Ο ΟΦΗ έχει δομικά προβλήματα που προσπαθεί να βελτιώσει, παλεύει να κάνει μια μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιρικό στυλ και παράλληλα κυνηγάει βαθμούς. Έχει δηλαδή ανοικτά πολλά διαφορετικά μέτωπα να διαχειριστεί. Και για την ώρα, δείχνει να μη μπορεί να καταφέρει καλά κανένα από αυτά.

Το μόνο θετικό που μπορεί κανείς να εντοπίσει, είναι ότι του δίνεται μια μικρή ανάσα, μέσα στις Γιορτές, για να ανασυνταχθεί. Το ερώτημα όμως είναι πόσα μπορεί να αλλάξει αμέσως μετά, με μια σειρά από κρίσιμα παιχνίδια να ακολουθούν, σε πρωτάθλημα και κύπελλο. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Με παρόμοια λογική και ίδιο σχηματισμό, όπως στο παιχνίδι κόντρα στον Άρη, επέλεξε να ξεκινήσει ο Πέπε Μελ. Κράτησε το 4-3-3, άλλαξε αναγκαστικά φορ, λόγω της απουσίας του Ντίκο, επιλέγοντας τον Φελίπε, ενώ στο κέντρο της άμυνας προτίμησε, πιθανόν λόγω ύψους κόντρα σε έναν επίσης ψηλό φορ, τον Καρώ. Στη μεσαία γραμμή τέλος, είχαμε μια μίνι έκπληξη καθώς παρότι αυτή τη φορά ο Μεγιάδο ήταν διαθέσιμος, έμεινε στον πάγκο, με την 3αδα Νέιρα, Τοράλ, Γαγιέγος να διατηρείται, δίνοντας και το ξεκάθαρα επιθετικό στίγμα του προπονητή του ΟΦΗ και για αυτό το παιχνίδι. Προφανώς, στόχος ήταν η δημιουργία, με ικανούς με τη μπάλα, αλλά και στα τελειώματα των φάσεων, χαφ. 

Από την άλλη πλευρά, ο Ράσταβατς κράτησε το σχηματισμό του σε 4-2-3-1, προχωρώντας σε αναγκαστικές κι αυτός αλλαγές, λόγω τιμωριών. Προτίμησε στην επίθεση τον Μιριτέλο από το Μάντζη, πλαισιώνοντάς τον στην 3αδα πίσω του με παίκτες κινητικούς, που μπορούν και να πάρουν πλάτος και να πατήσουν περιοχή. Κυρίως όμως, προσπάθησε να έχει επιλογές με ταχύτητα, στη λογική της αναζήτησης κόντρα επιθέσεων, σε ανακτήσεις της μπάλας. 


1ο ημίχρονο: Αναποτελεσματικός ΟΦΗ, με τη μόνιμη αμυντική γκέλα να του στοιχίζει

Ο ΟΦΗ δε μπήκε τόσο δυνατά όσο θα περιμέναμε, με βάση και τη σύνθεσή του. Του πήρε αρκετή ώρα, περίπου 20 λεπτά, για να αρχίσει να δημιουργεί προϋποθέσεις και κάποιες ευκαιρίες. Ταυτόχρονα, υπήρχαν όμως και κάποιες ενδείξεις ότι η ισορροπία του στο transition (σημείο κλειδί όπως γράφαμε και στο Pre Game) δεν είναι καλή. Αποδείχθηκε στο 37΄, όταν ο Αστέρας, με άμεσο παιχνίδι και μια γρήγορη συνεργασία, σκόραρε. Σε μια φάση που η άμυνα είναι λάθος τοποθετημένη και ο Καρώ αδυνατεί να ακολουθήσει, χάνοντας το μοναδικό ποδοσφαιριστή του Αστέρα που πατάει περιοχή. 

Σε γενικές γραμμές, ο ΟΦΗ κατάφερε να κυκλοφορεί τη μπάλα, ελαφρώς πιο απειλητικά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του και έστω και με μονότονο τρόπο (σέντρες Αμπάντα και κάθετο παιχνίδι Νέιρα) να δημιουργήσει 2-3 ευκαιρίες, που όμως σπατάλησε. Την ίδια στιγμή, που έδινε δικαιώματα στον Αστέρα σε κάθε φάση, που εκείνος αποφάσιζε να ξεμυτίσει και να ψάξει το γκολ. Με απλά λόγια, απέδειξε ότι το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί από πέρυσι, δεν το έχει λύσει. Αδυνατεί να δημιουργήσει και να επιτεθεί κυριαρχικά, κρατώντας αμυντική ισορροπία. 


Αυτό αποδίδεται και με ξεκάθαρο τρόπο και στην στατιστική καταγραφή του 1ου ημιχρόνου. Ο ΟΦΗ έκανε τελικές, δεν ήταν όμως αποτελεσματικός (μόλις 1 από τις 8 εντός στόχου). Παράλληλα, επέτρεπε σε έναν αντίπαλο που είχε κατέβει στο γήπεδο για να παίξει σε χαμηλά μέτρα, να δημιουργεί αντίστοιχες απειλές, ανεβάζοντας μόλις 3 ή 4 ποδοσφαιριστές του.


2ο ημίχρονο: Κακό ξεκίνημα και διαδικαστική συνέχεια

Η συνέχεια του παιχνιδιού ήταν ακόμα πιο απογοητευτική. Στην έναρξη του 2ου μέρους, αυτός που μπήκε πιο δυνατά και έψαξε τις ευκαιρίες του δεν ήταν ο γηπεδούχος και πίσω στο σκορ ΟΦΗ, αλλά ο Αστέρας. Προειδοποίησε 2 φορές, έδειξε διάθεση να πιέσει και πολύ ψηλά, μάλλον αιφνιδιάζοντας τους παίκτες του Μελ και δικαιώθηκε σε μία (ακόμα) φάση που ο ΟΦΗ θέλει μεν να παίξει με build up, αλλά δε ξέρει πώς να το κάνει ή σίγουρα δε μπορεί να το κάνει. Πρωταγωνιστής ξανά ο Καρώ που παίζει απρόσεκτα, δεν έχει έλεγχο χώρου και χρόνου και δίνει ένα φτηνό πέναλτι, που ουσιαστικά τελειώνει το ματς.

Η συνέχεια είχε μια ομάδα που προσπαθούσε να επιτεθεί, χωρίς όμως αυτοπεποίθηση και πίστη ότι μπορεί να αλλάξει κάτι και μια ομάδα που εμφανώς έκανε κάτι που ξέρει καλά. Ο Αστέρας έκλεισε τους χώρους, περίμενε τον ΟΦΗ και με σχετική ευκολία ανταποκρινόταν. Αντιθέτως, η εικόνα και η νοοτροπία του ΟΦΗ ήταν ακόμα πιο προβληματική από την απόδοσή του. Έμοιαζε (σχεδόν) κανείς εντός γηπέδου και στον πάγκο να μην πολυπιστεύει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Παρόλα αυτά, η μπάλα στριφογύρισε αρκετά στο επιθετικό τρίτο, δημιουργήθηκαν κάποιες φάσεις, που το μοναδικό αποτέλεσμα που είχαν ήταν να κάνει ντεμπούτο - ονειρικό ο νεαρός Γραμματικάκης, στο τέρμα του Αστέρα. Ο Μελ δεν είχε από τον πάγκο πολλές λύσεις, που θα άλλαζαν δραστικά το ματς κι όσοι μπήκαν δε μπόρεσαν να το καταφέρουν, πέρα από μια καλή κυκλοφορία και μερικές τελικές παραπάνω. 



Η καταγραφή της απόδοσης των ομάδων, απλά επιβεβαιώνει αυτό που ξέρουμε μήνες. Ο ΟΦΗ για να γίνει απειλητικός και να φτιάξει καθαρές ευκαιρίες (που δεν τις εκμεταλλεύεται κιόλας), πρέπει να αφήσει στον αντίπαλο χώρο, να κάνει άλλες τόσες. Όταν λοιπόν εκείνος σκοράρει, με 10% conversion rate μόνο, το πιθανότερο σενάριο είναι να δεχτεί περισσότερα από όσα θα βάλει (αν βάλει). Το ματς με τον Αστέρα, ήταν μια περίληψη των προηγουμένων. Και θα επαναλάβω, δεν είναι καν φετινό αυτό το πρόβλημα.


Το ρεζουμέ: Πολλά τα ερώτημα, μεγάλη η αγωνία

Μετά κι από αυτό το αγωνιστικό κάζο για τον ΟΦΗ, τα ερωτήματα που ήδη υπήρχαν, παραμένουν και πληθαίνουν. Το βασικότερο όλων είναι όμως ένα. Μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του; 

Γιατί για την ώρα, είναι απολύτως άξιος της μοίρας, που ο ίδιος δημιούργησε. Από το καλοκαίρι έως και σήμερα, αδυναμίες που εμείς οι έξω με τις πολύ λιγότερες γνώσεις μας εντοπίζαμε, ο ίδιος ο Οργανισμός δεν τις εντόπιζε; Έφτασε 21/12, για να αναφερθεί ότι η ομάδα δεν έχει παίκτες (εξτρέμ) για να παίξει με πλάτος.

Επίσης η ίδια η ομάδα δεν ήταν προετοιμασμένη γι' αυτό που θα έκανε ο Αστέρας (το οποίο το περιμέναμε άπαντες), ώστε να μπορέσει να πείσει τον Μελ ότι η ιδέα με ένα 6αρι να τρέχει πανικόβλητο και μπροστά του 5 παίκτες με ειδικότητα να μην επιστρέφουν, θα δημιουργήσει ανισορροπία; Έπρεπε να το ζήσει live, για να το συνειδητοποιήσει; Κι άντε και το έζησε ένα ημίχρονο, έπρεπε να το ζήσει κι ένα δεύτερο;

Άραγε υπήρξε κανείς εντός ΒΑΚ, που όταν δηλώθηκαν οι τιμωρίες, να μη βρήκε καλή ιδέα να πάει ο ΟΦΗ σε ένα must win παιχνίδι χωρίς το Ντίκο; Κι αν βρέθηκε, το ανέφερε; 

Επίσης ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε, κοιτώντας πλάνα απόγνωσης στον πάγκο της ομάδας από το 60', είναι αν θεωρεί κανείς ότι με τέτοια νοοτροπία θα μπορέσει να αλλάξει το οτιδήποτε. 

Δε γνωρίζω τι μπορεί να αλλάξει και πόσο άμεσα. Το ηλεκτροσόκ αλλαγής προπονητή έγινε και για αρχή δεν έχει αποδώσει, τουλάχιστον σε επίπεδο ενεργοποίησης και αλλαγής κλίματος. Τώρα περιμένουμε τα αποτελέσματα της δουλειάς του, αλλά εν κινήσει, με κρίσιμα ματς μέσα στο Γενάρη. Ίσως και κάποιες μεταγραφές, εφόσον μπορεί ο ΟΦΗ να τις κάνει πολύ άμεσα. Φτάνουν αυτά; Θα φανεί...