Ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να παίξει στον ίδιο ρυθμό και με την ίδια ποιότητα για 90 λεπτά και δεν κατάφερε να κερδίσει τα προβλήματα που ο ίδιος προκάλεσε στον εαυτό του, με την κακή αμυντική του συμπεριφορά στο ξεκίνημα του παιχνιδιού. Μπορεί για ένα ημίχρονο να κυριάρχησε όμως αποδείχθηκε ότι απέχει πολύ ακόμα από το να μπορεί να κερδίζει παιχνίδια παίζοντας 45-60' λεπτά καλά. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Με το γνωστό πια 4-3-3 ξεκίνησε ο ΟΦΗ το παιχνίδι και ενδιαφέρουσες επιλογές ως προς τα πρόσωπα. Η 4αδα της άμυνας δεν άλλαξε, στα χαφ επανήλθε ο Γαγιέγος σε ρόλο αμυντικού χαφ, με το Μεγιάδο να μένει εκτός ενώ στην επίθεση δεν επελέγη ο Ντίκο, με το Μελ να προτιμά μια πιο "βαριά" τριάδα (Μοσκέρα, Φελίπε, Τοράλ), με χαρακτηριστικά περισσότερο άξονα και περιοχής και λιγότερο εξτρέμ με πλάτος. Ερωτηματικό εξαρχής λοιπόν ήταν τα τρεξίματα που θα είχε η ομάδα στον άξονα, η κάλυψη στα πλάγια της άμυνας αλλά και η ταχύτητα που θα μπορούσε να έχει μεσοεπιθετικά.

Στον αντίποδα, η Λαμία προτίμησε το 4-2-3-1 χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις στη σύνθεσή της. Ο Βόκολος επέλεξε μια επιθετική 4αδα με ταχύτητα και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός προφανώς με στόχο να χτυπήσει τον ΟΦΗ στο transition αλλά και να του δημιουργήσει πρόβλημα με συνεχείς εναλλαγές θέσεων στην άμυνα του που εμφανίζει αρκετά κενά αλλά και μεγάλα μεσοδιαστήματα. Κατά τα άλλα, η αμυντική τετράδα ήταν η αναμενόμενη με 2 κεντρικά χαφ μπροστά της ως θωράκιση στα αρκετά επιθετικογενή χαφ που είχε αντιπαρατάξει ο ΟΦΗ.


1ο ημίχρονο: Κυριαρχικός, βελτιωμένος επιθετικά, αλλά σταθερά προβληματικός αμυντικά

Συνολικά σε όλο σχεδόν το πρώτο ημίχρονο μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο κι αυτός ήταν ο ΟΦΗ. Με κατοχή υψηλής κυριαρχίας, εξαιρετικό passing game ως το επιθετικό τρίτο κι αυτή τη φορά καλύτερες επιλογές στην τελική του ενέργεια έφτιαξε αρκετές προϋποθέσεις για γκολ, εκτέλεσε αρκετά καλά στις περισσότερες από αυτές αλλά βρήκε απέναντί του έναν ικανό τερματοφύλακα ή απλά στάθηκε άτυχος. 

Με τα δύο κεντρικά του χαφ (Γαγιέγος και Μπάκιτς) να απλώνουν καλά το παιχνίδι και να παίζουν τόσο από τα πλάγια όσο και κάθετα, με το Νέιρα να συνδέει καλά χαφ κι επίθεση, το Φελίπε να συμμετέχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος στο χτίσιμο των επιθέσεων και τον Αμπάντα να φέρνει αρκετές φορές καλά τη μπάλα στην περιοχή από τα άκρα ο ΟΦΗ έδειξε σημεία ζωής και βελτίωσης. Σκόραρε με προσωπική ενέργεια του Νέιρα που κέρδισε το πέναλτι και το εκτέλεσε εύστοχα.

Όμως η λέξη κλειδί στη φράση "ήταν καλύτερος σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο" είναι το σχεδόν. Η Λαμία επιτέθηκε μόλις δύο φορές στο πρώτο 45λεπτο, έφτιαξε όμως ένα γκολ και μια καθαρή ευκαιρία. Το μεν γκολ από μια πατροπαράδοτη πια αδράνεια στο μεσοδιάστημα μπακ και στόπερ του ΟΦΗ, σε μια φάση που αργεί πολύ να την καθαρίσει σε πρώτο χρόνο και το πληρώνει με ένα κλασσικό τρόπο. Η δε ευκαιρία ήρθε σε μια επίσης συνηθισμένη περίπτωση έλλειψης ισορροπίας στο transition. 


H στατιστική εικόνα του παιχνιδιού δίνει την πραγματική του εικόνα. Ο ΟΦΗ είχε τη μπαλα, έφτιαξε φάσεις, πέτυχε όμως μόλις ένα γκολ. Έβγαλε πάντως αντίδραση μετά το γκολ του αντιπάλου του, που ήρθε για ακόμα μία φορά πολύ εύκολα και χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερη πίεση και προσπάθεια. 


2ο ημίχρονο: Έπεσε η απόδοσή του, μοιραία δεν κέρδισε

Η απόδοση του ΟΦΗ στο 2ο ημίχρονο δεν ήταν σε καμία περίπτωση συνέχεια του πρώτου. Ξεκίνησε με ένα πολύ υποτονικό πρώτο 15λεπτο όπου δεν κατάφερε να έχει ούτε κατοχή, ούτε φάσεις. Αντιθέτως παραχωρώντας 2-3 στημένα με μεγάλη ευκολία βρέθηκε να καρδιοχτυπά, ξανά από δικές του αδράνειες και προβληματικές αμυντικές αντιδράσεις. 

Μετά το 60' η κατοχή της μπάλας επανήλθε στα πόδια του ΟΦΗ, όμως όχι με την αποτελεσματικότητα και τη δημιουργία που υπήρχε στο 1ο μέρος. Θα έλεγε κανείς ότι στο 2ο ημίχρονο επανήλθε ο γνωστός ΟΦΗ, με τη φλυαρία του, που πνίγεται σε μια κουταλιά νερό πέριξ της περιοχής. Παρότι η Λαμία με τις 3 μαζεμένες αλλαγές της στο 62' έδειξε ότι δε σκοπεύει να κλειστεί και να παίξει αυτό το αμυντικό παιχνίδι που δυσκολεύει πολύ τον φετινό ΟΦΗ, η ομάδα του Μελ όσο κυλούσε ο χρόνος ξέμενε από ιδέες κι από δυνάμεις. 

Είναι αλήθεια ότι προσπάθεια έγινε, συγκριτικά με ότι είχαμε δει σε αρκετά παιχνίδια που στράβωναν μέσα στη σαιζόν. Στη φάση όμως που βρίσκεται η ομάδα, η προσπάθεια δεν είναι αρκετή. Αυτό απέδειξε το 2ο ημίχρονο. 


Τα νούμερα του 2ου ημιχρόνου δείχνουν ξεκάθαρα ότι η μεν Λαμία συνέχισε να μη δείχνει πολλά πράγματα (κάνοντας πάντως τις 2 επιθέσεις της με μεγάλη ευκολία, χάρη στην προβληματική αμυντική συμπεριφορά του ΟΦΗ αυτή τη φορά στις στατικές φάσεις), ο ΟΦΗ όμως έριξε αισθητά την απόδοσή του, πάτησε πολύ λιγότερο περιοχή, απείλησε ελάχιστα και τελικά δεν κατάφερε για ακόμα ένα παιχνίδι να κερδίσει.


Το ρεζουμέ: Μπορεί να πατήσει πάνω στο 1ο ημίχρονο και να βελτιωθεί περισσότερο; 

Αν θέλει ο ΟΦΗ αφενός να μη μπλέξει σε περιπέτειες κι αφετέρου να προσπαθήσει να κάνει ένα σοβαρό σερί στο πρωτάθλημα και να διεκδικήσει παράλληλα ό,τι μπορεί στο κύπελλο, για να σώσει δηλαδή τη χρονιά του, οφείλει να δουλέψει σαν Οργανισμός, τόσο το ποδοσφαιρικό τμήμα, όσο κι η διοίκηση μεταγραφικά, ώστε ο ΟΦΗ του πρώτου ημιχρόνου να έχει τη δυνατότητα να είναι μια ομάδα 90 λεπτών με σοβαρότερη αμυντική εικόνα και υψηλότερη επιθετική ποιότητα. 



Κόντρα στη Λαμία ο ΟΦΗ δημιούργησε τα περισσότερα xGoals εδώ και καιρό. Ουσιαστικά το έκανε σε ένα ημίχρονο. Μπορεί να το κάνει 90λεπτο; Με δουλειά; Με προσθήκες ποιοτικές στην επίθεση; Με όλα τα παραπάνω; Αυτό θα το κρίνει η ομάδα.

Παράλληλα, κόντρα στη Λαμία για ακόμα μια φορά δέχτηκε εύκολα καθαρές ευκαιρίες. Μπορεί να βρει ισορροπία ώστε να μη δίνει τέτοια δικαιώματα; Μπορεί να καταλήξει σε πρόσωπα είτε εντός όμάδας είτε μέσα από μεταγραφές που δε θα επιτρέπουν τόσες αδράνειες και κενά πίσω; Κι αυτό θα το απαντήσει η ομάδα.

Εμείς θα περιμένουμε στο γήπεδο απαντήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον ο χρόνος είναι αμείλικτος και τρομερά πιεστικός. Μπορεί πολύ άμεσα ο Μελ να έχει στα χέρια του εργαλεία, ώστε να δούμε αν η φιλοσοφία και οι ιδέες του που αχνοφάνηκαν στο πρώτο ημίχρονο μπορούν να γίνουν κάτι σταθερό και διαρκές;

Υ.Γ: Στα θετικά της ημέρας ότι επιτέλους είδαμε έναν προπονητή μετά από καιρό να δίνει χρόνο στον Αποστολάκη.