Εξαρχής γνωρίζαμε τη δυσκολία που είχε για τον ΟΦΗ το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ουσιαστικά περιμέναμε να δούμε αν μπορεί να μας ξαφνιάσει ευχάριστα. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έκανε. Έδειξε μια μεγαλύτερη ποιότητα στην κυκλοφορία της μπάλας, όμως συνέχισε να παρουσιάζει τα γνωστά αμυντικά του προβλήματα, αλλά και την σοβαρή έλλειψη ποιότητας στην επιθετική δημιουργία και εκτέλεση.

Πέτυχε και ένα διαιτητή, που έμοιαζε από το 1ο λεπτό αγχωμένος να δείξει ότι και η ΑΕΚ έχει "ειδικό βάρος", σε αυτό το κάδρο σήψης που περικλείει το ελληνικό ποδόσφαιρο και κάπως έτσι, το ματς γρήγορα κρίθηκε.

Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

 

Χωρίς  αλλαγές στο σχήμα (σταθερά με 4-2-3-1) και με τον Τοράρινσον μοναδική αλλαγή σε πρόσωπο, με το Μπαλογιάννη να μετακινείται σε ρόλο εξτρέμ και τον Ισλανδό να ξεκινά ως μπακ. Κατά τα άλλα, οι μετρημένες επιλογές, αλλά ίσως και η αμφιβολία του Νταμπράουσκας για το πόσο εύκολα θα μπορούσε να αφομοιώσει η ομάδα ένα διαφορετικό σχήμα, έφεραν ξανά το Ντιουσέ σε ρόλο "10" και μια πιο συντηρητική προσέγγιση.



Ο Αλμέιδα επέλεξε να ξεκουράσει τον Αραούχο, αλλά και τους Μοχαμάντι, Ρότα, περνώντας τον Άμραμπατ και τον Γκατσίνοβιτς στα άκρα της επίθεσης και το Μάνταλο σε ελεύθερο ρόλο πίσω από το Λιβάι Γκαρσία.  Στο δεξί άκρο της άμυνας προτίμησε τον Σιντιμπέ και αριστερά τον Χατζησαφί, κάνοντας κι ένα μικρό rotation. Δεν άλλαξε τη λογική του ουσιαστικά, αλλά πρόσωπα, με βασικό ερώτημα το κατά πόσο θα μπορούσαν ποδοσφαιριστές με διαφορετικά χαρακτηριστικά, να υποστηρίξουν τον ίδιο απαιτητικό τρόπο παιχνιδιού που η ΑΕΚ εδώ και αρκετές αγωνιστικές εφαρμόζει.

1ο ημίχρονο: Κακό ξεκίνημα - καλύτερος, αλλά όχι απειλητικός στη συνέχεια

Όπως αναμενόταν, η ΑΕΚ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, ψάχνοντας το γρήγορο γκολ που θα τη βοηθήσει να καθαρίσει νωρίς και να κάνει τη διαχείριση δυνάμεων που θα ήθελε, ενόψει Ολυμπιακού. Ο ΟΦΗ, αλλά και ο διαιτητής, της το έκαναν αρκετά εύκολο. Αρχικά, με ένα πέναλτι έδρας (για να το θέσουμε ευγενικά) και στη συνέχεια με μια σοβαρή αμυντική αδράνεια, κλασσική η αλήθεια είναι για τα δεδομένα του ΟΦΗ. 

Στο 11ο λεπτό το σκορ ήταν 2-0, σε δύο επισκέψεις της ΑΕΚ στην περιοχή του Μανδά και η αλήθεια είναι ότι φάνταζε αρκετά πιθανό αυτή η... κατηφόρα να έχει και συνέχεια. Σε αυτό το σημείο είδαμε και το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο του πρώτου ημιχρόνου. Ο ΟΦΗ μπόρεσε να πάρει τη μπάλα, να την κυκλοφορήσει χωρίς μεγάλα λάθη (όπως αυτά που μας συνηθίζει) και να επιδιώξει να γίνει απειλητικός. Το κατάφερε μία φορά, το πάλεψε 2-3 ακόμα, όμως σίγουρα βελτίωσε την εικόνα του και στάθηκε πολύ καλύτερα.

Προφανώς και η ΑΕΚ βοήθησε σε αυτό, κρατώντας δυνάμεις, όμως σε κάθε περίπτωση η ομάδα του Νταμπράουσκας παρουσίασε για 30-35' μια σωστή τακτικά εικόνα και μια προσήλωση στο πλάνο. Φυσικά, με το 2-0 στην πλάτη της, ήδη τα περιθώρια ήταν πολύ στενά.


Στο τέλος του ημιχρόνου, η εικόνα έδειχνε μια σχετική ισορροπία στην κατοχή της μπάλας, αλλά και την ξεκάθαρη διαφορά ποιότητας μεσοεπιθετικά των δύο ομάδων. Η ΑΕΚ όταν έφτανε στην περιοχή, ήξερε τι πρέπει να κάνει, ο ΟΦΗ για ακόμα ένα ματς ψαχνόταν.

2o ημίχρονο: Η ΑΕΚ έδινε το ρυθμό, ο ΟΦΗ πάλευε να ακολουθήσει

To πρώτο 15λεπτο, αποτέλεσε μια συνέχεια όσων βλέπαμε στο 1ο ημίχρονο. Ένα ισορροπημένο παιχνίδι, με τη μεν ΑΕΚ να το διαχειρίζεται και τον ΟΦΗ από την άλλη, να έχει μια συγκρότηση, αλλά να αδυνατεί να γίνει πραγματικά απειλητικός.

Αυτό που άλλαξε τη ροή του ματς, ήταν τα γνωστά αμυντικά προβλήματα του ΟΦΗ. Η δυσκολία του να τελειώσει φάσεις στην άμυνά του αποτελεσματικά, πρόσφερε στην ΑΕΚ δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες επίθεσης. Παράλληλα, η διαπιστωμένη έλλειψη ετοιμότητας και καλών μαρκαρισμάτων, οδήγησαν στο 3ο γκολ του Μάνταλου, μετά από λίγο βόλλεϋ στην περιοχή του Μανδά, το οποίο 5 αμυντικοί του ΟΦΗ απλά παρακολουθούσαν, αλλά και σε 2 ακόμα καλές ευκαιρίες που ο τερματοφύλακάς του έβγαλε.

Στη συνέχεια, μετά από το 5λεπτο ξέσπασμα της ΑΕΚ, ο ρυθμός έπεσε ξανά. Ο ΟΦΗ επέμενε ανούσια να κυκλοφορεί τη μπάλα και η ΑΕΚ να κρατάει χώρους και δυνάμεις, αναζητώντας σποραδικά κόντρα επιθέσεις, που έφερναν κάποιες καλές τελικές.



Η τελική στατιστική εικόνα του ματς, λέει τα προφανή. Ο ΟΦΗ έχει σοβαρή δυσκολία να φτιάξει φάσεις, ενώ αντίθετα αμυντικά είναι πολύ ευάλωτος και έχει σταθερά και μόνιμα προβλήματα. Όπως και το ότι αδυνατεί να βγάλει 90' σε ένα σχετικά υψηλό τέμπο.

To ρεζουμέ: Δεν είναι αυτό το ματς κριτήριο, ακολουθεί όμως ένας τελικός

Προφανώς, δε θα κρίνουμε τον ΟΦΗ από το παιχνίδι αυτό. Ούτε κι έχει νόημα μια ανάλυση σε μεγάλο βάθος. Αν ο προπονητής του μπόρεσε έστω κάποια στοιχεία να δει και να περάσει (πχ στην κυκλοφορία της μπάλας) ή αν μερικοί ποδοσφαιριστές του είχαν την ευκαιρία να πάρουν λίγο χρόνο (Ντίκο, Νέιρα), είναι κάποιο κέρδος. Σίγουρα, δεν είναι πάντως αυτό το ματς το μεγάλο πρόβλημα της σαιζόν που διανύουμε. Αλλού είναι οι προτεραιότητες, εκεί πρέπει να εστιάσει, μπας και σύντομα είναι σε θέση να είναι ανταγωνιστικός και σε αυτού του επιπέδου τα παιχνίδια.

Κατά τα άλλα, η Δευτέρα είναι μια πολύ πιο κρίσιμη ημέρα για την ομάδα κόντρα στο Λεβαδειακό και φαντάζομαι άπαντες ήδη θα έχουν επικεντρωθεί σε αυτή.