Σε ένα ματς με υψηλό ρυθμό για την εποχή, ανάμεσα σε δύο από τις ομάδες που φαίνεται ότι θα πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα, ο ΟΦΗ κατόρθωσε να κερδίσει.

Για να το πετύχει, χρειάστηκε να δώσει μάχη, να είναι αρκετά αποτελεσματικός επιθετικά, να επιδείξει το βάθος που έχει σαν ομάδα, με αλλαγές που καθόρισαν το αποτέλεσμα, να έχει όμως και μια, απαραίτητη για παιχνίδια - ντέρμπυ, δόση τύχης. 

Ήταν συνολικά ένα ματς ευχάριστο στο μάτι, από αυτά που μπορούν να απολαύσουν οι φίλαθλοι σε κερκίδες και οθόνες, κάτι που αποτέλεσε έκπληξη, αν αναλογιστούμε την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού του ΟΦΗ, αλλά και την κόπωση του Άρη. Επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε - και για τους δύο - ότι έχουν δουλέψει καλά στην περίοδο της προετοιμασίας τους κι άρα βάσιμα μπορούν να ελπίζουν, ότι αυτή η δουλειά θα αποδώσει μέσα στη σαιζόν.

1o ημίχρονο: Ισορροπία με τον ΟΦΗ να τελειώνει καλύτερα τις δικές του φάσεις

Ο ΟΦΗ ξεκίνησε το ματς με την 11αδα της Φλωρεντίας. Με 3αδα στα στόπερ και ένα πιο ευέλικτο επιθετικό δίδυμο (Ντίκο - Τοράλ). Στόχευσε να χτυπήσει σε κόντρα επιθέσεις το κέντρο άμυνας του Άρη, με την ταχύτητα του Ντίκο κατά βάση. Και το πέτυχε. Στη 2η φορά που ο φορ του βγήκε σε πλεονεκτική θέση (από μεγάλη μπαλιά του Μανδά μάλιστα) άνοιξε το σκορ. 

Την ίδια στιγμή όμως, η επιλογή του να αφήσει τη μπάλα στον Άρη, ποντάροντας στην αμυντική του θωράκιση, είχε και προβλήματα στη φάση άμυνας. Ο Άρης τόσο μετά το 1-0, όσο και μετά το 2-0, είχε αμέσως σχεδόν ευκαιρία κλασσική να σκοράρει. Το έκανε μόνο τη 2η φορά κι αυτή στην ουσία ήταν η διαφορά των δύο ομάδων στο ημίχρονο. Για τον ΟΦΗ, ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι δέχτηκε σχεδόν όλες τις φάσεις στο κέντρο άμυνάς του, εκεί όπου θεωρητικά με 3 στόπερ έπρεπε να κυριαρχεί περισσότερο. Είναι κάτι που αναγνώρισε κι ο προπονητής του άλλωστε. Στην ουσία είδαμε ένα περσινό φαινόμενο, να αργούν δηλαδή οι αμυντικοί του να βγουν στη μπάλα κι όταν το κάνουν, να μη γίνεται με έναν aggressive τρόπο. Προφανώς, το κρατάμε ως στοιχείο προς βελτίωση. 

Μια ακόμα δυσκολία που αντιμετώπισε ο ΟΦΗ, κυρίως μετά το 25', είναι η αδυναμία του να κρατήσει τη μπάλα, να την κυκλοφορήσει και να κρατήσει τον Άρη μακριά, να ψάξει φάσεις με συνδυαστικό παιχνίδι και παράλληλα να τον κουράσει. Έπαιξε με πιο μακρινές μπαλιές, από μια τέτοια έρχεται και το 2ο γκολ, ένα παιχνίδι που σε ματς κόντρα σε ομάδες που θα παίζουν κλειστά, δύσκολα θα του φανεί χρήσιμο. Όμως επειδή ο Νταμπράουσκας ξεκαθάρισε ότι μελέτησαν τον Άρη (το πλεονέκτημα του να έχεις 4 ματς να κάνεις scouting) και προσάρμοσαν στοιχεία στο παιχνίδι του, καλό είναι να περιμένουμε τα επόμενα, για το αναλύσουμε σαν στοιχείο. 

Συνολικά, ήταν ένα πρώτο ημίχρονο με δύο ομάδες ίδιου επιπέδου και απόδοσης, στο οποίο κέρδιζε η ομάδα που ήταν αποτελεσματικότερη στις φάσεις που έφτιαξε.

2ο ημίχρονο: Ξάφνιασε ο Άρης με τη διάρκεια της απόδοσής του, κέρδισε ο ΟΦΗ με το βάθος στις επιλογές του

Στο 2ο ημίχρονο ο Άρης μπήκε καλύτερα. Πήρε ακόμα περισσότερο τον έλεγχο, έπαιξε πολύ με τη μπάλα και δημιούργησε φάσεις. Ο ΟΦΗ ίσως να αιφνιδιάστηκε, όταν είδε τον αντίπαλό του να μη "μένει" από δυνάμεις μετά το 60-65', ίσως και γι αυτό ο Νταμπράουσκας περίμενε τόσο για τις αλλαγές του. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι μεγάλες ευκαιρίες του ήρθαν από στατικές φάσεις. Ένα κομμάτι του παιχνιδιού, στο οποίο γνωρίζαμε ότι ο Άρης είναι δυνατός και φέτος, αλλά κι ότι ο ΟΦΗ είχε εμφανίσει αρρυθμίες στα φιλικά. 

Σε σχέση με το 1ο μέρος, η απειλή για τον ΟΦΗ είχε μεταφερθεί στις πολλές στημένες μπάλες που έδινε στον αντίπαλο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλέψει για τη συνέχεια και να μπορεί να αντιδρά καλύτερα, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζει έναν διαιτητή, που με μεγάλη ευκολία τις σφυρίζει. Σε μία από αυτές τις φάσεις άλλωστε ήρθε και το 2-2, με μία κακή αντίδραση αμυντική. 

Μετά τις αλλαγές, ο ΟΦΗ ανέβασε την απόδοσή του. Δε δημιούργησε ιδιαίτερες προϋποθέσεις για να σκοράρει, όμως ανέκοψε το ρυθμό του αντιπάλου του, βρήκε φρεσκάδα μεσοεπιθετικά, πήρε λίγο περισσότερο τη μπάλα και μπήκε ξανά στο ματς. Στην πρώτη ίσως προσπάθεια συνδυαστικού παιχνιδιού, με μια εξαιρετική συνεργασία κυρίως των παικτών που μπήκαν αλλαγή, έφτασε στο γκολ με τον παίκτη που όλοι σχεδόν περιμέναμε. Ο Νέιρα μπήκε στο 83', σήκωσε στο πόδι την εξέδρα και σκόραρε για ακόμα μια πρεμιέρα πρωταθλήματος. Είναι σημαντικό να έχεις και προσωπικότητες στην ομάδα, που μπορούν να αλλάξουν και μόνο με την παρουσία τους το κλίμα...

Σε γενικές γραμμές, στο δεύτερο 45λεπτο ο ΟΦΗ δυσκολεύτηκε με διαφορετικό τρόπο αμυντικά. Υπέφερε από τα πολλά στατικά χτυπήματα που παραχώρησε. Όμως κέρδισε, γιατί είχε πολλές λύσεις στον πάγκο του, για να αλλάξει τα κακώς κείμενα στο παιχνίδι του (ειδικά αν σκεφτούμε ότι παίκτες όπως ο Ριέρα κι ο Μπιφουμά, δεν αγωνίστηκαν καν). 

Το ρεζουμέ: Σημαντική νίκη, πολύ θετικό ξεκίνημα, αρκετά καλά νέα, αλλά και αρκετά σημεία που πρέπει να βελτιώσει

Δεν είναι παράξενο που στο 1ο ματς της σαιζόν διαπιστώσαμε αρκετά σημεία προς βελτίωση. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι επίσης σημαντικό ότι είδαμε και στοιχεία που περιμέναμε, όπως το βάθος των επιλογών.
 
Στο συγκεκριμένο ματς είδαμε ότι ο ΟΦΗ όταν παίζει κόντρα σε αντίπαλο που έχει τη μπάλα, σε mode εκτός έδρας, γίνεται πιο αποτελεσματικός στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.



Σε σχέση με τον αντίπαλό του, δημιούργησε λίγο περισσότερα xGoals, σκόραρε περισσότερο από ό,τι "έπρεπε", ενώ κατόρθωσε αρκετές φορές να βρεθεί σε θέση βολής. Φυσικά η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ότι κόντρα στον Άρη, που επεδίωξε να κάνει το παιχνίδι, δέχτηκε 16 τελικές, 1.7 xGoal και κυρίως 2 γκολ. 



Αν μπούμε σε μεγαλύτερη ανάλυση, θα δούμε ότι η κατοχή για εντός έδρας ματς, ήταν πολύ χαμηλή. Ο ΟΦΗ χρειάζεται να έχει περισσότερη ώρα τη μπάλα και για να δημιουργήσει παίζοντας συνδυαστικά, αλλά και για να δέχεται λιγότερες φάσεις κι απειλές. Για το στυλ παιχνιδιού του, το 36% είναι αρκετά χαμηλό και πρέπει να το δουλέψει. Είναι πιθανό να οφείλεται και στη μέτρια μέρα παικτών, που αυτή κυρίως είναι η αρμοδιότητά τους στο γήπεδο, όμως γενικά αποτελεί σημαντική σημείωση. 

Μια δεύτερη σημείωση, που δε βλέπουμε πρώτη χρονιά, είναι η ευκολία που δίνει φάουλ στο μισό του γηπέδου του. Τα 25 φάουλ που παραχώρησε είναι πάρα πολλά, ειδικά εφόσον δεν είναι αποτέλεσμα pressing ψηλά, που ίσως και να ήταν και θετικό στοιχείο αλλά χαμηλά, κοντά στην περιοχή του. Ναι, δόθηκαν ίσως κάποια από αυτά με μεγάλη "άνεση", αλλά στο ποδόσφαιρο πρέπει να δείχνεις και καθαρό μυαλό κι οξυδέρκεια, να προσαρμόζεσαι στις συνθήκες του κάθε ματς. 

Τέλος, μια τελευταία σημείωση που θα κρατούσα, είναι πως ο αντίπαλος (μοναδικός) φορ, ο Μορόν, ήταν ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες τελικές (7), κόντρα σε μια άμυνα με 3 στόπερ, θεωρητικά δηλαδή θωρακισμένη στο κέντρο της άμυνάς της.

Ασφαλώς οφείλουμε να κρατήσουμε και θετικά, όπως η εικόνα του διδύμου των Μεγιάδο - Γαγιέγος στα χαφ, την άνεση με την οποία μπήκαν στο ματς οι αλλαγές και επέδρασαν σε αυτό, αλλά και την ενέργεια που όλοι όσοι αγωνίστηκαν, έβγαλαν στο γήπεδο. Είμαστε στην αφετηρία, αυτό που είναι λογικό να βλέπουμε δεν είναι μια τέλεια ομάδα, αλλά μια ομάδα με διάθεση να βελτιώνεται. 


Υ.Γ: Το κλίμα στο γήπεδο ήταν εξαιρετικό, ο ΟΦΗ σαν Οργανισμός προχωρά με θετική αύρα και αυτό φαίνεται και στο χορτάρι. Οι Οργανωμένοι στήριξαν πολύ προσεκτικά την ομάδα κι όλο το γήπεδο είχε υποδειγματική συμπεριφορά. Με μελανή εξαίρεση την αψυχολόγητη εντελώς στιγμή στις καθυστερήσεις, που δε θα πρέπει να επαναληφθεί ποτέ ξανά.