Μερικά παιχνίδια δε σηκώνουν ιδιαίτερη ανάλυση. Ένα από αυτά ήταν το σημερινό, με μία μόνο ομάδα να βρίσκεται στο γήπεδο για να προσπαθήσει, να τρέξει και να δώσει μάχη και μία απλά να περιφέρεται χωρίς ενέργεια, πλάνο και ουσία.

Νομοτελειακά, κέρδισε εκείνη που εμφανίστηκε στα σοβαρά στο γήπεδο. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες



Με εκπλήξεις η αρχική 11αδα του Νταμπράουσκας ως προς τα πρόσωπα. Η αρχική λίστα των 11 παρέπεμπε πολύ σε 4-2-3-1, όμως τελικά ο προπονητής του ΟΦΗ επέλεξε να μείνει στην 3αδα στα στόπερ, τοποθετώντας εκεί τον Τοράρινσον και πέρασε σε ρόλο αριστερού πλάγιου το Μπιφουμά, παίρνοντας ένα ρίσκο ως προς το ανασταλτικό κομμάτι.

Επιβράβευσε επίσης το Μοσκέρα, βάζοντάς τον για πρώτη φορά από την αρχή. Γενικά πάντως, η σύνθεση του ΟΦΗ παρά το 3-4-1-2 φαινόταν εξαρχής πως στη ροή του ματς θα προσαρμόζεται και σε 4-3-3 με τον Τοράρινσον να βγαίνει να καλύψει τα νώτα του Μπιφουμά.

Πολύ γρήγορα αυτό το αρχικό πλάνο αναπροσαρμόστηκε, με τον Περέα να μπαίνει στη θέση του τραυματία Τοράλ, χωρίς να αλλάζει όμως το σχήμα.




Για ένα ακόμα παιχνίδι αντίπαλος του ΟΦΗ αποφασίσει να προσαρμοστεί το στυλ του και να προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει με ένα σχήμα-καθρέπτη. Έτσι ο Λεβαδειακός είχε 3αδα στόπερ, πολυπρόσωπο άξονα με 3 χαφ με ισορροπημένα χαρακτηριστικά, δύο ακραίους μπακ και στην επίθεση ποδοσφαιριστές κινητικούς, αλλά χωρίς καθαρό φορ. 

1ο ημίχρονο: Η χειρότερη εμφάνιση επί Νταμπράουσκας

Ολόκληρο το 1ο ημίχρονο ήταν μια ανορθογραφία, που δε σηκώνει ιδιαίτερη ανάλυση. Ο ΟΦΗ εμφανώς είχε δυσκολία να παίξει το σχήμα που ο προπονητής επιθυμούσε, είτε γιατί τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του δε συμβάδιζαν με το ρόλο που είχαν, είτε γιατί ατομικά ο καθένας και όλοι μαζί, δεν έβγαλαν ούτε ενέργεια, ούτε αποφασιστικότητα, ούτε τακτική προσήλωση, ούτε συγκέντρωση κι επομένως, ούτε κίνητρο ούτε και πλάνο. Μόνο χαμένες μονομαχίες ανασταλτικά κι ανούσιες κι ημιτελείς προσπάθειες επιθετικά. 

Αυτό που έκανε χειρότερα τα πράγματα, ήταν πως αντιμετώπιζαν μια ομάδα με πολύ περιορισμένες δυνατότητες και ουσιαστικά ακίνδυνη. Όμως, με παιδικά λάθη και αλλεπάλληλες λάθος επιλογές κι ενέργειες, κατόρθωσαν οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ να της δώσουν δώρο δύο γκολ και να την κάνουν αφεντικό του παιχνιδιού. 



Τα στατιστικά του ημιχρόνου είναι εντελώς παραπλανητικά. Η κατοχή της μπάλας για τον ΟΦΗ ήταν παντελώς ανούσια, ενώ και οι επιθέσεις του σε καμία περίπτωση δεν ήταν πειστικές. Η άμυνα του Λεβαδειακού δεν αγχώθηκε σε κανένα σημείο του πρώτου 45λεπτου. Από την άλλη ο Λεβαδειακός σχεδόν χωρίς δικές του προσπάθειες σκόραρε δύο φορές κι από εκεί και πέρα φρόντιζε να διαχειρίζεται το ματς. 


2ο ημίχρονo: Καμία αντίδραση

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΟΦΗ ξεκίνησε με αλλαγή σχήματος και 4-2-3-1. Αυτή ήταν και η μοναδική αλλαγή που έκανε. Όλα τα άλλα έμειναν όμοια, έτσι μοιραία έμεινε ίδια και η εικόνα του παιχνιδιού και το αποτέλεσμά του. 

Ιδιαίτερη ανάλυση δε χρειάζεται. Ο ΟΦΗ είχε τεράστια κατοχή μπάλας, αλλά αφεντικό του ματς παρέμεινε ο Λεβαδειακός. Εκείνος έδινε τον τόνο και το ρυθμό, εκείνος απειλούσε κι εκείνος ήταν που δεν ένιωθε ιδιαίτερη πίεση στην άμυνά του, άρα και άγχος για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Επιπλέον κουβέντα δε σηκώνει το ματς.



Στο δεύτερο ημίχρονο η στατιστική ευθυγραμμίστηκε λίγο περισσότερο και με την εικόνα του ματς, με το Λεβαδειακό να είναι η ομάδα που είχε και καθαρή φάση, στο τετ-α-τετ του Νίκα και το δοκάρι και να παίρνει μια δίκαιη και σίγουρα πολύ πιο άνετη - από όσο περίμενε - νίκη.

Το ρεζουμέ: Ο ΟΦΗ πρέπει να βρει τι πάει λάθος, εδώ και μερικές αγωνιστικές

Ποδοσφαιρικά, ο ΟΦΗ έχει, εδώ και ένα διάστημα, σταματήσει να βελτιώνεται. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματά του, η εικόνα του αυτό δείχνει. Έρχονται ακόμα 7 παιχνίδια, στα οποία πρέπει να εντοπίσει το τι πάει λάθος και να το διορθώσει, αν θέλει να ξεκινήσει την επόμενη σαιζόν από μία καλή, ποδοσφαιρική, αφετηρία. 

Δεδομένα πάντως χρειάζεται δουλειά, τόσο τακτικά όσο και σε νοοτροπία.