Στη Λεωφόρο είδαμε ακριβώς όσα περιμέναμε και από τις δύο ομάδες. Εξαρχής ήταν δεδομένο πως τέτοιου τύπου παιχνίδια βολεύουν τον ΟΦΗ. Έχει το πλάνο και τον τρόπο να προσαρμόζεται στον αντίπαλο, να τον βραχυκυκλώνει και τελικά, με μεγάλες ενίοτε δόσεις κυνισμού και σκοπιμότητας, να παίρνει το αποτέλεσμα.
Συνήθως, όπως και σήμερα, αυτό είναι η ισοπαλία, μιας και επιθετικά αδυνατεί ακόμα να δημιουργήσει μεγάλες απειλές και κυρίως να φτιάξει αντεπιθέσεις, που σε αυτά τα ματς κάνουν τη διαφορά.
Πώς έπαιξαν οι δύο ομάδες
ΠΑΟ
Με την αναμενόμενη 11αδα και ως προς το σχήμα και ως προς τα πρόσωπα, παρέταξε τον ΠΑΟ ο Γιοβάνοβιτς, επιδιώκοντας να κάνει ξανά μια καλή και ορμητική, από το ξεκίνημα, εντός έδρας εμφάνιση. Επέλεξε στο δεξί άκρο τον ικανό επιθετικά Κώτσιρα, προτίμησε να βάλει σε θέση φορ τον Ιωαννίδη, με τον Καρλίτος πίσω του και στα άκρα Βιτάλ - Χατζηγιοβάνη, ποδοσφαιριστές καλούς στο 1 εναντίον 1 και στις πλαγιοκοπήσεις.
ΟΦΗ
Ούτε ο Νιόπλιας επεφύλασσε εκπλήξεις στην αρχική του 11αδα. Ουσιαστικά κράτησε την ομάδα που είχε παρατάξει στα 2 τελευταία ματς του πρωταθλήματος, με αλλαγή μόνο στη θέση του φορ, όπου προτίμησε τον πιο κινητικό και δυναμικό στο πρεσάρισμα Ντουρμισάι. Βέβαια από πολύ νωρίς, στο 22' χρειάστηκε να περάσει τον Καμάου στη θέση του Νέιρα, φέρνοντας τον Τοράλ στη φυσική του θέση, στο "8". Βέβαια υπήρχε μια διαφορά στο σχήμα του ΟΦΗ. Αυτή τη φορά είδαμε ένα καθαρό 4-3-3, με το Μεγιάδο μοναδικό αμυντικό χαφ. Προφανώς, αυτό έγινε σε μία προσπάθεια να αποκοπούν από το passing game του ΠΑΟ τα κεντρικά του χαφ (Αλεξανδρόπουλος και Πέρεθ).
1ο ημίχρονο: Σωστή και μεστή εμφάνιση, που την περιόρισε η απώλεια του Νέιρα
Ο ΟΦΗ ξεκίνησε ακριβώς όπως ταίριαζε στις ανάγκες του ματς. Πίεσε αρκετά ψηλά, για να χαλάσει την ανάπτυξη του ΠΑΟ, επιδιώκοντας να μη φτάνει η μπάλα στα κεντρικά του χαφ. Παράλληλα, φρόντισε να μην την πατήσει στην αναμενόμενη πίεση ψηλά, μια πίεση που ως τώρα έχει φέρει τις νίκες του αντιπάλου του. Και το έκανε, όχι αλλάζοντας σωστά τις πάσες του κοντά στη δική του περιοχή. Αυτό θα είχε μεγάλο ρίσκο. Το έκανε, φέρνοντας το παιχνίδι στο μισό γήπεδο του ΠΑΟ. Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο κατόρθωσε να μην επιτρέψει στον ΠΑΟ να ψάξει το γρήγορο γκολ, αλλά είχε τις προϋποθέσεις για να κυνηγήσει εκείνος το γκολ, κυρίως στο πρώτο 25λεπτο, με το δοκάρι του Γαγιέγος και 2-3 ακόμα καλές ευκαιρίες, που δεν τις τέλειωσε όπως έπρεπε.
Από το 35' η εικόνα του ματς άλλαξε. Η απουσία του Νέιρα οδήγησε και σε απώλεια της κατοχής (ως το 30' ήταν στο 55% υπέρ του ΟΦΗ, ενώ το ημίχρονο έκλεισε με 56% υπέρ του ΠΑΟ). Οδήγησε και στην πρώτη σοβαρή ευκαιρία του ΠΑΟ. Ως εκεί όμως. Παρά την οπισθοχώρησή του, ο ΟΦΗ δεν επέτρεψε να μπει ο αντίπαλός του στην περιοχή και συνέχισε να βραχυκυκλώνει το παιχνίδι του, απλά πια στο δικό του μισό, κάτι που του στερούσε τη δυνατότητα να απειλήσει και εκείνος.
Τα στατιστικά του πρώτου μέρους δε λένε όλη την αλήθεια, μιας και οι τελικές του ΟΦΗ ήταν αρκετά πιο απειλητικές. Δείχνουν πάντως πως δεν πιέστηκε και κράτησε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα και στον έλεγχό του.
2ο ημίχρονο: Σταθερός αμυντικά, αλλά αδύναμος να δημιουργήσει
Το 2ο μέρος ήταν μια συνέχεια της εικόνας που είχε το ματς, από το 30' και μετά. Ο ΠΑΟ είχε τη μπάλα (58% έφτασε η κατοχή του), την κυκλοφορούσε με άνεση ως την περιοχή του ΟΦΗ, όμως εκεί δεν είχε τρόπο να φτιάξει μεγάλες και καθαρές ευκαιρίες. Έτσι, είδαμε ένα μάλλον κουραστικό παιχνίδι, με τους γηπεδούχους να φλυαρούν και τον ΟΦΗ να περιορίζεται απλά στην αναχαίτιση των επιθέσεών του. Αρχικά δεν είχε την τόλμη και τη διάθεση να ρισκάρει για κάτι καλύτερο επιθετικά, ενώ από το 70' και μετά, μάλλον δεν είχε ούτε τις δυνάμεις.
Ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε αλλάζοντας πρόσωπα να βρει καλύτερες ιδέες, τοποθετώντας τον Καρλίτος σε θέση φορ και τον Βιγιαφάνες πίσω του και αλλάζοντας τα εξτρέμ του, στην ουσία όμως δεν πήρε τίποτα ούτε από τις αλλαγές του. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τις αλλαγές του Νιόπλια, που δεν πρόσθεσαν κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του ματς. Σταθερά οι χώροι ανάπτυξης ήταν λίγοι, το τέμπο του παιχνιδιού πολύ αργό, οι διακοπές συνεχείς, τα νεύρα αρκετά, όπως και οι κινήσεις σκοπιμότητας από πλευράς ΟΦΗ, με αρκετές καθυστερήσεις σε κάθε ευκαιρία.
Η εικόνα των xGoals των δύο ομάδων πάντως λέει όλη την αλήθεια. Ελάχιστες καθαρές ευκαιρίες, κάτω από μισό γκολ και για τους δύο αντιπάλους. Ένα δικαιότατο και καθαρό, βαρετό και κουραστικό για το θεατή 0-0!
Το ρεζουμέ
O OΦΗ σε μια δύσκολη έδρα, κόντρα σε μια ομάδα που είχε μόνο νίκες κι όλες με πολλά γκολ, κατόρθωσε να μη χάσει. Αυτό είναι και το κέρδος του παιχνιδιού. Απέδειξε πως ξέρει καλά να προσαρμόζεται στον αντίπαλό του, να τον διαβάζει καλά και να του βάζει δύσκολα. Είναι σαφές πως αυτό, για την ώρα τουλάχιστον, είναι το βασικό του προσόν.
Στα κέρδη θα προσθέσω και την εικόνα του πρώτου 25λεπτου, όταν ο ΟΦΗ έμοιαζε να ενδιαφέρεται και για κάτι παραπάνω. Δοκίμασε να φτιάξει φάσεις και κυρίως, για πρώτη φορά φέτος, πρέσαρε ψηλά και μετέφερε το ματς στο αντίπαλο μισό. Δεν ήταν κυριαρχικός, αλλά το πάλεψε καλύτερα από κάθε άλλη φορά.
Σε καμία περίπτωση βέβαια, δε θα πρέπει να θεωρηθεί πως με την ισοπαλία αυτή ο ΟΦΗ έλυσε τα θέματά του. Το αντίθετο. Μας απέδειξε πως έχει εξειδικευτεί σε ένα τρόπο παιχνιδιού, που σε ματς όπως αυτό της Λεωφόρου, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Το θέμα είναι τι θα κάνει με ματς στην έδρα του, κόντρα σε ομάδες που κατεβαίνουν να του κάνουν ό,τι κάνει εκείνος εκτός. Όπως αυτό με τη Λαμία που πέρασε και πιθανόν αυτό με τον Ατρόμητο που έρχεται. Εκεί πρέπει να εστιάσει η ομάδα και να βρει τρόπους να γίνει δημιουργική και παραγωγική. Άλλωστε, με νίκες διεκδικείς στόχους, οι ισοπαλίες δεν αρκούν.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr