Μοναδικός στόχος πριν το παιχνίδι για τον ΟΦΗ ήταν να πάρει τους 3 βαθμούς. Δεν είχε μεγάλη σημασία ο τρόπος, δεν είχε μεγάλη σημασία το σύστημα ή η τακτική προσέγγιση. Το πέτυχε. Μπόνους το μηδέν στην άμυνα. Πήρε μια βαθιά ανάσα, βαθμολογική και ψυχολογική, που τη χρειαζόταν καιρό. Επόμενο βήμα, να χτίσει πάνω σε αυτή.


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Με εκπλήξεις ως προς τα πρόσωπα η αρχική 11αδα του ΟΦΗ, που πάντως δεδομένα σχετίζεται και με τη διαχείριση των συνεχόμενων ματς. O Μελ αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Μπρεσάν στο κέντρο της άμυνας, δίπλα στον Βούρο, ενώ προχώρησε σε rotation και στα χαφ, με το Μεγιάδο να παίρνει τη θέση του Γαγιέγος. Η αλλαγή αυτή πιθανόν να του έδωσε και τη δυνατότητα να περάσει τον Τοράλ μπροστά τους σε ελεύθερο ρόλο και να τοποθετήσει ως εξτρέμ το Μπάκου και τον Αμπάντα. Τέλος, στην επίθεση πήγε στη λύση ενός παίκτη με ύψος, μιας και οι στατικές φάσεις αλλά πιθανόν και το παιχνίδι από τα πλάγια να έφερναν αρκετές φορές τη μπάλα στην περιοχή στον αέρα. 

Ο Γιάννης Πετράκης επέλεξε ένα 3-5-2 επιδιώκοντας όπως συνηθίζει να προσαρμόσει το πλάνο του στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου του. Η επιλογή προσώπων έδειχνε ότι κύριο μέλημά του ήταν να κλείσει τους χώρους στα 2/3, να δυσκολέψει τον ΟΦΗ να γίνει δημιουργικός κοντά στην περιοχή αλλά και να ψάξει σε φάσεις ανισορροπίας του αντιπάλου του, στο περίφημο transition, τις κόντρα επιθέσεις που θα δημιουργούσαν προϋποθέσεις για γκολ, όπως σταθερά συμβαίνει φέτος στα παιχνίδια του ΟΦΗ. 


1ο ημίχρονο: Είχε την κατοχή, δυσκολεύτηκε να δημιουργήσει, εκμεταλλεύτηκε όμως το λάθος του Παναιτωλικού

Από το 1ο λεπτό του παιχνιδιού οι δύο ομάδες έκαναν ακριβώς αυτά που περιμέναμε. Ο μεν ΟΦΗ πήρε τη μπάλα, προσπάθησε με build up, κυκλοφορία και παιχνίδι υπομονής να δημιουργήσει ρήγματα κόντρα σε μια ομάδα που αμυνόταν με 3 στόπερ, 2 μπακ που έμεναν αρκετά χαμηλά αλλά και 3 κεντρικά χαφ με πρώτο τους μέλημα την ανασταλτική λειτουργία. Τα απολύτως αναμενόμενα δηλαδή.

Στο πρώτο διάστημα του ματς, ως το 25' ο ΟΦΗ είχε συντριπτική κατοχή μπάλας (έφτασε και στο 70%) αλλά είχε καταφέρει να μην έχει πατήσει περιοχή. Μας είχε παράλληλα υπενθυμίσει τις αμυντικές του αδυναμίες, αφού δέχτηκε 2-3 κόντρα επιθέσεις από το άμεσο παιχνίδι του Παναιτωλικού. Κάπου εκεί, στην πρώτη ολοκληρωμένη επιθετική συνεργασία ο ΟΦΗ μπήκε στα σοβαρά στην περιοχή, έφτιαξε ένα ρήγμα στο μεσοδιάστημα των στόπερ με την έξυπνη πάσα του Τοράλ και την κίνηση στο χώρο του Τοράρινσον και κέρδισε το πέναλτι. 

Μετά το 1-0, η μορφή του ματς δεν άλλαξε πλήρως, όμως διαφοροποιήθηκε ως ένα βαθμό. Ο Παναιτωλικός προσπάθησε να ανεβάσει λίγο περισσότερο τις γραμμές του, επιλέγοντας πάντως το άμεσο παιχνίδι με βαθιές μπαλιές, επέτρεψε όμως στον ΟΦΗ να βρει περισσότερους χώρους και να έχει ενδείξεις για να γίνει ξανά απειλητικός. Δεν το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό, όχι τόσο γιατί δεν το έψαξε αλλά περισσότερο γιατί στις 3-4 φάσεις που είχε χώρο και χρόνο έκανε λάθος επιλογές και μας υπενθύμισε την έλλειψη ουσίας που τον χαρακτηρίζει (και του στοιχίζει).

Συνολικά, μπορεί κανείς να πει πως στο πρώτο ημίχρονο κέρδιζε η ομάδα που προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο. Φυσικά, μεγάλο ερωτηματικό ήταν στο τέλος του 45λεπτου το πως θα παρουσιαστεί στη συνέχεια ο ΟΦΗ, που μας στα τελευταία ματς δεν είχε την απαιτούμενη διάρκεια.




2ο ημίχρονο: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

Με μια απρόσμενη αλλαγή ξεκίνησε για τον ΟΦΗ το 2ο μέρος, αφού έχασε το Μπάουμαν λόγω τραυματισμού. Κάτι που προφανώς δεν άλλαξε την τακτική κατεύθυνση της ομάδας που μπήκε στο γήπεδο με ξεκάθαρη σκέψη να προστατέψει την άμυνά της. Αρχικά προσπάθησε να κρατήσει μπάλα και να μαζί τον Παναιτωλικό μακριά από το αμυντικό του τρίτο. Στην πορεία όμως η εικόνα άλλαξε ως ένα βαθμό, με την ομάδα του Μελ να μένει πιο χαμηλά, να δίνει μέτρα στον αντίπαλο και να ψάχνει κάποια κόντρα επίθεση για ένα 2ο γκολ, χωρίς πάντως και ιδιαίτερη επιμονή σε αυτό.

Ήταν φανερό πως οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ έπαιζαν κυρίως με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και πολύ λιγότερο με κάποιο τακτικό πλάνο. Αυτό προφανώς θα μπορούσε να τους έχει στοιχίσει. Όμως για καλή τους τύχη ο Παναιτωλικός παρουσιάστηκε αρκετά ακίνδυνος και αδύναμος στην παραγωγή φάσεων, δε μπόρεσε να μπει απειλητικά πολλές φορές στην περιοχή και παρότι εμφάνισε μεγαλύτερη επιθετικότητα σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο δε δημιούργησε τα μεγάλα προβλήματα. 

Αν μάλιστα ο ΟΦΗ είχε μεγαλύτερη ψυχραιμία και καλύτερες αποφάσεις στις σποραδικές κόντρα επιθέσεις που επιχείρησε, θα μπορούσε να είχε σκοράρει μία ακόμα φορά ώστε να μην καρδιοχτυπά πάλι ως το τελευταίο λεπτό. Σε κάθε περίπτωση, πήρε αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε, τη νίκη μετά από πολλά παιχνίδια.


To ρεζουμέ: Κρατάει τη νίκη, κρατάει το μηδέν πίσω, αλλά έχει πάρα πολλή δουλειά ακόμα για να πετύχει ουσιαστική βελτίωση

Τα καλά νέα είναι - πέρα από τη νίκη- ότι κόντρα στις φετινές του συνήθειες ο ΟΦΗ δε δέχτηκε γκολ. Ούτε πολλές ευκαιρίες. Τα κακά νέα από την άλλη είναι ότι σκόραρε ξανά με πέναλτι και φαίνεται πως δυσκολεύεται πάρα πολύ να δημιουργήσει καθαρές ευκαιρίες και κατ' επέκταση να σκοράρει. 



Στην εικόνα των xGoals αποτυπώνεται η προβληματική εικόνα των επιθέσεω και των δύο ομάδων. Τη διαφορά κάνει το πέναλτι. Όμως εδώ που κατάφερε να φέρει ο ΟΦΗ την κατάστασή του, σημασία έχει το αποτέλεσμα. Με την ελπίδα μέσα από 2-3 καλά αποτελέσματα το επόμενο διάστημα να αρχίσει να αλλάζει συνολικά η εικόνα του, που είναι και το πραγματικό ζητούμενο. 

Στα θετικά ότι έχει προσθέσει 2 ακόμα παίκτες (βέβαια χρειάζονται κι άλλοι) καθώς και τον Αποστολάκη αλλά κι ότι κατάφερε 2-3 σημαντικούς ποδοσφαιριστές ενόψει Κυπέλλου (πχ Γαγιέγος, Ντίκο) να τους κρατήσει χωρίς μεγάλες επιβαρύνσεις. Στα αρνητικά βέβαια ότι προέκυψαν και νέοι τραυματισμοί.