση.

Ξέφυγα πάλι. Ενόψει του καλοκαιριού και της νέας σεζόν, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε η Ομιλίτικη οικογένεια να σμίξει ξανά, να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι έχουμε μόνο τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον και να καταφέρουμε να συσπειρωθούμε ξανά γύρω από την ομάδα.

Θέλω να πιστεύω και ότι ο Μηνάς Λυσάνδρου κατάλαβε τι "παίζει" στο Ηράκλειο αυτούς τους 12 μήνες που είναι εδώ και να μπει ως πρωταρχικός στόχος της ΠΑΕ, η έναρξη μιας νέας εποχής στις σχέσεις με τον κόσμο.

Αυτά, τραβήξτε τα μαλλιά σας για τη σφραγίδα, όπως κάνω εγώ από χθες, ευτυχώς έχω ακόμα πολλά.