Πριν το ματς έγραφα ότι το συγκεκριμένο είναι ένα ματς ειδικών συνθηκών, όπου οι δύο ομάδες θα χρειαστεί να εμφανιστούν κυρίως πνευματικά και σε επίπεδο ενέργειας και νοοτροπίας έτοιμες να αλλάξουν την κακή εικόνα τους στα τελευταία ματς.

Όμως όπως αποδείχθηκε, μόνο η μία, ο ΠΑΣ, ήρθε όντως έτοιμος για ένα τέτοιο παιχνίδι. Πράγμα που φάνηκε ξεκάθαρα στον αγωνιστικό χώρο κυρίως από το 15' και μετά. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Δεν άλλαξε ο προπονητής του ΟΦΗ το σχήμα, κράτησε το 3-5-2 και προχώρησε σε αναγκαστικές αλλαγές σε πρόσωπα, εκτός από την επιλογή Μαρινάκη στο δεξί άκρο παρότι ήταν ξανά διαθέσιμος ο Λάρσον. Επέλεξε επίσης ένα καθαρό δίδυμο στην επίθεση και το Ριέρα πιο πίσω σε ρόλο συνδετικού κρίκου με τα χαφ. 

Ο ΠΑΣ από την άλλη ξεκίνησε με το γνωστό 4-2-3-1, με τον Καραχάλιο σε φάση επίθεσης να βοηθάει τα στόπερ στην ανάπτυξη ώστε τα μπακ να ανεβαίνουν ψηλά. Παράλληλα η 4αδα μπροστά είχε ευελιξία και ποδοσφαιριστές με χαρακτηριστικά που επέτρεπαν εναλλαγές θέσεων. 


1ο ημίχρονο: Ιδανικό ξεκίνημα για 15' για τον ΟΦΗ και πλήρης αδυναμία διαχείρισης του σκορ στη συνέχεια

Ο ΟΦΗ μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κατάφερε σε 35 δευτερόλεπτα, στην πρώτη κατεβασιά του να ανοίξει το σκορ και μάλιστα με τον ποδοσφαιριστή που αποτέλεσε έκπληξη η επιλογή του στην 11αδα, το Μαρινάκη. Για τα επόμενα 15', ο ΠΑΣ βρέθηκε σε μία κατάσταση σοκ κι ο ΟΦΗ είχε την ευκαιρία να σκοράρει άμεσα και για 2η φορά. Δεν το έκανε όμως κι από το 18' και το δοκάρι του Εραμούσπε το παιχνίδι άλλαξε. Ο ΠΑΣ το πίστεψε περισσότερο, πήρε τη μπάλα, έδειξε διάθεση να ελέγξει το ρυθμό και το κατάφερε αρκετά καλά. 

Ο ΟΦΗ έμοιαζε κομμένος στα δύο με τη μπάλα να μη μπορεί να φτάσει στην επίθεση του ορθολογικά. Παράλληλα έχοντας 3 στόπερ έκανε πολύ εύκολο στον αντίπαλό του να φτάνει στο δικό του επιθετικό τρίτο κι εκεί να παίζεται το παιχνίδι. Παρότι δεν μπόρεσε ο ΠΑΣ να βγάλει πολύ μεγάλες ευκαιρίες όσο κυλούσε το ημίχρονο προειδοποιούσε συνεχώς και χτυπούσε καμπανάκια. 


2ο ημίχρονο: Μονότερμα ΠΑΣ και πλήρης κυριαρχία

Τα καμπανάκια που είχαν ηχήσει δεν τα έλαβε υπόψη του ο ΟΦΗ. Τόσο οι ποδοσφαιριστές όσο και ο προπονητής του δεν μπόρεσαν στην ανάπαυλα να βρουν τρόπο να ξυπνήσουν και να βγουν στο γήπεδο πιο κυριαρχικά, πιο συγκεντρωμένα, με περισσότερη ενέργεια και αποφασισμένοι να κερδίσουν κάθε μπάλα. Αντιθέτως ο ΠΑΣ βγήκε ακριβώς έτσι. 

Η αναγκαστική αλλαγή Ριέρα με Μοσκέρα δεν άλλαξε κάτι επί της ουσίας πέρα από το σχηματισμό που έγινε 3-4-3. Ο ΟΦΗ όμως παρέμεινε αποκομμένος με τις γραμμές του να έχουν αποστάσεις και αποπροσανατολισμένο. Αντιθέτως η είσοδος του Ροσέρο έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ορμή στον ΠΑΣ που άρχισε να δημιουργεί χώρους αρχικά, προϋποθέσεις στη συνέχεια κι από ένα σημείο και μετά συνεχείς, καθαρές ευκαιρίες που εξαιτίας του Μπάουμαν δεν έγιναν γκολ.

Φαινόταν πως ο Νταμπράουσκας θα χρειαστεί να γεμίσει περισσότερο τα χαφ του, περνώντας παίκτες με τρεξίματα που θα μπορούσαν και να κλείσουν χώρους πιο ψηλά στο γήπεδο αλλά και να επιτεθούν στο transition όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Ο ΟΦΗ παρέμεινε με 3-4-3, με το Φελίπε εκτός ματς και δύο κεντρικά χαφ που είχαν εμφανώς κουραστεί να τρέχουν παντού. Μοιραία κλείστηκε και περίμενε να περάσει το παιχνίδι ελπίζοντας στην τύχη. Ακόμα και οι προσπάθειές του να βγει στην κόντρα ήταν φλύαρες, χωρίς έμπνευση και ανούσιες. 

Τελικά το γκολ ήρθε, αποδόθηκε δικαιοσύνη και ο ΟΦΗ μπορεί να αισθάνεται τυχερός που δεν έχασε κιόλας το ματς. 



Τα στατιστικά του παιχνιδιού δείχνουν την κυριαρχία του ΠΑΣ. Περισσότερες τελικές, κατοχή μπάλας και ποδοσφαιριστές που πρωταγωνίστησαν σε όλους τους τομείς. Με μια εμφάνιση που έδειχνε αντίδραση αλλά και πάθος να προστατεύσουν τον προπονητή τους, που μέσα στην εβδομάδα αμφισβητήθηκε έντονα. 


Το ρεζουμέ: Εικόνα βαρεμάρας

Εδώ και καιρό γράφω ότι στον ΟΦΗ βλέπουμε σταθερά συγκεκριμένες αδυναμίες και προβλήματα που μοιάζουν αδύνατο να αλλάξουν. Έχουμε αρχίσει να βαριόμαστε να βλέπουμε τα ίδια πράγματα αλλά και την ίδια την ομάδα να μη φαίνεται να έχει τη σπίθα και την κάψα να τα αλλάξει. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έδειξε μια ομάδα χωρίς κίνητρο και φιλοδοξία. Όπως επίσης και μια ομάδα χωρίς πλάνο και εναλλακτικές στην τακτική του για να λύσει τα προβλήματά του. 

Δε γνωρίζω πως μπορεί να ξυπνήσει ο Οργανισμός. Σίγουρα αυτό δε θα συμβεί αν λέμε διαρκώς πως σε κάποια παιχνίδια "θα μπορούσε να είχε κερδίσει" ούτε συζητώντας μετά το ματς με τον κόσμο, ζητώντας συγνώμη. Χρειάζονται πιο δραστικές λύσεις που θα κάνουν τη διαφορά. Γιατί όπως κυλάει η σαιζόν σύντομα η βαρεμάρα που βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο θα αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της ομάδας. Κι αυτό θα είναι πρόβλημα σε μια σαιζόν που ξεκίνησε με ιδανικές προϋποθέσεις.