Το 2021 ξεκινά από τον Αγρίνιο για τον ΟΦΗ. Στο πρώτο από μία σειρά παιχνιδιών, με μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Μέσα στο Γενάρη ο ΟΦΗ έχει αρκετά ματς (8 στο σύνολο). Ματς που δεν αποκλείεται να καθορίσουν και τους στόχους του, σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Δύο είναι οι (λογικοί) στόχοι, για το 2021. Να κρατήσει τις καλές επιδόσεις του εκτός έδρας και να βελτιωθεί στα εντός. Κι αυτό περνά μέσα από τρεις πυλώνες: μεθοδικότητα, σταθερότητα και εξυπνάδα ή με μία λέξη ισορροπία.
Αυτή την ισορροπία, που τόσο του έχει λείψει το 2020, θα τη χρειαστεί άμεσα.
Ο αντίπαλος
Ο Παναιτωλικός είναι ομάδα, που και φέτος βρίσκεται χαμηλά στη βαθμολογία. Αντιμετωπίζει αρκετά αγωνιστικά προβλήματα, που τον έχουν καθηλώσει στις θέσεις των play out, για τα καλά. Έχει αλλάξει ήδη 2 φορές προπονητή, καταλήγοντας τελικά στην παλιότερη - κι επιτυχημένη πάντως - συνταγή Δέλλα.
Σε γενικές γραμμές, στην έδρα του δεν τα πάει καλά, σε αντίθεση με προηγούμενες σαιζόν. Μόλις 4 βαθμοί (οι μισοί από το σύνολο του), μόλις 1 νίκη, μόλις 4 γκολ (και 9 παθητικό), σε 6 ματς. Δυσκολεύεται πολύ να γίνει δημιουργικός και παραγωγικός και να κυριαρχήσει, έστω σε παιχνίδια απέναντι σε ομάδες ίδιων στόχων.
Αναμένουμε, όπως έγινε και πέρυσι, ο Παναιτωλικός να ενισχυθεί, προκειμένου να σώσει κι αυτή τη χρονιά. Βέβαια ο ΟΦΗ θα τον βρει, λίγο - πολύ, όπως τον ξέρει από το 2020. Είναι λοιπόν σημαντικό, να χτυπήσει στις αδυναμίες του και επιδιώξει ένα αποτέλεσμα, που θα καλύψει τη «χασούρα» του Γεντί Κουλέ.
Καλό θα είναι πάντως, να μη θεωρούμε τον Παναιτωλικό μία εύκολη ομάδα. Έχει αδυναμίες, όμως διαθέτει ποιότητα, κυρίως σε ατομικό επίπεδο, έναν ικανό προπονητή, αλλά και μεγάλη ανάγκη για αποτέλεσμα.
Η προσέγγισή του
Μέχρι σήμερα, ο Παναιτωλικός έχει αλλάξει αρκετές φορές σχηματισμό. Πράγμα λογικό, εφόσον έχει αλλάξει 3 προπονητές ήδη, αντιμετώπισε τραυματισμούς σε θέσεις - κλειδιά (Καρασαλίδης, Ματσόλα), ενώ έψαχνε και λύσεις, κυρίως στο σκοράρισμα. Επομένως, ακόμα αναζητά την ταυτότητα και τον τρόπο που θα προσεγγίζει τα παιχνίδια.
Γενικά όμως, δεν ήταν μία ομάδα που έπαιζε υπερβολικά αμυντικά, δεν είναι ομάδα που παίζει αντιποδόσφαιρο (κυρίως στην εποχή Δέλλα) και δεν είναι ομάδα που ενδιαφέρεται μόνο να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου της. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι καίγεται για νίκες, είναι αναγκασμένος να τις ψάξει παίζοντας, ειδικά εντός έδρας.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Παναιτωλικού, είναι πως αξιοποιεί αρκετά τα παιδιά από τις Ακαδημίες του. Αυτό φυσικά, πολλές φορές, στοιχίζει αγωνιστικά, μιας και υπάρχει αρκετή απειρία, κυρίως στη μεσοαμυντική γραμμή του (Τσιγγάρας, Λιάβας, Κωνσταντόπουλος, Μάλης).
Μεσοεπιθετικά πάλι, στελεχώνεται κυρίως με ξένους ποδοσφαιριστές, με έντονο το λάτιν στοιχείο. Αρκετοί εξ’ αυτών έχουν ποιότητα, όμως προς το παρόν δεν έχει βρεθεί ομοιογένεια και δεν έχουμε δει σπουδαίες συνεργασίες. Περισσότερο ατομικές πρωτοβουλίες και προσωπικές εκλάμψεις.
Παρά την πολύ κακή επίδοση του Παναιτωλικού στην επίθεση (2η χειρότερη επίθεση μετά τη Λαμία, που όμως έχει 3 ματς λιγότερα), η στατιστική δείχνει μία ομάδα με αρκετή ποιότητα. 68 ντρίπλες, έναντι 69 του ΟΦΗ, 75% στις μεταβιβάσεις (8ος στο πρωτάθλημα), αλλά και οι 4.676 πάσες συνολικά, είναι αριθμοί που παραπέμπουν σε ομάδα με καλύτερα αποτελέσματα στο σκοράρισμα. Κι όμως, ένα ολόκληρο γύρο, δεν το έχει λύσει αυτό το πρόβλημα. Όταν μάλιστα ο μ.ο. κατοχής μπάλας του, είναι στο αρκετά καλό, για ομάδα της ουράς, 46%.
Τα δυνατά του σημεία
• Διαθέτει έμπειρους και αξιόπιστους μπακ (Βάντερσον, Τζανακάκης), που μπορούν να αμυνθούν σωστά, να διαβάσουν τον αντίπαλο και να κρατήσουν τη θέση τους.
• Διαθέτει ικανούς μεσοεπιθετικούς στο 1 εναντίον 1, που μπορούν να δημιουργήσουν φάση, αν βρουν κενά στα μεσοδιαστήματα και χώρο.
• Το μεγάλο του όπλο φέτος, είναι οι στατικές φάσεις. Σκοράρει ως τώρα μόνο με τέτοιες και γενικά απειλεί με αυτό τον τρόπο.
Τα αδύνατά του σημεία
• Έχει μεγάλη δυσκολία στο γκολ. Παράγει λίγες φάσεις, ενώ και σε όσες κατορθώνει να φτιάξει, δεν είναι ιδιαίτερα εύστοχος (11,3%). Είναι χαρακτηριστικό, πως έχει σκοράρει μόνο με στατικές φάσεις.
• Το κέντρο της άμυνάς του είναι αρκετά ευάλωτο. Συχνά χάνει την τοποθέτησή του ή αντιδρά αργά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως ακόμα δεν έχει σταθεροποιηθεί ένα δίδυμο στη θέση αυτή.
• Παρά την προσπάθεια του Δέλλα, οι γραμμές του συνεχίζουν να έχουν μεγάλες αποστάσεις. Έχει βελτιωθεί η εικόνα του ακόμα, όμως υστερεί στο θέμα των επιστροφών, αλλά και της σωστής ανάπτυξης με μικρές αποστάσεις. Κυρίως η επιθετική γραμμή, σε πολλές περιπτώσεις, είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη ομάδα.
• Αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Στερείται και καλής τελικής πάσας, αλλά και καλών τελειωμάτων. Πιθανότατα, είναι θέμα που αφορά τη συνολική λειτουργία της ομάδας, αλλά και τα πρόσωπα. Έμεινε για καιρό χωρίς το βασικό του φορ (Ματσόλα), με την επιστροφή του ίσως βελτιωθεί λίγο. Μάλλον βέβαια, χρειάζεται και προσθήκες.
• Στο αμυντικό transition έχει ξεκάθαρη αδυναμία, ενώ γενικά είναι ομάδα που στον άξονα είναι περισσότερο ευάλωτη, σε σχέση με τα πλάγια.
• Με τη μπάλα στα πόδια, το κέντρο της άμυνάς της, έχει δυσκολίες. Ιδιαίτερα όταν πιεστεί καλά, κάνει εύκολα το λάθος.
Πώς θα παίξει
Μεταγραφικά, ο μόνος που ίσως να είναι στη διάθεση του Δέλλα, είναι ο Μανθάτης, μία ακόμα λύση στα εξτρέμ. Επιστρέφει, επίσης, μετά από τραυματισμό ο Ματσόλα. Παραμένει όμως εκτός ο Καρασαλίδης, ο εμπειρότερος στόπερ της ομάδας.
Σαν σχηματισμό, όπου έχουμε δει πολλές διαφορετικές επιλογές φέτος, η λογική λέει ότι θα δούμε ένα 4-2-3-1.
Στο τέρμα ξεκινά ο Κνετ. Στην άμυνα δεξιά υπάρχει ο Τζανακάκης, που στα τελευταία όμως ματς, βλέπει τον Μεντίνα να κερδίζει τη θέση. Αριστερά ο Βάντερσον, είναι μόνιμη και σταθερή επιλογή.
Στο κέντρο της άμυνας, Κωνσταντόπουλος, Λιάβας και Μαλής, είναι οι 3 διαθέσιμοι και οι 2 πρώτοι, εκείνοι που παίζουν συχνότερα.
Στο κέντρο, Τσιγγάρας και Ντιας είναι οι κεντρικοί, με τον πρώτο να έχει ένα πιο ανασταλτικό ρόλο και τον δεύτερο να παίζει σαν 8αρι. Μπροστά τους Μάζουρεκ, Ντουάρτε και Αριγίμπι είναι τα φαβορί, με εναλλακτική τον Μανθάτη. Οι δύο πρώτοι είναι περισσότερο παίκτες άξονα, με τον Ντουάρτε να βγαίνει λίγο αναγκαστικά στα πλάγια (στοιχείο που ο ΟΦΗ πρέπει να χτυπήσει), ενώ ο Αριγίμπι είναι ίσως η μεγαλύτερη απειλή, με καλές ατομικές δυνατότητες, αλλά και έλλειψη σταθερότητας.
Τέλος, στην επίθεση εφόσον κριθεί 100% έτοιμος θα παίξει ο Ματσόλα. Αλλιώς θα συνεχίσει ο Βέργος.
Πιθανή 11αδα: Κνετ - Τζανακάκης, Λιάβας, Κωνσταντόπουλος, Βάντερσον - Τσιγγάρας, Ντίας, Αριγίμπι, Ντουάρτε, Μάζουρεκ - Βέργος (Ματσόλα).
Η σύγκριση ΟΦΗ - Παναιτωλικού
• Αμυντικά, βρίσκεται σε αρκετά καλύτερη μοίρα, σε σχέση με τον ΟΦΗ μεν, χωρίς να σημαίνει πως δεν έχει αρκετά περιθώρια διορθώσεων. Έχει δεχτεί 16 γκολ έναντι 21 του ΟΦΗ, ενώ έχει κρατήσει και 3 φορές το μηδέν. Κι όλα αυτά, ενώ έχουν δεχτεί ακριβώς τις ίδιες τελικές από τους αντιπάλους τους (από 58). Γενικότερα πάντως, τα ποσοστά του στην άμυνα (διεκδικήσεις, τάκλιν κλπ) είναι ελαφρώς καλύτερα από του ΟΦΗ.
• Επιθετικά, ο ΟΦΗ είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Με 15, έναντι 6 μόλις γκολ και 51 τελικές στην εστία, έναντι 23, αλλά και 7 ασσίστ έναντι μόλις 1, είναι σαφώς τομέας υπεροχής για τον ΟΦΗ η επίθεση.
• Δημιουργικά, επίσης υπερέχει ο ΟΦΗ. Με παραπάνω από 1000 πάσες περισσότερες, αλλά και 5% καλύτερη επίδοση στην ακρίβεια των μεταβιβάσεων. Πολύ ενδιαφέρον πάντως, είναι το στοιχείο ότι ο Παναιτωλικός παίζει περισσότερο κάθετα (39,7%), σε σχέση με τον ΟΦΗ (34,6), παρότι είναι ομάδα δύσκολη στη δημιουργία. Είναι άλλωστε κάτι, που έχω γράψει πολλές φορές. Το κάθετο παιχνίδι, είναι μία από τις βασικές, αν όχι η βασικότερη, αδυναμίες του ΟΦΗ φέτος.
O ΟΦΗ
Ο ΟΦΗ μέσα στο 2020 δεν έχει βρει ισορροπία, σταθερότητα, αλλά κυρίως τον τρόπο να παίζει σωστά και να παίρνει αποτελέσματα. Παρότι βαθμολογικά δεν έχει μείνει ακόμα εκτός τροχιάς play off, είναι σαφές πως πρέπει να βελτιωθεί άμεσα και δραστικά, για να είναι και φέτος στην 6αδα.
Δεν έχει νόημα, να γίνει ακόμα μία ανάλυση για το τι φταίει, ούτε κι ακόμα μία παρουσίαση των αδυναμιών που παρουσιάζει. Αυτή τη στιγμή ενδιαφέρει όλους, εντός κι εκτός ομάδας, η ομάδα να βρει τον τρόπο να εφαρμόζει πειστικά το πλάνο της, ώστε να κερδίζει και παιχνίδια.
H προσέγγιση του ΟΦΗ
Αν υπάρχει ένα θετικό νέο στη φετινή σαιζόν για τον ΟΦΗ, είναι η επίδοσή του, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις η εικόνα του, εκτός έδρας. Έχει 3 νίκες ήδη, απέναντι σε ομάδες αντίστοιχου επιπέδου με τον Παναιτωλικό (Λαμία, ΑΕΛ) ή και καλύτερου (Βόλος). Έχει επίσης κάνει ματς κυριαρχικά (με την έννοια του ελέγχου της ροής τους) και στην Τρίπολη, αλλά και ανά διαστήματα στην Τούμπα. Ακόμα και στο ματς με την ΑΕΚ, για 30’ είχε μια καλή εικόνα. Είναι σαφές δηλαδή, πως εκτός έδρας έχει δείξει καλύτερο πρόσωπο.
Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κρατήσει και να το αξιοποιήσει και στο Αγρίνιο.
Όπως έχω ξαναγράψει, για τον ΟΦΗ το ζητούμενο είναι να παίζει σωστά το πλάνο του, προσαρμόζοντάς το τόσο - όσο χρειάζεται στον αντίπαλό του. Είναι ξεκάθαρο, πως απέναντι σε μία ομάδα δύσκολη στη δημιουργία και αμυντικά με αρκετές αδυναμίες, θα είναι απαραίτητο να δημιουργήσει:
• Να παίξει κάθετα.
• Να ψάξει χώρους στα μεσοδιαστήματα.
• Να δώσει πλάτος στην επίθεσή του.
• Να βάλει υπεραριθμίες στα πλάγια μπακ του.
• Να τιμωρήσει τις αργές επιστροφές των αντιπάλων του.
Να είναι - με μία λέξη - παραγωγικός, κρατώντας όμως την ισορροπία του και τις μικρές αποστάσεις, ανάμεσα στις γραμμές του.
Είναι απαραίτητο φυσικά, να αποφύγει αυτή τη φορά τα γνωστά του λάθη. Γκολ από στατική φάση, ας πούμε ή φτηνά λάθη έξω από την περιοχή ή και αργές αντιδράσεις όλης της ομάδας, σε φάση άμυνας. Αλλά και να προσαρμοστεί στα δεδομένα του ματς (για παράδειγμα σε ένα βαρύ αγωνιστικό χώρο - ας ελπίσουμε όχι τόσο βαρύ όσο πέρυσι).
Ζητούμενο δηλαδή, είναι για τον ΟΦΗ να κάνει τα αυτονόητα.
Πώς θα παίξει
Η κοινή ποδοσφαιρική λογική (ναι επιμένω!), λέει 4αδα στην άμυνα. Η κοινή ποδοσφαιρική λογική λέει επίσης, προσοχή στα πλάγια του αντιπάλου και προσπάθεια για επιθέσεις από τον άξονα, τόσο στο κέντρο όσο και στην επίθεση.
Πρακτικά αυτό σημαίνει, πως θα χρειαστούν καλοί χειριστές της μπάλας στο κέντρο, με τρεξίματα όμως για ισορροπία. Θα χρειαστούν επίσης πλάγιοι επιθετικοί, ικανοί να δημιουργήσουν καταστάσεις, αλλά και να σκοράρουν. Θα χρειαστεί επίσης ένα φορ, που θα τιμωρήσει την απειρία, αλλά και τα πιθανά λάθη των στόπερ, πιέζοντάς τα και κάνοντας διαρκείς κινήσεις. Τέλος, θα χρειαστούν και στόπερ με επεμβατικότητα, αλλά και τη δυνατότητα να οργανώνουν το παιχνίδι από πίσω, ιδανικά κάθετα.
Με βάση όλα τα παραπάνω, αλλά και με δεδομένο πως οι απουσίες συνεχίζονται, οι υποψήφιοι για να ξεκινήσουν, είναι μάλλον περιορισμένοι.
Στο τέρμα, δε θα μου κάνει εντύπωση αν ξαναδούμε τον Βάτερμαν, παρότι τελευταία αγωνιζόταν ο Σωτηρίου.
Στην άμυνα, λογικά ο Ουές επιστρέφει, στο κέντρο Διαμαντής και Βούρος, είναι ένα δίδυμο που όλοι περιμένουμε καιρό και αριστερά Κοροβέσης και Λυμπεράκης έχουν ίσες πιθανότητες, αν και προσωπικά θεωρώ τον Κοροβέση πιο έτοιμο.
Στο κέντρο, Μεγιάδο και Νέιρα είναι σίγουροι, με Στάικο και Μπαλογιάννη να διεκδικούν την 3η θέση. Θα ήταν καλό να είναι έτοιμος ο Ντε Γκούζμαν, δεν είναι όμως.
Στην επίθεση, Στάρζεον και Σαρδινέρο είναι δεδομένοι και αναζητούμε τον 3ο. Μπορεί ο Σολίς να αγωνιστεί; Υπάρχει πιθανότητα να ξαναπάρει ευκαιρία ο Γκαργκαλατζίδης; Αν και στα δύο ερωτήματα οι απαντήσεις είναι αρνητικές, τότε ο Γρίβας μάλλον θα πάρει μία ακόμα ευκαιρία και ελπίζουμε αυτή τη φορά να δείξει μεγαλύτερο θράσος και να τον νιώσει η αντίπαλη άμυνα.
Εντός ποδοσφαιρικής λογικής, είναι κι ένα 4-4-2, με Στάικο και Μπαλογιάννη μαζί, σε ένα ρόμβο με κορυφές Μεγιάδο και Νέιρα και Σαρδινέρο - Στάρζεον, σε ένα επιθετικό δίδυμο με μεγάλη ελευθερία κίνησης, που θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί τα κενά ανάμεσα στις γραμμές, αλλά και στα στόπερ. Πιθανότερο πάντως φαντάζει το 4-2-3-1, τουλάχιστον στο ξεκίνημα.
Πιθανή 11αδα: Βάτερμαν - Ουές, Βούρος, Διαμαντής, Κοροβέσης - Μεγιάδο, Νέιρα, Μπαλογιάννης - Στάρζεον, Σαρδινέρο, Γρίβας (Σολίς)
* Όλα τα στατιστικά στοιχεία προέρχονται από την Opta για το Sport24.gr
