Με μια πειστική και σοβαρή εμφάνιση, ήρθε επιτέλους το γκολ και η νίκη για τον ΟΦΗ. Μια νίκη που μπορεί να λειτουργήσει σαν ένεση αυτοπεποίθησης, αλλά και σαν βενζίνη, ώστε να συνεχίζει η μηχανή της ομάδας να δουλεύει, να προσπαθεί να βελτιώνεται και επιδιώξει να φτάσει σε πολύ καλύτερα επίπεδα ποδοσφαιρικά, σε σχέση με τον πρώτο γύρο.

Εννοείται πως δεν έγινε σε ένα βράδυ υπέρ-ομάδα ο ΟΦΗ, όμως έδειξε ξεκάθαρα πως πλέον έχει πλάνο, έχει μέθοδο, έχει δουλέψει και μπορούμε να αισιοδοξούμε για τη συνέχειά του.

Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

 

Για πρώτη φορά, ο ΟΦΗ παρατάχθηκε με την ίδια 11αδα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Λίγο οι μετρημένες λύσεις, λίγο η ανάγκη του Νταμπράουσκας να χτίσει ένα κορμό, η 11αδα παρέμεινε ίδια, τόσο σε πρόσωπα όσο και σχήμα. Για ακόμα ένα ματς, οι δύο πλάγιοι μπακ-χαφ εξαρχής αποτελούν κλειδιά για την εικόνα της ομάδας. Ενώ για ακόμα ένα ματς, η 3αδα Τοράλ-Ντίκο-Νέιρα είναι εμφανές πως έχει μια ειδική ελευθερία να αλλάζει θέσεις και να ψάχνει συνεργασίες και προϋποθέσεις. Μια διαφορά σε σχέση με το Βόλο, αφορούσε τις αρμοδιότητες των κεντρικών του χαφ, αφού Ντιουσέ και Μεγιάδο, αυτή τη φορά, είχαν και ανασταλτικές ευθύνες, με οδηγία να υποστηρίξουν την κάλυψη των εξτρέμ του Παναιτωλικού. 



Ούτε η σύνθεση του Παναιτωλικού είχε εκπλήξεις, πέρα από μία αναγκαστική αλλαγή στο κέντρο της άμυνας, με το Μαλή να παίρνει τη θέση του Λάρσον. Κατά τα άλλα, ο Αναστασίου προτίμησε να κρατήσει την ομάδα που κέρδισε τον Ατρόμητο, προσδοκώντας μια ανάλογη εικόνα. Καλά κλεισμένους χώρους δηλαδή, περίπου στα 2/3 του γηπέδου, καλό άμεσο και κάθετο παιχνίδι με 3 χαφ με δημιουργικές ικανότητες και ψάξιμο των γρήγορων και καλών στο 1 εναντίον 1 εξτρέμ, αλλά και του Καρέλη. Παιχνίδι δηλαδή στην κόντρα επίθεση.

1ο ημίχρονο: Επιτέλους γκολ - Και τι γκολ!

Η εικόνα του ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο και κυρίως έως το γκολ, ήταν αυτή που έπρεπε. Πίεσε στα σωστά μέτρα, αρκετά ψηλά, ώστε αν αποκόψει την 4αδα της άμυνας και τον Φλόρες από την υπόλοιπη ομάδα, αλλά όχι υπερβολικά ψηλά, ώστε να φανούν οι αδυναμίες του στο transition και στην άμυνα γενικότερα. Παράλληλα πήρε τη μπάλα, την κυκλοφόρησε με υπομονή και ψυχραιμία και προσπάθησε να φέρει το ματς κοντά στο επιθετικό τρίτο. Προφανώς και συνέχισε να εμφανίζει αδυναμία στην τελική ενέργεια, αυτό δεν είναι εύκολο να αλλάξει. 

Βρέθηκε όμως ένας, καθόλου ανέλπιστος τρόπος, να απειλήσει. Μέσα από στατικές φάσεις, που εδώ και καιρό συζητάμε ότι είναι μια χρήσιμη δίοδος, όταν έχεις τόσο μεγάλη δυσκολία στο σκοράρισμα. Μάλιστα, το γκολ ήρθε από ένα ποδοσφαιριστή που το έψαχνε καιρό, με έναν ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο. 

Μετά το 0-1 η εικόνα του ματς άλλαξε λίγο. Η κατοχή πέρασε στα πόδια του Παναιτωλικού, ο ΟΦΗ άφησε μερικά μέτρα κι άρχισε να πιέζει μετά το κέντρο και περίμενε τον αντίπαλό του. Αμυντικά τα πήγε καλά. Οι λίγοι χώροι που ως το 30' είχαν αχνοφανεί, έκλεισαν. Ο αντίπαλός του επιβεβαίωσε το διαγνωσμένο του πρόβλημα στο να διασπά άμυνες και το 45λεπτο κύλησε ήρεμα και χωρίς καρδιοχτύπια για τον ΟΦΗ. 

Βέβαια η εικόνα του τελευταίου 10λεπτου υπήρξε ένα καμπανάκι, καθώς δεν έβγαλε καμία κόντρα επίθεση, έχασε την ικανότητά του να κρατάει τη μπάλα και ήταν ξεκάθαρο πως δε μπορεί να αποτελέσει μια συνταγή για όλο το 2ο μέρος. Οι δύο μεσοεπιθετικοί του δεν πήραν ενέργειες, αναζητώντας πια σε πιο ανοιχτό γήπεδο μια καλή πάσα, που θα έφερνε προϋποθέσεις για 2ο γκολ. Ήρθε πάντως εγκαίρως και ανώδυνα για να "προειδοποιήσει" τον Νταμπράουσκας.



Τα καλά νέα στα στατιστικά του παιχνιδιού, ήταν πως ο ΟΦΗ σε 3 τελικές έκανε 1 γκολ. Σπάνια βλέπουμε φέτος τέτοια αποτελεσματικότητα. Τα κακά νέα ήταν, πως στο τελευταίο 10λεπτο παραήταν παθητικός. Ήταν ένα ανώδυνο καμπανάκι, ενόψει της συνέχειας. Από 65% και πάνω κατοχή, σύντομα βρέθηκε σχεδόν στο 50-50%, ενώ άρχισε να δίνει και με μεγάλη ευκολία στατικές φάσεις στον αντίπαλο, προσφέροντάς του ευκαιρίες να μπει στην περιοχή, ευκαιρίες που από μόνος του αδυνατούσε να δημιουργήσει.

2o ημίχρονο: Πήρε το μήνυμα - Καθάρισε το ματς

Η παρέμβαση του Νταμπράουσκας στην ανάπαυλα, ήταν εμφανής στο 2ο ημίχρονο. Ο ΟΦΗ μπήκε έχοντας "μετρήσει" το καμπανάκι που άκουσε στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, ξαναπήρε τη μπάλα, ανέβηκε και πάλι αρκετά μέτρα και άρχισε να παίζει ξανά κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Όταν κατάφερε να βρει και το 2ο γκολ, τότε πια έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι και πρακτικά έπαιζε μόνος του στο γήπεδο. 

Κλειδί σε αυτή την κυριαρχία στο 2ο μέρος, αποτέλεσε η άνοδος Νέιρα και Τοράλ, που έφεραν καλές συνεργασίες, που κατέληξαν σε ένα δοκάρι κι ένα γκολ, αλλά και κυκλοφορία της μπάλας πολύ ψηλά στο γήπεδο. Η συνέχεια δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική. Μπορεί κανείς να κρατήσει τη συνέπεια στο πλάνο που είχε ο ΟΦΗ, τη διάθεση, αλλά και την προσπάθεια ως το 93 για περισσότερα γκολ, στοιχείο που δείχνει και πόσο διψάει για αυτό όλη η ομάδα.



Ο ΟΦΗ κυριάρχησε και στα νούμερα του ματς, έβγαλε πολύ περισσότερες τελικές, είχε περισσότερο τη μπάλα, κέρδισε αρκετές στατικές φάσεις και πέτυχε μια εμφατική νίκη. Αξιοσημείωτο και κέρδος ήταν και το μηδέν παθητικό, κυρίως γιατί ήρθε χωρίς μεγάλη πίεση και με λίγες και όχι πολύ επικίνδυνες φάσεις του αντιπάλου του.

Το ρεζουμέ: Το γκολ έρχεται με ποιότητα, όχι με ποσότητα

Ο ΟΦΗ έφτιαξε πολύ λιγότερες τελικές, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα εντός έδρας. Όμως ήταν καθαρές ευκαιρίες, με ποδοσφαιριστές να τελειώνουν τη φάση με μέτωπο στην εστία και καλές προϋποθέσεις. Κάτι που όλη τη φετινή χρονιά αδυνατεί να καταφέρει. Ας ελπίσουμε ότι έγινε η αρχή κι όχι απλά μια αναλαμπή.

Στα κέρδη ότι βρήκε γκολ από φορ, μετά από καιρό. Στα κέρδη και η χαρά που έβγαζε η ομάδα για την απόδοσή της, αλλά και η φυσική κατάστασή της για 90΄. Φυσικά στα κέρδη το γκολ του Τσιλιανίδη. Τέλος, στο ταμείο μετά το Αγρίνιο μπαίνει και το μηδέν πίσω. Όχι γιατί δεν είχε ξανασυμβεί, αλλά γιατί ήρθε χωρίς να "φάει" ο ΟΦΗ καθαρές ευκαιρίες από τον αντίπαλό του (0,2 xGoal o Παναιτωλικός). 

Μπορεί ο ΟΦΗ να χτίσει πάνω σε αυτή τη νίκη και κυρίως την εμφάνιση; Αυτό είναι πια το ζητούμενο για όλο τον Οργανισμό.