Είδαμε ένα παιχνίδι μοιρασμένο, με τις δύο ομάδες να έχουν από ένα καλό 20λεπτο, όπου έδειξαν το καλό μέρος των ικανοτήτων τους. Ο ΠΑΣ μπήκε καλά και εκμεταλλεύτηκε την ανετοιμότητα του ΟΦΗ, ενώ από την άλλη ο ΟΦΗ τελείωσε καλά το ματς, εκμεταλλευόμενος το βάθος του, αλλά και τη φοβία που έβγαλε ο αντίπαλός του.

Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες:

Χωρίς εκπλήξεις η 11αδα του ΟΦΗ, αλλά και χωρίς τακτικές διαφοροποιήσεις. Ο Δέλλας κράτησε, στη λογική του 11αδα που κερδίζει δεν αλλάζει, τους 10 από τους 11 της Δευτέρας, αλλάζοντας αναγκαστικά το Μαρινάκη με το Λάρσον στο δεξί άκρο της άμυνας. Δεν επέλεξε να παίξει με ένα ακόμα πιο αμυντικογενές χαφ στο κέντρο, ούτε και διαφοροποίησε πρόσωπα. Προφανώς στην επίθεση ήθελε 3 γρήγορους ποδοσφαιριστές, που θα μπορούσαν να τιμωρήσουν τυχόν ανεβάσματα των μπακ του ΠΑΣ, ενώ στον άξονα έμεινε ικανοποιημένος από τον Μπάκιτς, σε ένα ρόλο 6αρο8αριού και δεν πήγε σε αλλαγές. 

Από την άλλη, ο ΠΑΣ έκανε αναγκαστικό rotation, λόγω των απουσιών που είχε. Ο Μπακαδήμας με τον Παντελάκη συνέθεσαν το αμυντικό δίδυμο απόντος του Εραμούσπε, ενώ στις 3 θέσεις πίσω από τον Κόντε επέλεξε Τούτου, Ροσέρο, Γκίνο, άλλωστε είχε μετρημένες επιλογές.

Εξαρχής ήταν βασικό στοιχείο για την πορεία του ματς, το ποια δίδυμα στα άκρα των δύο ομάδων θα κέρδιζαν περισσότερες μάχες και θα κυριαρχούσαν. Αυτό έμοιαζε αρχικά να είναι το κλειδί. 

1ο ημίχρονο: Έπαθε ό,τι έκανε εκείνος στον Πανσερραϊκό

Το πρώτο ημίχρονο ξεκίνησε με μια μεγάλη ευκαιρία για τον ΟΦΗ στο 7ο λεπτό, με ωραία ανάπτυξη και τον Μπάκου να τελειώνει πολύ άσχημα μια φάση με πολύ καλές προϋποθέσεις. Συνεχίστηκε όμως πολύ άσχημα για τον ΟΦΗ. Στην ουσία συνέβη περίπου ό,τι είδαμε στο 1ο ημίχρονο τη Δευτέρα κόντρα στις Σέρρες, αλλά από την αντίστροφη. Ο ΟΦΗ αδυνατούσε να ελέγξει τις πλαγιοκοπήσεις του αντιπάλου του, δεν είχε λύσεις στο πρεσάρισμα, κάνοντας πολύ εύκολα λάθη, ενώ έπαθε κι ένα black out 10-15', που έφερε τα 2 γκολ και θα μπορούσε να έχει φέρει και ένα ακόμα. 

Από το 20' και μετά, το ματς άλλαξε μορφή. Όχι γιατί ο ΟΦΗ ανέβασε ρυθμό, αλλά γιατί ο ΠΑΣ αποφάσισε να αφήσει τη μπάλα, να κλείσει τους χώρους, να πάει σε διαχείριση του προβαδίσματός του και να αναζητήσει κόντρα επιθέσεις ή ανακτήσεις που θα τον φέρουν ξανά κοντά σε ένα ακόμα γκολ. Από την άλλη, η ομάδα του Δέλλα παρότι είχε κατοχή της μπάλας, έμοιαζε να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, να αδυνατεί να αναπτυχθεί, αλλά και να δυσκολεύεται να αποφύγει λάθη. 

Σε γενικές γραμμές, έμοιαζε ο ΟΦΗ να κατέβηκε ανέτοιμος στο παιχνίδι. Η επιλογή να έχει δημιουργικούς μεν, αλλά με μικρότερες ανασταλτικές δυνατότητες παίκτες στα χαφ δεν απέδωσε, οι μπακ έμειναν χωρίς καλύψεις και στήριξη, ενώ και παίκτες- κλειδιά δεν ήταν σε καλή μέρα. 




Στατιστικά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η ομάδα που επιτέθηκε σωστά και τελείωσε καλά φάσεις, είχε και το προβάδισμα στο σκορ. Ακριβώς ό,τι είχαμε δει και τη Δευτέρα, στο αντίστοιχο διάστημα του παιχνιδιού.


2o ημίχρονο: Αντιστροφή ρόλων στο τέλος και παραλίγο ολική ανατροπή

Με τρεις αλλαγές προσπάθησε να τονώσει την ομάδα του ο Δέλλας και να ανακατέψει την τράπουλα. Πέρασε δεξί μπακ το Βούρο προσπαθώντας να κλείσει την τρύπα που υπήρχε από εκεί, βάζοντας στόπερ τον Λουκάο. Παράλληλα, πέρασε τον Ισέκα στα άκρα αντί του Ριέρα, φέροντας στο ματς σε ρόλο φορ τον Φελίπε επιχειρώντας να κάνει τον ΟΦΗ πιο επιθετικό. Χωρίς πάντως να "πειράξει" κάτι στη μεσαία γραμμή, όπου ο ΟΦΗ για 45 λεπτά είχε χάσει τον έλεγχο. 

Έτσι ως το 65' περίπου, είδαμε έναν ΟΦΗ πιο συμπαγή αμυντικά, με λιγότερο αμυντικά προβλήματα, αλλά σταθερά ακίνδυνο επιθετικά. Η δεύτερη δόση αλλαγών που έφερε στο ματς Μεγιάδο, Μοσκέρα και Νέιρα, διαφοροποίησε περισσότερο την εικόνα του ματς. Πέρα από αυτό όμως, η οπισθοχώρηση του ΠΑΣ σε πολύ χαμηλά μέτρα επίσης επηρέασε την εξέλιξη, αφού οι χαφ του ΟΦΗ αφέθηκαν πλέον, χωρίς ιδιαίτερο πρεσάρισμα, να χτίζουν επιθέσεις. Κάπως έτσι, σε φάση επίθεσης ο ΟΦΗ ανέβαζε πολλούς παίκτες ψηλά, ο Τοράρινσον λειτουργούσε ως εξτρέμ, ο Νέιρα κινούμενος στα μεσοδιαστήματα δημιουργούσε χώρους και ρήγματα, ενώ σημαντική ήταν και η άνοδος της απόδοσης του Μπάκου.

Φυσικά, σε τέτοιες περιπτώσεις μια ομάδα χρειάζεται και τύχη κι ο ΟΦΗ την είχε, βρίσκοντας ένα γκολ "κρύο". Ένα γκολ που τον ξύπνησε και παράλληλα άγχωσε υπερβολικά τον αντίπαλό του. Στη συνέχεια, αυτό που πρακτικά συνέβη είναι ότι είδαμε την αντίστροφη εικόνα από το πρώτο 20λεπτο του παιχνιδιού. Με τον ΟΦΗ να κυριαρχεί και να είναι επιθετικός και τον ΠΑΣ να δείχνει μπερδεμένος και θολωμένος. Μοιραία ήρθε η ισοφάριση, ενώ ο ΟΦΗ δημιούργησε και 1-2 ακόμα καλές προϋποθέσεις για να πετύχει ένα ακόμα γκολ. 



Και στατιστικά βλέπουμε αυτή την αντιστροφή της εικόνας, με τον ΟΦΗ - κυρίως στο τελευταίο 20λεπτο - να είναι η ομάδα που εξορθολόγησε τον τρόπο που προσπαθούσε να απειλήσει, βρήκε λύσεις, έχτισε επιθέσεις και έγινε απειλητικός. Κυρίως όμως, κατάφερε κι εκείνος τις λίγες φάσεις που έφτιαξε να τις κάνει γκολ, όπως ακριβώς έκανε κι ο αντίπαλός του στο ξεκίνημα του ματς. 


Το ρεζουμέ: Χρειάζεται ακόμα δουλειά, αλλά δείχνει τουλάχιστον να έχει σφυγμό

Ο ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο θυμήθηκε και μας θύμισε ότι έχει ακόμα αρκετή δουλειά, τόσο σε τακτικά θέματα όσο και σε νοοτροπία. Αυτό είναι το βασικό που έδωσε για... homework στο νέο του προπονητικό team. Από την άλλη, μετά και το τακτικό "ανακάτεμα" στο 2ο ημίχρονο, απέδειξε πως με συγκέντρωση, ενέργεια και κάνοντας με σοβαρότητα τα ποδοσφαιρικά λογικά, μπορεί τέτοια παιχνίδια να τα κερδίζει και τέλος πάντων, να τελειώσει τη σαιζόν με μερικές καλές εμφανίσεις και αποτελέσματα. Αυτό που περιμένουμε είναι να δούμε ισορροπία και σταθερότητα, με μεγαλύτερη διάρκεια των ποδοσφαιρικών αυτονόητων και εμφανίσεων με διάθεση. 



Και πρακτικά αν το δούμε, θα μπορούμε να συμπεράνουμε πως όταν ο ΟΦΗ βάζει ποιότητα και ενέργεια, μπορεί να γίνει πολύ πιο απειλητικός από τους περισσότερους αντιπάλους του. Και σήμερα, σε ένα παιχνίδι όπου μοιράστηκε το χρόνο κυριαρχίας, έδειξε πως έχει περισσότερες δυνατότητες. 

Μένει να δούμε αν θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του στα 2 + 7 παιχνίδια που απομένουν.