Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
ΟΦΗ
Ο Νιόπλιας παρέταξε τον ΟΦΗ με εκπλήξεις. Πρακτικά χωρίς πλάγια μπακ, αλλά με 4 στόπερ. Αυτό έδειχνε και το σκεπτικό του για το παιχνίδι. Δεν ήθελε να πάρει ρίσκο, είτε γιατί ακόμα δε βλέπει τη μεσοεπιθετική του γραμμή σε καλή κατάσταση και με έτοιμες συνεργασίες, είτε γιατί φοβόταν τα αποθέματα δυνάμεων, είτε γιατί ακόμα εκτιμά πως η αμυντική συνοχή κινδυνεύει με κάθε ρίσκο.
Αστέρας Τρίπολης
Με μεγάλο rotation ο Αστέρας, άλλαξε για πρώτη φορά την 4αδα της άμυνάς του, φρέσκαρε τα χαφ του, ενώ άλλαξε και τον φορ του. Το σχήμα παρέμεινε 4-2-3-1, όμως κρίθηκε πως χρειαζόταν διαχείριση δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση και με αυτή τη σύνθεση, τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά παρέμεναν αναλοίωτα.
1ο ημίχρονο: Πολύ rotation - λίγο ποδόσφαιρο
Οι πολλές αλλαγές στην 11αδα και των δύο ομάδων έφεραν, όπως αναμενόταν, μια δυσκολία στο συντονισμό των κινήσεων και στη δημιουργία συνεργασιών. Πήρε αρκετή ώρα και στους 2 αντιπάλους να βρουν τα πατήματά τους και να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν το πλάνο τους. Παράλληλα, η πολύ συντηρητική προσέγγιση και του Νιόπλια και του Ράσταβατς, έφερε τη μπάλα μακριά από τις δύο περιοχές.
Ο Αστέρας, παρά το rotation στα μπακ, έπαιξε όπως περιμέναμε. Από τα άκρα, με υπομονή και ηρεμία. Χωρίς όμως σημείο αναφοράς στην περιοχή, απόντος του Μπαράλες. Όπως κι ο ΟΦΗ έπαιξε όπως αναμενόταν. Κυρίως από τον άξονα. Είχε που είχε δυσκολία ήδη να παίξει από τα άκρα, παρατάχθηκε και με 2 αμυντικογενή μπακ, που προφανώς δεν ήταν εύκολο να κάνουν πολλές φορές overlaps.
Πρακτικά, ο ΟΦΗ επανήλθε στο δρόμο που βάδιζε μετά τον Άρη. Προσηλωμένος πρώτα στο μηδέν πίσω και στη συνταγή Νιόπλια, για αποτελέσματα στην αρχή της σαιζόν, ώστε στην πορεία να υπάρχει ηρεμία. Κάπως έτσι πέρασε ένα ημίχρονο, στη λογική "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη", με μοιρασμένη κατοχή μπάλας, μοιρασμένες μονομαχίες και καμία ομάδα να μην κατορθώνει να κυριαρχήσει, πέρα από μεμονωμένα 2λεπτα ατομικών εμπνεύσεων κατά βάση.
2o ημίχρονο: Ήθελαν, αλλά δε μπορούσαν
Στο 2ο 45λεπτο, οι δύο προπονητές έμοιαζαν να αμφιταλαντεύονται για το αν και πόσο θα ρισκάρουν. Ξεκίνησαν με αλλαγές το ημίχρονο, φέρνοντας στο παιχνίδι παίκτες που αναμενόταν να ξεκινήσουν και αποτελούν παίκτες κορμού. Ο Νιόπλιας επιχείρησε να ξαναπαίξει αυτό το 4-3-3 σε φάση άμυνας και 4-4-2 σε φάση επίθεσης, με τον Καστάνιος σε ρόλο φορ και τον Ντουρμισάι σε διπλό ρόλο ξανά. Όμως αυτή τη φορά, δεν πέτυχε την κινητικότητα που είδαμε με την ΑΕΚ, ούτε με αυτό το τρικ ο ΟΦΗ πάτησε περισσότερο περιοχή.
Στο πρώτο 20λεπτο, με το Νέιρα να ανεβαίνει και να παίρνει πρωτοβουλίες, μετά από ένα ημίχρονο απομόνωσης, ήρθαν μερικές τελικές και είδαμε έστω κι ελάχιστο κάθετο παιχνίδι. Όμως, ήταν αδύνατο να δημιουργεί και να εκτελεί ο ίδιος ποδοσφαιριστής. Όταν έμεινε από δυνάμεις, "έκατσε" κι ολόκληρο το μεσοεπιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Μαζί του έσκασε κι ο Ντουρμισάι και κάπως έτσι έγινε σαφές πως μια ομάδα όπως ο Αστέρας, από το σημερινό ΟΦΗ δύσκολα θα δεχόταν γκολ. Από την άλλη, ούτε ο Αστέρας ήταν απειλητικός, με την πάροδο του χρόνου άρχισε να παίζει με πιο άμεσο τρόπο, με μεγάλες μπάλες προς το Μπαράλες. Αναλαμπή ήταν η παρουσία του Σόνι για 15', που δημιούργησε μία αναστάτωση.
Σε αυτό το πλαίσιο, ήταν λογικό οι τελευταίες αλλαγές του Νιόπλια να είναι συντηρητικές. Το (μικρό) ρίσκο με Καστάνιος και Φαν Ντάινεν, δεν έφερε κάτι. Οπότε επιλέχθηκε να μπει ο Σελίμοβιτς, αντί του Ντε Γκούζμαν, αρχικά ως 6αρι και στη συνέχεια ως στόπερ σε 3αδα και να φρεσκάρει απλά το μπακ του με τον Κοροβέση αντί του Γιαννούλη. Λίγο - πολύ, το μήνυμα που πέρασε ήταν "κρατάμε την ισοπαλία, δε χάνουμε και προχωράμε".
To ρεζουμέ:
Είδαμε ένα ματς πολύ ελληνικού στυλ. Σφιχτό, με αργό τέμπο και ελάχιστο ρίσκο. Το αποτέλεσμα είναι και λογικό και δίκαιο. Δεν αντέχει μεγάλης ανάλυσης. Ο ΟΦΗ είχε μόλις 10 τελικές, οι 4 εκτός περιοχής και μόνο 3 στην εστία. Ο Αστέρας είχε 11, τις 3 εκτός περιοχής και μόλις 1 στην εστία. Είχε επίσης πάρα πολύ passing game, με τις δύο ομάδες να έχουν παρόμοιες επιδόσεις (480 ο ΟΦΗ 448 ο Αστέρας). Μακριά πάντως από την περιοχή, αφού μόνο 15 εξ' αυτών έφτιαξαν φάση (9 για τον ΟΦΗ). Μοιρασμένη ήταν επίσης η κατάσταση και ανασταλτικά, με 54 για τον ΟΦΗ και 59 για τον Αστέρα. Αν θέλουμε να κρατήσουμε κάτι σαν σημείωση, θα κρατούσα την επικράτηση του ΟΦΗ στις εναέριες μονομαχίες με 56,7%, κόντρα σε μία ομάδα που είχε τρομερά ποσοστά στα δύο πρώτα της ματς. Σίγουρα σε αυτό θα βοήθησε και η απουσία του Μπαράλες για ένα ημίχρονο, βέβαια.
Η εικόνα των xGoals (πάντα από την opta) δίνει και πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Λίγα ρίσκα, λίγο ενδιαφέρον για επίθεση, μεγάλη προσήλωση στην άμυνα, καταλήγει σε ένα κλασσικό 0-0.
Κοντολογίς, υπάρχουν 2 τρόποι να δεις τα πράγματα. Ο πρώτος λέει πως κόντρα σε 3 ομάδες 6αδας, ο ΟΦΗ δεν έχασε. Φαίνεται να έχει βρει τον τρόπο να μη χάνει, σε αντίθεση με εκείνη την τρομακτική περίοδο των 10 ηττών. Από κυνισμό πάει καλά, έχει προσθέσει μπόλικο. Ο δεύτερος τρόπος να δεις την κατάσταση, είναι πως ο ΟΦΗ δε φτιάχνει φάσεις, όταν αμύνεται καλά. Δε μπορεί δηλαδή να κάνει 2 πράγματα ταυτόχρονα. Μπορεί αυτό να λυθεί; Νομίζω θα αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε μετά τη διακοπή, γιατί και κόντρα σε ΠΑΣ και ΠΑΟΚ, η ομάδα δε θα αλλάξει προσέγγιση.
Y.Γ: Το μεγαλύτερο γκολ μπήκε όμως πριν το παιχνίδι. Στην αιμοδοσία της ΠΑΕ, στο πλαίσιο των δράσεων ενημέρωσης, αλλά και έμπρακτης υποστήριξης των παιδιών με καρκίνο. Η προσέλευση ήταν μεγάλη, πέρα από τις προσδοκίες και η διάθεση του κόσμου να συμμετέχει και να προσφέρει, είναι κάτι που προσωπικά το χάρηκα πολύ. Είναι σημαντικό ο ΟΦΗ να είναι μέσα στην τοπική κοινωνία και να έχει διάδραση μαζί της. Πρέπει τα παιχνίδια του (κι όχι μόνο) να αποτελούν πολιστιστικά γεγονότα, με την ευρύτερη έννοια. Μπράβο σε όλους όσους έδωσαν.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr