Είναι δυνατόν να υπάρχει γκρίνια, επειδή ο ΟΦΗ δεν κέρδισε ΚΑΙ τον Ολυμπιακό, θα αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση είναι ναι.

Αφενός, γιατί δε βρήκε ένα καλό Ολυμπιακό απέναντί του, αλλά κυρίως για την εικόνα, την απόδοση και τη νοοτροπία που εμφάνισε ο ΟΦΗ στο γήπεδο. Κι επιπλέον, γιατί αθροιστικά, μαζεύονται αρκετά ματς, με εμφανίσεις όπου εντοπίζονται σημαντικές αδυναμίες και σημεία που πρέπει να προβληματίζουν όλο τον Οργανισμό. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες: Με σχήμα ΑΕΚ ο ΟΦΗ, επιθετικό rotation από Ολυμπιακό

Με 3-5-2 και τρία αμυντικά χαφ ξεκίνησε το παιχνίδι ο Νταμπράουσκας, περνώντας τον Μπάκιτς σε πιο προωθημένο ρόλο, κοντά στον Ντίκο που επιλέχθηκε, προφανώς λόγω ταχύτητας και κινητικότητας σε ρόλο φορ. Στο αριστερό άκρο επανήλθε ο Τοράρινσον αντί του Αμπάντα, ενώ επανέκαμψαν και Πασαλίδης, Μεγιάδο, που έλειψαν λόγω καρτών από το προηγούμενο ματς. Βέβαια, πολύ νωρίς η σύνθεση άλλαξε με τον Μπάκιτς να φεύγει τραυματίας και τον Φελίπε να περνάει στη θέση του, δημιουργώντας ένα πιο κλασσικό δίδυμο φορ στην επίθεση, αλλά κι ένα μεγάλο δημιουργικό κενό στο κέντρο.

Από την άλλη, ο Μαρτίνεθ προχώρησε σε ένα φρεσκάρισμα στη μεσοεπιθετική του γραμμή, ενώ άλλαξε και το σχήμα, επιλέγοντας το 4-4-2, με δύο κεντρικά χαφ και δίδυμο στην επίθεση. Από πλευράς προσώπων προτίμησε να "επενδύσει" σε φρέσκα πόδια, με Γιόβετιτς, Σολμπάκεν και Μασούρα να πλαισιώνουν τον Ποντένσε και τον Κίμι να παίρνει τη θέση του απόντα Ροντινέι σαν δεξί μπακ. 


1ο ημίχρονο: Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε εύκολα, παίζοντας απλώς σωστά

Το παιχνίδι ξεκίνησε πολύ νευρικά, με τις δύο ομάδες να κάνουν πολλά λάθη και να δυσκολεύονται να βάλουν σε μια τάξη το παιχνίδι τους και να κυριαρχήσουν. Αυτό κράτησε τελικά 45' για τον ΟΦΗ, ο οποίος σε κανένα σημείο δεν κατόρθωσε να περιορίσει τα λάθη στις μεταβιβάσεις του, να βελτιώσει τις αμυντικές του τοποθετήσεις ή να δημιουργήσει έστω ικανοποιητικά, φτάνοντας σε κάποια τελική προσπάθεια. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός που φαινόταν να ψάχνεται με αυτή τη νέα επιθετική σύνθεση, μετά το 0-1 (γκολ δωρεά των ακραίων μπακ του ΟΦΗ) πήρε αυτοπεποίθηση, άρχισε να οργανώνεται καλύτερα, δημιούργησε, αλλά και βρήκε πολλούς χώρους, έψαξε τις μεταβάσεις κι αν ήταν πιο ουσιαστικός στην τελική ενέργεια, θα μπορούσε να είχε σκοράρει και 2η φορά, βάζοντας πολύ δύσκολα πια στον ΟΦΗ.

Ο ΟΦΗ ούτε με την είσοδο του Φελίπε μπόρεσε να φανεί απειλητικός, είχε προβλήματα τόσο στην ανάπτυξή του όσο και στον έλεγχο της μπάλας και φαινόταν όσο κυλούσε το ημίχρονο, να χάνει και την ψυχραιμία του. To δημιουργικό πρόβλημα μεγάλωσε, μετά την αποχώρηση του Μπάκιτς και η μπάλα με μεγάλη δυσκολία έβγαινε με ασφάλεια από το αμυντικό τρίτο, ενώ δεν έφτανε ούτε με... αίτηση στο επιθετικό τρίτο. 


Τα στατιστικά του 1ου μέρους κολακεύουν τον ΟΦΗ, καθώς τα 4 μόνο σουτ του Ολυμπιακού θα μπορούσαν να ήταν αρκετά περισσότερα, αλλά σίγουρα δείχνουν το πόσο ακίνδυνος υπήρξε στο πρώτο ημίχρονο.


2o ημίχρονο: Ίδιο μοτίβο, ίδια προβλήματα

Με αλλαγή ξεκίνησε το 2ο μέρος, με τον Αμπάντα να αντικαθιστά τον Καρώ. Η έκπληξη όμως ήταν πως δεν άλλαξε μαζί και το σχήμα, αφού ο Τοράρινσον πήγε σε ρόλο στόπερ και η 3αδα παρέμεινε. Πρακτικά, δεν άλλαξε το παραμικρό στην εικόνα του ματς, με τον Ολυμπιακό να κάνει διαχείριση και να περιμένει με χαρακτηριστική άνεση το επόμενο δώρο για να "καθαρίσει" το ματς και τον ΟΦΗ να αδυνατεί να συνέλθει και να αλλάξει στοιχειωδώς την εικόνα του. 

Το 0-2 του Ποντένσε ήρθε με ένα, ακόμα μεγαλύτερο, δώρο από την άμυνα του ΟΦΗ. Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός κατέβασε ακόμα περισσότερο το ρυθμό του και έκανε αλλαγές διαχείρισης δυνάμεων. Ούτε αυτό στάθηκε ικανό όμως, να βοηθήσει την ομάδα του Νταμπράουσκας να δείξει έστω κάποια στοιχεία επιθετικού πλάνου. Ο Μεγιάδο συνέχιζε να προσπαθεί σε ένα ρόλο αριστερού χαφ εξτρέμ να κάνει παιχνίδι, οι δύο επιθετικοί του συνέχισαν να αναζητούν το ρόλο τους, οι ακραίοι παρέμεναν παντελώς ανούσιοι, ενώ στον άξονα κάθετο παιχνίδι φαινόταν ότι δε θα μπορούσαμε να δούμε. Ούτε οι αλλαγές έφεραν κάποια βελτίωση, οπότε μοιραία, εφόσον κι ο Ολυμπιακός προτίμησε να ρίξει ταχύτητα, το παιχνίδι έχασε κάθε ενδιαφέρον του. 


Το ρεζουμέ: Η εικόνα της ομάδας χτυπάει δυνατό καμπανάκι

Το να ηττηθείς από τον πρωτοπόρο - ως την τιμωρία του - Ολυμπιακό, δεν είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Το να εμφανιστείς όμως τόσο κακός και καθόλου ανταγωνιστικός, είναι. Ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλός σου δεν κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Κι αν συνυπολογίσει κανείς, ότι αυτή η απόδοση έρχεται ως συνέχεια της κάκιστης εικόνας κόντρα στην Κηφισιά, τότε το πρόβλημα διογκώνεται και καλό είναι να το δει όλος ο Οργανισμός κατάματα. 

Γνωρίζαμε και είχαμε αναλύσει πριν το ματς, ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα, που κάπως κάθε φορά βρίσκει τρόπο να σκοράρει πάνω από 1 γκολ. Ο ΟΦΗ αυτό δε μπόρεσε να το αλλάξει. Βασικά, σχεδόν φρόντισε για να συμβεί, με τα τόσα λάθη που έκανε. Το εντυπωσιακό όμως είναι, ότι επιθετικά ήταν ακίνδυνος. Κόντρα σε μια ομάδα, που μόνιμα δέχεται 2-3 φάσεις τουλάχιστον από τους αντιπάλους του, ακόμα κι εντός έδρας. 



Είναι σοβαρό πρόβλημα, το να τελειώνεις με 0,2 xGoals ένα παιχνίδι. Είναι ακόμα πιο σοβαρό, ότι όσο κυλούσε το ματς, τόσο εμπεδωνόταν η εντύπωση πως δε μπορεί να αλλάξει κάτι. Η ομάδα απέδειξε ότι είναι ντεφορμέ. Και μας βάζει στη διαδικασία να αναρωτηθούμε, ποια τελικά είναι η πραγματική της εικόνα; Αυτή κόντρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ; Ή εκείνη της Τρίπολης, του Αγρινίου, της Λαμίας (κόντρα στην Κηφισιά κυρίως) ή και του Γεντί Κουλέ, κόντρα σε Ατρόμητο και απόψε; Γιατί μαζεύονται πολλά ματς, όπου οι αδυναμίες ήταν πιο εμφανείς. Μήπως είναι η στιγμή να δοκιμάσει κάποιες αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού της, γιατί κάπου μοιάζει να έχει κολλήσει το κάρο στη λάσπη; 

Δεν είναι καλή ιδέα, να το αναλύσουμε περισσότερο εν θερμώ. Είναι προτιμότερο να μείνουμε στα ερωτήματα και να περιμένουμε η ομάδα να ψάξει και να δώσει τις απαντήσεις. Ας ελπίσουμε ότι θα το κάνει άμεσα, γιατί πια ο χρόνος πιέζει, εφόσον ο στόχος είναι η είσοδος στα play off.