Πολλά κλισέ μπορεί να επιστρατεύσει κανείς κι απόψε για την εικόνα και την απόδοση του ΟΦΗ κόντρα στο Βόλο. Ας επιλέξουμε το "στο ίδιο έργο θεατές".

O ΟΦΗ απέδειξε ότι μια διακοπή δεν αρκεί για να αλλάξει δραστικά την εικόνα του και να βελτιώσει σοβαρά τον τρόπο που αγωνίζεται αλλά και τη νοοτροπία με την οποία διαχειρίζεται τα παιχνίδια του. Έχει πρόβλημα και αδυνατεί για την ώρα τουλάχιστον να το λύσει. 

Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Για ακόμα ένα παιχνίδι ο Νταμπράουσκας επέμεινε στην 3αδα στην άμυνα. Με τη διαφοροποίηση ότι επέλεξε τον Τοράρινσον ως αντικαταστάτη του Βούρου σε μια προσπάθεια να έχει εκεί έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει με τη μπάλα και να μεταβιβάσει με ασφάλεια. Παράλληλα, πήγε σε μια πιο συντηρητική τριάδα στα χαφ, με Γκλάζερ- Μεγιάδο- Γαγιέγος κι όχι με κάποιον πιο δημιουργικό ποδοσφαιριστή (πχ Ριέρα ή Νέιρα). Τέλος στην επίθεση αποφάσισε να πάει σε ένα κινητικό δίδυμο με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός ελπίζοντας πιθανόν πως θα μπορέσουν μόνοι τους να δημιουργήσουν χώρο και ευκαιρία για τον εαυτό τους.

Στην επιστροφή του ο Λόπεθ παρουσίασε το Βόλο με αρκετές αλλαγές σε πρόσωπα και σχηματισμό 4-3-2-1. Με ποδοσφαιριστές με τρεξίματα στο κέντρο και στα πλάγια και με δυνατότητα για εναλλαγή θέσεων μεσοεπιθετικά/

1ο ημίχρονο: Αργό ποδόσφαιρο, κακή αμυντική αντίδραση στο γκολ και απροσδόκητο δώρο το αριθμητικό πλεονέκτημα, προίκα για το 2ο ημίχρονο

Ο Βόλος μπήκε στο παιχνίδι για να κάνει αυτό ακριβώς που είχε δει ότι "πιάνει" στον ΟΦΗ. Ανέβασε 5 παίκτες ψηλά, πίεσε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στα χαφ και τα στόπερ και βραχυκύκλωσε το build up της ομάδας του Νταμπράουσκας. Άφησε τον ΟΦΗ να κυκλοφορεί ανούσια τη μπάλα από το ένα στόπερ στο άλλο και να παλεύει είτε με μεγάλες μπάλες είτε με ατομικές ενέργειες, τραβηγμένες από τα μαλλιά οι περισσότερες, των μεσοεπιθετικών του να απειλήσει. Μια μικρή διαφοροποίηση ήταν ότι ο Μαρινάκης έπαιζε περισσότερο ως εξτρέμ, με τον Καρό να λειτουργεί σε φάση επίθεσης σαν μπακ ενώ αντιθέτως από την άλλη ο Αμπάντα λειτουργούσε περισσότερο δημιουργικά με τον Τοράρινσον να κινείται πιο εσωτερικά. 

Σε κάθε περίπτωση το passing game του ΟΦΗ ήταν ανούσιο ενώ όσο πλησίαζε προς την αντίπαλη περιοχή έχανε και σε ποιότητα. Η κίνηση των χαφ ήταν αρκετά αργή ενώ έλειπαν οι πρωτοβουλίες και το κουβάλημα της μπάλας που θα μπορούσαν να αλλάξουν το βραχυκύκλωμα που είχε προκληθεί. Ήρθαν βέβαια 2 γκολ που ακυρώθηκαν από το VAR όμως προήλθαν περισσότερο από αναστάτωση και μπέρδεμα εντός περιοχής παρά από οργανωμένη επίθεση.

Αμυντικά πάλι ο ΟΦΗ δεν ένιωσε μεγάλο κίνδυνο κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν είχε να επιδείξει πολλά δημιουργικά όμως έστω κι ανορθόδοξα ο Βόλος όταν πλησίαζε το επιθετικό του τρίτο έστω και με 3 μόνο ποδοσφαιριστές να υποστηρίζουν το φορ, έκανε τον ΟΦΗ να βγάζει μια ανασφάλεια. Σε μια τέτοια φάση, οι αμυντικοί του ΟΦΗ έχασαν όλες τις μονομαχίες, δεν τοποθετήθηκαν κι όπως θα έπρεπε και ήρθε το 0-1. 

Μοναδικό θετικό στοιχείο για τον ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο ήταν η 2η κίτρινη- δώρο του Γκαρσία που του πρόσφερε προίκα αριθμητικό πλεονέκτημα για το 2ο ημίχρονο. 

2ο ημίχρονο: Άλλαξε σχηματισμό, βρήκε ένα γκολ, αλλά παρέμεινε προβληματικός

Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου ο Νταμπράουσκας άλλαξε το σχηματισμό, πέρασε τον Τοράρινσον στη φυσική του θέση και γύρισε την άμυνα σε τετράδα. Παράλληλα έβγαλε ένα χαφ (Γαγιέγος) και πέρασε ένα κλασσικό φορ (Φελίπε) παίζοντας με 4-3-3 και Ντίκο, Αμπάντα στα άκρα. Όπως αποδείχθηκε βέβαια μάλλον η πρώτη κίνηση έπρεπε να είναι ένας δημιουργικός χαφ αντί του Χιλιανού, που θα βοηθούσε να φτάσει κάπως ορθολογικά η μπάλα στην αντίπαλη περιοχή κι όχι ένας φορ που αδίκως περίμενε τροφοδοσία.

Με το σχηματισμό αυτό ο ΟΦΗ φάνηκε να έχει παλμό, ενώ παράλληλα ο Βόλος αποφάσισε να σταματήσει να πρεσάρει ψηλά και παίξει σε πιο χαμηλά μέτρα, κλείνοντας τους χώρους και κάνοντας συγχρόνως διαχείριση των δυνάμεών του, αναμένοντας μεγαλύτερη η πίεση. Μια πίεση που ήρθε μεν, ήταν όμως αναιμική και χωρίς διάρκεια. Αραιά και που έβρισκε κάποιες προϋποθέσεις που όμως έμεναν ημιτελείς ή τις καθάριζε ο Κόστιτς. Εξαίρεση αποτέλεσε το ωραίο σουτ εκτός περιοχής του Τοράρινσον που έφερε την ισοφάριση στο 60'. 

Όσοι περίμεναν μετά την ισοφάριση να δουν έναν ΟΦΗ ορμητικό να ψάχνει δυναμικά το 2ο γκολ, διαψεύστηκαν. Πέρα από ένα σουτ του Αμπάντα - κι αυτό εκτός περιοχής- πολύ λίγα πράγματα είδαμε. Η είσοδος του Ριέρα αντί του Μοσκέρα έφερε μια κινητικότητα μεν αλλά ως εκεί. Όταν στο 76' δε πέρασε ο Νέιρα αντί του Αμπάντα ο ΟΦΗ έχασε το πλάτος που είχε κάπως βρει ως τότε, παίζοντας με 4-3-3, ξαναστριμώχτηκε στο κέντρο και έκανε ευκολότερο το έργο του Βόλου. 

Μέσα από το γνωστό μοτίβο της αναστάτωσης ήρθε ένα 2ο γκολ, με το Μεγιάδο να σουτάρει ξανά στο όριο της περιοχής, που όμως κι αυτό ακυρώθηκε. Το εντυπωσιακό είναι πάντως ότι στη συνέχεια παίχτηκαν 11 λεπτά καθυστερήσεις όπου ο ΟΦΗ έστω κι ανορθόδοξα δεν έφτασε σε μια πραγματική απειλή για την αντίπαλη εστία, πέρα από ένα καλό σουτ του Λάρσον, κι αυτό εκτός περιοχής. 

Το ρεζουμέ: Ο ΟΦΗ έχει ποδοσφαιρικό πρόβλημα

Για ένα ακόμα παιχνίδι κόντρα σε ομάδα στα μέτρα του αλλά και για 2ο ημίχρονο με παίκτη περισσότερο (όπως με την Κηφισιά) ο ΟΦΗ απέδειξε ότι δεν έχει λύσεις, ούτε και τον τρόπο να σκοράρει, να δημιουργεί και να κυριαρχεί. Χωρίς αυτά πολύ δύσκολα θα μπορεί να συνεχίσει να συζητά για το στόχο της 6αδας. Τόσο απλό είναι. Το πως μπορεί αυτό να αλλάξει είναι ένα ερώτημα που όσο κυλούν τα ματς, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να απαντηθεί.




Δε χρειάζονται πολλά στατιστικά για να δει κανείς το πρόβλημα του ΟΦΗ. Με κατοχή πάνω από 60%, κόντρα στη 2η χειρότερη επίθεση της Super League και παίκτη περισσότερο για 45+ 11 λεπτά, κατάφερε να δημιουργήσει ακριβώς τα ίδια xGoals με το Βόλο, την τελευταία ομάδα δηλαδή της βαθμολογίας, με μία από τις χειρότερες επιθέσεις στο πρωτάθλημα. Τι περισσότερο να αναλύσει κανείς; 

Υ.Γ: Όποιος αντιμετωπίσει το παιχνίδι είτε ως διαιτητική "σφαγή", είτε ως ατυχία λόγω VAR, απλά θα εθελοτυφλεί.