Στην 7η θέση τερμάτισε ο ΟΦΗ. Το αν αυτό είναι επιτυχία ή όχι, είναι μια μεγάλη συζήτηση με διάφορες παραμέτρους. Σίγουρα πάντως είναι μια καλύτερη παρουσία από την περσινή. Όπως και να έχει μετά από 26 pre games κι άλλα τόσα post games, νομίζω "δικαιούμαι" να κάνω κι ένα συνολικό, καθαρά ποδοσφαιρικό, απολογισμό για τη σαιζόν. Ένα season analysis, με άλλα λόγια. 

Σημειώνω ότι σημαντική πηγή για την παρακάτω ανάλυση αποτελεί η Οpta και τα στοιχεία που έχει δημοσιεύσει από εκεί το sport24.gr. Εδώ θα προσπαθήσω να εστιάσω στα του ΟΦΗ. 

Η βαθμολογική επίδοση

Στους 37 βαθμούς έφτασε ο ΟΦΗ, μια επίδοση που ο Νίκος Νιόπλιας στις δηλώσεις του χαρακτήρισε ως υψηλή. Θεωρώ ότι είναι λάθος να συγκρίνεις τη μία σαιζόν με την άλλη, οπότε θα περιοριστώ στα βασικά συμπεράσματα. Ήταν υψηλότατη στο να μείνει η ομάδα πολύ μακριά από περιπέτειες και να έχει ρόλο στο πρωτάθλημα. Δεν ήταν όμως αρκετή για την είσοδο στην 6αδα, το στόχο που η ίδια η ομάδα είχε θέσει στον εαυτό της. 

Ο ΟΦΗ είχε 9 νίκες, 10 ισοπαλίες και 7 ήττες. Μπορεί κανείς να πει ότι δεν έχασε σε 19 από τα 26 ματς. Από την άλλη, μπορεί και να πει ότι δεν κέρδισε σε 17. Αν το συγκρίνουμε με τον άμεσο ανταγωνιστή του, τον ΠΑΣ, η διαφορά είναι στις νίκες. 11-8-7 είχαν οι Γιαννιώτες. Η διαφορά είναι σε αυτές τις 2 ισοπαλίες, που έκαναν νίκες εκείνοι. Αν δούμε ακόμα πιο συγκεκριμένα, η διαφορά είναι στις νίκες εντός έδρας. Εκτός είχαν την ίδια επίδοση. Εντός όμως ο ΟΦΗ είχε συντελεστή 5-5-3, ενώ ο ΠΑΣ 7-3-3. Οι 4 αυτοί πόντοι έκαναν και τη διαφορά. 

Από την αρχή ως το τέλος της σαιζόν, ο ΟΦΗ είχε πρόβλημα εντός έδρας, κόντρα σε ομάδες που έρχονταν να παίξουν κλειστά. Δε μπορούσε να ανοίξει τις άμυνες κυριαρχώντας ή όταν το έκανε έχανε την ισορροπία του και είχε πρόβλημα στην άμυνα.  Αν 2 τέτοια ματς (Παναιτωλικός, Αστέρας, Λαμία ακόμα και ΠΑΣ και Άρη) τα είχε κερδίσει, τώρα θα ήταν στα play off. 

Σε αυτό συνηγορούν και τα xGoals, εντός κι εκτός έδρας. Εντός έδρας ο ΟΦΗ έχει απόσταση από τις ομάδες της 6αδας, αλλά και τον Αστέρα. Ενώ εκτός έδρας δεν καταφέρνει να καλύψει αυτή τη "χασούρα". 

  

Η αμυντική επίδοση

Υπάρχει μια γενική εντύπωση πως ο ΟΦΗ στηρίχθηκε φέτος στην καλή του αμυντική γραμμή. Ισχύει όμως αυτό; Όχι και απόλυτα. 

Ο ΟΦΗ είχε την 8η χειρότερη επίθεση με 32 γκολ. Ήταν επίσης 8ος σε clean sheets με 9. Ήταν η 2η ομάδα σε φάουλ εις βάρος της. Στις διεκδικήσεις επίσης δεν έπιασε τη βάση, είχε 44,2% αλλά και 46,4% στον αέρα. Κυρίως όμως δεχόταν πολλές επιθέσεις και κυρίως πολλές απειλητικές επιθέσεις. Οι αντίπαλοί του έκαναν και αρκετές και καλές ευκαιρίες. Καθόλου τυχαία ο Επασί είναι 2ος σε αποκρούσεις, παρότι απουσίαζε κι ένα ολόκληρο μήνα στο Κόπα Άφρικα.  



Φυσικά όλο αυτό είχε να κάνει με την αδυναμία του να κρατήσει τους αντιπάλους του μακριά από την περιοχή του. Στις ενέργειες που επέτρεπε μέσα στην περιοχή του είχε επίδοση... play out, ενώ και στις μεγάλες ευκαιρίες εις βάρος του βρίσκεται χαμηλά (εντυπωσιακή πάντως και η κακή επίδοση του ΠΑΟΚ). 

   

Πιθανόν τα 9 clean sheets ή ο τρόπος που προσέγγισε στην αρχή της σαιζόν κάποια ματς ο ΟΦΗ (ας πούμε κόντρα στον Άρη και τον ΠΑΟ εκτός έδρας) να δημιούργησαν την εντύπωση πως είναι μια ομάδα που στηρίζεται στο αμυντικό κομμάτι, κρατάει το μηδέν πίσω και αμύνεται συντεταγμένα και οργανωμένα. Αυτό ισχύει, αλλά εν μέρει. Είναι αλήθεια πως σε όσα παιχνίδια επέλεξε να παίξει έτσι, συντηρητικά και με μεγάλη προσήλωση στο ανασταλτικό κομμάτι, δεν τα πήγε άσχημα. Για να γίνει όμως αυτό, θυσίασε το επιθετικό σκέλος.

Θα δυσκολευτεί κανείς να βρει παιχνίδι που ο ΟΦΗ κυριάρχησε, έφτιαξε φάσεις και παράλληλα δεν κινδύνευσε πίσω. Ή και το αντίστροφο. Δε θα βρούμε εύκολα παιχνίδι που κράτησε το μηδέν εμφατικά και να δημιούργησε πολλές φάσεις. Είχε μισή προϋπόθεση στον Άρη, είχε ένα δοκάρι στη Λεωφόρο, είχε μία μεγάλη φάση (και τι φάση) στην Τούμπα και καμία εντός με τον Αστέρα. Αντιθέτως, όταν τα παιχνίδια άνοιγαν, βλέπαμε σκηνικά όπως το 3-3 με την ΑΕΚ ή το 2-4 με τον Παναιτωλικό, ακόμα και το 1-2 στο ΟΑΚΑ και το 2-2 στο Περιστέρι.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παιχνίδι της σαιζόν, να είναι αυτό στη Λαμία. Ένα ημίχρονο χωρίς φάσεις, όπου ο ΟΦΗ δεν δεχόταν απειλές και με τη μία φάση του σκόραρε. Κι ένα δεύτερο ημίχρονο με κακή διαχείριση, που άρχισε η μπάλα να ανεβοκατεβαίνει, να βρίσκουν κενά και οι δύο και τελικά να την πατάει στο τέλος. Η άμυνά του απέδιδε, όταν η ομάδα την προστάτευε. Όταν αποφάσιζε να πάρει ρίσκα, η άμυνα είχε ζόρια.

Η επιθετική επίδοση

Εξαρχής συζητούσαμε όλοι για το επιθετικό πρόβλημα του ΟΦΗ και την έλλειψη ενός κλασσικού και αποτελεσματικού φορ. Ήταν αυτό η αιτία για την απώλεια την 6αδας; Όχι δεν ήταν. Έπαιξε το ρόλο του, αλλά δεν ήταν αυτό το μόνο θέμα. Άλλωστε στην επίθεση ο ΟΦΗ είχε επιδόσεις play off. Είχε την 6η επίθεση (33 γκολ), ήταν 6ος σε τελικές (317) και 7ος σε τελικές εντός εστίας (111). Είχε μάλιστα και 81% ακρίβεια στις πάσες του (81%), με το αρκετά υψηλό 74,1% πάνω από το κέντρο, αλλά και μέσο όρο κατοχής 53%. 

Τι του έλειψε; Η τελική ενέργεια περισσότερο και τα τελειώματα υπό πολύ καλές προϋποθέσεις. Γιατί συνέβη αυτό; Ναι δεν είχε ένα φορ που να μπορεί να δημιουργεί φάσεις μόνος του ή με τις κινήσεις του να ανοίγει άμυνες, μέχρι που ήρθε ο Φελίπε. Αλλά του έλειπαν κι άλλα στοιχεία.

Όπως το πλάτος στην επίθεση. Πέρασε μισή σαιζόν με ένα μόνο εξτρέμ (Λάμπρου), μέχρι να επανέλθει ο Τσιλιανίδης. Κι αυτό το εξτρέμ έπαιζε κυρίως ως ένας επιθετικός που ψάχνει την τελική (4ος στο πρωτάθλημα με 46) και λιγότερο ως ακραίος που ανοίγει άμυνες. Τα δε πλάγια μπακ του, μόνο ανά διαστήματα μπόρεσαν να συνδυάσουν επιθετικότητα και ισορροπία στην άμυνα.

Του έλειψε όμως και η τελική πάσα και οι καλές συνεργασίες. Λίγα γκολ είδαμε με πολλές γρήγορες πάσες να ανοίγουν τις αντίπαλες άμυνες. Ίσως μόνο του Τοράλ εντός έδρας κόντρα στο Βόλο. Όχι τυχαία ο ΟΦΗ είναι στις 3 χειρότερες ομάδες σε ασσίστ (12), ενώ έχει μόνο ένα ποδοσφαιριστή ψηλά στη δημιουργία ευκαιριών (Νέιρα, 8ος με 33). 

Τέλος, του έλειψε και το καλό πρεσάρισμα ψηλά, που θα του έδινε την ευκαιρία να επιτεθεί σε μη οργανωμένες άμυνες και να τιμωρήσει τα κενά του. Τα κλεψίματα ψηλά δεν ήταν κάτι στο οποίο διέπρεψε. Ενώ ήταν κάτι που σίγουρα, κυρίως εντός έδρας, θα του διευκόλυνε τη ζωή. 



Το πρόβλημα που προανέφερα στις συνεργασίες και τις καλές τελικές ενέργειες, γίνεται εμφανές αν δει κανείς και τις μάλλον απογοητευτικές επιδόσεις του ΟΦΗ στη δημιουργία μεγάλων, καθαρών δηλαδή, ευκαιριών. Τέτοιες είναι, όπως έγραφα κατά καιρούς στα pre games, τα τετ-α-τετ, οι εκτελέσεις με μέτωπο στην εστία και καθαρό πεδίο, οι εκτελέσεις από θέση φορ κατά κάποιο τρόπο. Ο ΟΦΗ είναι προτελευταίος σε μεγάλες ευκαιρίες! Είναι επίσης πολύ χαμηλά και σε ενέργειες μέσα στην αντίπαλη περιοχή, αρκετά μακριά από την πρώτη 6αδα. Δεν έφερνε εύκολα τη μπάλα στην περιοχή και δυσκολευόταν να βρει το λεγόμενο εύκολο γκολ. Αυτό τον οδηγούσε σε επιλογές και τελικές με μεγάλο συντελεστή δυσκολίας, αρκετές από αυτές τραβηγμένες από τα μαλλιά. 

    

Μπορεί κανείς να πει ότι ο ΟΦΗ εστίασε πολύ στην ποσότητα κι αυτή τη σαιζόν, το είχε πάθει και πέρυσι κάποια στιγμή, αλλά έχασε σε ποιότητα. Πράγμα που είναι αρκετά οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς την ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών του, από την οποία κυρίως πάντως βρήκε και τα γκολ του. Ενώ ο ΟΦΗ εμφάνισε αρετές στο να παίζει με τη μπάλα, όταν έφτανε στο κρίσιμο σημείο, στο όριο της περιοχής, κάτι πάθαινε και το χαλούσε. Έτσι είδαμε αρκετά ματς με κολακευτικά στατιστικά και πολλές τελικές, που στην πραγματικότητα όμως ήταν στάχτη στα μάτια και παγίδα. 

Ο ΟΦΗ ήταν μία ομάδα που έκανε πολλές, αλλά μέτριες ευκαιρίες. Σύμφωνα με την Opta μάλιστα, είναι η πιο ακίνδυνη ομάδα (αναλογικά) στην κατηγορία για φέτος! Σε αντίθεση για παράδειγμα με τον ΠΑΣ, που κάνει λίγες και καλές. Παρόμοιο πρόβλημα με τον ΟΦΗ είχε κι ο Άρης, όμως η αμυντική του παρουσία του έδωσε τις λύσεις για να μπει στην 4αδα.



Το ρεζουμέ

Συνολικά λοιπόν, ο ΟΦΗ έκλεισε τη σαιζόν έχοντας κακή άμυνα και οριακά κακή (ας την πούμε μέτρια) επίθεση. Αυτό τελικά του στοίχισε. Ομάδες όπως ο Άρης, ο ΠΑΣ ακόμα κι Αστέρας, είχαν επιθετικά προβλήματα μέσα στη σαιζόν, ο καθένας για άλλο λόγο, όμως χάρη στην άμυνά τους έσωσαν τη χασούρα. Ο ΠΑΣ έπαιζε ένα ποδόσφαιρο που στόχευε σε ματς με λίγες φάσεις, ο Άρης είχε δυσκολία να φτιάξει καθαρές φάσεις, αλλά μεγάλη άνεση στο να κρατάει μακριά τον αντίπαλό του, ο Αστέρας επίσης κρατούσε άνετα το μηδέν, όμως είχε σοβαρό θέμα ευστοχίας (μόλις 11%).

Ο ΟΦΗ δεχόταν πολλές φάσεις και έφτιαχνε και πολλές, όχι όμως τόσο απειλητικές, όσο θα έπρεπε. Αν είχε αλλάξει αυτή την αναλογία, διορθώνοντας έστω το ένα από τα δύο αυτά σκέλη, πιθανότατα θα είχε πετύχει το στόχο του, ήταν άλλωστε πολύ κοντά σε αυτόν ως το τέλος.