Ο ΟΦΗ παρουσίασε στην Τούμπα πλάνο, σωστή νοοτροπία κι αυτοπεποίθηση και παρότι δεν έπιασε συνολικά και ατομικά το ταβάνι του, χτύπησε στα ίσα το ματς και θα μπορούσε να το κερδίσει, αν στο 90' ο Περέα πλάσαρε πιο ψύχραιμα. Πάντως επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε τροχιά βελτίωσης και εξελίσσεται συνεχώς.
 

Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες



Χωρίς εκπλήξεις, σε σχέση με όσα περιμέναμε και συζητούσαμε στο pre game ο ΟΦΗ. Ο Νταμπράουσκας κράτησε ακριβώς τον ίδιο σχηματισμό, καθώς και την ίδια λογική. Προχώρησε σε μόνο μία αλλαγή σε πρόσωπα, επιλέγοντας, όπως είχαμε υποθέσει, το Μπαλογιάννη αντί του Νέιρα και τον Τοράρινσον αριστερά, επιδιώκοντας υψηλότερη ταχύτητα και περισσότερη ενέργεια στις μεταβάσεις, αλλά και στην πίεση ψηλά. 



Ούτε ο Λουτσέσκου προχώρησε σε ιδιαίτερες αλλαγές, τόσο σε πρόσωπα όσο και στο σχηματισμό του. Επέλεξε ξανά το 4-2-3-1, επανέφερε τον Κουλιεράκη στο κέντρο της άμυνας, συνέχισε να προτιμά τον Αουγκούστο σε ρόλο αμυντικού χαφ, τοποθετώντας πίσω από τον Ολιβέιρα μια ευέλικτη τριάδα, που με είχε άνεση κι ελευθερία να αλλάζει θέσεις και να προσπαθεί έτσι να "ανακατέψει" την αντίπαλη άμυνα.

1ο ημίχρονο: Δεν απειλήθηκε, παρότι δεν τα έκανε όλα όπως έπρεπε

Ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει το 1/3 των γκολ του στο πρώτο 20λεπτο. Αυτό προσπάθησε να ξανακάνει. Ο ΟΦΗ φάνηκε να το γνωρίζει, να έχει προετοιμαστεί για να το αποφύγει μεν, αλλά να μη μπαίνει όπως θα έπρεπε, για να συμβεί αυτό. Τελικά, παρά το πολύ φοβισμένο του ξεκίνημα, κατόρθωσε να μην επιτρέψει στον ΠΑΟΚ να δημιουργήσει καθαρές ευκαιρίες, πέρα από μία φορά που όμως ξεκίνησε από οφσάιντ και δεν καταμετρήθηκε. Η βασική δυσκολία της ομάδας του Νταμπράουσκας σε αυτό το πρώτο διάστημα, ήταν να ανταπεξέλθει στην πίεση ψηλά και να μην απομακρύνει διαρκώς απλά τη μπάλα.

Από το 20λεπτο και μετά ο ΟΦΗ, κατάφερε να πάρει μέτρα στο γήπεδο. Κατάφερε επίσης να αρχίσει κι εκείνος να πιέζει ψηλά, αναγκάζοντας τον ΠΑΟΚ να κάνει ένα φλύαρο passing game κυρίως στο δικό του μισό, έχοντας δυσκολία να παίξει κάθετα. Χάρη σε αυτή την πίεση μάλιστα, ο Ντίκο βρήκε την ευκαιρία να απειλήσει, δημιουργώντας τη μοναδική κλασσική ευκαιρία του ημιχρόνου.



Τα στατιστικά του ημιχρόνου δίνουν μια πιο κολακευτική εικόνα για τον ΠΑΟΚ. Δεν ήταν τόσο πιεστικός παρά τη μεγάλη κατοχή του, ούτε δημιούργησε καλές ευκαιρίες. Ο ΟΦΗ πάντως δεδομένα αν ήθελε να συνεχίσει να κυνηγά αποτέλεσμα, έπρεπε να μειώσει τα φάουλ που έκανε και να αυξήσει το χρόνο που είχε τη μπάλα στα πόδια του. Αυτό ήταν και το βασικό ζητούμενο για το 2ο μέρος.

2ο ημίχρονο: Έπαιξε παραπάνω από όσο έπρεπε άμυνα, έβγαλε όμως την πιο καθαρή ευκαιρία για γκολ

Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και το 2ο σαρανταπεντάλεπτο. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε να έχει τη μπάλα, ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να συνεχίσει να τον πιέζει πολύ ψηλά και κάπως έτσι, ειδικά μετά την αλλαγή του Μεγιάδο στο 55', η μπάλα στριφογύριζε έξω από την περιοχή του Μανδά. Το σημαντικό όμως ήταν, πως ελάχιστες φορές μπήκε στην περιοχή, δε δέχτηκε μεγάλες απειλές - στοιχείο που του έλειψε δραματικά στον 1ο γύρο - και περιόρισε τον αντίπαλό του σε μια άγονη φλυαρία.

Είναι αλήθεια πως όσο κυλούσε το ματς ο ΟΦΗ έχανε μέτρα, όμως πέρα από ένα καλό σουτ του Ολιβέιρα, που έβγαλε ο Μανδάς στις καθυστερήσεις, οι υπόλοιπες στιγμές στο αμυντικό του τρίτο δεν τέλειωσαν καλά από τους επιθετικούς του ΠΑΟΚ. Το ερώτημα που υπήρχε ήταν, αν ο ΟΦΗ θα μπορέσει να βγάλει 1-2 καλές αντεπιθέσεις, ώστε να κλέψει το ματς. Κι όντως έβγαλε μια αρκετά καλή, με τη σέντρα σουτ του Ντίκο, που δε γύρισε καλά στο Νέιρα. Και μια άψογη, που όμως βρήκε δοκάρι και τον άφησε με την πίκρα.



Όπως συνέβη και στο 1ο ημίχρονο, τα στατιστικά κολακεύουν τον ΠΑΟΚ. Είναι μεγάλη κατοχή, αλλά όχι ουσιαστική. Είχε και αρκετές τελικές, ελάχιστες όμως με καλές προϋποθέσεις. Αντιθέτως, ο ΟΦΗ είχε την πιο κλασσική ευκαιρία. Τέλος τα 21 φάουλ, έναντι μόλις 9 του ΠΑΟΚ, δεν κολακεύουν καθόλου τον κακό διαιτητή του ματς, που ήταν εμφανώς ... αγχωμένος. 

Το ρεζουμέ: Έχει βελτιωθεί, αλλά έχει ακόμα κι άλλα περιθώρια

Συνολικά, ο ΟΦΗ πέτυχε να βραχυκυκλώσει ίσως την πιο φορμαρισμένη ομάδα, ενώ κατάφερε για ένα ακόμα παιχνίδι να μη δεχτεί μεγάλες φάσεις, παρουσιάζοντας σταθερή βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Θα ήταν ακόμα καλύτερα, να είχε κατορθώσει να παίξει περισσότερο με τη μπάλα. Δεν το κατάφερε, είναι δεδομένο πως θα το δουλέψει πολύ περισσότερο στη συνέχεια, μιας και έρχονται παιχνίδια που πρέπει να κερδίσει. 

Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο πως αυτή τη στιγμή ο ΟΦΗ παρουσιάζει συγκεκριμένο τακτικό πλάνο, βγάζει αυτοπεποίθηση, εμφανίζει σωστή νοοτροπία και μοιάζει να εμπνέεται από τον προπονητή του. Κάτι που δίνει σε όλο τον Οργανισμό αισιοδοξία. Χτίζει επιτέλους ένα αήττητο σερί (4 ματς) κι ένα καλό σερί χωρίς να έχει δεχτεί γκολ (3 ματς), πάνω στο οποίο πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται.