Ένας ΟΦΗ θολωμένος, χωρίς σχέδιο, χωρίς βελτίωση και με μόνιμες αδυναμίες, δεν κατάφερε να κερδίσει ένα μετριότατο αντίπαλο. Αυτή την αλήθεια πρέπει να κοιτάξει κατάματα όλος ο Οργανισμός και να δει τι και κυρίως πώς μπορεί να βελτιώσει, εν μέσω ενός σερί αγώνων non stop, ως τα μέσα Νοέμβρη.
Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
ΟΦΗ
Xωρίς εκπλήξεις, τόσο ως προς το σχήμα όσο και ως προς τα πρόσωπα, η αρχική 11αδα. Με την ίδια σύνθεση που ξεκίνησε κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά και με το ίδιο τρικ. Ο Μεγιάδο για ακόμα ένα παιχνίδι είχε ένα ρόλο κόφτη πολύ ψηλά στο γήπεδο. Με τον τρόπο αυτό ο Νιόπλιας στόχευσε να πιέσει το χώρο ανάμεσα στα στόπερ και τα αμυντικά χαφ του ΠΑΣ, καλύπτοντας τα τρεξίματα του Τοράλ. Παράλληλα, για 2ο σερί ματς "ανέθεσε" την πρώτη πάσα στον Περέα, επιδιώκοντας να αποφύγει λάθη που έχουμε δει πολλές φορές, τόσο φέτος όσο και την προηγούμενη σαιζόν.
ΠΑΣ Γιάννινα
Ούτε η αρχική 11αδα του ΠΑΣ είχε ιδιαίτερες εκπλήξεις. Τελικά, ο Στάικος επέλεξε στη μοναδική θέση που υπήρχε ερωτηματικό να παίξει χωρίς καθαρό 9αρι, βάζοντας 3 επιθετικούς που έχουν τη δυνατότητα να κινούνται πολύ, να αλλάζουν θέσεις και να ψάχνουν τα κενά. Στόχος του ήταν προφανώς να έχει ταχύτητα η επίθεσή του και να προσπαθήσει να χτυπήσει τον ΟΦΗ σε μια γνωστή αδυναμία του, στην πλάτη δηλαδή της άμυνάς του.
1ο ημίχρονο: Έδειξε τα προβλήματά του σε άμυνα κι επίθεση
Στην ανάλυση πριν το ματς είχαμε σημειώσει ότι ο ΟΦΗ δυσκολεύεται πάρα πολύ να δημιουργήσει καθαρές απειλές ενώ αντίθετα δέχεται γκολ με μεγάλη ευκολία, ακόμα κι αν ο αντίπαλός του δεν κάνει τις μεγάλες φάσεις.
Αυτό ακριβώς συνέβη στο πρώτο ημίχρονο. Ο ΠΑΣ με δύο επιθέσεις - και οι δύο από το κλασσικό πια λάθος του ΟΦΗ στο passing game - δημιούργησε 2 καθαρές ευκαιρίες και 1 γκολ. Η εικόνα δε των 4 αμυντικών του ΟΦΗ, να κάνουν μια σκυταλοδρομία από τάκλιν, όλα εκτός χρόνου και με λάθος τοποθέτηση, ήταν μια μικρογραφία της φετινής αμυντικής του εικόνας.
Από την άλλη, επιθετικά έπαιξε με το σωστό τρόπο, με βάση τις αδυναμίες του αντιπάλου του. Πατώντας πολλές φορές στο επιθετικό τρίτο, κατόρθωσε να δημιουργήσει 2-3 καλές ευκαιρίες και μόλις 1 εντός εστίας. Προσπαθούσε να παίξει από τα πλάγια, αξιοποιώντας και τα μπακ του, κυρίως το Μπαλογιάννη από αριστερά. Όμως δεν είχε ποιότητα στα τελειώματά του, ενώ για ακόμα ένα ματς ήταν αργός στη σκέψη όταν πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή και δεν είχε την τελική ενέργεια που θα του πρόσφερε καθαρές φάσεις.
Ουσιαστικά πλήρωσε τις αδυναμίες του. Παρουσίασε τα προβλεπόμενα (ακόμα και μια κλασσική αναγκαστική αλλαγή), κόντρα σε έναν ακόμα μετριότατο αντίπαλο και πήγε στα αποδυτήρια πίσω στο σκορ.
Τα στατιστικά του ημιχρόνου λένε την αλήθεια. Ο ΟΦΗ με 8 τελικές βρήκε μόλις μια φορά εστία, κόντρα σε έναν ΠΑΣ πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό.
2ο ημίχρονο: Το έσωσε στο τέλος
Από το ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου ο Νιόπλιας άλλαξε σχήμα, πήγε σε 4-4-2, κάνοντας τον ΟΦΗ πιο επιθετικό. Πέρασε το Τζου αντί του Μαρινάκη, έφερε τον Ντουρμισάι στη φυσική του θέση ως φορ και δικαιώθηκε. Παρά κάποιες ευκαιρίες του ΠΑΣ στην αρχή του ημιχρόνου από (νέα) λάθη άμυνας και Μανδά, ο ΟΦΗ έλεγξε το παιχνίδι, πήρε μέτρα, έψαξε κάποιες συνεργασίες και βρήκε τρόπο να πατήσει περιοχή.
Με το Γκερέρο να βγαίνει από την περιοχή και να παίζει περισσότερο το ρόλο του δημιουργού και την περιοχή πιο γεμάτη με ποδοσφαιριστές, η ισοφάριση ήρθε, ενώ και η ροή του ματς γενικά έδειχνε πως μπορεί να υπάρχει και συνέχεια για τον ΟΦΗ. Όμως η αλλαγή του Νιόπλια (Ντιουσέ αντί Τοράλ) και κυρίως η επαναφορά του 4-3-3 (που έμοιαζε με 4-5-1 περισσότερο), πέρασαν το μήνυμα ότι ο ΟΦΗ είναι ικανοποιημένος και με την ισοπαλία.
Αυτό έδωσε μέτρα, που αλλιώς ο ΠΑΣ Γιάννινα δε θα έβρισκε ποτέ, ξανάφερε τη μπάλα στην περιοχή, όπου μονίμως ο ΟΦΗ έχει αδυναμίες και τελικά με 1,5 ευκαιρία οι γηπεδούχοι ξαναπήραν το προβάδισμα. Ο ΟΦΗ δεν είχε ουσιαστική αντίδραση. Ναι μεν επανήλθε το 4-4-2, όμως δεν απέκτησε ξανά έλεγχο, αλλά και σοβαρό τρόπο να πατήσει περιοχή. Χωρίς πλάνο, με ατομικές ενέργειες και βιαστικές προσπάθειες, ήταν πολύ δύσκολο να βρει γκολ.
Καμιά φορά όμως, στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα το καθορίζει η τύχη. Αυτή τη φορά ήταν με το μέρος του, όταν μία ακόμα τσαπατσούλικη επίθεση απελπισίας, κατέληξε σε ένα τρομερό σουτ του Ντιουσέ.
Τα τελικά στατιστικά λένε ότι ο ΟΦΗ στο 2ο ημίχρονο έκανε λιγότερες τελικές, αλλά πιο ουσιαστικές. Από τις 5, οι 3 βρήκαν εστία και οι 2 έγιναν γκολ. Αυτό δηλαδή ακριβώς που λείπει από τον ΟΦΗ, η δημιουργία πραγματικά καλών ευκαιριών. Από την άλλη και το 2ο ημίχρονο κατέδειξε την μόνιμη αδυναμία της ομάδας στην άμυνα.
To ρεζουμέ: Η ισοφάριση δεν πρέπει να καμουφλάρει το πρόβλημα
Ο ΟΦΗ δεν έχασε. Αυτό είναι θετικό, θεωρητικά. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να κερδίσει ακόμα έναν μετριότατο αντίπαλο. Η αλήθεια επίσης είναι ότι ο ΟΦΗ συνέχισε να παρουσιάζει τα ίδια προβλήματα, να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, αλλά και να μην εμφανίζει βελτίωση σε εγνωσμένες ανάγκες που έχει.
Παράλληλα, ο τρόπος που αντιμετώπισε το παιχνίδι και ο πάγκος, έδειξε ότι δεν υπάρχει ούτε καθαρό μυαλό, ούτε αυτοπεποίθηση. Συμβιβάστηκε πολύ νωρίς με την ισοπαλία, τον ικανοποίησε τελικά ότι δεν έχασε κι αυτό δείχνει ότι οι προσδοκίες της ίδιας της ομάδας από τον εαυτό της είναι χαμηλές. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr