Γνωρίζαμε εξαρχής πως ο νέος προπονητής δε θα ήταν δυνατό να έχει περάσει τον δικό του τρόπο δουλειάς, μέσα σε δύο μέρες. Περιμέναμε λοιπόν να δούμε, πώς το ηλεκτροσόκ της αλλαγής στον πάγκο θα επηρέαζε τη διάθεση των ποδοσφαιριστών και κάποια πρώτα δείγματα για τη φιλοσοφία του νέου προπονητή.

Τελικά δεν είδαμε απλά δείγματα. Ο Πέπε Μελ αποφάσισε να το πάει all the way, κάνοντας ένα σοκ νοοτροπίας πρώτα στην ομάδα και κατ' επέκταση σε εμάς, που βλέπουμε απ' έξω.

Αξιοποίησε ένα δύσκολο ματς, για να περάσει στους ποδοσφαιριστές του ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Από εδώ και πέρα, ο ΟΦΗ θα πρέπει να παίζει επιθετικά, να πιέζει ψηλά και να κάνει το δικό του παιχνίδι. Με το ρίσκο που αυτό συνεπάγεται. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Χωρίς εκπλήξεις ο Άρης, με το σταθερό 4-3-3 και ποδοσφαιριστές με αρκετά επιθετικά χαρακτηριστικά, εφόσον τοποθέτησε τον Νταρίντα σε ρόλο 2ου κεντρικού χαφ. Με εξτρέμ που είχαν εντολή να παίζουν προς τα μέσα και να πλαισιώνουν το φορ, αλλά και χαφ που είχαν μέσα στις αρμοδιότητές τους και να πατάνε περιοχή ή και να δοκιμάζουν να απειλούν αρκετά άμεσα, όταν πλησίαζαν στο επιθετικό τρίτο. 

Ο Μελ στην πρώτη του σύνθεση αποφάσισε να παρατάξει μια ομάδα με πολύ επιθετικά χαρακτηριστικά και ένα 4-3-3 με ένα αμυντικό χαφ και δύο 8αρια. Η επιλογή του να παίξει ταυτόχρονα και με Νέιρα και με Τοράλ και μοναδικό 6αρι τον Γαγιέγος, έδωσε ποιότητα στον άξονα και δημιουργική ώθηση, ξεκάθαρα όμως αποτέλεσε κι ένα ρίσκο στο κομμάτι της ισορροπίας. Εμφανώς όμως έγινε συνειδητά. Επιπλέον, στα αξιοσημείωτα και η οδηγία σε μπακ και εξτρέμ να εναλλάσονται και να παίζουν πολύ με overlaps και underlaps.
 

Το πρώτο ημίχρονο: Καλό ξεκίνημα, αλλά πλήρωσε το ρίσκο του

Ο ΟΦΗ μπήκε στο παιχνίδι με διάθεση να πάρει εκείνος τη μπάλα, να παίξει και να γίνει δημιουργικός. Χωρίς να επιδιώξει να προσαρμοστεί στον αντίπαλό του, όπως προαναφέρω, πιθανόν ως μια προσπάθεια του νέου του προπονητή να περάσει, με πολύ δυναμικό τρόπο τη δική του νοοτροπία στην ομάδα, αλλάζοντας το mindset που έως τώρα είχε. Και όντως ως το 25' περίπου είχε κατοχή (57%) και κάποιες προύποθέσεις, αιφνιδιάζοντας τον Άρη. 

Με την πάροδο του χρόνου βέβαια, ο Άρης προσαρμόστηκε. Όταν κατάλαβε το πώς θέλει ο ΟΦΗ να παίξει, ο Μάντζιος αποφάσισε να του αφήσει τη μπάλα και να παίξει στο transition. Γνωρίζοντας ότι απο τη μέση και μπροστά ο ΟΦΗ, μπορεί να είχε καλούς χειριστές της μπάλας, αλλά υστερεί σε τρεξίματα κι επιστροφές, έψαξε τις γρήγορες κόντρα επιθέσεις. Δεν βρήκε πολλές, βρήκε όμως 2-3 καλές, σε μία εκ των οποίων ο Νταρίντα εκμεταλλεύτηκε και την κακή αντίδραση της άμυνας και σκόραρε. Λίγο νωρίτερα είχε δημιουργήσει και μια κλασσική ευκαιρία με το δοκάρι του Μορόν. 


Η στατιστική του πρώτου μέρους δε δείχνει όλη την αλήθεια. Ο Άρης δεν ήταν τόσο περισσότερο απειλητικός, ούτε κι έλεγξε την κυκλοφορία της μπάλας. Ήταν όμως πιο ολοκληρωμένες οι επιθετικές του προσπάθειες, έχοντας δημιουργήσει 2 καθαρές φάσεις κι ένα γκολ.


2ο ημίχρονο: Ήθελε αλλά δε μπορούσε, περιοριζόμενος σε επιθετική φλυαρία

Το δεύτερο ημίχρονο δεν είχε μια ιδιαίτερα διαφορετική εικόνα. Αυτή τη φορά, οι δύο ομάδες "συμφώνησαν" εξαρχής στο ρόλο τους. Ο ΟΦΗ είχε τη μπάλα, έψαξε να χτίσει επιθέσεις από πίσω, ανεβάζοντας πολλούς παίκτες και δίνοντας ελευθερία, ακόμα και στα μπακ του, να κινούνται στους χώρους, με στόχο να φτιάξουν συνεργασίες και υπεραριθμίες. Ο Άρης άφησε χώρο, αμύνθηκε σε χαμηλά μέτρα (από το κέντρο και πίσω), περίμενε και έψαχνε στην κόντρα επίθεση τα κενά του αντιπάλου του.

Τα κενά αυτά, μεταξύ 60' και 70' κυρίως, επέτρεψαν μια σειρά από απειλές, που θα μπορούσαν να τελειώσουν το ματς. Δε συνέβη, μιας και ο Άρης αποδείχθηκε επίσης φλύαρος και κακός στο τελείωμα των φάσεων. Μετά το φρεσκάρισμα που επιχείρησε ο Μελ, περνώντας Μπάκιτς και Φελίπε, αντί των κουρασμένων Νέιρα και Μοσκέρα, τα τρεξίματα βελτιώθηκαν σχετικά, λιγόστεψαν οι ευκαιρίες του Άρη, όμως δε βελτιώθηκε η επιθετική εικόνα του ΟΦΗ.

Για 90 λεπτά, ο ΟΦΗ έδειχνε ότι είχε όλη τη διάθεση να είναι μια ομάδα πολύ επιθετική και κυριαρχική, δε μπορούσε όμως να το πάει ως το τέλος, δημιουργώντας πραγματικές ευκαιρίες. Περιοριζόταν σε μια φλυαρία, που γνωρίζουμε πως υπάρχει όλη τη σαιζόν (κι από πέρυσι). Προφανώς αυτό δεν αλλάζει ξαφνικά, είχε όμως την ευκαιρία ο Μελ να το δει και στην πράξη, ώστε να αναζητήσει λύσεις, μιας και έως τη μεταγραφική περίοδο μεσολαβούν αρκετά, κρίσιμα για τους στόχους του, παιχνίδια. 


Το ρεζουμέ: Καλή η κατοχή της μπάλας και η διάθεση για επίθεση, όμως πρέπει να τη μετατρέψει και σε πραγματικές ευκαιρίες

Ο Μελ για αρχή πέρασε σε όλους μας το μήνυμα για τη φιλοσοφία του. Επιθυμεί πρεσάρισμα ψηλά (στοιχείο που ο φετινός ΟΦΗ έχασε, σε σχέση με πέρυσι) και πολύ επιθετικό πνεύμα. Τώρα θα πρέπει, εν κινήσει, να δουλέψει με την ομάδα, ώστε να βρει τον τρόπο αυτό να μη μένει μόνο στις προθέσεις, αλλά να γίνει έμπρακτα απειλητικός, σκοράροντας και γενικά πατώντας περιοχή, με πλάνο και αποτελεσματικότητα. Παράλληλα, θα πρέπει να δει με τους ποδοσφαιριστές του, πώς μπορεί να κάνει το παιχνίδι αυτό, με περισσότερη ισορροπία και καλύτερη αμυντική αντίδραση.



Το παιχνίδι δίνει καλό homework. Ο ΟΦΗ το επόμενο διάστημα, θα χρειαστεί να βελτιώσει το πόσο απειλεί (για να μη φτάνει σε ένα παιχνίδι με μεγάλα διαστήματα κατοχής, να δημιουργεί μόλις 0,4 xGoals), αλλά και να μην επιτρέπει στους αντιπάλους του να φτάνουν με τόση ευκολία στο αμυντικό του τρίτο (ο φλύαρος και αναποφάσιστος Άρης έφτιαξε 1,7 xGoal, αλλά θα μπορούσε αρκετά περισσότερα). Προφανώς δεν είναι απλό, αλλά αν θέλει να αλλάξει τη μοίρα του, αυτός είναι ο δρόμος.